Gisteren reisden we van Chiang Rai naar Chiang Mai. Vandaag nemen we het vliegtuig naar Surat Thani. In de aankomsthal is er een schouwspel van een lokale dans. Marie kijkt gefascineerd toe. Achteraf willen de artiesten met haar op de foto en ook wij moeten erbij. We merken wel dat al deze aandacht Marie geen goed doet. Ze denkt nu echt wel dat ze overal in het middelpunt van de belangstelling staat. Die zal serieus moeten afkicken wanneer we thuis zijn. Een minibus brengt ons rechtstreeks naar Khao Sok. De weg er naartoe is al adembenemend mooi. Ik begin al te fantaseren om hier te wonen. Voor het eerst hebben we een aangenaam warm zwembad en we kunnen er met zijn allen van genieten. Heerlijk!! We eten met prachtig uitzicht over de bergen. Morgen vertrekken we voor twee dagen naar een meer en slapen we in een drijvend hutje. Weeral een mooi avontuur tegemoet dus. Vanavond kruipen we vroeg ons bed in.
Blauwe tempel, zwarte huis, waterval en lekker eten
Gisteren zaten we laat in bed dus we zetten geen wekker. Onze wekker heeft trouwens een pyjama aan en kruipt spontaan bij ons in bed als ze niet meer moe is. We gaan eerst naar de blauwe tempel. Bijzonder om te zien met overal prachtige muurschilderingen. Daarna rijden we door naar het zwarte huis. Ooit allemaal door een kunstenaar gemaakt. Binnen liggen overal dierenhuiden en skeletten dus toch wel een beetje luguber. We eten in een boerderij-restaurantje. Wat een opgave! Wil je het gebakken, gekookt, gestoomd, of. ..? Met boter of olie? Welke olie? Met melk, soya melk, zonder melk? Wat een keuze en zoooo lekker (voor tien euro hebben we allen gegeten). We besluiten vanavond terug te komen. Nu dat Julie kan draaien is alles ineens een beetje lastiger geworden. Ze blijft echt niet meer gewoon op tafel liggen. Ze kan draaien en dat doet ze dan ook voortdurend! Hierna gaan we naar een prachtige waterval. Vooral de wandeling er naartoe is meer dan de moeite waard. Julie valt in slaap met het geluid van de waterval en waaiende bananenbomen boven haar hoofd. Thuis hangt een jungle-mobiel boven haar hoofd, maar dit is toch net iets anders. Wederom een geslaagde dag.
Met de gps en routebeschrijving fietsen we vandaag 45 km rond Chiang Rai. We fietsen tussen rijstvelden, rotsformaties, ananasvelden, rubberboomplantages, enz. Heuvel op en heuvel af. Met mijn e-bike vlieg ik vooruit. Deze keer is het voor Iris zwoegen. Zij fietst op een mountainbike met Marie achterop. Onze eerste bestemming is de witte tempel. Prachtig om te zien. Wit aan de buitenkant en goud binnenin. Zelfs de toiletten zijn van goud. Daarna fietsen we verder door prachtige natuur. We fietsen door het Singhapark op brede.fietspaden, langs vijvers, giraffen en zebra's. De laatste kilometers zijn er te veel aan voor Iris. Hijgend en puffend gaat ze bergop. "Mam is erg moe hoor!". Eenmaal thuis genieten we van het zwembad. 'Julie slaagt er voor het eerst in om van rug naar buik te rollen! 's Avonds gaan we naar de night bazaar, allemaal gezellige straatkraazmpjes, en we eten daar ook iets. Iris bestelt een typische hot pot. Onze kerstdag verliep dit jaar toch wel speciaal.
