Het zal je maar overkomen dat je trouwe vriend, PC-nijltje, het laat afweten. Die moment komt nooit goed gelegen. Het tijdstip dat 'demon crash' uitkoos kon niet slechter. Op het moment dat ik de eerste vakantiefoto's op het internet in een foto-album plaatste bevroor het beeld. Geen beweging in te krijgen. Cold start kon niet helpen. En juist van die nieuwe vakantiefoto's werd (nog) geen back-up genomen. Zou oververhitting de oorzaak kunnen zijn....?

Nu staat PC-nijltje te Destelbergen in de wachtrij.
Hopen dat het vlug verholpen wordt.

Op zondag maakten we een wandeling rond en door Gierle, ons eigenste dorp in de Kempen. Een foto van een gedenksteen, gemaakt aan de rand van het bos op Hemeldonk, vermeld de namen van de inzittenden van een Amerikaanse bommenwerper die aldaar neerstortte.
Lees volgende link en bekijk de foto die ik nam tijdens de wandeling.

Gierle heeft een Germaans-Frankisch verleden. De naam, samengesteld uit het Salischfrankische Gûra (gira) en Lauha en later geëvolueerd tot Gierle, betekent zoveel als "Bosje op zandige verhevenheid bij een "goor" of kwacht". De volkstymologie heeft volgende verklaring "Bosrijke omgeving, bewoond door gieren". De oudste geschreven vermelding vinden we pas in 1259: Ghirle. In 1260 wordt het reeds Ghierle, in 1356 Gyrle en in 1390 zelfs Goirle. In 1628 bezigde men reeds Gierle. Enkele kenmerken: De Singel, het dorpscentrum is een beschermd dorpsgezicht. De kerk heeft een achtkantige toren en is uit 16de -19de eeuw. De Latijnse school, de rijke burgerwoningen, de Kempische schuur, het vroegere gemeentehuis uit 1895, de windmolen, de Kapel van Rooien zijn echte bezienswaardigheden.
Wandelingen: het grotenhoutpad (boswandeling), Gierlepad, Hemeldonkpad.
Fietsroutes: Watermolenpad, Achtzalighedenpad.
Foto: gemeenteschild van Gierle.

Afspanning “In Den Eik”, uit 1803,  met op de achtergrond het vroegere  gemeentehuis van Gierle uit 1895.

De stenen windmolen “In Stormen Sterk” werd in 1837 opgetrokken en is in goede conditie. Te bezoeken wanneer de wieken wentelen.

De Kapel van Rooien uit de 17de eeuw. In den beginne was de kapel omwald met een brede watergracht.

Noem het de gordel rond Gierle, langs rustige paden en wegen. Tussen de velden, een stuk langs de AA. De vogels, de kruiden, bloemen en planten, kapel, monumenten……..

Foto: de AA, een prachtig stuk natuur.

Wie een tuin heeft, heeft doorgaans ook lavendel. Deze welriekende plant zou ook de eigenschap hebben om muggen op afstand te houden. Meer geschiedenis vindt u hierna....

Geschiedenis en Folklore

Volgens een zeer oude Europese overlevering groeide de eerste lavendelstruik in de hof van Eden. Adam en Eva namen een twijgje van de welriekende plant mee, toen ze uit het Paradijs werden verdreven.
Lavendel wordt al duizenden jaren gebruikt. In het oude Egypte werden windsels voor mummies gedrenkt in een teerachtige substantie die lavendelolie bevatte. Gebalsemde lichamen werden hierin gewikkeld en vervolgens in de zon gelegd zodat de wikkels droogden en opstijfden. In het graf van de farao Toetanchamon zou ook een kruik met deze substantie gevonden zijn. Het gaat dan dus niet, zoals in sommige boeken verkeerdelijk voorgesteld, om een kruik lavendelolie zoals wij die nu kennen: het principe van de destillatie werd immers pas veel later ontwikkeld (ten tijde van Abu Ali Ibn Sina (930-1037 C.E.), beter bekend als Avicenna, aan wie al dan niet terecht de uitvinding van het destilleren wordt toegeschreven).

