De haast om Verwilghen zo rap mogelijk in een internationale job te dumpen, is niet meer mooi om aan te zien. Eigenlijk heeft de VLD van Verhofstadt hem altijd alleen maar gedoogd voor zijn opbrengst als omhooggevallen “witte ridder” uit zijn voorzitterschap van de Dutroux-commissie.  Noch als minister van justitie in de vorige regering noch nu als economie-minister kreeg hij de volle steun van de regeringsleider. Justitie, economie, energie en wetenschapsbeleid werden mede stiefmoederlijk behandeld.

Tijdens zijn eerste regeerperiode volgde Verhofstadt nog de tactiek om voor België zo weinig mogelijk hoge jobkes binnen te halen in de hoop om zelf zoveel mogelijk kans te maken om de hoofdvogel van Europees regeringsleider te kunnen binnenhalen. Nu kan Verwilghen niet vlug genoeg uit de federale regering gedumpt. Eerst werd hij nog voorgedragen bij de Verenigde Naties als Hoog Commissaris voor de Vluchtelingen, waarbij het lobbywerk al de shortlist opleverde maar uiteindelijk moest hij logisch de duimen leggen voor de meer gereputeerde Portugees Antonio Guterres. Nu moet hij Alvaro Gil-Robles opvolgen als commissaris voor de Rechten van de Mens bij de Raad van Europa.

Eerst zag Verhofstadt niet in dat zijn stelling dat de Raad van Europa hem zelf had gevraagd heel ongeloofwaardig overkwam. Dat komt wel meer voor, als hij voor de publieke opinie zijn leugens met alle middels voor waarheid wil verkondigen. Dan blijkt dat minister De Gucht de Belgische ambassadeurs officieel  heeft gevraagd om de Belgische kandidatuur te steunen. Eerst wil Verwilghen zijn werk als minister afmaken en nadien zou hij beseffen dat zijn rol in de Belgische toppolitiek is uitgespeeld. Heeft Verwilghen ook nog ander lobbywerk verricht dan zijn bestuursmandaat bij een tabaksgigant?

Nu wordt Luc Van Den Brande door Stef Goris, de VLD-overloper van dienst,  verweten dat hij de voorkeur geeft aan een buitenlander.  De VLD-er geeft echter zelf toe dat Verwilghen een grote handicap moet overbruggen omdat hij minder goede papieren kan voorleggen dan zijn concurrenten. De Pool Nowicki werkt echter al 25 jaar rond mensenrechten en was vijf jaar ombudsman in Kosovo. Dienen de Europese diensten alleen maar om mannetjes in te droppen, waar men in eigen land geen blijf meer mee weet.  De Europese Commissie is ook al zo’n uitzwaaimogelijkheid, eerst voor de corrupte Busquin nu voor Michel.  

De VLD heeft natuurlijk veel volk, overlopers en anderen, dat een postje is beloofd.  Zo mag Karel Pinxten binnenkort de Kamer ruilen voor een topfunctie bij de Europese Rekenkamer. Eerder werd Johan Van Hecke zonder mandaat van de kiezer ook al in een Europese zetel gedropt. Een regelmatige stoelendans laat de VLD toe om de beloofde postjes te kunnen bezorgen. De extra-staatssecretarissen met part-time werk dienden trouwens ook dit doel. Het blijft voor Verhofstadt steeds een win-win-onderneming. Hij is verlost van Verwilghen en kan opnieuw postjes uitdelen.  Het realiseren van de overloop-beloften is ook goed om nieuwe veroveringen te overtuigen. 

17-09-2005 om 06:26 geschreven door poli

Op 8 oktober 2006 moeten we weer naar de stembus om een nieuwe gemeenteraad en provincieraad te kiezen. Zoals het de politici van heden te dage past moeten de spelregels veranderen. Waar in de Oude Politieke Cultuur alle aandacht moest gaan naar de verbetering van de welvaart door zoveel mogelijk mensen een basiswelstand te bezorgen. Dit bracht de economie op gang en men bleef die economie en tewerkstelling smeren door een blijvende aandacht voor de echte levensbelangrijke problemen van de mensen. De Nieuwe Politieke Cultuur is door de nieuwe politieke caste uitgevonden en om vooral bezig te zijn met hun persoonlijk eigenbelang of wordt alvast zo ingevuld.

De belangrijkste wijzigingen zijn al enige tijd bekend: er moeten evenveel vrouwen als mannen op de lijsten staan en bovendien mogen de eerste drie niet alle drie mannen of vrouwen zijn. Er moet dus minstens één vrouw staan in de top 3 van elke lijst. Een bijkomende maatregel is dan dat de lijststem niet meer mee telt. Wie het meeste stemmen heeft, krijgt dus het mandaat. De plaats op de lijst is op die manier van geen belang. Of toch ! De lijststem, hier veelal kopstem genoemd, komt wel voor de helft in rekening voor het bepalen van de opvolgers op de lijst. De eerste niet-verkozen kandidaat kan die lijststemmen dan gebruiken om eerste opvolger te worden en meestal komen met verloop van tijd wel enkele opvolgers in de raad.

Nog nieuw is het volgnummer van de kandidaten op de lijst. Op de stembrieven komt bij iedere lijst eerst het nummer van de kandidaat, dan het bolletje dat u kan inkleuren en dan pas de naam. Vroeger stond het bolletje achter de naam. Bij een korte naam stond het bolletje daardoor wel eens ver van die naam - wat voor vergissingen kon zorgen.

We krijgen dus in Tongeren iets van  1  O   Dewael Patrick.

De mogelijkheid om electronisch stemmen wordt niet uitgebreid. Enkel wie in 2004 voor de Vlaamse en Europese verkiezingen al met computer moest stemmen, zal dat ook moeten doen in 2006. De rest zal het verder manueel moeten doen. We krijgen daar wel één uur meer voor dan voordien. Is dit een teken van onthaasting of van het feit dat er zowel bij de kiezers als bij de organisatoren steeds minder deskundigheid inzake verkiezingen aanwezig is.? Feit is dat de bureaus voor het manueel stemmen (met rode potlood) open blijven van 8 tot 14 u., deze met electronische stemopname (computer) tot 16 uur. De uitslagen zullen dus normaal al één uur later beschikbaar zijn dan bij vorige lokale verkiezingen.   

Er kan ook een handel worden gevoerd in volmachten. Wie niet kan gaan stemmen, krijgt de gelegenheid om zijn stem te verkopen aan iedere andere gemeenteraadskiezer. De volmacht moet niet langer gegeven worden aan de nabije familie. Het attest vragen om zo’n volmacht te geven, zal ook vlugger kunnen gebeuren.  Bovenaan de lijsten komt dus het lijstnummer en de naam van de lijst. Het aantal karakters voor die lijstnaam wordt uitgebreid van 6 naar 18. Waar vroeger Gemeentebelangen moest worden afgekort in GB of zoiets, kan de naam nu volledig op de stembrief komen. Eigenlijk wil men de mogelijkheid bieden om kartels zoals SP.A-Spirit-Groen volledig te kunnen benoemen. Voor die nationale kartels wordt ook het geven van het volgnummer intererssanter. Het kartel krijgt het eerstgetrokken nummer zodat ze meer kans krijgen op een lager nummer. Als in het voorbeeld van daarjuist de nationaal getrokken nummers bv. Zijn:  Spirit 1,  Groen 5 en SP.A 10  kan de kartellijst naar de kiezer gaan met het nummer 1. Nieuw is ook dat een administratief rechtscollege de geschillen gaat beslechten en niet de bestendige deputatie van de provincie.