Tijdens de trekking was Iris in het water gevallen en daarbij ook haar camera. In het hotel hebben we deze in een grote kom rijst gelegd en vanochtend werkte hij weer prima! Vandaag nemen we de bus naar Chiang Rai. We doen allemaal een dutje. Ons hotel lijkt een prachtige oase van rust uitgebaat door een Nederlander. We verfrissen ons in het zwembad en ons vieruurtje is een broodje kroket. We hebben geen zin om de stad in te gaan en eten hier in het hotel. Morgen doen we een fietstocht. We kruipen met zijn allen vroeg in bed. Julie krijgt hier haar eigen wiegje en ik hoop te kunnen slapen zonder de hele nacht een kleintje aan de borst.
Onze volgende bestemming is Chiang Rai maar aangezien dit te ver weg is om in één keer te doen met Marie, houden we een tussenstop in Chiang Mai. We spenderen de voormiddag aan het zwembad, eten nog een laatste keer in ons favoriete restaurantje en nemen dan de bus. Opnieuw honderd haarspeldbochten. Marie valt onmiddellijk als een blok in slaap. 's avonds belanden we toevallig in een Ierse pub en eten er heerlijke kip met puree en pompoen. Julie kijkt verwonderd naar de kerstlampjes. Onderweg naar het hotel steekt een scooter ons voorbij met 'my heart will go oooooon' luidkeels naast de toon meegezongen door de chauffeur. We slapen in onze vertrouwde kamer. Marie heeft in de namiddag geslapen en dat moeten we nu bekopen. Ze ligt nog een uur te tamboeren in bed.
We hebben een gevulde dag gepland. We starten in een chinees dorp maar dit is echt zo namaak. Het lijkt een soort Bokrijk voor Chinezen. Erna rijden we naar een grote witte Boeddha waar we een prachtig uitzicht hebben op de bergen. We picknicken bij een waterval. Klinkt idyllisch, maar ook hier weer verpest door jeugdige toeristen met hun muziek en geschreeuw. Erna gaan we naar de bamboobrug. Deze loopt door prachtige rijstvelden. Mooi, maar toch ook weer wat te commercieel uitgebaat voor ons. Zo maken ze bijvoorbeeld een schommelbank met bloemen als kader om dan op de achtergrond de werkende boeren mee op de foto te hebben. Nee, dat is niets voor ons. We gaan voor de zonsondergang naar de canyon. Eenmaal daar zien we dat wandelen er niet in zit. Veel te gevaarlijk met kinderen. Een beetje een teleurstellende dag dus. De eerste van de reis dus dat valt toch wel mee.
We zitten in de bergen in het Noorden van Thailand en 's nachts is het hier heel koud. Het ontbijt neem ik dan ook met sokken in mijn sandalen. We vertrekken met de auto naar de hotsprings. Een heerlijke plaats met een riviertje net zo warm als badwater. Ooh, wat doet dit deugd aan mijn gevoelige buik. We hebben overal al koude zwembaden gehad dus dit is echt heerlijk. Marie geniet volop.Voor het eerst kan Julie mee in het water en ze kirt van plezier. Na een uurtje valt Julie in slaap en eten wij onze boterhammen op. Nog even een plons in het water en we rijden verder naar de grot. De wandeling in de grot is best intensief. Ik vertel Marie dat ze hier denken dat kindjes van vier jaar dit nog niet kunnen. Maar al te graag bewijst ze dan het tegendeel. Julie heb ik tijdens de rit eten gegeven dus die slaapt de hele tijd. Een groot stuk in de grot leggen we af per vlot. Marie mag de vissen eten geven en die springen er nogal op af. Wanneer we 's avonds terug naar huis rijden, genieten we van prachtige vergezichten. We eten in ons vast restaurantje en duiken ons bedje in. Marie beoordeelt de dag met tien dikke duimen!
