De grootste reis
is de reis naar binnen

Als water leven is
is liefde lévend water

De mooiste weg
is de weg naar de ander

(ongekende auteur)

20-04-2005 om 16:45 geschreven door riet

Indien je een vriend nodig hebt, vergeet niet dat ik er altijd ben.
Er zijn soms momenten in 't leven waarop niets meer gaat, wanneer je de weg verloren bent of wanneer een vriendschap eindigt.
Als je dan tot iemand kunt spreken is het verdriet reeds minder zwaar.
Ik heb zoals jij mijn verdriet en moeilijkheden, ik zou soms zeker willen zijn dat ik een vriend heb.
Ik zou jouw geheim kunnen bewaren zelfs voor heel het leven als je dat wil.
ik geloof dat ik zou begrijpen wat anderen niet begrepen hebben.
Vergeet niet dat ik er ben. Vergeet het niet.
Als je me nodig hebt...denk aan mij!!!

20-04-2005 om 00:00 geschreven door riet

Een glimlach kost minder dan electriciteit,
maar geeft evenveel licht.

De liefde kan hopen, waar het verstand zou
gaan wanhopen.

Indien je vreugde wilt vermenigvuldigen,
moet je haar delen.

Beschaamd om wat zij overdag moest zien,
gaat de zon blozend onder.

Bezit je niet wat je op prijs stelt,
stel dan op prijs wat je bezit.

Het is niet het geweld,
maar het goede,
dat het kwaad vernietigt.

De geest verrijkt zich met wat hij ontvangt.
Het hart verrijkt zich door hetgeen het geeft.

De beste manier om iemands aandacht te trekken,
is hem de jouwe te geven.

Het hart heeft zijn redenen,
die het verstand niet kent.

Hoe je over jezelf denkt is veel belangrijker
dan hoe anderen over jou denken.

Echte liefde gaat uit naar de andere
hoe klein en zwak die ook is.

Men kan alleen iets bereiken
met dingen waarin men gelooft.

Als je op het punt staat je vertrouwen in de mens
te verliezen,
bedenk dan dat je er ook een bent.

14-04-2005 om 15:49 geschreven door riet

10-04-2005 om 16:17 geschreven door riet

10-04-2005 om 00:00 geschreven door riet

Nieuwmunster...
tot leven geroepen poëzie

Een kostbaar schitterende parel viel neer
in de kloeke poldergrond:
Nieuwmunster was geboren!
Door een magische kracht bewogen leerde ik je kennen.
Ontroerend stil word ik
bij het aanschouwen van jouw oneindigheid.
Het gevoel komt bij me op dat alle leven één is geworden,
mooi als een fonkelende, bloeiende roos;
er zijn zingende vogels;
er is de ruisende wind door de bladeren;
de hele natuur leeft eensgezind met me mee.
Mijn zwellend hart heeft het ondraaglijk moeilijk
in zijn enge ruimte bij het zien van al die rijkdom
Mijn blik glijdt langs een uitgestrekte bloemenzee,
een oase van hemelse rust.
O, Roos, straal warmte uit en wees genegen en lief.
Bij jou voel ik me in een betoverende ban van het leven.
Het hart van de roos ontsluit mijn hart
en ik voel me in het beloofde land: de Hof van Eden.
Konden we toch maar de eenvoud van een bloem bereiken...!

Geschreven door Riet Declerck (eigen creatie)

10-04-2005 om 00:00 geschreven door riet