We herinneren ons nog dat Paarsgroen bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen in 2000 de kiezer voorloog dat het de laatste lokale verkiezingen zouden zijn zonder rechtstreekse verkiezing van de burgemeester. Wel alle stemmingmakerij van de laatste jaren ten spijt, uiteindelijk hebben de volksvertegenwoordigers terug beide voeten op de grond gezet en wijs ingezien dat  deskundigheid en burgervaderschap belangrijker waren voor het bestuur van een gemeente dan wel zijn of haar BV- of Miss-allures. Ook de verdeelsleutel voor de zetels blijft volgens het systeem Imperiali gebeuren (wat minder vriendelijk is voor kleinere partijen). Stemmen vanaf 16 jaar,  komt er evenmin.

De nieuwe kiesregeling in de gemeentewet bevat zowel positieve als negatieve elementen. We zaten er niet op te wachten, zeker met het resultaat voor ogen. Zelfs de als voorbeeld van democratie voorgestelde afschaffing van de lijststem zal in de praktijk weinig verandering brengen. Bij gemeenteraadsverkiezingen heeft de lijststem weinig invloed op de samenstelling van de gemeenteraad. Voor de lijsten met meerdere verkozenen, waren dit al de kandidaten met de meeste voorkeurstemmen. Negatief daarbij is dat de afschaffing van de lijststem ook de positieve discriminatie uitsluit voor vrouwen en andere bekwame kandidaten, die wat minder publiciteit naar zich toe kunnen halen omdat ze minder demagogisch of minder in schijnwerpers lopen, zich nog niet hebben kunnen bewijzen, enz.  We denken aan vrouwen, jongeren, beloftevolle elementen met visie en politieke bagage. De regel dat geen drie kandidaten van hetzelfde geslacht in de top 3 mogen staan is door de afschaffing van de lijststem waardeloos geworden voor de rechtstreekse verkiezing van meer vrouwen in de gemeenteraad. Maar daar hebben de vrouwelijke parlementairen natuurlijk geen probleem mee.

De nieuwe kieswet is zonder twijfel ook in het voordeel van de gevestigde politici. Vernieuwing zullen we minder krijgen en als dat het geval wordt dan hebben ondemocratische demagogen en bekendheid tout-court voorrang op bekwaamheid en politieke visie.  We kunnen ons afvragen of de toekomst van de gemeenten in betere handen zal zijn als het BV- of  Miss-gehalte en de financiële mogelijkheid om publiciteit te voeren nog meer de bovenhand haalt. Mensen die door hun bekwaamheid en politieke alertheid een zeker democratisch gezag hebben opgebouwd als betrouwbare bestuurders en daardoor in de politieke polls door een politiek geïnteresseerde basis een plaats vooraan op de lijst hebben veroverd, dreigen nu uit de boot te vallen met alle gevolgen voor het toekomstig beleid van de gemeente.

In een aantal gevallen krijgen de kiezers met het nieuwe systeem wel de kans om bij te sturen door kandidaten te steunen die bewezen hebben uit het goede hout gesneden te zijn.  Hoe minder gemeenteraadsleden met kennis over de politieke besluitvorming en de beleidsterreinen, hoe gemakkelijker het college het heeft om die raad een rad voor de ogen te draaien. De gevestigde politici kunnen dan gemakkelijker hun wil opdringen. De gevestigde politieke klasse heeft met oogverblindende veranderingen weer handig ingespeeld op de publieke perceptie. Die ogen zullen maar opengaan als het te laat is.

12-09-2005 om 17:05 geschreven door poli

België is de laatste jaren ferm gezakt op de graadmeter van welvarende en herverdelende landen. Het aantal rijken en hun weelde is weliswaar gestegen, maar het aantal armen is onrustwekkend gestegen. Paars heeft niet omgezien naar de algemene welvaart van het land, maar stak alle energie in een blind goed-nieuws beleid van onevenwichtige belastingsverlagingen voor de meest welstellenden terwijl de rest van de bevolking moest opdraaien voor een stijgende belastingsdruk en het laks uit de weg gaan van de echte problemen. Met thema’s als economie en tewerkstelling kon niet worden gescoord en daarom lieten ze het beleid terzake maar aanmodderen. De 630.000 werklozen, een aantal dat nog steeds stijgt, moet het stellen met federale waanvoorstellingen van 200.000 extra jobs, zonder dat daar de afgelopen vijf jaar ernstig politiek werk werd aan besteed. Hoe meer ministers, hoe hoger de politieke wedden en hoe intenser de politieke benoemingen Paars kreeg, hoe minder sociaal en welvarend België werd.

Nog steeds spiegelen onze politici ons voor dat we hier in een sociaal paradijs leven. Nu blijkt dat we op dat vlak zwaar hebben ingeleverd. België behoort  nu tot de slechtste landen in zijn reeks voor langdurige armoede, armoede onder ouderen en armoede onder uitkeringstrekkers in het algemeen.  Ons leefloon is bij de laagste in Europa en dat is ook het geval voor onze uitkeringen en vervangingsratio van onze pensioenen (verhouding pensioen/laatste loon). “Als we zo voortdoen, duikelen we straks uit de kopgroep van welvarende en herverdelende landen”, zegt de onverdachte professor Bea Cantillon, vice-rector van UA en directeur van het Centrum voor Sociaal Beleid.  Ook op de welzijnsindex van de VN, waarin België vorig jaar is gezakt van de 6^de naar de 9^de plaats, toont aan dat Paars ons land in de verkeerde richting heeft geduwd. 

De vooruitzichten op dat vlak zijn bovendien ronduit slecht. Een groot deel van de welvaart gaat nog altijd naar de torenhoge staatsschuld, die veel minder is gedaald dan in de Euro-planning van de regering Dehaene.  Bovendien moet het sociale budget verdeeld worden over meer mensen dan in landen waar we ons mee vergelijken. De fiscale en parafiscale druk op hun loon blijft ook te hoog. Als dat nog niet genoeg is, zal de vergrijzing zich in 2010 onherroepelijk doen voelen wanneer er meer mensen uit de arbeidsmarkt vertrekken dan er bijkomen. De uitkeringen zullen daardoor nog verder zakken. Door eerst te denken aan hun postje en de partij-bediening verloren we met Paars minstens vijf jaar, want de door onoordeelkundige verwenpolitiek (onvoorwaardelijke belastingsverlagingen en premies) geschapen mentaliteit, blijft ons nog steeds parten spelen.

Paars heeft dus andere prioriteiten gesteld : eigenbelang van personen en partijen. Het scenario van 1999, toen de vier Vlaamse regeringspartijen als eerste regeringsmaatregel doodleuk de 200 miljoen overschot ondereen opsoupeerden typeert hun latere beleid. Het overschot en het zuinig maar efficiënt beleid van de regering Vandenbrande-Demeester werd opgegeven voor een beleid van wegschenken tot er het laatste jaar van de regering Somers zelfs geen budget meer was voor dagdagelijkse werkingsmiddelen. Federaal waren geheime akkoorden met extra miljarden naar Franstalige onderwijs en het wispelturig uit evenwicht halen van allerlei regelingen belangrijker dan beleidsdaden in het belang van een blijvende algemene welvaart.  Daardoor ontstonden problemen met nachtvluchten (door wijziging vliegroutes), BHV (door nieuwe Paarse kieswet), wispelturig rechtsbestel (drugs, genocidewet, Francorchampswet en wapenleveringen).