We nemen de minibus naar Pai. Drie uur lang de ene haarspeldbocht na de andere. Ik krijg er weinig van mee. Ik ben opgestaan met hoofdpijn, buikpijn en diarree dus ik voel me heel slap. Ik maak Julie op mij vast en mijn hoofd aan de hoofdsteun en zo val ik in slaap. Iris houdt angstvallig de weg in de gaten en Marie valt na veel getater in slaap. Pai is een klein bergdorpje in het Noorden van Thailand. Er hangt een relaxte hippiesfeer. Het dorp zelf heb je op een half uur gezien. We huren voor twee dagen een auto en gaan vanaf morgen op verkenning. Vandaag hebben we gespeeld aan het zwembad en zijn we gaan eten in een gezellig restaurantje. Marie denkt dat er wormen op mijn rijst liggen, gelukkig zijn het cashewnoten. Ze heeft al eerder op de markt wormen gezien en deze lijken er inderdaad op. Het blijft me verbazen hoe makkelijk Marie zich aanpast. Telkens een ander bed, maar ze valt zo in slaap. Ze mist wel haar juf en de kindjes. Ook Nora en Nielsje mist ze hard. Dagelijks wil ze naar foto's en filmpjes kijken. Ze is verliefd op haar zusje (zegt ze zelf) en dat zien we ook. Ze zou ze plat knijpen. Zeker nu Julie op haar reageert, wordt het des te leuker.
We maken ons op het gemakje klaar en verkennen in de voormiddag de stad. Enkele tempels staan op het programma. Het is hier extreem heet dus het valt toch zwaar. Na de middag spelen we aan het zwembad. Later op de dag gaan we eten en nog even langs de straatkraampjes. Marie mag in het restaurant altijd 'the bill' (de rekening) vragen. We hebben haar dit geleerd door op de billen te kloppen zodat ze het zou onthouden. Vandaag vraagt ze 'de poep' ... We zijn moe en kruipen vroeg ons bed in. Morgen verhuizen we naar Pai.
We vertrekken vandaag op tweedaagse naar een Karen-dorpje hoog in de bergen. Jammer genoeg zijn we niet zo fris als gehoopt. Julie zit in een sprongetje en wil de hele nacht drinken en Marie had enge dromen. Maar we zijn er klaar voor! Eerst rijden we drie uur richting de bergen. We stoppen bij een plaatselijke markt en ik hoor overal 'o, o, o oooh'. Julie wordt langs alle kanten bewonderd. Voor we echt beginnen te stappen, eten we nog fried rice met kip en voor het eerst eet Marie dit mee. We stappen in de brandende zon door de bergen. Onze gids komt zelf uit een Karen-dorp en toont ons allerlei leuke weetjes in de natuur. Wist je dat de bananenboom een blad heeft waar je lippen van kan maken? Na enkele uren stappen (Jaja, Marie stapt flink mee!), passeren we enkele dorpjes. En ook hier veel enthousiasme en bewondering als ze Julie in de draagzak ontdekken. Allemaal komen ze haar voetjes vast houden, oogjes bewonderen en vragen ze hoe oud ze is. Hier blijft een mama twee maanden na de geboorte binnen dus zo’n onderneming als de onze is hier wel erg bijzonder. Als we willen doorgaan, komt er nog een omaatje met zwarte tanden aangelopen. Ook zij wil dit kleine mensje bewonderen. Later komen we bij een schooltje aan. Spontaan ontstaat er een tikkertjespel. Als Marie iemand vangt, dan knuffelt ze het kindje plat. Ze maakt onmiddellijk vriendjes en wil er niet graag weg. De belofte dat in ons dorpje ook vriendjes zullen zijn doet haar toch weer verder gaan. We wandelen door velden en prachtige vergezichten. Laat in de namiddag komen we aan in het dorp. Geen elektriciteit, geen stromend water, paalwoningen, varkens, kippen, honden, poezen, spinnen en nog vele andere diertjes lopen vrij rond. Volgens Marie stinkt het een beetje. Het eerste uur komen alle inwoners -je raadt het al- Julie bewonderen. Opnieuw wordt er aan haar voetjes gevoeld en ze wikkelen haar in een dik deken. Natuurlijk, bij 35 graden kan je koude voetjes krijgen. We hadden op de markt ook een gigantisch grote koekendoos gekocht en alle kinderen staan netjes in de rij om in hun t-shirt een berg koekjes te ontvangen. We eten rijst met kip in gele curry. Erna 'wassen' we ons en gaan slapen. Dit doen we op een matrasje van enkele millimeters dik, euh dun. ’s Nachts wordt het echt ijzig koud. Mijn neus vriest eraf, mijn botten doen pijn en Julie hangt de hele nacht aan mijn borst. Marie is nog nooit zo snel in slaap gevallen. Ik slaap van negen tot twaalf en daar blijft het bij. We zien een prachtige sterrenhemel. Om half vijf beginnen de hanen om ter hardst te kraaien. Een nieuwe dag is aangebroken. Ik heb amper geslapen en zo stijf als een plank. Marie haar kopje komt tevoorschijn en zij heeft een heerlijke nacht achter de rug.
