Confituurseks… .

“..of ik wist wat dit was?” vroeg hij. Perplex stond ik. Je zal dan je kleinkind stimuleren om de betere krant te lezen en uit de duizenden woorden die De Standaard bevat, pikt hij er eentje uit. Confituurseks nota bene!

Voor mijn tienjarige kleinzoon is seks –voor zover ik zijn kennis meen correct te kunnen inschatten, - gerelateerd met blote dames, met “boekskens” in het overdadig gevulde achterste rek in de krantenwinkel, met sites afgeschermd door ouderlijke controle, met een onverwachte kreunscène op tv en af en toe een onnozel mopje, verteld door een van de grote jongens op de bus en waarvan hij ,aan zijn intonatie te horen, geen moer  snapt.

“Jij weet dus niet wat het is, memeke?” zei hij, met de klemtoon op “jij”

Dat gefronste voorhoofd, dat ongeloof in zijn blik…dit is het begin wist ik. Mijn door kleinzoon vaak bevraagde grootouderlijke algemene kennis (sic) kreeg meteen een pandoering van jewelste. Recta de dieperik in door de vulgaire, zielige exploten van een adjunct-gevangenisdirecteur in de jaren tachtig en door een even ordinaire zeloot op YouTube geplaatst plus het feit dat ik plots totaal verbouwereerd met de mond vol tanden stond

Uiteraard hebben wij erover gepraat. Het is te zeggen kleinzoon vond dat hij mijn lack of knowlegde diende bij te stellen. Dus las hij mij het volledige krantenartikel voor. Met blote poep in bosbessengelei (uitgerekend zijn favoriete confituur) dollen daar kon ons ventje echt niet bij. En of memeke wel wist wie de Bende van Nijvel was? Natuurlijk wist ze dat. En verwonderd dat hij was!

Met stille dank heb ik verteld over een van de donkerste en meest trieste bladzijden in de geschiedenis van onze stad. Met dank, jawel, want de kennisgretigheid van kleinzoon kennende, had hij wellicht blijven doordrammen over zotte toeren in krieken- of aardbeienjam.

“Weet je wat er momenteel furore maakt onder de jeugd in Nederland?” ,vroeg mio marito nadien, “Deep Troath, dé film uit de jaren stillekens. Dus bereid je maar al voor!”

Die man van mij, soms gggrrr….

Leers

heet hij. Gerd Leers. Burgemeester van beroep. Deftig heerschap. Keurig gekleed. Beschaafd taalgebruik. Een man die gezag, kunde zelfs ontzag uitstraalt

Geen jeans dus, geen T-shirts, corduroy zou  misschien nog kunnen in familiale sfeer. Beroepshalve altijd driedelig maatpak en stropdas. Voor velen het prototype van ouderwets bourgeoisfatsoen. Inderdaad, zo worden ze heden ten dage niet meer gefabriceerd.

Uitgerekend dat soort van man komt nu onze gemoedsrust verstoren. Niet gelijk die van mij, maar van mijn Limburgse landgenoten. De baarlijke duivel uithangen, een rondje Vlamingen pesten, dat doet hij! Waarmee? Met zijn coffeeshops. Na jaren gedoogbeleid - iets wat wij Vlamingen nooit hebben begrepen, doch waar Nederlanders prat op gingen, in de tijd van stillekens toen zij  nog als gidsland fungeerden – is het plots gedaan met de pret. “Maastricht kreunt onder de drugstoeristen” beweert burgmeester Leers. Het zal wel! Liefst 4500 gebruikers per dag komen er heen, voeg daarbij de scabreuze drugsrunners die klanten meelokken, indien nodig met intimidatie en geweld.

Dus wenst de burgemeester de coffeeshops naar een andere locatie over te brengen. Eentje waar hij betere controle en grip heeft op dat soort van toeristen, een plaatsje waar een hek omgebouwd wordt met cameratoezicht en  politiesurveillance…aan de Belgisch-Nederlandse grens! Daarmee delen wij in de miserie veroorzaakt door jullie tolerantie. Bedankt maar neen! Over ons lijk, meneer Leers. Trouwens de mayonaise zal niet pakken bij gouverneur Stevaert, zeker weten en anderzijds is het nu niet bepaald het juiste ogenblik om met dat soort van problemen onze politici te belasten. Meneer Leers zou moeten weten dat dit landje momenteel andere katten te geselen heeft dan honderden paddo- en bollenvreters in het oog te houden.

In Brussel gaat het niet over marihuanaplantjes  en paddestoelen maar over  vis! Grote vette vis! Onze staatshervorming is op culinaire leest geschoeid, de reputatie van gastonomisch België waardig. De vangst ligt open maar de boten varen niet uit. De kapitein ligt in het ziekenhuis en zonder kapitein varen de vissers niet uit. Ze blijven aan wal om de netten te knopen of te ontknopen, naargelang. Meneer Leers moet weten dat dit nog een tijd kan duren. Hier mag “ Eigen volk eerst!”.