Het lamlendig beleid van de laatste jaren heeft ons in een gevaarlijke vicieuze cirkel gebracht, waarbij de plaatselijke economie niet meer kan steunen op de steeds aangroeiende groep van armen en mensen met financiële problemen. Daardoor komt de economie zelf in de problemen, waardoor er steeds meer werklozen bijkomen en fondsen moeten worden bijgestort voor onderhoud van die nog stijgende groep minderbegoeden.

.

08-09-2005 om 06:27 geschreven door poli

We hebben de laatste vijf jaar al wat meegemaakt met die Nieuwe Politieke Cultuur. De wedden omhoog, nieuwe kieswet en democratie die wordt aangepast aan eigenbelang, nieuwe geheime miljardenstroom naar Franstalig onderwijs, flagrant breken van formele kiesbelofte rond BHV, een regering die economie en tewerkstelling niet echt als regeringswerk zien, ministers die niet meer zijn dan een reclemapaneel voor hun partij en volop meedoen aan elke verkiezing op elk echelon,  opvolgers en overlopers nemen plaats over in de parlementen waarvoor ze gekozen zijn., enz.

De beschamende vertoning van Marc Wilmots past in dit kader. Hij werd door Louis Michel (MR-FDF) binnengehaald voor een plaatsje op de senaatslijst van de MR en 110.000 voorkeurstemmen. Wat hij daar uitgespookt heeft, buiten zijn royale wedde, is niet om over naar huis te schrijven. Niettegenstaande al zijn positieve interviews vondt hij het normaal om na enkele maanden lal zijn job van volksvertegenwoordiger te combineren met het trainerschap van voetbalclub Sint-Truiden (van Duchatelet zeker van VLD).  Nu zegt hij ontgoocheld te zijn in de politiek, maar dan moest hij in die twee jaar toch wel de inzet gehad hebben om ook maar één mondelinge of schriftelijke vraag te stellen. Ook zijn bewering dat er te weinig aandacht was voor sport, klinkt belachelijk gezien hij zich liet verkiezen voor de senaat en sport een bevoegdheid is van de regio’s.  

We kunnen volgende commentaar volledig volgen : “Zonder de minste kennis van zaken in de politiek stappen, twee jaar lang geen poot uitsteken en dan uithalen naar de politiek. De anti-politiek tot kunst verheven. Het ergste is dat Wilmots niet eens kán opstappen. Amper een jaar na de federale verkiezingen van 2003 zat de MR al door zijn opvolgers op de senaatslijst. Françoise Schepmans, Alain Destexhe, Marie-Hélène Crombé-Berton, Serge Kubla, Lucas Ducarme, Richard Miller, Jean-Marie Cheffert en Jihane Annane. De ene raakte via een omweg in de Senaat, de andere had uiteindelijk geen zin in een parlementszetel, anderen werden in een ander parlement verkozen...Straks moeten er nieuwe verkiezingen komen omdat er geen opvolgers meer zijn ! Daar zijn maar twee woorden voor: belachelijk en beschamend.”

04-09-2005 om 01:11 geschreven door poli

De hulp voor de slachtoffers van de overstromingen in het door de orkaan geteisterde streek rond New Orleans mag als dramatisch slecht worden bestempeld. Het respect van de Amerikaanse leiders voor die burgers is beneden alle peil. In plaats van vooral veel aandacht te geven aan de arme hongerige plunderaars, was het leger beter ingezet om met alle kracht de vele noodlijdenden te redden van de verdrinkingsdood. Na vijf dagen worden duizenden, die snakken naar evacuatie, aan hun lot overgelaten. Hier handelt het zo sterke Amerika als een ontwikkelingsland.

De smeekbede van de burgemeester is kenschetsend. Waar is de menslievendheid van de grote hotelketens, de grote transportbedrijven, de vliegtuigmaatschappijen, enz. die blijkbaar geen winst zien in deze menslievende onderneming.  Zwarten en armen zijn hier duidelijk minderwaardige burgers en hun levens zijn niet belangrijk. Ze maken er liever weer een oorlog van.

Als de oorlogsindustrie van zijn vice-president extra winsten zien in een oorlog, dan kan Bush daar onmiddellijk op ingaan, zelfs zonder toelating van de UNO. Dan wordt zelfs een leugencampagne opgezet, alle middels zijn goed. En de Amerikanen hebben hem trouwens nog beloond ook met zijn herverkiezing!  Ruim honderdduizenden soldaten kunnen daarvoor worden ingezet en alle middelen zijn daarvoor goed, ook ruim duizend 'onschuldige' Amerikaanse soldatenlevens.
 
Maar voor de catastrofe van Katrina kunnen maar een paar duizend soldaten worden vrijgemaakt, dan nog laattijdig en niet voor hulpacties maar legeracties tegen 'plunderaars'. Waar waren de bootjes, de bussen en de echte noodhulp om mensenlevens te redden en de noodlijdenden te helpen ?  De regering Bush heeft trouwens ook een onbetwistbare schuld aan de overstroming. De ramp was voorspelbaar. In plaats van te werken aan de dijk en de overstromingsgebieden te vrijwaren, werden deze vrijgegeven aan de vastgoedsector om nieuwe winsten op te strijken, nu blijkt ook ten koste van honderden mensenlevens. De beschermde gronden van de regering Clinton, werden winstgebieden voor winstbejag.  Is de ramp van 11 september ook geen gevolg van de arogante houding van Bush op wereldconferenties zoals in Zuid-Afrika toen ?
 

03-09-2005 om 15:34 geschreven door poli

Guy Verhofstadt verkoopt zijn villa in de Rodonkstraat 44 in Mariakerke. Het optrekje is intussen te klein geworden voor zijn gezin met twee kinderen. Hij heeft zich intussen een wat ruimere woning kunnen aanschaffen. Op immoweb vinden we momenteel nog de gegevens voor de verkoop. De kwaliteit van de foto's is echter van de slechtste die we op het web kunnen vinden. 

Het is een residentiële, moderne villa gebouwd in 1994 en nog in uitstekende staat. Er zijn 4 gevels, 2 verdiepingen en twee openluchtparkeerplaatsen. De verwarmingsinstallatie werkt op aardgas, teledistributie aangesloten, ook aansluiting op riolering, dubbele beglazing,  living met open haard, open ingerichte keuken en een achterkeuken, bergruimte, keldertje, toilet, studio-bureel, 3 slaapkamers, badkamer. en doucheruimte. 
 
De bewoonbare oppervlakte bedraagt  270 m² op een terrein van 1139 m². De tuin is georiënteerd naar het zuiden. Vraagprijs: 670.000 euro. De eerste minister heeft een ander optrekje gekocht in de buurt van Gent. Hij verhuist dus niet van kiesgebied en kan dus blijven rekenen op zijn opgebouwd kiezerspotentiëel uit het verleden. Wie belangstelling heeft om de villa van Verhofstadt te kopen moet terecht bij notariaat Himpe in Poperinge.