De tweede dag van ons avontuur begint koud. Al onze kleding voelt klam aan. We waren in propere kleren gaan slapen en houden die dan ook aan. Julie heeft in haar warme slaapzak geslapen met muts op en gewikkeld in een deken tegen mij aan. Zij heeft het lekker warm. We roosteren ons brood boven een vuurtje. De kippen komen een graantje mee pikken. Na het ontbijt maken we ons klaar. Wanneer we vertrekken wandelen we letterlijk tussen de wolken. Vandaag gaan er twee mannen mee die Marie om beurten zullen dragen en daar maakt ze graag gebruik van. We volgen geen echt pad dus het is nogal avontuurlijk en ik ben blij dat we ons geen zorgen moeten maken over Marie. We klauteren over rotsen, waden door de rivier, banen ons een weg door de jungle (en dit voor een groot stuk met Julie aan de borst in de draagzak). De natuur is prachtig en we genieten. Iris valt met haar poep in het water. Onze laatste etappe is een grot waar we door moeten in het water. Op het einde van onze tocht staat een jeep ons op te wachten. Ik kruip vooraan met Julie. Iris staat achteraan recht en heeft de rit van haar leven. Prachtige vergezichten schieten ons voorbij. En Marie die ligt achter in de bak te slapen op de schoot van onze gids Robbo. We zien er heel bruin uit, maar na de douche is dit toch wel wat minder. Oeps. We brengen direct al onze kleding naar de wasserij. Ik begrijp niet hoe de mensen in het dorp zo proper kunnen blijven als alles vol zand en stof hangt. Het was een heerlijk avontuur en deze twee mama’s hebben dat toch maar mooi gedaan met de kindjes. Ook Marie vond het super leuk!
Eindelijk is de grote dag aangebroken voor Marie, we gaan naar de olifanten. Niet het grote park, maar een klein lokaal project met enkele olifanten die gered zijn en hun kleintjes. We maken eten klaar en mogen de dieren voeren. Daarna gaan we samen op stap naar de rivier, Julie moet net eten dus die hangt in de draagzak aan de borst. Marie maakt niet alleen de olifanten nat, maar ook de mensen. Ze geniet ervan, maar lijkt toch niet zo onder de indruk. Ook de mama's genieten ervan.
Morgen trekken we voor twee dagen de bergen in en slapen we bij een bergstam. Ik verwacht geen wifi dus even geen blog.
Ik ben helemaal geen fan van de stad en na onze paradijselijke verblijfplaatsen is Chiang mai, de tweede grootste stad van Thailand, toch echt even wennen. 's Ochtends nemen we weer uitgebreid afscheid en dan gaan we met onze privé chauffeur, de zus van de eigenaresse, op weg voor een rit van vier uur. Eenmaal aangekomen moeten we naar het kantoor voor onze trekking die we overmorgen gaan doen. Het adres lijkt niet te bestaan. We bellen ze op en ze blijken tijdelijk een ander onderkomen te hebben. Eenmaal daar vindt de meneer niets van ons terug. Uiteindelijk gewoon een nieuw briefje gemaakt met de gegevens uit onze voorbereiding. We moesten komen om een kopie van ons paspoort te laten maken, maar het kopiemachine blijkt dus kapot. Twee uur later staan we er weer buiten.
