Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Vrijdag 1 juni heeft Cees alle goten schoongemaakt, behalve de voorkant, dat vind ik te gevaarlijk.
Zaterdag 2 juni naar Laura want die viert haar verjaardag.
Zondag 3 juni heeft Huub de processor uit de PC van Cees gehaald, want het is nog garantie.
Maandag 4 juni, was het erg koud, dus wintertrui aan. De hulp kwam die dag weer.
Dinsdag 5 juni naar Heksenwiel en nadien naar mijn zus Coby in het verpleeghuis. Een heel saaiboel was het daar.
Woensdag 6 juni naar Prinsenbeek ook weer naar een handwerkgroep, waar mijn zus ook bij is.
Donderdag 7 juni eens thuisgebleven.
Vrijdag 8 juni, Trees+Riet+Ria gebeld. Wout heeft 4x per week dagopvang en is erg ziek.
Zaterdag 9 juni naar de kinderboerderij, maar ze hadden geen witte wol, alleen een beetje bruine, nou ja toch maar aangenomen voor de hobby. Nadien daar een wandeling gemaakt.
Zondag 10 juni heeft Cees hier geklust en 's avonds naar Christ gegaan. Ronald kwam daar ook nog even. Zijn tuin bekeken en gezellig nog gekletst.
Maandag 11 juni kwam mijn hulp, het was een regenachtige dag.
Dinsdag 12 juni Bingokaarten verkocht en de bingo afgeroepen, dat vind ik altijd leuk.
Woensdag 13 juni zou mijn zus Jo komen, maar ze was haar pasje kwijt.
Donderdag 14 juni naar Corry.
Vrijdag 15 juni naar Cees
Zaterdag 16 juni met Cees een wandeling gemaakt. Veel wind, maar droog. We waren met de auto naar de Amer gereden en daar gewandeld.
Zondag 17 juni kwam Maartje op de koffie, altijd gezellig. Annie met haar gezin kwam 's middags ook nog, het was tenslotte ook VADERDAG. We konden buiten zitten.
Maandag 18 juni Mijn hulp kwam en het regende weer.
Dinsdag 19 juni naar Heksenwiel
Woensdag 20 juni naar de kapper voor permanent.
Donderdag 21 juni salade gemaakt bij Cees, want een neef met zijn vrouw Maarten en Ineke) kwamen vrijdag 22 juni op bezoek.
Zaterdag 23 juni naar mij en daar gewandeld bij Wolfslaar.
Zondag 24 juni heel de dag regen!
Vrijdag 29 juni heeft Cees een lantaarntje buiten opgehangen. Zaterdag 30 juni kwam Corry en we hebben buiten kunnen zitten.
Maandag 21 mei. Vandaag is het de dag van vertrek en op naar Marknesse. Daarna naar Luttelgeest. We hebben er weer zin in, het is mooi weer, dus alles komt in orde.
Eerst het ontbijt dat voor allen uit brinta bestond, en het restje uitgestrooid voor de vogels.
Cees laadde alles in de auto, Jola en ik gingen afwassen en de spullen die weg konden in de vuilniszak en Jola bracht het weg, een plastic limonadefles had Jola helemaal in elkaar geknepen, want die staan bij hun niet op rekening, en zo doen ze dat dan in Polen, om zo weinig mogelijk plaats in te nemen.
Half tien vertrokken we ongeveer, even via de receptie de sleutels terugbrengen en dan naar de boot.
We waren mooi op tijd, de boot ging nu elk half uur, was dat boffen, we konden met de boot van 10 uur mee. Wij moeten de rechtse boot hebben.
In 20 minuten waren we aan de overzijde en reed Cees via de afsluitdijk , die in 1927 aangelegd is en in 1940 pas in gebruik genomen is. De afsluitdijk is 32 km lang.
Onderweg stopte Cees op de afsluitdijk, want daar kon je het water aan twee kanten bezichtigen. Als je over een brug de weg overstak dan kwam je aan de zijde van de Noordzee, aan de andere kant is het IJselmeer.
In Marknesse moesten we bij een Bed en Breakfast zijn waar een koe buiten staat. Hij stond er nog wel, maar had een flink pak slaag gekregen en was zo zijn staart kwijtgeraakt. Ze hadden gasten met vechthonden gehad uit de Oekraïne en een van die honden was losgebroken en had de koe bijgewerkt.
In Friesland was er een bijeenkomst met vechthonden.