03-09-2005 om 00:00 geschreven door poli

Het is Di Rupo en de Waalse regering blijkbaar menens met hun Marschallplan. We hoorden minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe kort geleden nog tegenpruttelen, maar nog voor het politieke werkjaar stelde hij nu in het Elysette te Namen toch met overtuiging zelf een Waals Economisch Herstelplan voor van 1,4 miljard euro om hun economie vlot te trekken. Hun begrotingsminister Michel Daerden (PS) en huisvestingsminister André Antoine (CDH) en hun partij-voorzit(s)ter symboliseerden hierbij de volle steun van de Waalse regeringspartijen. Opvallend dat daar de afgelopen vijf jaar met het liberale MR niet aan gedacht werd. Met Dewael en Somers in Vlaanderen rekenden ze toen blijkbaar nog op het onuitputtelijk Vlaams geduld en paarse solidariteit. Nu paars in Vlaanderen geen meerderheid meer haalt, zijn er voor het Waalse politieke establishment veel minder perspectieven!

31-08-2005 om 15:12 geschreven door poli

Het is vrijdag 19 augustus 2005 nog bevestigd door een uitspraak van de Brusselse Handelsrechtbank: Er is wel degelijk een probleem met de houding de Franse holding Suez als nipt meerderheidsaandeelhouder van Electrabel (50,1 %). De andere aandeelhouders werden duidelijk benadeeld door de belangenvermenging in het beheer van Electrabel. Het lijkt er sterk op dat de geldmiddelen van Electrabel gewoon worden gebruikt om andere bedrijven van de holding uit de financiële nood te helpen.

Een opvallend argument van de Handelsrechtbank was dat uit de debatten was gebleken dat de vraag naar experts bij Electrabel door de minderheidsaandeelhouders rond Eric Knight van de Amerikaanse fondsenbeheerder Knight Vinke  gegrond was. Die experts hadden de schade moeten opmeten van de interventies van Suez bij Electrabel in de afgelopen vijf jaar. Ook de vakbonden zijn trouwens al een tijdje niet te spreken over het leegzuigen van Electrabel door Suez. Daardoor kon Electrabel zijn overtollige liquiditeiten hier niet investeren in industriële projecten, waardoor bijkomende inkomsten en banen werden misgelopen.

Het onverwacht vlugge vakantiebod van Suez op de overige aandelen van Electrabel is zonder twijfel ingegeven door strategische redenen omdat verdere belangenvermenging zou leiden tot veroordelingen. En het door een Belgisch overname-KB verplicht advies van de ganse Raad van Bestuur is een lachertje. De meerderheid van de bestuurders komt uit het kamp van Suez en zijn in het geval van gedelegeerd bestuurder Gerard Mestrallet en Jean-Pierre Hansen zelfs werknemer bij Suez. In andere gevallen zijn het werknemers van Electrabel, maar zijn ze voor hun verdere beroepsloopbaan afhankelijk van Suez. Ook hier is ‘belangenvermenging’ realiteit. Voor Economie-minister Verwilghen is er niets aan de hand, maar we weten al enige tijd dat deze “witte ridder van weleer” niet vies is van lobbywerk voor buitenlandse machten (oa. voor Tabaksindustrie, maar niet aangegeven). Binnen afzienbare tijd krijgen we met Belgacom hetzelfde scenario. Daar werd nog de pensioenlast van het personeel voor later overgenomen om met een dubieuze ingreep de staatsbegrotingsrekening van nu te doen kloppen.

De vrijmaking van de Energiemarkt, die Paarsgroen invoerde op 1 juli 2003, krijgt hiermee wel een gans andere naklank dan men toen kreeg te horen. De gemeenten verloren al een aardige stuiver aan jaarlijkse opbrengsten en dreigen nu in korte tijd ook hun aandelen (gezamenlijk nog 5 %) als spaarpotje voor de toekomst te verliezen. De verleiding om éénmalig nog eens langs de kassa te passeren zal voor de gemeenten groot zijn om vlak voor de verkiezingen nog gedane beloften te financieren. Daarmee komt er nog wat uitstel voor onvermijdelijke nieuwe gemeentelijke belastingen of minder investeringen.

Een ander nadelig gevolg van de vrijmaking van de energie was reeds gekend. Het is een ramp voor de gezinnen met een laag inkomen. Er werd in 2003 wel een ambudsman voor energie beloofd en zoals andere stellige beloften flagrant gebroken, omdat Verwilghen blijkbaar ook hier andere belangen dient. Het parlement heeft in elk geval al een budget toegekend van 834.000 € om die ombudsdienst op te richten.

De liberalisering van de energiemarkt heeft voor de armen een pervers karakter. In Vlaanderen zaten vorig jaar 2.251 Vlaamse gezinnen zonder stroom en 1.189 zonder gas, omdat ze als slechte klanten door de energieleverancier werden buiten gegooid. 44.000 gezinnen moeten hun huishouden beredderen met een stroombegrenzer van 6 ampère of met een budgetbeheerskaart. Duizenden gezinnen met een laag inkomen zijn de speelbal geworden van de energieleveranciers en worden nodeloos op kosten gejaagd. Kwetsbaar als ze zijn komen de arme gezinnen terecht in een draaikolk van problemen. Tien procent van hun broodnodige inkomen gaat op aan energie en beterschap is niet in zicht. Ze worden zelfs dubbel getroffen, omdat ze in slecht geïsoleerde huizen wonen en geen geld hebben om zelf investeringen te doen om hun situatie te verbeteren. Ze komen dus ook niet in aanmerking voor de achteraf komende premies.  In plaats van iets te doen voor deze blijkbaar onbelangrijke mensen spelen de vier Vlaamse en Federale ministers een partijtje doorgeefvoetbal.  

<p>En waarom worden er geen lasten gelegd op overnames of verkopen van bedrijven, terwijl erfenisrechten elders wel van toepassing zijn.  Dat is natuurlijk een andere discussie, maar misschien verklaart het waarom men zo gretig is naar onze bedrijven. Worden onze regeringsleiders voor het niet invoeren van deze maatregel gunstig benaderd met een gouden handdruk. Ook nu was Verhofstadt reeds vooraf ingelicht.</p>   

   

30-08-2005 om 06:25 geschreven door poli

Voor wie zicht ergerde aan het feit dat minister Dewael een voorkeurbehandeling genoot bij de VRT , krijgt deze dagen de verklaring. Minister Dewael heeft al maanden een relatie met VRT-radiojournaliste Greet Op de Beeck. De minister van Binnenlandse Zaken werd door omstandigheden verplicht dit openbaar te maken. Patrick Dewael en echtgenote Marleen Van Doren maakten woensdagavond 24 augustus 2005 bekend dat ze een tijdje geleden tot de vaststelling kwamen om hun huwelijk te beëindigen.  

Minister Dewael Dewael betreurt dat “sommige” media het privéleven van politici niet respecteren. Hij heeft het dan over de vermelding in de satirische column ‘Kwaad Bloed’van Koen Meulenaere in Knack. De redacteur voelt zich trouwens daarover niet schuldig, omdat de op 13 oktober 50 jaar wordende minister openlijk paradeerde met zijn 33-jarige verovering. Iederéén in het wereldje wist al van deze affaire en er werd al eerder in zijn column naar verwezen.

