Dat de kranten nog vol en bol staan van verkiezingsnieuws, hoeft geen betoog. Overal moeten er nog coalities gevormd worden met of tegen de zin van de overwinnaars en overwonnenen. Partijen met ideologiën die men niet graag aan de macht ziet komen, controverse rond de volmachten, beschimpen en belagen van personen en nog wat meer fraais. Maar in mijn gemeente is er ook een man met een heel groot ego, die vindt dat hij altijd gelijk heeft en daarbovenop een heel slechte verliezer. Hij heeft gewonnen maar zijn absolute meerderheid van de vorige verkiezingen is foetsie. Dat vertaalt Jean Marie door de kopman van de tegenpartij te vernederen en beledigen met woorden, te krenken. Nochtans gebruikte hij diens partij om een zitje in het parlement te krijgen en eens dat voor mekaar, om als onafhankelijke parlementair te gaat zetelen. Natuurlijk vindt de plaatselijke NVA dat geen nobel streven en komt bij de gemeenteraadsverkiezingen onder eigen naam op. Hoe gedurfd is dat!!! En die nemen nu toch ook wel zijn absolute meerderheid nog weg. Wat laat de burgervader daar in de krant over optekenen? "zoals de Antwerpenaar denkt dat de Schelde door zijn reet loopt, denkt Marc Descheemaecker dat de Noordzee door zijn gat loopt!!!". De woorden van een burger die de eerste wil zijn van zijn gemeente.
Het is vandaag ook de 'Internationale Dag van de Menopauze'. Iedere vrouw weet wat dat inhoud. In eerste instantie verheugt om die maandelijkse pijnlijke en vruchtbare periode kwijt te zijn. Het 'joepie' geluid verdwijnt snel als de 'vapeurs' op komen steken. En nog wat later komen er ook de kleine lekkages die ons weer nopen met verbanden rond te lopen. De sluitspieren begeven het na verloop van de jaren. Mentaal moet men over de drempel stappen dat men ouder wordt en dat het toch ook niet allemaal rozengeur en manenschijn is. Samen met mij, weten dat alle vrouwen die de menopauze ingaan, dat de euforie van die eerste jaren snel omslaat naar wat verschijnselen die met geen pil te bestrijden zijn, alleen accepteren en blij zijn dat we er nog zijn zonder ziektes te moeten torsen. De vrouwelijke BV's denken dat ze alleen zijn met belevingen in het leven en schrijven dus maar over de natuurlijke gang van zaken en hoe daar mee om te gaan. Is het niet over menopauze dat ze hun zeg willen hebben, dan is het over hun puberteit, zwangerschap, ouderschap of dieet en nog veel meer. Dat is mijn opmerking die ik maakte nu Tine Embrechts ook nood heeft om een parodie neer te zetten en er een serie over te maken samen met Els Dottermans en Barbara Sarafian, met medewerking voor de luchtige noot en muziek van Hugo Matthysen. Tot morgen
De herfstzomer was een eendagsvlieg. Het is nog altijd 17°C, met af en toe een druppeltje, maar dat kan ik niet slecht noemen. Wel staat er voor de namiddag een hele gieter klaar om over de hoofden neer te plenzen. Ondertussen hebben de hulp en ik, mijn huis is pico bello in orde gemaakt voor de komst van mijn dochter vandaag. Als lid (alt) van een koor dat hier aan de kust een optreden gaat verzorgen, komt ze deze nacht en morgen, hier slapen. Gelukkig zijn mijn schaafwonden op tijd genezen en is er amper nog iets te zien van mijn uitschuiver op beton. Ik heb er niks over gezegd tegen de kinderen, anders is er weer een preek dat ik wat voorzichtiger in het leven moet staan met mijn broze gestel van enkele decennia. Als oudere krijgt men ook vanalles te horen zoals een peuter, opletten voor dit, opletten voor dàt, je mag niet zo, je moet dàt. Ik sta met al die raadgevingen precies terug aan het begin van mijn leven, een onbezonnenheid moet vermeden worden en al zeker geen 'durf-al' meer zijn. De woorden en opmerkingen die ik zovele jaren geleden aan mijn kinderen gaf komen nu als een boemerang terug in mijn gezicht. Het is wel een waarheid, dat de botten en spieren niet meer dezelfde kwaliteit hebben als een twintigjarige, maar dat wil daarom niet zeggen dat ik me als een kind moet laten aanspreken en wetten en verboden te krijgen. Die zijn er al genoeg van hogerhand, dat ik ze niet moet krijgen van mijn familie. Ik denk ook wel dat zoiets gemakkelijker gegeven wordt aan een alleenstaande ouder dan aan een koppel.