Annmieke stelde zich voor en Anton haar man ook, nadien gingen we met Annemieke met een aparte deur naar boven naar onze kamers. Wij hadden de gehele bovenverdieping, 2 kamers, 4 bedden en de tamelijk grote overloop was ingericht als zitkamer met koffieapparaat en waterkoker, TV en ruimte om de laptop op te zetten en internet gratis, nou dat is natuurlijk wel nodig voor deze verslaafde oudjes en onze jonge gezelschapsdame.
Leesgerei was er ook volop, dus we hoefden ons niet te vervelen.
Nadat alles uit de auto naar boven was gesjouwd zette ik koffie/thee, dat mochten we gratis hebben, doch wat we uit de koelkast pakten, zoals limonade en bier, moesten we opschrijven op een lijstje, heel goed geregeld.
De afwas moesten we in een ronde afwasbak doen, maar werd door Annemieke afgewassen. Wij hoefden niks te doen zei ze.
Een heel mooie badkamer hadden we ook.
Na de middag gingen we naar Giethoorn en omdat er geen mensen waren voor een rondvaart, huurden we een elektrisch bestuurbaar bootje, nadat hij aan Cees uitgelegd had hoe hij het moest bedienen. Het kwam niet op een half uur met het terugkomen zei hij.
Ik zei maar gauw goedzo en gaf gelijk het geld, want Jola wilde het afraden, omdat Cees al veel auto had gereden, maar ik zei lopen is vermoeiender.
Jola was bij nader inzien een beetje bang denk ik, want ze kan niet zwemmen. Naar omstandigheden ging het best goed, wel hier en daar tegen aan botsen, maar het was heerlijk op het water, de temperatuur was tegen de 30 graden.
Het ging Cees best goed af, alleen draaien ging niet zo gemakkelijk, want we waren tegen de stroom in aan het varen en dat mocht schijnbaar niet.
Ik had Jola uitgelegd wat we zouden doen als ze in het water zou vallen, want waar het erg breed was en het water wat ruwer, zei ze ik kan niet zwemmen hoor! Er was een paal aanwezig en een touw, dus komt alles goed zei ik.
Hier vond Jola het wel wat griezelig, het water was ook wat ruwer.
Hier Cees in actie.
Na het varen zijn we bij de Rietstulp gaan eten, we zaten lekker buiten, maar het was reuze veel vlees, en een lekker toetje.
Toen naar huis en nog even TV gekeken, en om half tien gingen we al naar bed, want dat hadden we wel nodig na al dat gedoe.
Zondag 20 mei. We waren niet al te vroeg opgestaan. Ik maakte pap klaar terwijl Jola in de douche was. Wat gaat het hier toch allemaal gemakkelijk met elkaar.
Stel: als ik in de douche was geweest, dan had Jola de pap gekookt.
Ik liep nog wel in mijn hansopje, maar terwijl ik nadien in de douche was, deed Cees en Jola de afwas.
Oh, het is toch niet te geloven, hoe hier alles zonder te vragen aan elkaar het aan toe gaat, echt geweldig!
Een vrije dag, ja dat is wat voor Cees hoor! Dus gingen we naar de receptie wat info halen, want Cees moest en zou zwemmen, wij zouden wel toekijken.
Het weer zag er somber uit, daarom waren we met de auto gegaan, nou hadden wij geluk, we waren amper bij de receptie of het regende al.
Cees wilde daar binnen ook nog even pinnen, nadien gingen we naar het zwembad. Jola en ik bewaarden zijn spullen, want we hadden geen van drieën 1 euromunt voor een kastje te lenen. Jola maakte een paar fotos en ik ook.
Om 16.00 uur ging ik de prei schoonmaken en de slavinken bakken.
We aten eerst een kop soep, nog voordat de rest van het eten klaar was, want ik wilde ook nog vanille vlakoken.
Ik maakte maar preistamp, dan proeven die fijnproevers haast niks van de aardappelen.
Voor het slapen gaan allen nog een drankje en het laatste nachtje op Texel werd ingeluid.
Zaterdag 19 mei, s morgens weer het gewone ritueel, wat opstaan en eten betreft.
We hadden geen koffie/thee gezet na het ontbijt, want het was Cees heel goed bevallen om geen koffie thuis te drinken.
We gingen naar de Vuurtoren, want Jola wilde die graagbeklimmen.
