Met ons drieën trokken we voor twee dagen naar Luxemburgstad en omgeving. De weergoden waren ons zeer gunstig want we kregen geen druppel regen. De stadswandeling legden we in de schaduw van wolkjes en bladeren in rustig tempo af. Vele trappen en verdoken weggetjes voerden ons langs en door de mooie vallei van de Petrusse, een klein riviertje dat de oude stad doorkruist! De panorama's waren zó mooi dat we niet uitgekeken raakten op de vanille-geel-roze-oranje gekleurde huizen met verzorgde tuinen en met gebouwen die lagen te pronken tussen het groen van bomen en struiken. Middenin het vrij rustige centrum vonden we het hertogelijk paleis. Hier geen hoge hekken of lange inrijlanen. Je kon voelen dat de bewoners heel dicht bij de bevolking leefde. Op korte afstand daarvandaan stond het standbeeld van prinses Josephine-Charlotte, zus van wijle koning Boudewijn. Het stadhuis was te zien van op een groot plein en was mooi in al zijn eenvoud. Langs brede boulevards kwamen we voorbij het Solidariteitsmonument waar de vlam eeuwig brandend wordt gehouden. We arriveerden in de stationsbuurt en ook plots in de drukte van alledag . Nijvere Luxemburgers haastten zich voorbij, velen van hen waren "gekleurd". Luxemburg herbergt ongeveer een half miljoen inwoners en velen komen blijkbaar uit andere plaatsen in Europa en de wereld. 's Anderendaags lichtten we het anker en gingen het mooiste dorpje van Luxemburg bezoeken, dat aan de Moezel bleek te liggen. Niet te verwonderen dus dat alles daar met wijn te maken had. Smalle op- en aflopende straatjes,oude wijnvaten, wijnranken en bloemen aan de muren, zelfs het Nationale Wijnmuseum was hier gevestigd. We bezochten ter plaatse ook een amateurmuseum van oude wijnbouwattributen mét eigenaar. hij ontving ons zeer gastvrij en gaf ons ook een degelijke uitleg in zijn kelder. Wat klikten onze toestelletjes weer lustig, geen enkel schilderachtig hoekje werd overgeslagen, maar netjes vastgelegd op de gevoelige digitale plaat! Als toetje bezochten we nog de vlindertuin van Grevenmacher alwaar we de vlugge fladderende "Papillons" zo goed mogelijk in onze lens probeerden te "vangen". Nog even picknicken en dan de weg op naar Antwerpen....waar we de eerste (of laatste ) druppels van een zondvloed op de autoruit zagen neerkomen. Het was er hard aan toe gegaan in Vlaanderen, maar daar hadden wíj niets van gemerkt !!!
11-06-2008 om 00:00
geschreven door sunny
Categorie:Reizen
|