Hier kennen we de macho, zoals er wel meer te vinden zijn in zijn partij. En dan moeten we meegeven dat hij moeilijk hoger kon mikken. Greet Op de Beeck werkt sinds 2000 als radiojournaliste bij de VRT-nieuwsdienst. Televisiekijkend Vlaanderen kent haar vooral van haar opmerkelijke optreden in het Eén-programma ‘De Slimste Mens Ter Wereld’. De lezers van Humo verkozen haar tot 'Vrouw van het Jaar' in de Pop Poll. De mannensite Feliks.be verkoos haar dan weer tot Meest Begeerlijke Vrouw.

In verband met de vraag naar de relevantie van de relatie voor het publiek en de mogelijke schending van de privacy lijkt het ons duidelijk. Als een minister en een politiek verslaggeefster van de openbare radio zo openbaar een loopje nemen met de objectieve berichtgeving, dan kan openbaring niet lang uitblijven. Zo interviewde Op de Beeck de jongste weken en maanden verschillende keren Dewael. Dergelijke domme interviews ondermijnen in sterke mate de geloofwaardigheid van onze pers. Poli wees eerder al op duidelijk geënsceneerde interviews op de staatszenders met Verhofstadt en de federale kopstukken nadat deze een eerlijk debat weigerden.

We kunnen ons indenken dat het huichelachtig politieke spelletje bij sommige collega-journalisten, collega-politici en anderen die op de hoogte waren van de verhouding bijwijlen ’kwaad bloed ‘ opriep. Wat te denken van het duidend radio-optreden van de Minister van Binnenlandse Zaken in Spanje met zijn verovering. Beide konden met ons belastingsgeld, hij als minister zij als VRT-journalist, ginder politieke  propaganda plegen tot welzijn van Patrick Dewael. Waar zit de geloofwaardigheid nog van de minister als deze onlangs nog voor VijfTV de lof zong van zijn huwelijk, als dit op dat ogenblik al werd geconfronteerd met de scheiding. Hoe kunnen we hem dan nog in vertrouwen nemen bij belangrijke politieke dossiers en de leiding van ons land, dat de laatste jaren al zoveel klappen kreeg inzake geloofwaardigheid.  In de Oude Politieke Cultuur moest staatssecretaris Chevalier al opstappen omdat hij met zijn vriendin op staatskosten naar Parijs was getrokken.

De politici en vooral de macho-politici hebben trouwens niet te klagen. Vooral de VLD-mandatarissen duiken wel meer op in vrouwenaffaires. Als die politiek niet relevant zijn, bericht de Wetstraatpers daar nooit over. En als het wel relevant wordt, blijft de schroom bijzonder groot., zelfs als bepaalde weblogs, die de nodige details wel naar buiten brengen, de lijdzaamheid van die media aanklagen.

26-08-2005 om 01:23 geschreven door poli

Vlaanderen en België zijn welvarend, dat is zeker. Maar velen hebben toch niet veel aan die algemene bevinding en ook niet aan het feit dat het aantal rijken of in cijfers uitgedrukt het aantal Euromiljonairs in dit land sterker stijgt dan onze omringende landen en elders in Europa. Statistisch is het ook waar dat het armen hier onrustwekkende stijgt. Vraag is het dan waar de aandacht het best naar toegaat.

Onze politici van de meerderheidspartijen zien de laatste jaren blijkbaar vooral het stijgend aantal kiezers met veel overschot en die hun persoonlijke weelde alleen maar willen uitbreiden. De politici willen vooral hen lijmen met belastingsverlagingen en het naar de mond gepraat met allerlei rooskleurige vooruitzichten, terwijl ze verzuimen om een echt toekomstgericht beleid te voeren om die algemene welstand te bestendigen. Maar is het voor de algemene welvaart en de toekomst van onze maatschappij niet veel dringender dat de aandacht van de politici gaat naar het stijgend deel van de bevolking dat tekort heeft om maar enigszins te kunnen deel uitmaken van deze maatschappij.

Is het niet verontrustend dat 13,2 % van de Belgische kinderen moet opgroeien in een gezin waar de ouders langdurig werkloos zijn. Dat is merkelijk hoger dan het Europees gemiddelde van 9,9 %.  Het staat als een paal boven water dat kinderen van werkloze ouders het veel moeilijker hebben op school. Welk potentieel voor de toekomstige welvaart van ons land gaat daarmee niet verloren. Die kinderen bouwen een schoolachterstand op en worden vaker gekanaliseerd naar het beroepsonderwijs. Naast een verminderd zelfvertrouwen is er ook een gebrek aan vertrouwen in andere mensen, instellingen en de maatschappij in haar geheel.

25-08-2005 om 15:46 geschreven door poli

Het is de moment voor wie zonder politieke controle en scherpe publieke aandacht een aantal zaken wil regelen!  Het is de tijd voor politieke benoemingen, achterbakse beslissingen, onpupulaire maatregelen. We zouden kunnen beginnen met de forse investeringen in Landsverdediging en de kanonnen van Flahaut. Maar de laatste dagen zijn er nog enkele voorbeelden. Daaraan denken we bij berichten in de pers als …

 “De Nationale Bank van België heeft in juli en augustus 30 ton goud verkocht. De toepassingsmodaliteiten van deze bepalingen worden geregeld via een overeenkomst die op 30 juni tussen de Staat en de Bank werd gesloten en die in het Belgisch Staatsblad van 5 augustus werd gepubliceerd. De opbrengst van de goudverkoop bedroeg 341 miljoen Euro.”

“Van de naar schatting 7.755 mandatarissen heeft 95 procent braaf zijn lijstje van mandaten afgeleverd. 93 procent stuurde ook plichtsbewust zijn vermogensaangifte in een gesloten envelop naar het Rekenhof. Morgen 12 augustus 2005 verschijnt in het Staatsblad de lijst met mandatarissen die geen vermogensaangifte of mandatenlijst hebben ingediend. Zij riskeren een boete van 100 tot 1.000 euro.”

“Accijnsstop komt er voorlopig niet. In de programmawet is vastgelegd dat zodra de olieprijs een bepaald niveau overstijgt (voor diesel op 15 april 2005 bepaald op 1,10 € en op ongelode benzine op 1,50 €)),  minder accijnzen zouden worden aangerekend. Een echt inkomstenverlies voor de regering is dat niet, want de btw stijgt wel gewoon mee met de prijs. Maar gisteren berichtte De Tijd dat de regering geen accijnsverlaging doorvoert, ondanks de stijging van de dieselprijs tot 1,112 euro per liter. Minister van Financiën Didier Reynders (MR) was er steeds als de kippen bij om via het cliquet-systeem de accijnzen steeds te verhogen, maar voor het omgekeerde cliquet-systeem is er nu geen tijd. “

“Het nieuws over een volledige overname van Electrabel door Suez kwam op een van de kalmste dagen van het jaar. Of die timing nu bewust werd gehanteerd of niet, Suez draagt er zorg voor dat alles conform de Belgische overnamewetgeving gebeurt. De topman van de Franse nutsgroep Suez, Gerard Mestrallet, bracht twee maanden geleden al de Belgische premier, Guy Verhofstadt, op de hoogte van zijn overnameplannen. Gisteren kwam er opvallend weinig tegenwind tegen de overname van Electrabel. In politieke hoek luidt het dat Suez de facto toch al de controle over Electrabel had, en dat de overheid haar regulerende rol zal blijven spelen. Electrabel zit op een berg cash, Suez heeft schulden. Het Suez-aandeel noteert met een fikse korting wegens de ondoorzichtige structuur van de groep. Suez kwam steeds meer onder druk van institutionele beleggers om klaarheid te scheppen. Door de plak te zwaaien met net iets meer dan de helft van de Electrabel-aandelen, riep de holding het vermoeden van belangenvermenging en onbehoorlijk bestuur op. De waarde van het geheel kan nu beter tot uiting komen. De speculatie over de operatie liep al maanden. Het was alleen wachten op het goede ogenblik.”