Cees wilde ook wel zei hij, maar ik zei, we moeten een stapje terug doen, want stel dat het ons teveel wordt, dan heeft een ander last met ons.
Het was misschien ook wel een beetje uitdagen of ik zou gaan.
Deze fotos heeft Jola gemaakt van de kogelgaten die in de toren zitten.
Dit is vanaf de toren te zien.
Samen gingen we langzaam het pad af en Cees maakte enkele fotos, en intussen kwam Jola daar al aan. Cees zei ook dat is vlug! Het waren ruim 153 treden omhoog en weer naar beneden, dus dat was niet niks.
Hier is te zien hoe ze na de oorlog een toren om de toren heen gebouwd hebben om er extra versteviging aan te geven.
Van daaruit reed Cees naar de haven van Oudeschild, hij parkeerde de auto, Jola maakte fotos en we gingen naar de Molen, nadat we de nodige treetjes van de trappen hadden genomen, naast de molen was de ingang van Maritiem & Jutters museum (heet nu Kaap Skil).
De oude man, die allerhande juttersspul in zijn tuin had liggen, was juist in de afgelopen week overleden, werd gezegd.
Dit is het nieuwe Maritiem & Juttersmuseum of te wel Kaap Skil.
Ook hebben we de huisjes van toen bezichtigd, maar het zou te ver voeren om van alles hier fotos te plaatsen.
Nadat we dat allemaal bezichtigd hadden, waren we wel erg moe, en maakten we maar aanstalte om weer richting Haven te gaan, dat waren nog wel enkele trappen op en af. In de buurt van de auto aangekomen zei Cees dat hij wel zin had in een broodje kroket, dus met ons drietjes naar dat restaurant, die dat op een reclamebord had staan.
Het smaakte wel en drinken erbij was ook niet weg.
Cees zei: ik ben blij dat ik zit, dus wij hoefden niet te vragen hoe moe hij was, maar na het eten was hij weer snel opgeknapt.
Hij reed met ons naar Oosterend, want ons klein flesje kruidendrank was op.
Nadat ik een fles kruidendrank gekocht had, gingen we een klein stukje verder naar De Spar-winkel. Enkele inkopen gedaan en toen naar de auto en naar huis.
Thuis dronken Jola en ik de laatste chocomel die we nog hadden op, en Cees kreeg een wijntje, nadat hij de fles zelf had geopend, want daar ben ik geen kei in hoor!
Cees en ik deden een dutje in stoel en bank, Jola bestudeerde het reclameblad van De Spar.
Nadien groentensoep gekookt, Jola en ik aten de nasi van eergisteren op, en toen nadat we de soep gegeten hadden, werden de spaarribs voor Cees en de kippenbillen voor ons in de magnetron verwarmd en gegeten. Wij aten er verder niets bij, anders werd het teveel.
Nadien mailde ik even naar Maartje en Cees ging koffie/thee zetten. Wat zijn wij bofferds met zon lieve, behulpzame man.
Na de koffie kreeg Cees een wijntje en wij een borreltje, ik sneed wat worst af en Cees en ik gingen lezen en Jola bekeek een film.
Tegen elven gingen we naar bed.
Deze foto is boven in de Vuurtoren gemaakt door Jola.
Vrijdag 18 mei Het was te gek- Cees was er weer eerst uit en had de tafel gedekt en brinta voor hemzelf klaarstaan, Jola was er ook al uit kwam hij tegen mij zeggen, ik werd pas wakker toen hij de deur opende, schande het was al half tien.
Na een klein kattewasje ben ik maar met mijn hansopje nog aan, aan de tafel gaan zitten, om gezamenlijk te kunnen eten.
Na het eten mezelf gaan wassen en aangekleed en Jola en Cees hadden samen afgewassen.
Wat een verwennerij hè!
We dronken geen koffie, want dat was Cees de dag ervoor niet erg bekomen, zo kort na het ontbijt. Het was iets teveel van het goede.
We gingen gelijk naar het Luchtvaart en Oorlogsmuseum Texel.
Er was heel veel te zien en te lezen, ook over de Georgiërs en een heel mooi gedicht over Kerstmis in die tijd.
Helaas heb ik het gedicht niet.
Een borstbeeld van Dr.Albert Plesman stond er ook.
http://islas.ruudbijlsma.nl/tx_nl.htm als je Ctrl+klikt op het onderstreepte gedeelte kun je de geschiedenis over Texel lezen.