Gisteren heb ik gekeken naar "Het Vaticaan, de Staat van de Kerk", een documentaire van Rik Torfs, die er ook een boek over uitgaf. De eerste aflevering was goed en boeide me zeer. Het is ook totaal onbekend terrein voor een leek wat het gezag van de Paus eigenlijk inhoud, de afhankelijkheid of de onafhankelijkheid van de curie, wat hebben de kardinalen te zeggen en welke impact hebben ze. Het is natuurlijk een andere documentaire dan "Godvergeten" dat over de mensen en bedienaars van de erediensten gaat en hun macht die ze hadden/hebben over de gelovigen en in zonderheid de kinderen. Dat er nu geluisterd wordt naar de slachtoffers is al een zeer bijzonder gegeven, of er ook een vergoeding komt voor de morele en psychologische schade en kapotte levens door dat misbruik, is een andere vraag. Het was een interessante avond op Canvas, invergelijking met VTM, waar men probeerde met "Sterregem" een parodie op poten te zetten op de bekende Vlamingen van dat tv-kanaal. In één minuut begreep ik dat dit programma nooit mijnen dada zou worden en heb dat rap weggezapt, zonder dat ik er voor moest opstaan. Ik zeg dan maar: leve dat kaske. Tot morgen
Nog evenveel dagen als ik jaren heb tot 2025, want ondertussen zijn we al bij halfweg oktober gekomen. De tijd gaat werkelijk met rasse schreden flink vooruit. Niettegnstaande het al diep in de herfst is, beloven de weermannen een heerlijke zonnig dag. Tenminste al je uit de wind gaat zitten en nog wat geduld uitoefend tot de zon het grijze dek heeft opgelost. Zelfs bij mooi weer blijft mijn dagindeling er ongeveer hetzelfde uitzien. In de voormiddag een beetje intellectuele arbeid zoals lezen, schrijven en spelletjes doen. In de namiddag komen dan de fysieke uitdagingen aan bod, zoals wassen, plassen, wandelen,en andere huishoudelijke taken. s'Avonds is het dan tijd voor de broodnodige ontspanning vooraleer te slapen. Ik denk dat het een beetje de tijdsbesteding is van mijn generatiegenoten, van alles wat. In de krant nog altijd veel palaver over de verkiezingen, die hier en daar gefronste wenkbrouwen veroorzaken en verrassingen uit de hoed toveren. Dat Jean Marie burgemeester blijft is te verwachten, maar de samenstelling van het schepencollege is nog niet uit de doeken gedaan. Het zullen blijkbaar toch wat zwaardere discussies opleveren wie de resterende zetel zal leveren. Er komen verschillende partijen voor in aanmerking en vandaar toch de moeilijkheid om de voltallige gemeenteraad en de functies kenbaar te maken Middelkerenaren. Het moet natuurlijk iemand zijn die buigt als een knipmes voor de vader van de gemeente, en die zijn niet zo gemakkelijk te vinden. Voor de rest blijft de nieuwsverslaggeving hetzelfde als veertien dagen geleden: oorlog in het Midden-Oosten, oorlog in Oekraïne, hongersnood in Afrika, assissenprocessen, moorden, accidenten en file onderweg en niet te vergeten de herstaart van de federale onderhandelingen voor een nieuwe regering. We zitten nog altijd met een regering van lopende zaken en die doet dat zoals gewoonlijk bij dergelijke regeringen, niet slecht. Ze moet geen knopen doorhakken, geen ingrijpende beslissingen nemen, alleen zorgen dat alles blijft draaien zoals een kermismolen, en dat doet het dus ook.Meer heb ik niet te vertellen vandaag; Rap een beetje opruimen en toch een beetje beschut buiten zitten. Tot morgen
De dokter heeft me weeral gerustgesteld, alles werkt zoals het moet werken en alle bloedwaarden zijn zoals ze moeten zijn. Ik ben weeral goedgekeurd voor mijn beroep van gepensioneerde te blijven uitoefenen. Waar zou ik als jagger een nieuwe job moeten vinden? En om met een nieuwe uitdrukking te zeggen: alles is 'cava'. Ik begrijp pas sinds gisteren wat dat wil zeggen aan het einde van een berichtje of een antwoord te geven. Eerst dacht ik: waarom zegt nu iedereen 'cava' dat geestrijke sprankelende vocht gemaakt van Spaanse druiven? Tot gisteren mijn 'euro' viel, die is wat meer waard dan 'mijnen frank valt'. Het is een vervlaamsing van de Franse uitdrukking 'ça va?'. Dat staat niet in het herwerkte 'groene boekje van de Nederlandse taal' uit 2005, noch in de dikke Van Daele, noch op wikipedia. Gelukkig kreeg ik een gelukkige inval en moest ik niet aan de kids vragen wat dat betekende. Van die groep krijg ik dan gegagrandeerd het antwoord "maar oma, weet ge dat niet?". Enfin, ik ben er op eigen inzicht en luidop zeggen achter gekomen dat het een 'ça va' is die we met een pilleke 'Zaffranax' proberen te bestrijden. Ik moet niet 'cava' zeggen en geen pilleke nemen om me gelukkig en goedgehumeurd te voelen en te maken. Zoals Friedrich Nietzsche (1844-1900) schreef "ben ik zo graag in de vrije natuur, omdat deze geen mening over mij heeft". Hier is de vrije natuur, de duinen, zee en strand, en die maken me gelukkig door al het goede dat ze aan mij geven, inzonderheid mijn goede gezondheid, geen commentaar op mijn levenswijze en geen rekening moeten houden met menselijk opzicht zoals van "wat zullen ze niet denken". Nog goed nieuws; mijn schaafwonden van mijn val vorige week zijn ook stilletjesaan aan het verdwijnen zodat ik weer toonbaar ben voor de buitenwereld.