Op zondag is het walking street, soort van markt in een autovrije zone, maar dit is echt gigantisch groot. Er lijkt geen einde aan te komen. Het is ook bijzonder druk. Voor het eerst zien we veel westerse toeristen. We eten roti met banaan en drinken vers geperst fruitsap. Ik loop over de markt met een kleintje aan de borst en eentje aan mijn poep. De eerste broeken, kleedje en souvenirs zijn gekocht.
Vandaag staat er weer een fietstocht op het programma. Ik stelde me een rustige fietstocht voor op het platteland, maar toen ik de mountainbike zag staan begon ik al een beetje bang te worden. Julie hangt onder mij te bungelen in haar draagzak. Fijn voor haar, maar iets minder voor mijn schouders. Marie zit in een zitje achter Iris en is weer in haar element. De hellooows hebben plaats gemaakt voor swasditenchekaa. We fietsen tussen rijstvelden, typische houten paalwoningen en stoppen regelmatig. We zien een visdrogerij, komkommerplantage, de kampioen hanenvechten, rijst- en whiskey brouwerij. Ongelooflijk trouwens hoe die hanen gesoigneerd worden. Ze krijgen een bad, massage, hele verzorging, speciaal lekker eten, enz. Eerst wilde ik er niets van weten want dit is gewoon dierenmishandeling, maar ik zie het nu wel een heel klein beetje anders. We eten in een heel klein lokaal tentje, uiteraard weer noodlesoep. Ik denk een rietje in Marie haar flesje te doen, maar ze krijgt er niets uit. Oeps, het is een stokje om te eten. Een cultureel misverstandje.
Eenmaal thuis gaan we zwemmen en daarna bezoeken we met de avondzon nog enkele tempels. Iris geniet van een sereen mooie zonsondergang. En waar was ik? Achter een boom met Marie en haar spetterkaka ... . Zie je me al staan met Julie onder mij bungelend??
Na ons ontbijt springen we wederom op de fiets. We rijden naar het historisch park. Hier zien we prachtige oude tempels omgeven door vijvers met waterlelies en rustige fietspaden. Naast de honderden schoolkinderen zien we amper toeristen. Marie wil weer alles zien en weten. Ze vindt het fijn om op het bord te zien hoe het vroeger was. Ze kan dan goed de dingen herkennen. We lunchen op ons terras en laten Marie een middagdutje doen. Wij zijn er ook aan toe maar helaas denkt Julie er anders over. Hierna nemen we een frisse duik in het zwembad en rara ... dan valt Julie in slaap. In de late namiddag fietsen we door een prachtig landschap de ondergaande zon tegemoet.
Marie maakt al serieuze plannen. Na de vakantie is het kerstmis en daarna gaat ze naar omi en opi want die zullen haar wel missen. Dan naar moeke en voke want die missen haar ook en dan naar Nora en Nielsje want die missen haar ook heel hard en Ine zal haar ook wel missen! Ze is dus nog zeker met thuis bezig, hoe goed ze zich hier ook aanpast.
Al vroeg kruipt Marie bij ons in bed. We genieten van ons laatste ontbijt aan de rivier en springen de fiets op om onze lunch te gaan halen. Overal vind je hier kleine supermarktjes en we vinden snel wat we nodig hebben. Ik had in Bangkok iets gezien dat ik kan gebruiken om ons afdak te decoreren en ook dat vinden we hier onmiddellijk. Vervolgens weer naar huis en inpakken. We genieten nog even van de tuin en de eigenaar neemt uitgebreid de tijd om met Marie bezig te zijn. Als we later met de tuktuk vertrekken laat ze hem niet meer los. Vier uur trein met onze stuiterbal is heftig. Daarna valt ze als een blok in slaap in de taxi. Kon dat nu niet in de trein?? Oorspronkelijk wilden we na de trein de bus nemen, maar we delen de taxi met een ander koppel en krijgen een goede prijs. Ook hier belanden we weer op een mooie plek en hebben we onze eigen bungalow. De hond van het huis heet booking.com. Nadat we geïnstalleerd zijn, krijgen we een zaklamp mee en gaan we te voet naar een restaurant. Onderweg vinden we zelfs een slang. Marie is niet erg onder de indruk. Eenmaal terug thuis kruipen we met zijn allen in bed. Benieuwd wat morgen weer zal brengen.