Nadien naar het restaurant ernaast, Cees en ik namen een uitsmijter en Jola een tosti, want volgens mij vertrouwde ze de eieren niet, daar ze wilde weten of die eieren wel aan twee kanten gebakken werden.
Jola nam thee met verse mint en Cees en ik namen koffie.
Nadien naar de Koog, Jumbo en Lidl hebben daar ook een supermarkt, ook een heel fijne ijssalon, waar we natuurlijk wel zin in hadden.
Ik heb een mooie grote vlinder van metaal gekocht.
Jola kocht 2 kaarten, 1 om te versturen en 1 voor haar plakboek.
We gingen even bij een slager, die De Boer heette, daar kon je maar uitkiezen, warm of koud, of broodjes.
Weer naar huis, want volgens Cees en Jola was er regen op komst, doch voordat we naar huis reden namen we nog een paar leuke fotos
van een vogelverschrikker, en de kaart van Jola werd ook nog gepost.
Dit was een huis met een half dak, daarom maar ingekort.
Amper thuis regende het al, doch het was meer dreigen dan wat anders, want binnen de kortste keren was het weer droog.
Allen even rusten met een drankje. Ik hoefde geen eten te koken, want we hadden poffertjes, en nadien de overgebleven vla opgemaakt en voor Jola had ik nog een toetje met slagroom.
Een uurtje later ieder een schaaltje tutti frutti.
De gemaakte fotos werden op de laptop en stick gezet. Ik mailde nog even naar Maartje, zodat die ook weer gerustgesteld was dat alles goed was met ons.
Om 11 uur gingen we naar bed, Jola was om half elf gegaan na ons borreltje.
We spraken af, dat ik de volgende morgen de pap zou koken en voor Jola zonder suiker.
Donderdag 17 mei. Nadat we allen weer lekker geslapen hadden, gingen we thee zetten en de tafel dekken en hebben we gezellig aan tafel de broodjes gegeten. Jola vond de krentenbol lekker.
Cees heeft nadien koffie gezet, na de koffie gingen we naar de Slufter.
Bij de Slufter aangekomen moesten we een behoorlijk aantal treden op en af om ons doel te bereiken.
De Slufter is ontstaan door de aanleg van stuifdijken, het was bedoeld als een polder, doch er is een niet te dichten gat, waardoor het water van de Noordzee, een grote vlakte kan overstromen. Eb en vloed doen hier hun werk.
Het zoute water heeft natuurlijk veel invloed op de plantengroei.
Zand, gras en andere planten wisselen elkaar af op de grote vlakte. Er is een kwelder vegetatie ontstaan. Zout minnende planten zoals Zoutmelde, Lamsoor die in Augustus hele velden blauw kleurt en Zeekraal wat men tegenwoordig als groente serveert o.a. bij mosselen.
Jola wilde graag schelpen, maar bij de Slufter waren er geen van waarde, dus nadat we weer de nodige trappen op en af gegaan waren, volgens mij wel 2x 100 treden kwamen we weer bij de auto en Cees had weer wel een idee, waar er wel schelpen waren.
Dus op naar ..paal 12 De Koog.
Ik raapte eigenlijk ook voor Jola, maar die was erg kieskeurig in kleur, ik zei, nou dan raap ik ze wel voor mezelf, er zijn er altijd wel die ze graag hebben om de kinderen wat bezig te houden.
Jola maakte ook fotos van alles wat los en vast zat, daar is ze heel goed in. Zelfs een kwal werd gefotografeerd.
Ik vond ook een paar mooie stenen, die zijn wel geschikt voor een kerststukje zei Cees.
Alsof dat alles nog niet genoeg was op een dag, gingen we naar het winkelcentrum in het stadje Den Burg (dat is de hoofdstad van Texel) en deden ook enkele boodschappen bij de supermarkt Albert Hein.
In een nostalgisch winkeltje kocht ik voor Jola een droplekstok en in een ander winkeltje een zoethoutstokje, die had ze nog nooit gezien en geproefd, dus was dat weer eens wat anders, iets uit onze z.g. goede oude tijd.
Cees tracteerde nog op een ijsje en nadat we dat opgesmuld hadden gingen we met de boodschappen huiswaards.
Thuisgekomen zette Cees de parasol op, en ik ging wat fruit snijden om dat buiten gezellig samen op te eten, nadat ik limonade voor ons allen ingeschonken had.
