Feel good in TITI's elektronisch kletscafé waar het leven gezien wordt door een Oiljsterse vrouwenbril...en feel je niet good, dan retour à domicile!
24-03-2008
Waarom?
Blogbeu!!?? Ik!!?? .
Bah eigenlijk niet. Alleen sedert begin dit jaar heb ik andere besognes en er is de jaarlijkse grote schoonmaak. Voor mio marito de meest onzinnige, stompzinnige bezigheid, voor mij een noodzakelijk jaarlijks en indien ik mijn loten krijg, zelfs een deels tweejaarlijks gebeuren. Ik poets graag. Niks fobie, niks maniakaal. Zitten de meeste Belgen met een baksteen in de maag, ik met een borstel, stofdoek, een bidon Javel, een blik Sapoli en niet vloeibare Mousse de Lin.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Bovendien is Internet, in se een fantastisch medium daar niet van, op de gepolariseerde discussiefora, mailgroepen en blogs met de jaren geëvolueerd van gemeenschappelijk overlegpodium over spuugbak naar gore riool, verzamelplaats voor ongedierte. Rede en logica moeten ruimen voor het uitbrullen van het eigen groot gelijk. Extreem hoge eigendunk, daardoor zo kwetsbaar. De euthanasie op Claus bij voorbeeld, wat een poespas, wat een giftige, hatelijke opmerkingen via religieuze megafoons! De congregatie van de Broeders van Liefde staat bij wijze van spreken in brand. Nogal wiedes dat een Godfried Danneels zijn steentje bijdraagt. Caritas Catholica, dat het gros van de verzorgingsinstellingen beheert voelt nattigheid, dus gauw de spirituele CEOs optrommelen en maar wijzen op het feit dat Het lijden omzeilen geen heldendaad is. Kortom, Claus was dus gewoon een lafbek. O ja, hij mocht het allicht wel DOEN, per slot van rekening was Claus een atheïst dus maar de media er zo laten over uitspinnen, dat vindt de monseigneur en de zijnen echt niet kunnen. De dood omzeilen is geen voer voor frontpaginanieuws.
De maandenlange lijdensweg van de vorige paus, dat was ander eten: de cultus van het lijden in al haar glorie onder het oog van de wereldpers. Dag na dag, minuut na minuut wekenlang. Niet-katholieken dachten er gewoon niet aan deze uiterst gemediatiseerde verheerlijking van het lijden tot de dood erop volgt te bekritiseren. Ik herinner me dat ik op het grote plein stokoude nonnen heb gezien. Uren hebben die sukkels van besjes, vol overgave dat ene raam gefixeerd, in de pletsende regen. Kijk, lieve lezer, dat vond ik niet kunnen maar ja, het was de keuze van de Poolse paus en naar alle waarschijnlijkheid ook van zijn entourage. We werden om de oren gekletst met bulletins door artsen-specialisten. Elk zuchtje van de stervende werd geregistreerd, beoordeeld en vakkundig de wereld ingestuurd. De zogezegde rode VRT kleurde rooms. Niet-gelovigen dienden dit voor hen mensonwaardig spektakel, conform de wil van een goddelijk wezen dat alleen bestaat in de diepste gedachte van katholieken, te ondergaan. Goed, enkele cartoonisten hebben er wel brood ingezien en aan cafétogen zal er beslist uit een gortig vaatje zijn getapt, maar formeel protest? Nee toch! Waarom kan Godfried Danneels de vrijheid van keuze van andersdenkenden dan niet respecteren?
Reacties op bericht (7)
05-04-2008
Ook wij...
hebben een dergelijke beslissing getroffen, hoewel ik vooral zoals Ronald het plastisch omschrijft aan het leven gehecht ben, zoals een slak aan haar huisje. Doch ik meen mijn dochter meer dan genoeg te kennen om te weten dat haar enorme liefde en bezorgdheid om mij, haar moeder; haar in enorme gewetensnood zouden brengen. Akkoord ze is nog jong, het zou best kunnen dat in de loop van de jaren ook bij haar de ratio het haalt op emoties, maar tochdaarom heb ik nu gekozen, ik wil niet dat zij het voor mij hoeft te doen. Gelukkig heb ik wat paps betreft, niet voor zon dilemma hoeven te staan. Paps was haast tot zijn allerlaatste zuchtje heel lucide. Ook hij hield aan het leven doch genoeg was genoeg. Er lag zoveel voldaanheid in zijn ogen. Nooit heeft zijn stem kunnen verwoorden wat er in zijn blik te lezen lag: bedankt voor zoveel.
