De derde ijsheilige is vandaag een feit en Sint-Servatius is bij ons wellicht de bekendste van allemaal, dat zal dan ook de reden wel zijn waarom we hem alle verantwoordelijkheid geven van wind, regen en een eventuele koude periode. We kennen er maar een zegt maar dus schuiven we maar alle schuld in zijn schoenen !  Sint-Servatius is de oudste bisschop der Nederlanden. Reeds in 350, amper drie eeuwen na Kristus'dood werd hij bisschop van Tongeren. Hij overleed in 384 op 13 mei vandaar ook zijn feestdag op die dag. Hoe onze buitenmensen zijn naam koppelen aan de vriesdagen rond half mei, kan met een legende uitgelegd worden. Op het graf van de heilige bij de brug over de Maas te Maastricht, lag gedurende tien bisschopslevens een witte marmeren steen. Het was zijn tiende opvolger, de H. Monulfus, die de Sint-Servatiuskerk te Maastricht op zijn graf bouwde. De legende verhaalt dat het op die steen nooit sneeuwde, zelfs niet als heel de omgeving onder een dikke laag sneeuw bedekt lag. Daaruit hebben dan de landbouwers de wijze levensregel onthouden, dat de Sint-Servatiuskoude onvermijdelijk is.
Van de melkboeren die vóór de wereldoorlog 1940-45 nog naar de stad kwamen,  onthielden wij ook nog volgend rijmpje om Sint-Servaas te vermurwen :

" Heilige Servaas,
wind en regen de baas,
heb medelij mee de armen,
laat ze toe hen te verwarmen,
Drie Vader-ons, Drie Wees-Gegroet
en maakt het weder wêre zoet. "

Het valt wel dikwijls voor dat er rond Sint-Servaas overvloedige en killen regen valt, vandaar de volgende spreuk die vooral bij de boeren in de Kempen erg bekend is :

" 't Regent Sintervaas-vloed,
die spoelt de kemp uit de grond. "

En  om af te ronden voor vandaag nog deze :

" Is met Servaas geen rijm te zien,
zal Bonifaas geen sneeuw ons biên. "

En wat Sint-Bonifacius ons nog te vertellen heeft dat hoort u morgen dan weer wel, feit  is zeker, we zijn zo goed als verlost van de koude santen. Tot  morgen !