fietsen, computeren, vrijwilligerswerk, familieonderzoek en lezen zijn de dingen die me bezighouden
01-05-2007
Scherpenheuvel
Vandaag rijd ik van Scherpenheuvel naar huis, dat zal zo'n 62 km worden. Vroeger reed ik de hele toer heen en terug maar 2 jaar geleden kreeg ik onderweg hevige krampen in mijn dijbenen aan de binnenkant. Gelukkig waren we bijna in Scherpenheuvel maar met veel moeite en pijn ben ik het laatste stuk toch nog kunnen oprijden. Mijn man is toen met mij naar de Rode Kruistent gegaan (ik gestrompeld) en daar werd ik goed verzorgd. Ik voelde mijn een coureur die door zijn verzorger gemasseerd werd. Na het middagmaal hebben we nog even rondgewandeld, kaarsje gebrand... de dingen die men daar doet. Ik ben mee terug vertrokkne met de groep maar na een tiental km kreeg ik weer zo'n hevig kramp dat ik van mijn fiets moest. Het was verschrikkelijk, ik wist niet hoe ik moest staan of gaan. Mijn man werd opgebeld en die is me dan komen halen, hij was de bezemwagen ;-) Ik was wel erg teleurgesteld dat ik de rit niet kon uitrijden. Onderweg toen, ik in de auto zat, was het weer hetzelfde. Uit de auto gesukkeld en aan de kant van de baan heeft mijn ventje mijn dijbenen gemasseerd. De mensen die ons voorbijreden zullen er wat van gedacht hebben. Vorig jaar ben ik niet meegereden, het was toen echt slecht weer. Onze zoon die pas een nieuwe fiets gekocht had is wel meegereden. Op de terugweg kreeg hij platte band en omdat het zo'n rotweerwas werd de 'bezemwagen' opgebeld. Met onze GPS konden we gemakkelijk de plaats vinden waar de groep stond te wachten. Zoon was erg teleurgesteld.
Vandaag is het weer zover. Manlief zou mee vertrekken met de groep, ik met de auto met mijn fiets en nog een fiets van iemand anders, die ook met mij zal meerijden. Toen ik hier wat zat te surfen hoorde ik de voordeur opengaan. Mijn man was teruggekomen, ze reden veel te snel (21km/u en dat met tegenwind) en dat kon hij niet aan. Hij wou niet tot last zijn van de groep en is teruggekeerd. Tegen 10u vertrekken wij met de auto en de fietsen en ik hoop dat ik de terugrit kan uitrijden zonder vredelijke krampen. Wordt vervolgd...