Dit zijn slechts enkele voorbeelden.

11-08-2005 om 14:51 geschreven door poli

 Alle maskers vallen af. Paars blijft Vervotte aanvallen. Na Ceysens, het oortje van federaal Paars Verhofstadt in het Vlaams Parlement stookte al regelmatig tegen de jongste minister, telkens zij de Vlaamse lijn trok in Welzijn. Is het toevallig dat Inge Vervotte nu ook weer kritiek krijgt nadat ze zich liet ontvallen dat Everberg best volledig in Vlaamse handen zou komen. Dit keer zijn Bart Caron (Spirit) en Elke Roex (Spa) de modderwerpers van dienst. Is de vakantie voor hen een geschikte periode om ongegeneerd uit te halen naar een jonge minister. Zien ze in Vervotte, inderdaad het minst ervaren met harde politieke gebruiken, de zwakste schakel om de concurrent van Federaal Paars te treffen ?  Eerder waren er ook al laffe aanvallen op Kris Peeters.

Onder de titel ,,Welzijn uit de oude doos'' verweten de Vlaams-parlementsleden Bart Caron (Spirit) en Elke Roex (SP.A) in een opiniestuk CD&V-minister Inge Vervotte een ,,manifest gebrek aan durf en moed'' (DS 25 juli). In de grond had VLD-fractieleidster Patricia Ceysens zes maanden geleden gelijk toen ze Vervotte verweet een restauratiebeleid te voeren, schreven ze en verwijten Inge Vervotte een ,,manifest gebrek aan durf en moed''.

De aanval van de socialistische vleugel van Paars kwam er blijkbaar nog te vroeg, want het antwoord van de CD&V-minister bleef niet lang uit. De open brief kwam in dezelfde DS onder de titel : Welzijn is geen spektakelstuk. Dat is misschien het grootste onderscheid van het beleid tussen Vervotte en haar voorgangster Vogels, die natuurlijk beter paste in het Paarse verhaal.  Vervotte reageert hierin tegen de kritiek dat haar beleid ,,behoudsgezind, middelmatig, traag en perspectiefloos'' zou zijn. Volgens haar hebben zorgverleners en zorgverstrekkers voornamelijk behoefte hebben aan een betrouwbare overheid en een spectaculaire beleidsommezwaai zou daarmee niet te verzoenen zijn. Het zou getuigen van ministeriële betweterij die vaak geïnspireerd wordt door profileringsdrang maar dikwijls ook leidt tot schade voor het beleidsveld. Met alle betrokkenen - zorgverleners, voorzieningen en cliënten - wil ze in overleg zoeken naar reële en werkbare formules om kwalitatieve zorg te waarborgen. En niet via spektakel of georganiseerd conflict. …

Maar de Vlaamse vrouwen van Paars Verhofstadt zullen wellicht niet ophouden om het leven zuur te maken van hun CD&V-opponent in de Vlaamse regering. Dat ze stoppen om de robotten te spelen van Paars Verhofstadt (&VandeLanotte), voor wie enkel zijn federale winkel telt. Daardoor blijft Paars stokken in de wielen steken van een toekomstgericht Vlaams welzijns- en welvaarts-beleid, dat niet langer onnodig temporiseert om de Franstaligen toe te laten een inhaalbeweging te maken, maar voluit gaat voor de toekomst van Vlaanderen.  

26-07-2005 om 11:13 geschreven door poli

We krijgen steeds meer aanwijzingen voor de kater na het Paars(groene) beleid van de afgelopen vijf jaar. In Nederland zitten ze nog altijd op de blaren van 10 jaar Paars beleid en ook hier begint het wispelturig en arrogant 'goednieuws-beleid' duidelijke sporen van verval na te laten. Waar België met de millenniumwissel nog sterk stond genoteerd met een stipnotering, verliezen we nu steeds meer veld tegenover onze Europese concurrenten. Traditionele beleidsterreinen zoals Economie en Tewerkstelling pasten niet in het Paarse succesverhaal en kregen daarom onvoldoende aandacht. Met Paars kreeg de Waalse regeringswijze met een onbekommerde gepolitiseerde maatschappij de bovenhand.  

Vlaanderen laten temporiseren om Wallonië toe te laten ietwat bij te benen (of was het louter uit vrees van de Franstalige politici dat hun beleid de vergelijking met Vlaanderen niet langer aankon) was blijkbaar ook een afspraak uit het federale regeerakkoord van 1999. Dit regeerakkoord bevatte duidelijk heel wat meer geheime afspraken dan de nieuwe Vlaamse miljardenstroom naar het Franstalig Onderwijs. Resultaat is alvast dat ook Vlaanderen met het opwachten van Wallonië nu zijn plaats heeft verloren in de kopgroep. Economie, Tewerkstelling, Flanders Technology, Vlaanderen 2002, de fierheid om de Vlaamse werkkracht, alles moest wijken voor de federale solidariteit van de federale regering Verhofstadt. De Wael ging als Vlaams minister-president om opportunistische redenen liever op de koffie met Di Rupo dan wel zijn opdracht naar behoren te vervullen in  het belang van de toekomst van Vlaanderen.  

Als dank om ons in het Waalse bedje in slaap te laten wiegen, kregen we dit jaar nog de flagrante natrap door het federale miskennen van de grondwet en het arrest van het Arbitragehof in verband met BHV. Verhofstadt zat daar met zijn voorstel op één lijn met de FDF-elite en liet eerder ook al de toestand rond de luchthaven Zaventem verrotten met het vertrek van DHL en de huidige gevolgen voor het behoud van Brussel-Nationaal.  In die context werken de ondoordachte franstalig geïnspireerde uitspraken rond  '175 jaar Belgique' als een rode lap voor een moegetergde Vlaamse stier. 

Het ongerijmde voorstel van Verhofstadt waarin hij alle mogelijke FDF-wensen opneemt in ruil dan nog voor een niet-splitsing van BHV heeft de communautaire molen een halve eeuw teruggedraaid.  Als we Moureau (PS-Bruxelles) mogen geloven stonden zelfs de Franstalige onderhandelaars met de mond vol tanden door die verregaande tegemoetkoming en Di Rupo zou zelf nooit met dergelijk voorstel durven uitkomen. Dat na de overtuigde beloften aan de burgemeesters zelfs de stemming over het wetsvoorstel Daems (VLD) nog werd afgeblazen grenst aan het ongelooflijke. Het legt een hypotheek op elke volgende communautaire onderhandeling en heeft vele Vlamingen de ogen geopend voor dergelijk Belgique, wat de federale fierheid over de veronderstelde 87 % steun ook mag betekenen. Het FDF-voorstel en de flagrante houding van VLD en SPa hebben de regering Verhofstadt wel nog voor enkele jaren een zekere toekomst bezorgd in dergelijk Belgique. 

