Mijn mobieltje was me voor. De brabançonne en het nummer van Francis op de display.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

‘Ja, baas?’

‘Hé, Pa, moet je horen…’

‘Francis, ik weet nu...’

‘Pa, goed, luister eerst. Heb je de kranten gezien? Ben pas terug van Parijs en heb een blad meegegraaid uit de Thalys. De regionale pagina’s van de editie Brabant. Een jongerenbende is geklist. Verschillende inbraken in jouw gemeente en aanrandingen op oudere dames. Ze vermoedden dat ze ma ook op hun kerfstok hebben. Vloesberghe onderhoort hen morgen. Pa, hoor je mij. Ze zijn geklist! Eindelijk!’

‘Francis, de snotneuzen hebben met je moeder niks te zien. De dader heeft mij vandaag alles bekend. Serge! Jawel, jongen Serge! Ik stond net op het punt de politie te bellen.’

‘Waar zit die dan?’

‘In zijn huis of in zijn kerk, weet ik veel!’

‘Ben je gek?  Jij laat die zomaar achter?’

‘Geen nood, jongen, ik kom het je uitleggen. Over een halfuurtje ben ik bij jou. Alles staat in de dagboeken van je moeder, jongen, alles. Te veel als je het mij vraagt. Ik kom eraan.’

Marianne was verwonderd dat ik nu nog naar Keerbergen wou. Ik beloofde haar niet te lang weg te blijven. Hooguit anderhalf uurtje. Eten kon ik nadien. Af en toe zijn microwaves  een zegen.

Ik kuste haar. Trok mijn regenjas aan en ging weg. Ze riep me terug:

‘Max, je bent toch niet wrevelig over die notaris-affaire. Het had niets, maar hoegenaamd niets te betekenen. Emotioneel bedoel ik. Puur financiële noodzaak, lieveling. Ik ben altijd zo oprecht met jou geweest. Ik had te veel schaamte. Angst om je kwijt te raken, snap je? Kon ik de klok maar terugdraaien! We hadden beslist Gerda kunnen redden! Jij toch. Of je zoon. Je had hem gerust over Serge’s bezoek…’

‘Stil, lieveling, gedane zaken, weet je.’

Zwijgen bleek voor een keer geen goud. Ook voor mij!

‘Morgen is er een nieuw begin. Over één zaak moet je echter nog je hoofdje breken, liefst vanavond. Morgen komen ze mee.’

‘Wie komt er mee?’

‘Stan en Laurel! Hun huis, hun voeder en hun gekakel maar….ook de eitjes. Think about it, baby! Kusje? Eentje, een vluggertje.’

Ik verdween in de auto. Naar Francis. Plots weer met een zwaar gemoed, dat deze keer toch geen kwellende leegte liet. Gerechtigheid zou geschieden.
 

Wirdt vervolgd