Enkele foto's van ons bezoek aan de musical ,helaas zijn de foto's van het spectakel zelf zeer donker uit gevallen dan maar voor en na en op de stoel ,ook op de grond buiten aan het toilet is leuk vonden zij .Vele groetjes roosje2
Wij hebben vier van onze vijf kleinkinderen getrakteerd op een bezoekje aan de musical van de drie biggetjes met K3 ,onze oudste kleindochter wilde niet mee, ze voelde zich te groot voor K3 .Maar nu heeft ze spijt na de entoesiaste verhalen van de anderen ,het is ook een aanrader ook voor volwassen ,zeer mooi spectakel .Vele groetjes roosje 2
Ik begin het langzaam te acsepteren dat ik mijn moeder nooit meer zal zien en haar nooit meer ergens mee naar toe te nemen en dat doet pijn .Ze hield zo van de lente en de ontluikende bloemen en bomen ,jammer dat ze dat niet meer heeft mogen meemaken . Ik probeer door veel tijd in de tuin door te brengen mijn zinnen te verzetten en dat helpt soms toch een beetje maar het blijft moeilijk .Vele groetjes aan de lezers Roosje 2
Ik ben even uit de running geweest ,mijn allerliefste moeder is overleden .Het was een zware slag alhoewel wij ons er konden aan verwachten ,ze was in het ziekenhuis opgenomen op mijn verjaardag 22november en is helaas overleden 1 februari .Wij hadden nogthans nog hoop gekregen van de dokters dat ze nog beter zou worden ,helaas het heeft niet mogen zijn .Heb nog steeds heel veel verdriet en kan het nog niet geloven dat ik haar nooit meer zal zien ,wij zijn al die tijd dat ze in het ziekenhuis verbleef bijna elke dag bij haar geweest en dit is zo'n 25km rijden en soms was ze zo moe dat ze niet kon praten . Wel ben ik heelblij dat wij haar nu twee jaren geleden samen met haar partner (sinds 25 jaar) praktisch elke zondag zijn gaan halen om ergens naar toe te gaan ,zo heeft ze toch nog een fijne tijd gehad .Maar vorig jaar kon ze niet meer ,wij hadden nogthans gezorgd voor een rolstoel maar zij was te fier en wilde daar niet in ,want dan zei ze wat moeten de mensen niet denken .Droevige groetjes roosje2
Dit verhaal heeft zich vorig jaar rond Kerstmis afgespeeld,er was een sneeuwstorm toen .Hoe wij aan chipke geraakt zijn .Ik wilde eens even buiten aan de achterdeur gaan kijken naar de storm en wat stak zijn kopje boven een hoopje sneeuw uit ,een poes ,totaal verkleumd ,heb haar binnengehaald en droog gewreven daarna eten gegeven (was uitgehongerd) .Ik wist dat het een poeswas van een paar huizen verder want het is een Britse korthaar .Daarna ben ik met haar naar die buren gegaan en haar baasje zei gewoon ,als ge wilt dan moogt ge ze houden ,wij moeten haar niet meer ,je kan ze toch niet pakken (iets waar ik niets van ondervonden heb) .Dus terug mee naar huis ,ze hadden mij gezegd dat haar naam sheba was doch als wij haar naam noemde beefde ze en ging zich verstoppen ,toen hebben wij haar naam varanders in chipke en na een paar dagen ging het al veel beter en was ze niet meer zo bang ,ze speelde zelfs met ons moepke .nu kan ze bijna niet wachten tot ik s'avonds in de zetel ga zitten dan komt ze kopjes geven en knuffelen ,kruipt heel kort tegen mij aan .Als ze zo een tijdje gefletst heeft gaat ze in haar zetel liggen en krijgt Cleo de kans om te knuffelen en na een tijdje komt ze weer even langs .Toen ons moepke nog leefde kreeg die ook zijn knuffelbeurt .Ook heeft zij erg getreurd en gezocht toen moepke weg was .Dierenverdriet ,het bestaat daar ben ik van overtuigd en onbewust gaat ons grote verdriet na het verlies van ons moepke stilaan minder omdat de andere twee dat precies goed maken door nog meer aandacht te vragen .Nog een fototje van chipke en vele groetjes Roosje De kleinkinderen hadden met dublo een trein gemaakt en chipke ging er midden in zitten ,zo zie je dat ze helemaal niet meer bang is maar overal graag bij