Maar terwijl zij hun royale leventje in la douce Belgique kunnen verder zetten, krijgen wij de klappen inzake economische vooruitzichten, tewerkstelling welvaart. Het is wraakroepend dat in een jaar als 2004-2005 zonder verkiezingskoorts een echt rampjaar is geworden met een slapende regering, die alle problemen liet aanmodderen tot ze op een fiasco uitdraaiden. Met een regering met veel lef en arrogantie, maar weinig werk- en daadkracht zakt België economisch steeds verder weg op de welvaartsladder. En wij kunnen dit complot tegen onze toekomst niet verijdelen.   

23-07-2005 om 19:23 geschreven door poli

Het laten aanmodderen van de toestand rond de luchthaven van Brussel-Nationaal Zaventem bereikt stilaan een chaotische situatie met levensgevaar.  Een snelnieuwsbericht heeft het vandaag al over doodsbedreigingen.  Enerzijds krijgen de verkeersleiders het moeilijk om hun werk te doen en hun werk is toch om de vele passagiers veilig aan grond te brengen of veilig te laten opstijgen. Anderzijds horen we AWACSS (Assosiation of Wezembeek-Oppem against Aircraft Contraventions to Silence en Security), een bewonersvereniging uit de Oostrand, protesteren tegen anonieme doodsbedreigingen aan bewoners en ombudsmannen van de luchthaven. Vorige week wees ook de Belgische Gilde der Luchtverkeersleiders op de stroom ,,agressieve en beledigende'' telefoontjes naar verkeersleiders.

Kenschetsend is dat AWACSS net als de vakbonden, luchtverkeersleiders en piloten vraagt dat een einde komt aan de huidige chaotische situatie, ,,waarin niets wordt beslist en opgelost''. De organisatie vraagt een terugkeer naar de ,,logische'' historische vluchtprocedures en baangebruik van voor 1999, een objectieve studie over de hinder die elke zone rond de luchthaven te verduren krijgt, een geleidelijke afschaffing der nachtvluchten, verbod op de meest luidruchtige toestellen en een onafhankelijk controle-orgaan.

Dit toont nog maar eens aan wie verantwoordelijk mag gesteld worden voor eventuele ongevallen of vliegtuigramp rond Brussel-Nationaal. Het is de huidige Paars(groene) regering Verhofstadt, die voor de selectieve wensen van een Brusselse bevoorrechte elite, zonodig de vluchtroutes moest wijzigen en concentreren over de Vlaamse Rand. Het was het begin van een carroussel, die steeds rapper is gaan draaien en waar niemand nog een uitweg uit weet. De Federale regering is hiervoor verantwoordelijk, maar laat het probleem maar aanmodderen zoals het dit ook al deed voor DHL en BHV. " De omwonenden beschuldigen dat ze verantwoordelijk zijn voor de huidige chaos rond de toekomst van Zaventem, is te gemakkelijk. De verantwoordelijkheid moet net als bij de DHL-saga gezocht worden bij de politieke partijen én bij het onaanvaardbare spreidingsplan."

19-07-2005 om 16:27 geschreven door poli

De titel is geïnspireerd door een uitspraak van Herman Schueremans, die als bij-job VLD-politicus is van de strekking Van Hecke : “Welvaart, daar moet je voor werken. Dat vergeten politici vaak”.  Sedert 2000 stond de aandacht voor economie en tewerkstelling met Paars(groen) op een laag pitje en dat beginnen we ook te voelen. Er is zelfs geen economische groei meer en steeds meer bedrijven geraken in moeilijkheden. Het aantal werklozen heeft al een recordhoogte bereikt en blijft maar stijgen. En de federale regering blijft maar aanmodderen van de ene begrotingscontrole naar de andere zichzelf wijsmakend dat ze tot 2007 goed bezig zijn.

Zelfs de democratische federale oppositie kan het niet langer aanzien en heeft aangeboden om te helpen de economie weer vlot te trekken. Verhofstadt heeft lang kunnen teren op wat zijn voorgangers hebben op de sporen gezet, maar nu is die trein stilgevallen omdat voor Paars(groen) andere eigen beleidsopties bovenaan de agenda werden gezet en daarbij vergeten werd om verder energie te bezorgen aan die trein van welvaart en tewerkstelling. Aanpassingen van kieswetgeving en andere veranderingen om de eigen politieke macht uit te breiden werden belangrijker dan werken aan welvaart, economie, tewerkstelling en oplossen van dringender problemen.

Daardoor kreeg het enthousiasme en de motivatie van ondernemers en werknemers een flinke deuk.  Het wispelturig en klungelig gedrag van onze regering inzake wetgeving en standvastigheid in beslissingen  gaf ons land ook een etiket van ‘onbetrouwbaar’ mee in het buitenland, wat zich illustreert in een daling van de buitenlandse investeringen met meer dan 70 %.  Als we de vlucht naar het VB als barometer mogen beschouwen, heeft trouwens ook de eigen bevolking weinig vertrouwen in het beleid van deze regering.

Vorige jaren dienden nakende verkiezingen nog als excuus voor besluiteloosheid. Sommigen zijn dan zelfs gekozen in kamer, senaat en Vlaams Parlement of Europees Parlement om uiteindelijk nergens te zetelen. Het afgelopen jaar zou kunnen gewerkt worden, maar meer werk dan de voor 21 september 2004 aangekondigde oplossing voor DHL, BHV en de eindeloopbaan kwam er niet. Wel integendeel bleef de regering de problemen voor zich uitschuiven tot ze uitdraaiden op een fiasco. En nu hebben de ministers-burgemeesters zoals Dewael en de Paarse partijen al weer meer oog voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 dan wel aan het werken voor hun federale job : economie en tewerkstelling. Er kunnen weer superministerraden zoals in Gembloux of Raversijde worden ingericht en ze kunnen zelfs dezelfde maatregelen op de agenda zetten, want ze liggen daar nog onaangeroerd. Dewael zet nu al gemeentelijke thema’s als politie en vreemdelingen voorop. Misschien kan hij iets doen aan de gemeentelijke factuur voor de politie, die gemiddeld met 30 % is toegenomen en dat voor ‘meer blauw achter het bureau’.

15-07-2005 om 06:21 geschreven door poli

Groen! schiet het beleid van de huidige Vlaamse regering af. Vooral de CD&V ministers zouden het slecht doen, maar ook SPa met Vandenbroucke vindt geen genade bij Groen.  Het besparingsbeleid voldoet niet. Alsof er na vijf jaar verspilzucht nog geld over is om even gul  te blijven. Maar er is geen enkel woord van kritiek op de VLD-ministers. Vergeten we niet dat Groen ook niet in de Vlaamse regering wilde zonder de Liberalen, waarmee ze blijkbaar een verbond hebben gesloten. De Vlaamse regering Leterme is ook niet begonnen met elke regeringspartij een budget van 50 miljoen toe te kennen, zoals met de regering De Wael in 1999 wel het geval was. Het toenmalig boni van minister Demeester moest toen eerst worden opgesoupeerd en bepaalde partijen hadden dit blijkbaar nodig.