Zowel in het oude Griekenland als in de Romeinse gebieden werd lavendel gebruikt als badkruid, en dat zowel omwille van zijn geur als om de therapeutische waarde. De Griekse schrijver Padanius Dioscorides vermeldde het medicinaal gebruik van lavendel in de eerste eeuw na Christus. De Romeinse troepen hadden ook zeker lavendel bij zich voor gewonde en uitgeputte soldaten, en waren de eersten die het voor oogst en verwerking plantten. Hierdoor verspreidden de Romeinen het gebruik van lavendel over hun hele territorium.

In de Middeleeuwen werd Lavendel als het kruid van de liefde beschouwd. Ook werd het als strooikruid gebruikt omwille van zijn schone, frisse geur en zijn insectenwerende eigenschappen.
Het werd ook gebruikt in oorlogstijden om wonden mee te ontsmetten.
Linnengoed en kleding werd in de Mediterrane landen over lavendel struikjes te drogen gelegd, om zo de frisse geur ervan in zich op te nemen. In de overlevering zou Moeder Maria de luiers van haar zoontje Jezus ook op die manier gedroogd hebben.
In de 13de en 14de eeuw werd lavendel in kloostertuinen gekweekt omwille van zijn medicinale eigenschappen. De handschoenmakers in Grasse, de huidige parfumstad, gebruikten lavendelolie om leder te toen geuren, en zij bleken veel minder vatbaar voor de pest. Mensen begonnen dan ook lavendeltuiltjes bij zich te dragen om ziekte af te weren.

In sommige streken gaf men barende vrouwen een bosje lavendel in de handen. Er werd gezegd dat het knijpen in die geurige bundeltjes hen moed en kracht zou geven tijdens het baren.Ook gaf men aan pasgetrouwde koppels een tuiltje lavendel, dat hen geluk zou brengen, en men strooide gedroogde lavendelbloemetjes in huis omdat dit de huiselijke vrede bevorderde.
Ondanks de associatie van lavendel met liefde ging men er in de renaissance van uit dat als een maagd steeds een takje lavendel en een takje roosmarijn bij zich droeg, ze haar maagdelijkheid zou kunnen bewaren. (Hoewel in andere streken prostituées lavendel bij zich droegen om klanten te lokken!)
Lavendel werd in Tirol als heilig beschouwd wordt en de overlevering vermeldt, dat heksen, die vluchtend voor de duivel, op een lavendelstruikje gingen zitten, daardoor gered werden. Hetzelfde verhaal bestaat overigens ook met betrekking tot tijm.
Lavendel droeg men ook bij zich als bescherming tegen het boze oog.

Het Bels lijntje, een traject tussen Turnhout en Tilburg. Wij fietsten vanuit Gierle tot in Baarle Hertog - het dorp Baarle-Nassau/Hertog, waar de Nederland-Belgische grens als een dronkeman door het dorp loopt, soms zelfs dwars door huiskamers heen - en terug. Fietsen door prachtig landschap met bossen, beekdalen, vennen en natuurreservaten!
In 1867 werd deze lijn onder meer voor het kolentransport geopend. De lijn diende ter verkorting van de spoorwegverbinding van de Borinage naar de Tilburgse textielfabrieken. Met het gereedkomen in 1872 van de spoorwegbrug bij Moerdijk werd echter al snel duidelijk, dat railvervoer via Roosendaal kennelijk de voorkeur genoot. Latere pogingen om het gebruik van deze lijn te vergroten hebben niet tot resultaat geleid en het Bels Lijntje bleef niet meer den een Bels Lijntje. Na de opheffing van het personenvervoer in 1934 werd in 1973 ook tot sluiting van de lijn voor het goederenvervoer overgegaan. Na een kort toeristisch leven als Baal-boemel, nam de NS in 1986 het bestuit om de lijn af te breken en de grond te verkopen aan de gemeenten over wiens grondgebied het Bels Lijntje liep. Deze gemeenten besloten over te gaan tot de aanleg van het huidige recreatieve fietspad. In mei 1990 werd het door de Gouverneur van Antwerpen en de Brabantse Commissaris van de Koningin geopend.
 vennen en natuurreservaten

