Jaarlijks rijden enkele mensen uit onze parochie op 1 mei naar Scherpenheuvel.
Verschillende keren ben ik ook meegereden maar 2 jaar geleden heb ik het op te terugweg moeten opgeven. Ik had nog voor we aankwamen hevige krampen in mijn beide bovenbenen en dat was echt pijnlijk. In Scherpenheuvel zijn we dan naar de Rode Kruispost geweest waar ze me een half uur lang gemasseerd hebben. Ik ben nog terug vertrokken met de groep maar na een tijdje kwam de kramp terug op en kon ik echt niet meer fietsen. Vorig jaar was het slecht weer en ben ik gewoon met de auto meegereden. Dit jaar wou ik terug meerijden maar maar de helft, dus een enkele rit. Fiets op de fietsdrager van de auto en in Scherpenheuvel gewacht op de aankomst van ons groepje.Na de maaltijd naar de Basiliek om een kaars te branden, rond de Basiliek gewandeld (waar de kruisweg is) en toen ik terug bergop ging zag ik de toren van de basiliek en heb ik maar een foto genomen. Om 14 u ben ik dan met de groep terug huiswaarts gereden. We waren nog maar één straat ver en er had al iemand een platte band. Dus al een eerste stop. Onze tweede stop was in de dreef aan de abdij van Averbode om een lekkere ijscrème te eten. En dan ging het weer verder, het ging goed er was meestal rugwind en vooral veel bergaf! In Itegem was het tijd voor een langere pauze en zat mijn man te wachten op een terras, hij had de caféhouder verwittigd dat er een groep dorstige fietsers op komst was. Na deze pauze reden we weer verder nu geen bergaf meer maar nog wel meestal rugwind. Toen we terug thuis waren stond er op de teller van de zoon 120 km, hij reed wel heel de rit. Dus voor mij waren het maar 60 km. Dit jaar heb ik geen krampen gehad en ik overweeg om volgend jaar toch weer heel de rit te doen. Ik wou de foto's in de tekst meesturen maar dat lukt me niet...
Zondag de Rasshaertroute gereden. Het was een zalige dag, zonnig en beetje wind wat wil een mens nog meer. Hele mooie route, je komt ook langs wegen en weggeltjes waar geen fietsknooppunten zijn en waar het ook mooi rijden is. Vroeger hebben wij het Rasschaertpad (zoals het toen genoemd werd) gereden en ik had er een hele andere herrinering aan. Niet zo mooi en meer langs de baan, maar nu ... piccobello! Toen we thuis kwamen hadden we 74 km op de teller, de route is 57 km + 7 km tot aan het sluizencomplex in Wijnegem. We ontdekten dat we ook nog ergens anders konden starten maar tot daar is het ook een eindje rijden dus maakt het niet zoveel uit. 's Middags hebben we een stop gedaan aan het Molenhuis in Pulderbos. We moesten wel heel lang wachten maar het was de moeite. Goed terras met voldoende parasols want dat was wel nodig. Vorig jaar waren we daar ook en toen was de bediening normaal, waarschijnlijk was er iemand niet komen opdagen voor de bediening... Als je daar in de buurt bent zeker eens een terasje meepikken, op zondag werkt de molenaar en ook nu stonden de wieken vrolijk te draaien in de wind.
Vandaag rijd ik van Scherpenheuvel naar huis, dat zal zo'n 62 km worden. Vroeger reed ik de hele toer heen en terug maar 2 jaar geleden kreeg ik onderweg hevige krampen in mijn dijbenen aan de binnenkant. Gelukkig waren we bijna in Scherpenheuvel maar met veel moeite en pijn ben ik het laatste stuk toch nog kunnen oprijden. Mijn man is toen met mij naar de Rode Kruistent gegaan (ik gestrompeld) en daar werd ik goed verzorgd. Ik voelde mijn een coureur die door zijn verzorger gemasseerd werd. Na het middagmaal hebben we nog even rondgewandeld, kaarsje gebrand... de dingen die men daar doet. Ik ben mee terug vertrokkne met de groep maar na een tiental km kreeg ik weer zo'n hevig kramp dat ik van mijn fiets moest. Het was verschrikkelijk, ik wist niet hoe ik moest staan of gaan. Mijn man werd opgebeld en die is me dan komen halen, hij was de bezemwagen ;-) Ik was wel erg teleurgesteld dat ik de rit niet kon uitrijden. Onderweg toen, ik in de auto zat, was het weer hetzelfde. Uit de auto gesukkeld en aan de kant van de baan heeft mijn ventje mijn dijbenen gemasseerd. De mensen die ons voorbijreden zullen er wat van gedacht hebben. Vorig jaar ben ik niet meegereden, het was toen echt slecht weer. Onze zoon die pas een nieuwe fiets gekocht had is wel meegereden. Op de terugweg kreeg hij platte band en omdat het zo'n rotweerwas werd de 'bezemwagen' opgebeld. Met onze GPS konden we gemakkelijk de plaats vinden waar de groep stond te wachten. Zoon was erg teleurgesteld.
Vandaag is het weer zover. Manlief zou mee vertrekken met de groep, ik met de auto met mijn fiets en nog een fiets van iemand anders, die ook met mij zal meerijden. Toen ik hier wat zat te surfen hoorde ik de voordeur opengaan. Mijn man was teruggekomen, ze reden veel te snel (21km/u en dat met tegenwind) en dat kon hij niet aan. Hij wou niet tot last zijn van de groep en is teruggekeerd. Tegen 10u vertrekken wij met de auto en de fietsen en ik hoop dat ik de terugrit kan uitrijden zonder vredelijke krampen. Wordt vervolgd...
