China… en de China-mania hangt me de keel uit. Teveel is teveel. Sla je een krant open: China. Zet je de tv aan: China. Knack en Co plus de radio idem dito. Tja, die 250 camera’s en 19 captatiewagens moeten renderen. Zware kostennota’s van het journaille moeten verzilverd, vandaar dus. En ze krijgen er de Olympische Kampioen deadlines en ultimatums nu ook bij. Eerst ging hij louter ten persoonlijke titel, op eigen kosten bovendien. Van een kantelmoment in het leven van een regeringsleider gesproken! Op het nipperke heeft hij een uitnodiging van de Chinese regering uit de brand gesleept. Daardoor komt de reis de kosten van de kanselarij en moet De Gucht mee, als brandblusser.
Dat de Chinese regeringsleiders interesse hebben voor de premier uit Plopsaland maak dat aan  grootje wijs. Weten jullie wie er ook floreert? De lallende lobroek uit Ans, Michel Daerden, minister van iets in een of andere deelregering. Van bij het ontbijt zegedronken in afwachting van de eerste Belgische medaille. Voor hem geen geroosterde sprinkhanen,  wel champagne en kaviaar.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Nog dagen wordt dat mediacircus ons voorgeschoteld. Nog dagen de stellingen van wijze en minder wijze mensen over de mensenrechten aldaar, over chinees gesjoemel met kindertjes en vuurwerk ter opwaardering van hun imago, over hun leiderschap inzake nepgoederen. Nog dagen zeiken over de oorlog in dertig landen terwijl hun atleten het tegen elkaar gezwind openemen.

En op straat spreekt er geen kat over die spelen. Niemand heeft mij gevraagd of ik wist wie goud haalde met de floret. Niemand die moord en brand schreeuwt over de paardenrechten op de Spelen. Want als ik mijn krant mag geloven, en ik geloof De Morgen, wordt er in Peking nogal wat afgerommeld met de poten van de paarden. Pardon, met de voeten van de paarden. Ik weet het bij dieren spreekt men gewoonlijk van poten, maar in de wereld van amazones en ruiters niet. Poten klinkt te ruig voor zo’n veredeld dier. Beautiful head and straight legs, hoorde ik tijdens de dressuur vertellen. Wat er scheelt aan de voeten van de paarden? Naar het schijnt zitten die vol kunststof. Zo zou een internationaal vermaard hoefsmid verklaard hebben zeker te weten dat er ze er paarden beslaan die eigenlijk niet meer te beslaan zijn, paarden met bijna een halve voet eraf. Stalhouders en organisatoren zwijgen in alle talen. Hallo Gaia en consoorten!