Het verbond met VLD is eigenlijk niet nieuw. Het dateert al van begin 1999, toen de dioxinecrisis al bekend was in West-Vlaamse liberale kringen en taktisch door Slangen-Verhofstadt in overleg met Mieke Vogels pas maanden later werd uitgespeeld om aan de macht te komen. Het kippenhof van een liberaal gemeenteraadslid  werd al met de jaarwisseling 1998-1999 wegens kippenziekte volledig gerenoveerd. Ook zijn houding tegenover Agalev sloeg in die periode om van ergste vijand tot bevoorrechte coalitiepartner.

Typisch was ook de uitspraak van Mieke Vogels op 14 juni 1999 op VTM, waarbij ze zonder blozen het groene project het meest verwant zag met de liberalen. Verhofstadt werd toen haar meest bevriende politicus genoemd. Blijkbaar is daar nog niet veel aan veranderd, want Groen wou ook niet in een Vlaamse regering zonder de Liberalen en ook nu kunnen ze nog geen kwaad woord uitbrengen tegen hun bondgenoot bij het dioxine-complot van 1999.

14-07-2005 om 07:02 geschreven door poli

Verhofstadt is zijn streken nog niet verleerd. Als geen ander weet hij de publieke opinie te misleiden en achter zijn belang, Verhofstadt’s  Belang, te krijgen. Van communautaire kwesties heeft hij nooit kaas gegeten, zeker niet om daar oplossingen in aan te brengen. Laatst probeerde hij het  arrest van het Arbitragehof rond BHV eerst nog als “zijn probleem niet” weg te moffelen, om er daarna een ongelofelijke knoeiboel van te maken door het FDF doodleuk allerhande volmachten te willen geven over de Vlaamse Rand in ruil dan nog voor de niet-splitsing en niet eens het ongerijmde daarvan in te zien. Dat voorstel en de weigering van de Vlaamse Paarse partijen om het wetsvoorstel BHV te stemmen in de kamer blijven een belangrijke hinderpaal om verder begrip te krijgen voor de Vlaamse positie en ook op weg naar een evenwichtige oplossing voor een betere communautaire leefbaarheid. 

Paars Verhofstadt kent natuurlijk geen problemen  en als er zich opdringen, dan kunnen ze blijven rotten tot ze uitbarsten en geen leefbare oplossing kunnen krijgen (DHL, BHV en misschien nu nachtvluchten). Dezelfde stategie zien we met het Forum voor Institutionele Hervormingen, een soort uitstel-doofpot eerst met andere naam naar 2003 en nu naar 2007.  De reactie van Numero Uno op de pleidooien van de Vlaamse minister-president Leterme en parlementsvoorzitter De Batselier, maar ook de bereidheid van Di Rupo was weer kenschetsend. Yves Leterme, Norbert De Batselier en anderen hielden een ernstig pleidooi voor een nieuwe ronde in de staatshervorming en ook PS-voorzitter Di Rupo wil die communautaire dialoog niet langer in de frigo zetten. Maar Verhofstadt besluit daaruit dat iedereen het eens is om na de verkiezingen van 2007 een communautaire ronde aan te vatten over BHV, de hervorming van de senaat en nieuwe bevoegdheidsoverdrachten. Uitstel dus tot 2007, alsof iedereen dan vlak na een verkiezingsstrijd met nieuwe beloften wel bereid zal zijn tot een werkbaar compromis. Hij vergeet daarbij bewust dat een en ander op de agenda stond van het Forum en dit dus met zijn uitspraak duidelijk wordt afgeblazen.

12-07-2005 om 06:53 geschreven door poli

Het Vlaams Economisch Verbond (Voka) zal zich nog enige tijd zijn viering onder het thema "ondernemers ontmoeten politici" vorige donderdag herinneren. Die werd georganiseerd in het Vlaams Parlement binnen het kader van ,,175 jaar België - 25 jaar federalisme''.  De minister-president van de Waalse regering Jean-Claude Van Cauwenberghe (PS) toonde daar als gastspreker nogmaals wat we van Wallonië te verwachten hebben. Eerst was er geen enkel respect voor onze taal. Hij sprak niet alleen uitsluitend Frans in het Vlaams Parlement, maar stoorde vanop de eerste rij ook het ganse gebeuren door zijn onderonsje met zijn meegebrachte tolk die fluisterend elke speech voor hem volledig moest vertalen. 

Maar ook de inhoud van de speech van Van Cauwenberghe was moeilijk verteerbaar voor de Vlaamse parlementsleden. Hij had het over de noodzaak van de transfers van Vlaanderen naar Wallonië en over de oplevende economie in het zuidelijk landsdeel. Volgens hem kan er niet worden geraakt aan de transfers en van een overheveling van sociaal-economische hefbomen als het arbeidsmarktbeleid, het inkomensbeleid, de bedrijfsfiscaliteit en de fiscale autonomie kan geen sprake zijn. Van Cau wil het enkel hebben over de hervorming van de Senaat en bevoegdheden als ontwikkelingssamenwerking en de verkeerswet.

Terwijl Yves Leterme en de huidige VOKA-voorzitter Verhoeven waarschuwden voor Vlaamse zelfgenoegzaamheid en wezen op de pijnpunten van de Waalse economie, zong Van Cauwenberghe eigen lof over de inhaalbeweging van de Waalse economie. Een gênante toespraak voor een minister-president van een regio waar de jeugdwerkloosheid de hoogste is van de Europese Gemeenschap en de werkzaamheidsgraad is teruggevallen tot amper 55 procent (64 in Vlaanderen).

Het moet ook de politici van Paars nu, 11 juli 2005,  duidelijk zijn dat na vijf jaar temporiseren om Wallonië toe te laten om een inhaalbeweging te maken, Vlaanderen opnieuw zonder dralen op eigen kracht moet doorgaan voor de toekomst van zijn mensen, zijn economie, zijn tewerkstelling.

11-07-2005 om 00:47 geschreven door poli

10-07-2005 om 01:41 geschreven door poli

We hebben er zelfs een zogenaamde haalbaarheidsstudie moeten voor betalen. Het was toen het voornaamste agendapunt voor de Paarsgroene Vlaamse regering dat de ,,haalbaarheid en de wenselijkheid van een eventuele kandidaatstelling voor de organisatie van de Olympische Spelen in Vlaanderen'' nog verder onderzocht werd. Ik denk dat de VLD- en SP-Spirit-ministers nu wel de onzin van al die herrie zullen inzien en hun aandacht op het echte werk zullen richten. 

 
Met 11 juli kunnen ze zich ook even bezinnen of het wel verantwoord was in de geest van federaal Paars de Vlaamse thema's te temporiseren om Franstalig België toe te laten bij te benen of toch meer aandacht te geven. Nu zien we dat we de factuur betaald krijgen voor onze waterzuivering Aquafin, terwijl in Franstalig België geen BTW moet betaald worden. Het is ook Vlaanderen die moet opdraaien voor het tekort op de federale begroting en beleidsmogelijkheid moet inleveren. 

06-07-2005 om 19:03 geschreven door poli