Binnen no-time was Cees in slaap gevallen, maar wat slaapt lijdt niet, dus lekker laten slapen!
Onderweg had Cees nog aan Jola gevraagd, nadat we beiden gezegd hadden dat we moe waren, Jola ben je ook moe? Ja, antwoordde ze. Gelukkig zei Cees.
Na een tijdje buiten gezeten te hebben werd het te koud en gingen we maar naar binnen, maar de deur lieten we nog wel open.
Jola en ik hadden de schelpen en stenen gewassen en die lagen buiten te drogen.
Na nog even binnen gerust te hebben gingen we het eten klaarmaken, het werd Spaghetti met uien en verse groenten met gekookte worst in stukjes gesneden en rode saus uit een pot. Het ging erin als koek, en als toetje choc/vanille vla, uit een liter pak, daar bleef wel iets van over. Het werd wel bewaard, want Cees wilde het in eerste instantie weggooien.
De tuttifrutti, waar Cees gek op is had ik s avonds alvast gekookt en liet Cees maar even proeven of het goed was.
Jola en ik dronken nog wat thee, en nadien namen we allen nog een drankje, Cees een biertje en wij een borreltje.
Jola zat heel veel in een Libelle te lezen, en ze begreep het nog ook.
Ze vroeg of ik even wat voor wilde lezen, dat was natuurlijk voor de uitspraak, dus dat was eens niet voor de kinderen maar nu aan een volwassen vrouw een stukje voorlezen voordat we gingen slapen, want zo laat was het intussen al.
Om 11.00 uur gingen we naar bed.
De dag was goed besteed geweest en met zon, wat wil je nog meer!
Op de terugweg van Oudeschild, na het garnalen vissen kwamen we in de buurt van de Algemene begraafplaats van de Greorgiërs en dat is een geschiedenis apart over de tweede wereld oorlog..
Van 1942-1943 werden de Ostlegionen gevormd door het Duitse leger, die bestonden uit in Rusland gemaakte krijgsgevangenen.
In september !943 kwam het eerste bataljon via Frankrijk aan in Zandvoort en werden ingezet voor de kustverdediging, het waren 800 Georgiërs.
Ze zochten contact met de ondergrondse van de CPN. Zodoende werden ze op het eiland Texel geplaatst in september 1944.
6 april 1945 s nachts om 01.00 uur begon de opstand, ze doodden 400 Duitse Militairen.
De Duitsers kwamen met een tegenoffensief en bombardeerden Den Burg.
Vanuit Den Helder vertrokken oorlogsschepen die vanuit zee het eiland beschoten. 10 Texelaars en 4 Georgiërs vluchten met de reddingsboot naar Engeland, om hulp te vragen. De laatste Georgiërs verschansten zich in de vuurtoren, die vanuit zee in flarden werd geschoten.
Van de 800 hebben het er 236 Georgiërs levend afgebracht.
We hadden gelukkig een goede gids en ook een hele goede fotografe.
Woensdagmorgen 16 mei was Cees weer de vroege vogel en nadien Jola en ik kwam als laatste de kamer in.
Jola had havermout gekookt voor ons beiden, en Cees kreeg zijn Brintapap. De havermout was erg dik, de lepel bleef erin staan, maar ja, Jola beweert dat je s morgens een stevig ontbijt moet nemen en over de gehele dag dan minder i.v.m. de lijn.
Nadat we nog koffie/thee hadden gedronken heeft Cees wat rondgereden, want wat hij van plan was lukte niet, omdat het niet meer is toegestaan die route te rijden.
Cees was onze gids, omdat hij er al heel vaak geweest is. Cees reed toen naar Oosterend.
Eerst even rondom het kerkje gewandeld.
We kwamen voorbij een strandjutter, die de spullen in de voortuin had uitgestald.
Wat een troep er toch aanspoelt, niet te geloven.
In een klein straatje kon je beeldjes en een windwijzer kopen, die door de bewoners als huisvlijt waren gemaakt.
We bezochten daar een drankwinkeltje, dat zelf ook diverse wijnsoorten en kruidendranken maakt en bekend staat om zijn wijnkelder.
We mochten de wijnkelder bezichtigen en Jola heeft er een paar mooie fotos gemaakt. Ook kochten we een klein flesje kruidendrank.
Daarna reed Cees naar Oudeschild. Nadat weeven wat hadden rond gewandeldgingen weergenskoffie/thee drinken.