05-04-2008, 17:02 geschreven door Titipoes
04-04-2008
Inderdaad,
de meesten onder ons hebben geen enkele ervaring met de dood als dusdanig. Inderdaad, het is zinloos om van levenseinde een circus te maken en het is totaal onverantwoord om anderen op te zadelen met de uitvoering van het spektakel En inderdaad, indien het mogelijk is om een zachte landing te maken is het zinloos om dit niet te doen.
Daar zit hem het probleem ... de zachte landing. Er is maar één echte zekerheid in het leven en dat is dat het ooit zal eindigen. Alleen , in welke omstandigheden ... wordt het zachte of een harde landing ? Vanaf wanneer aanziet men de landing als hard, of te hard.
Ik ben ooit in de situatie verzeild geraakt waarbij mij de cruciale vraag werd gesteld aangaande mijn eigen vader.
Een zware hersenbloeding die naar alle verwachting fataal zou zijn, en indien ze het niet zou zijn, zeer zware letsels zou nalaten. Wat doen we ... Ik heb de beslissing toen niet kunnen nemen ... en mijn vader heeft het nog drie jaar overleefd, alleen, in welke toestand ... en ik heb nooit met zekerheid geweten of hij bewust was van zijn toestand ...
DAT wil ik mijn echtgenote of kinderen niet laten overkomen.
Indien een gelijkaardige situatie zich zou voordoen met mij, dan is het voor mij duidelijk. Zij hoeven dan voor mij ook de beslissing niet meer te nemen gezien ik ze zelf al genomen heb en duidelijk bekend gemaakt. Ik weet het, voor de geneesheer die voor dit dilemma staat is het ook een zeer moeilijk moment maar ik hoop dat door het duidelijk uiten van een wilsbeschikking, in tempore non suspecto, dat het voor hem dan ook een meer aanvaardbare daad zal zijn, waarvoor ik hem trouwens 'eeuwig' dankbaar zal zijn.
En het is best mogelijk
04-04-2008, 19:44 geschreven door hercule poireau
03-04-2008
Weer eens de hond in het kegelspel
Er is inderdaad niets tegen het feit dat men zijn eigen leven beëindigt als men dit ondraaglijk vindt. Dat men een ander de opdracht daartoe geeft is al een paar ander mouwen maar zeker nog in bepaalde gevallen verdedigbaar. Al vind ik persoonlijk dat die andere dan het recht heeft te weigeren. Groot gelijk heb je natuurlijk wanneer je zegt dat de katholieken er geen betuttelende kritiek moeten op geven maar of men er reclame moet mee maken en zoals bij de mislukte Nobelprijswinnaar een groot mediagebeuren moet van maken ( van BV naar BH = van Bekende Vlaming naar Bijna Held), daar heb ik nu ook mijn twijfels over net als over zijn reclame voor de Franse kazen, die overigens voortreffelijk zijn.
Dit is een te ernstig feit om oppervlakkig over te oordelen en een feit waar men IEDERS mening dient te respecteren anders belanden we triviale discussies waarbij men oudjes verbindt aan slangetjes om te ademen (dit is pure onzin Robert - beademen gebeurt bij mijn weten nog altijd met een beademingstoestel en meestal onder volledige verdoving en niet via een paar slangetjes). Dit heeft natuurlijk geen belang voor jouw uiteenzetting waarvan de strekking overeind blijft. Maar als we over een netelig onderwerp - en dat is het toch- gaan discusiëren dan hebben we geen behoefte aan vage definities en pseudowetenschappelijke uitleg maar aan harde feiten.
Dan moeten de puntjes op de i staan. Ooit al eens een beademingstoestel afgezet ? Met de beste wetenschap dat het "ding" dat nog aan de machine hangt hersendood is en geen mens meer is maar een levend lijk ! Wel zelfs dan is het niet gemakkelijk om zelf de knop om te draaien en ik spreek uit ondervinding.
Dus al die oppervlakkige meningen van "ik zou dit " en "ik zou dat". Vaak is dat alleen de mening van een gezonde of op een moment dat men nog gezond genoeg is. Ik heb er zovelen begeleid die ondanks al hun lijden nog aan het leven hingen als een slak aan haar huisje en helemaal niet dood wilden. Al zag IK dat als het enige logische einde van hun lijden.
Ik weet ook uit ondervinding dat er zijn die voor euthanasie hadden gekozen en zich zo vast hadden gepraat in hun argumenten pro dat ze bijna niet meer terug konden krabbelen op het bewuste ogenblik. En ook dat sommigen mentaal niet in staat waren (maar wel nog fysiek ) om het woord in daad om te zetten. Moet men daarbij dan helpen of niet. ( Bij het omgekeerde mentaal wel maar fysiek niet in staat is het natuurlijk wat anders )
Ik wil maar dit zeggen: we springen al lichtzinnig genoeg om met het leven laat het ons ook niet doen met de dood. Euthanasie is er en dat is goed maar zowel voor- als tegenstanders maak er geen klucht of reclamestunt van want dat is het absoluut niet. Alks we het leed niet kunnen lenigen moeten we het verlichten , hoe dan ook.