Botanische beschrijving: Familie: JuglandaceaeAndere NL benamingen: Walnoot, okkernoot, Notelaarsboom. De Noteboom komt oorspronkelijk uit de Karpaten, Turkije, de Kaukasus, Irak, Iran en uit de dalen van de Hymilaya. Het is een traag groeiende, los vertakte boom, die op een rechte stam met een schors vol overlangse spleten een karakteristieke ronde kroon draagt. De stam vormt zich natuurlijk, zodat men slechts het zijhout hoeft te verwijderen.
De twijgen zijn dik, olijfgroen en weinig vertakt; de knoppen zijn rond, stomp, zittend en fijn behaard. Het blad is oneven geveerd (5-9 blaadjes); het eindblaadje is groter dan de zittende zijblaadjes, de bladranden zijn gaafrandig en aan beide zijden glimmend groen en bij het uitlopen roodachtig.
De boom bloeit ongeveer gelijk met het uitkomen van de bladeren, Mannelijke bloemen bevatten 8-40 meeldraden, de vrouwelijke bloemen hebben 2 brede geveerde stampers (windbloeiers). De noten zitten met 4-5 bijeen. Alleen bij deze eetbare noot splijt de bolster vanzelf open.
foto: detail notenboom in Pedro's tuin.

Een zeer gevarieerde fietsroute. De route dankt haar naam aan de Aa-rivier. Vanaf het kerkdorp Ravels-Eel tot in het uiterste noorden van de Ravelse deelgemeente Poppel fiets je door de vallei van de Aa.  Aan de Rovertkapel steekt u de grens over tot in Hilvarenbeek, ben je dus op Nederlands grondgebied. Verder flirtend met de grens tot aan het kanaal Dessel-Schoten en terug naar Ravels. Afstand: +/- 55 km.

Op zaterdag 4 juni vond de jaarlijkse bridgedrive van Oostmalle plaats. De uitslag vindt u in een ander item op de blog. Eerst de geschiedenis van Malle voor wie geïntresseerd is. Ook verwijs ik naar enkele bijzondere bezienswaardigheden die Malle rijk is.

Geschiedenis
Omtrent de oorsprong van het woord "Malle" raken taalkundigen het niet eens: een "uitgestrekte vlakte, grens of halte" enerzijds, maar meer waarschijnlijk een plaats waar de Franken hun rechtspraak hielden - "Mallum" of "Maalberg".
De naam Malle duikt voor het eerst op in 1194, wanneer de bisschop van Kamerijk het altaar van Malle (en Vorsele) aan het kapittel van Onze Lieve Vrouw van Antwerpen schenkt.
Voordien vormde Oostmalle - Westmalle - Zoersel eeuwenlang één heerlijkheid: Malle, deel uitmakend van het Graafschap Taxandrië.

In de eerste helft van de 13e eeuw was Malle zeker gescheiden; Oostmalle behoorde tot het land van Breda, Westmalle mogelijk tot het Markgraafschap Antwerpen (hertogdom Brabant).
Vanaf de 16e eeuw, gedurende het ganse Oude Regime, hoorden alle rechten van Oostmalle toe aan de familie de Renesse, deze van Westmalle aan de families van der Moelen, de Cotereau en Powis.
Bijna onafgebroken werden de Kempische dorpen geplunderd en belegerd; vreemde troepen richtten niet alleen grote verwoestingen aan, maar brachten ook vele ziektes, o.a. de 'zwarte pest' met zich mee. Na het Hollands bewind en de oprichting van het Koninkrijk België, konden onze voorouders bekomen van de doorstane ellende, en brak er een tijd van steeds toenemende welvaart aan.
Een zware klap kreeg de gemeente Oostmalle te verduren, toen op 25 juni 1967 een tornado de dorpskerk en 135 woningen vernielde. Als bij wonder vielen er geen dodelijke slachtoffers te betreuren.
Op 1 januari 1977 werden Oostmalle en Westmalle herenigd, eerst onder de naam Westmalle, en sinds 1979 onder de oorspronkelijke naam Malle.
Bezienswaardigheden zijn zeker Het kasteel De Renesse, de Scherpenbergmolen en  de abdij der peters Trappisten.