Nadien gingen we met de TX10 mee om te zien hoe garnalen van de zeebodemgevistworden.
Het was erg koud en bovendien een heel sterke wind, gelukkig konden we ook binnen, ofschoon dat natuurlijk niet de bedoeling is.
Binnen kon je ook wat te drinken kopen, de verkoper nam een foto van ons drietjes.
Toen Jola de kuierlatten had genomen kwam diezelfde man ons een grote mars geven voor Jola. (we hadden verteld dat ze een Poolse was).
De zeereis duurde ongeveer 2 uur, geen van drieën zijn we zeeziek geworden, en ik heb ook niemand gezien die het wel was, wat een geluk!
De gevangen garnalen werden aan boord gelijk gekookt, anders zijn ze binnen een heel korte tijd al bedorven.
Er werd uitleg gegeven over wat er gevangen was, want er zaten ook andere vissoorten in de netten, zoals platvis, scholletje en krabben.
Bij het verlaten van het schip kregen we allen een zakje garnalen mee, die we zelf schoon moesten maken, maar dat had de visser ons eerst wel geleerd.
Wel was er bijgezegd dat we dat dezelfde avond moesten doen.
Toen we thuis kwamen hebben we de garnalen voor de zekerheid gelijk in de koeling gedaan, want Jola en ik gingen eerst voor het eten zorgen.
Het werd rijst met nasigroenten, uien en het overgebleven vlees van het hammetje, We hadden nog groentensoep over van de dag ervoor, dus we waren snel klaar.
Na het eten even naar Annie in Breda gemaild en toen we de garnalen buiten wilden gaan pellen was het veel te koud, Cees had enkele garnalen in het gras gelegd en er kwamen al snel zee- en mantelmeeuwen op af, en ook nog Noorse Sterns.
De plastic zak stond buiten op de tafel, maar er waren twee mantelmeeuwen, die als het ware tegen elkaar aan het praten waren.
Cees ging even naar buiten om het dan maar om te schudden en er kwam een heel stel op af. Eën wilde alles voor zich.
Cees en Jola hebben leuke fotos gemaakt van het spectakel.
We zijn niet al te laat naar bed gegaan.
Jola zei nog: morgen eten we geen havermoutse pap, dat vond ik ook een heel goed idee, want we hadden nog broodjes en krentenbollen over. Jola had nog nooit krentenbollen gegeten, die kende ze niet, dus dat kwam goed uit.
Welterusten, en slaap maar uit hoor Jola. (ze was altijd vroeg wakker)
Dinsdagmorgen 15 mei was Cees al om 7.00 uur opgestaan, want hij zou harde broodjes en croisants halen in de winkel op het park, dat was de avond ervoor afgesproken.
De vrouwtjes zijn later pas opgestaan. Ik was net aangekleed toen Cees met een grote paraplu thuiskwam. Wat een weer!
We gingen gezellig met ons drietjes de lekkernijen lekker verorbenen en toen dit alles voorbij was en ook de afwas was gedaan, kwam de zon heel schuchter om de hoek kijken.
We gingen naar Ecomare, want daar is het grotendeels ook overdekt, en de regen deerde ons dan niet. Het museum gaat over Texel, de wadden en de zee.
De eerste foto is een potvis bij Ecomare met Jola en ik.
Cees heeft de foto gemaakt.
De tweede foto is een virtine waar ik achter sta, met de grote zeevogels.
Er was heel veel te zien, zoals allerhande opgezette vogels, ook een heel groot geraamte van een zeedier. Vissen, schelpen, en natuurlijk zeehonden, die daar tevens opgevangen worden als ze in nood verkeren, bovendien gewonde vogels.
De derde foto en de vierde foto:
Hier worden de zeehonden gevoerd en 3 jonkies.
De vijfde foto een vitrine en de zesde foto schelpen
In het Ecomare restaurant soep met brood gegeten (er stond bij; een broodje, maar ik denk dat ze daar niet weten wat een broodje is, want het was een stuk brood.
Onderweg naar huis bij PLUS goed ingeslagen, zodat we niet zo snel zonder zitten, daar was ook een gratis parkeerplaats wat je bijna nergens meer aantreft.
Thuisgekomen eerst koffie/thee gedronken, nadien waste Jola af en waste ze tevens de spinazie, die we gekocht hadden.