Nog terzijde dit : in verband met dementerenden zou ik nog dit willen zeggen. Vaak heb ik dementerende met een soort gretigheid en bevrediging zien eten dat ik mij toen afvroeg. "Smaakt een taartje minder goed omdat men niet meer weet dat het een taartje is ?" Het antwoord is eenvoudig de besluiten die men er moet uit trekken zijn echter complex, zeer complex.
03-04-2008, 21:51 geschreven door Ollie
01-04-2008
blogbeul , neen, maar
mon dieu, wat is het stil deze lente ...
01-04-2008, 21:56 geschreven door hercule poireau
29-03-2008
rws
ernstig onderwerp ... het lijkt mij inderdaad zo te zijn dat elke mens het recht moet hebben zijn leven te leven op de manier die hijzelf wenst, voor zover hij/zij door deze manier van leven geen schade toebrengt aan anderen.
Hetzelfde lijkt mij van toepassing te zijn op het levenseinde, waarbij ik er onmiddellijk ook van uitga dat het overlijden deel uitmaakt van het leven, net zoals de geboorte.
Persoonlijk heb ik dit reeds besproken met mijn vrouw en kinderen.
De dag dat mijn levenseinde in zicht komt en blijkt day het een pijnlijke bedoening zal worden of de dag dat mijn levenskwaliteit dermate wordt aangetast dat het voor mijzelf of voor mijn omgeving onleefbaar wordt, wens ik er ook te kunnen uitstappen.
De volgende stap is van dit, nu, ook zo bekend te maken aan de huisarts en dit desnoods ook schriftelijk te laten vastleggen bij een notaris.
Je kan trouwens de documenten hiervoor ook vinden op de website van de vzw waardig sterven.
www.rws.be
Op die manier is het duidelijk voor iedereen en onweerlegbaar.
29-03-2008, 18:38 geschreven door hercule poireau
Je moet de moed ervoor hebben
Dag Titi, weeral een tijdje geleden. Nu moet je weten dat ik een voorstander ben van euthanesie, heb er wel mijn reden voor. Ik wil niet pronken, maar ik heb gewerkt als vrijwilliger in een rusthuis voor demente personen, en dan wel voor diegene die in hun laatste fase waren. Triest om aan te zien, hoe mensen die zelf niet beseffen waar ze zich bevinden of wat ze zijn. Ik heb daar drie sterfgevallen meegemaakt, zelfs tot een paar dagen voor hun dood haalden men ze uit hun bed, en legde men ze in de gemeenschappelijke zaal, om naar de T.V. te kijken, (waar trouwens niemand naar keek) verbonden met allerlei slangetjes voor beademing en zo voort, afgestompt door zware medicatie, in het zicht van iedere bezoeker. Moest ik aan het begin verkeren van de ziekte van alzheimer, zou ik ook voor euthanasie kiezen En wat met de mensen op jeugdere leeftijd, die hier zich nutteloos voelen, niet van het leven houden op deze aarde, kan men daar een begrip voor opbrengen. Belgie is gekend als land met de meeste zelfmoorden, al eens nagegaan hoe de familie er zich bij voelt, als je je hoofd onder de trein legt, of voor een pijnlijke dood kiest. Want een zachte dood bestaat hier niet, vraag me af hoe men hier op een serieuze manier kan afscheid nemen voor het leven, slaapmiddelen en alchohol schijnen toch niet voldoende te zijn, zulke zware medicijnen kan je hier niet krijgen bij mijn weten. Je zal wel het bericht gelezen hebben van die franse vrouw met die tumor, wel uiteindelijk iµheeft ze toch zelfmoord gepleegd, wellicht met hulp van een dokter, indien zo zal men de man wel opsporen en vervolgen. Intriest, mijn gedacht. Dus Titi, haal je borstels maar eens boven, en geef er je huis eens van langs. Groetjes, pietje-bob
29-03-2008, 10:04 geschreven door peeters robert
28-03-2008
ongetiteld
verheerlijking van het lijden tot de dood erop volgt ...hier sla je de nagel mooi op de kop. Elk mens heeft het recht om als hij uit verstande spreekt een keuze te maken. Daar begint de zoektocht naar de grens van het verstand. Ik ben benieuwd wat het resultaat van het debat in de senaat over een eventuele aanpassing van de euthanasiewet zal zijn. Met drie verschillende benaderingen zal er niets concreet uit de bus komen. Wedden dat ze overeenkomen dat het bespreekbaar blijft?