Ook al is het Iris haar verjaardag, de dag begint net hetzelfde als gisteren, vieze luiers en natte slabbers. Ook nu gaan we op de fiets naar enkele grote tempels. Boven op een brug trapt Iris de ketting eraf. Deze zit muurvast. Gelukkig schiet een man ons te hulp. Iris dankt hem met haar typische prinsessenbuiging. Bij de tempels wil Marie alles zien en doen. Ze brandt wierook en een kaarsje bij Boeddha. Ik denk even extra hard aan onze kleine broertjes. Ik weet dat ze over ons waken. Ze zijn er altijd bij.
's middags lunchen we weer in de tuin en genieten van de rust en het zwembad. De oma.van het huis komt nog even knuffelen. Ze geeft me naar mijn voeten omdat Julie blijkbaar kaka heeft gedaan.
's avonds doen we een sunset tour op het water. Met een bootje varen we over de rivier en we stoppen bij enkele tempels. De laatste tempel varen we tegemoet bij zonsondergang. Daarna brengt de boot ons naar een restaurant. Marie is ondertussen helemaal hyper van vermoeidheid en valt thuis als een blok in slaap.
Vanuit onze kamer hebben we een prachtig zicht op de rivier. Helaas geen verduistering dus we zijn vroeg wakker. Als iedereen fris gewassen is onder de douche gaan we lekker ontbijten in de tuin. En dan begint het ... kaka, geen kaka, kaka in de broek, Julie maakt ondertussen de zoveelste slabber doornat en doet terwijl spuitkaka tot op mijn broek... . Een beetje later dan gepland zijn we dus op weg. Ayutthaya is een oude tempelstad met vele ruïnes. Iris racet door de stad op haar roze hello Kitty fiets en ik op een kabouterfiets. We moeten uitwijken voor olifanten op het fietspad. Marie doet flink mee maar we merken wel dat ze moe is. Het is hier ook ontzettend heet. De eigenaar van onze kamer heeft een zwembadje opgezet en we brengen enkele uren in de tuin door. Uiteraard maakt Marie ook hier weer direct vriendjes, een Sloveens meisje en Thaise kindjes.
's avonds gaan we naar de avondmarkt. We zien er vanalles, van gebakken insecten tot konijnen met kleedjes aan. We kopen onze barbecuevleesjes en eten deze in de tuin op. En dan heel snel naar bed.
Na een ontbijt van toast, mango, banaan, watermeloen, omelet en chocolade cakejes halen we de was op, pakken we in en nemen nog een duik in het zwembad. We nemen nog een lunch in het restaurant. Alle medewerkers komen uitgebreid afscheid nemen van ons en vooral van Julie en Marie. Julie wordt opgepakt zodat wij rustig kunnen eten. We krijgen ze niet meer terug. "She is my daughter (ze is mijn dochter)" en Marie onmiddellijk "nee, ze is onze 'dotter'". Grappig hoe ze het Engels oppikt. We nemen afscheid en vertrekken met de minibus naar Ayutthaya. Al snel vallen beide kinderen in slaap. Eenmaal daar blijken we opnieuw in een paradijs te zijn beland. Een lokale familie die twee prachtige kamers verhuurt naast de rivier. Marie kan hier fietsen in de straat en voor morgen voorzien ze een opblaasbaar zwembadje. We kijken weeral uit naar dit nieuwe avontuur.
Naar Thailand met baby en kleuter? Zijn we gek?!