Ik braadde het hammetje dat we gekocht hadden en kookte de spinazie, en kookte terwijl verse groentensoep, en ook nog custard.
Toen de spinazie gaar was heb ik er een pakje puree doorgedaan, want Jola en Cees houden niet zo van aardappelen, en zo vonden ze het toch wel lekker.
Dus we aten best uitgebreid, groentensoep, spinazie stamp met een plak gebraden ham, en vanillevla als toetje.
We vonden het allemaal lekker dus wat wil een mens nog meer.
Samen afgewassen en nadien even Jola een zwemles geven, want ze kan niet zwemmen.
Ik haalde het krukje uit de badkamer en ging erop liggen om de slagen voor te doen, Cees deed het vanuitzijn stoel, z.g. rugzwemmen en de slag met zijn voeten. Wat moest Jola lachen, ik zou haar gedachten wel eens graag gelezen hebben over die twee oude mensen.
Samen nadien nog gezellig wat gebabbeld en wat op de PC gekeken en ik naar Maartje, de dochter van Cees het verslag in het kort gemaild en toen naar bed. Uitslapen Jola!
Zaterdag 12 mei 2012, had ik Jola mijn presentjes ook alvast gegeven, een lederen A4-tas, een groot boek over Madagaskar in het Pools, veel te moeilijk voor mij, een blauwe koffermodeltas, 2 kop en schotels, en 1 tegeltje. Ook Cees had nog een tegeltje dat ik vorig jaar al aan hem gegeven had voor Jola.
In Raamsdonksveer aangekomen eerst lekker weer wat gebabbeld en nadien hebben we samen zakjes met snoepjes gevuld voor de winkel van Cees zijn schoondochter.
Na het middageten zijn we naar die schoondochter van Cees gegaan, omdat die dinsdags 15 mei jarig is, en wij dan niet thuis zouden zijn. Ook enkele familieleden van haar vanuit Limburg waren overgekomen, en het was gezellig.
Nadien gingen we naar de chinees voor een menutje, maar Jola en ik bleven in de auto wat in het Pools en Nederlands kletsen. We hebben het over van alles gehad en natuurlijk het woordenboek erbij.
Na gezellig na het eten nog wat nagekletst te hebben kwam Maartje, de dochter van Cees, om Jola te begroeten en alvast afscheid van ons te nemen voor de vakantie.
Ze is erg bezorgd om haar vader, en ik moet goed voor hem zorgen zegt ze altijd.
Ik begrijp haar heel goed, want ze was thuisgebleven toen haar moeder op het vakantieadres in 2009 was overleden, ze had er niet bij stilgestaan dat het zo erg met haar moeder gesteld was, en ze dacht haar thuis te kunnen verwelkomen.
Jola en ik hadden een Jägermeistertje genomen en sliepen snel in.
Maandag 14 mei s morgens was Cees natuurlijk weer de eerste vroege vogel, en had voor ons allen het ontbijt al klaar.
Nadien werden de spullen bij elkaar gezet en laadde Cees alles in de auto en dan op naar Texel.
Het was stralend weer , niet al te warm maar wel fijn zo. De TomTom zat er volgens Cees enkele keren naast, maar dat zal wel aan onze onkunde gelegen hebben. Alles moet je leren. Het ging al stukken beter dan de eerste keer.
We hadden een fijne rit zonder file, onderweg dronken we koffie/thee bij Cheque Point Charlie
U zult zich afvragen Cheque Point Charlie op de weg naar den Helder?
De kwestie is dat we vanwege de interesse van Jola, voor het waterige Nederland met zijn bijzondere waterwerken een ommetje hebben gemaakt. Niet de weg langs Amsterdam Alkmaar- den Helder, maar via Lelystad over de Houtribdijk naar Enkhuizen, en door de Beemster naar den Helder. Halverwege Tussen het IJselmeer en het Markermeer is op de oude werkhaven Cheque Point Charlie.
Het was een eenvoudige koffietent, waar je wel je auto in de gaten kon houden, en de koffie/thee smaakte heel goed.
De reis werd voortgezet naar Den Helder, daar moesten we een half uur wachten voordat we op de boot konden. Jola en ik gingen op zoek naar een toilet, maar dat was een behoorlijk end lopen, en Cees zou nadien wel naar ons uitkijken op de boot.