Het is 'Internationale Dag van de Boerin'. Als verre afstammeling van een boerenfamilie voel ik me ook dikwijls een boerin als ik naar het werk in mijn hof moet kijken. Die voorziet me wel niet van de hoogst nodige groenten, maar wel van een fleurige aanblik. Dat vraagt ook veel werk maar geeft me ook veel voldoening. Het is ook de 'Internationale Dag van het Handen Wassen'. Daar werd sinds corona heel erg de nadruk op gelegd, maar als ex-vroedvrouw, weet ik al langer dan 3jaar dat verzorging van handen na een handenarbeid zéér gewenst is.
"Zonder muziek zou het leven een vergissing zijn ". Dat zegde ook de filosoof die ik in een vorige paragraaf vernoemde. Omdat het de verjaardag is van Sandra Kim, sinds vandaag 52 jaar, draai ik haar enige grote succes, "J'aime la vie". Tot morgen
In heel de wereld is er niks gebeurd, behalve de belangrijke gemeenteraadsverkiezingen in België. Althans, als ik de kranten mag geloven. In de krant beslaat het alle pagina's, behalve de bladzijde van de spellekes, tv-programmatie en sportnieuws. Een eerste test om te weten te komen of de Vlaming ook zonder 'verplichting' naar het stembureau zou gaan. Niet dus, 4 op de 10 zijn thuisgebleven. De vraag is dus: zijn de stemmen en uitslagen relevant? Geen idee natuurlijk, want wie zijn de thuisblijvers? Gaat men het stemrecht terug naar stemverplichting buigen om de democratie op gemeentelijk niveau te handhaven? Hier en daar zijn er toch belangrijke verschuivingen. De absolute meerderheid van bepaalde partijen is toch een beetje afgezwakt en het cordon sanitaire is zelfs in één gemeente doorbroken door de ontegensprekelijk meerderheid van Vlaams Belangstemmen. Hier is de meerderheid van Jean Marie ook doorbroken. Zéér tegen zijn zin moet hij nu een coalitiepartner zoeken, die niet zomaar naar zijn mond zal spreken. En juist dàt, heeft onze burgervader niet graag; het delen van de heerschappij, toestemming vragen, in debat gaan. Kortweg, zijn zin niet meer kunnen doen. Hopelijk komt zoiets ten goede voor de Middelkerkenaren en zijn omgeving en blijven de plannen voor gigantische woontorens in de schuif liggen. Niet alleen hier zal veel gepalaverd worden, zeker ook bij de nationale partijkopstukken nu er nog een federale regering moet gevormd worden. Wie gaat er nu federale formateur worden? Daar zullen we nog eventjes geduld moeten voor hebben, want burgervader worden is nu de allerbelangrijkste job van het land geworden en verkozen boven een premierschap en ministerpost. Wat is wel duidelijk geworden? De 'groenen' en 'Open VLD' hebben veel van hun pluimen verloren, extreem rechts en extreem links zijn niet overal doorgebroken, geen slechte verkiezingen voor de CD&V en Vooruit. Ondertussen lonken ook weeral de verkiezingen in de USA, als nieuwsvullend item. Nog 3 weken en dan is daar ook weeral een belangrijke stemming. We geraken niet verlost van belangrijke keuzemomenten in het leven en van de beoordeling daarvan door profs, journalisten en al degenen die iets luidop willen verkondigen of de betweters. Voilà, dat heb ik weeral eens goed gezegd en geschreven. Nu maak ik me klaar voor mijn jaarlijks dokteronderzoek. Ik moet fit blijven en dat moet af en toe eens gechecked worden. Tot morgen