We zagen hem de boot oprijden, maar wij als voetgangers moesten een aparte strook nemen en naar beneden, op de boot gingen we naar boven en even later zagen we die lieverd al zwaaiend naast zijn auto staan. Wij ernaar toe en Jola en Cees gingen even terug naar boven om enkele fotos te kunnen nemen. Ik bleef liever bij de auto, i.v.m. al onze spullen die ze zo zagen liggen.
Kort nadien toen hun nog maar net terug waren konden we al van de boot en Cees wist de weg naar ons huisje op zijn duimpje, dus binnen niet al te lange tijd waren we bij Landal, en Cees ging even naar de receptie voor de sleutel van ons huisje. Wij kregen nummer 189.
De kamers waren ongeveer even groot, maar een had een wastafel, die gaven we maar aan Jola, want je kon net zo goed in de badkamer terecht.
Daar was een bad, douche en wastafel.
De tassen werden uitgepakt en we deden alles in de kasten, de bedden werden door Jola en mij opgemaakt.
Ik maakte rijst klaar, bakte enkele uien en vlees erbij, een pakje nasigroenten, als toetje een puddinkje die we nog over hadden van onderweg, en dat was onze eerste maaltijd. Na het eten zijn we op het park bij De Spar boodschappen gaan doen en Cees liet ons de wilde zee zien, doch wij wilden wel naar ons huisje, want het goot en waaide, het was erg koud.
Thuisgekomen een skuumkoppe (dit is Texels bier)gelijk uitgeprobeerd. Jola en ik ook een klein glaasje, Cees een flesje.
Na zdrowie Dziadek (opa Tez na zdrowie Jola en Tonnie
Nog even een paar mailtjes op Cees zijn laptop gelezen en verzonden en toen naar bed.
Via de mails, hadden we met Jola afgesproken welke tijd we naar Texel zouden gaan, en natuurlijk als het haar uitkwam, want zij werkt tenslotte en wij zijn vrij in tijden, we hebben immers altijd vakantie.
Vrijdag kwam Cees naar mij, en deden we wat boodschappen, en zaterdag 12 mei zou Jola komen. Omdat ze in Breda aan zou komen gingen we ze van mij uit ophalen, en Jola was daar van op de hoogte, zodat ze mij een berichtje kon sturen via de mobiel.
Zaterdag 12 mei berichtte ze vanuit Enschede, dat ze in Nederland was en nadien vanuit Amsterdam, dat ze om 13.30 in Breda zou zijn. We hoorden niets meer, ik zei tegen Cees, volgens mij is ze al in Breda en gaat ze er vanuit dat we dat weten.
Daar het intussen half twee was berichtte ik gdzie jestes? Waar ben je? Ze berichtte in Breda, dus belde ik maar even, en zei: we komen eraan .
Wij direct er naar toe, dat is gelukkig maar 10 minuten rijden, dus was er nog geen paniek hoor.
Die lieve meid stond daar moederziel alleen op ons te wachten.
Koffer erin en wij, nadat we natuurlijk wat kusjes hadden uitgedeeld en op naar mijn huis. Je mag daar niet parkeren, zie je.
De koffer naar binnen, thee en koffie gezet en even gezellig wat gebabbeld samen, daarna mijn tuin en prachtige bank bezichtigd, wat allemaal het werk van Cees (dziadek=opa) is.
Het huis ook even doorlopen, zodat ze wist waar wij en waar zij kon slapen. In onze kamer het kastje en de 3 aquarelletjes die Cees gemaakt even geshowd, nadien al het spul dat bij mij hangt en staat dat van Poolse afkomst is.
Jola verwende ons met presentjes, maar we hadden het tevens over de Mis, want ze wilde naar de Mis had ze geschreven, en dat kwam goed uit, want in Breda was er zondags om 9.15 uur een H.Mis in het Pools.
Cees vond het ook een goed idee, want in Raamsdonksveer is dat moeilijker.
s Avonds samen friet gehaald, zodat ze het kleine Poolse winkeltje even kon bekijken, dat daar tegenover is.
We zijn niet al te laat naar bed gegaan, want we wilden wel op tijd in de kerk zijn.
s Zondags wel met de auto naar de Poolse Mis, de kerk zat helemaal vol, echt niet te geloven, daar kunnen de Nederlandse priesters jaloers op zijn. Hieronder Sacramentskerk Breda Ginnekenweg 333.
Nadat ik de afwas gedaan had (in de machine hoor!) zijn we naar Raamsdonkveer gereden.
Ik ben Tonnie van Riel
