Ik moet het even overtypen anders kun je het niet lezen:

Levenslang

 Zondagochtend kwart voor Twaalf. Een nacht van verschrikking doorgebracht door reuma pijn. Zit te huilen van de pijn, mijn brillenglazen beslagen van de tranen. Poets ze bij elke zin even schoon, zodat ik weer verder kan schrijven.
Ik wilde S.O.S. bellen, een hulplijn als je het niet meer ziet zitten. Ik dacht is het nu al zo ver met mij gekomen? Dus toch maar niet? Kon ik maar in een hoekje verschuilen zodat de pijnen mij niet kunnen vinden. Maar ja dat is ijdele hoop! Douche had ik al twee keer gedaan en een keer 's nachts, dus dat is ook al geen alternatief. Al die artikelen van goed gaan bewegen als je krom getrokken van de pijn zit. Als je als niet gelovige God aanroept. Al die mensen die met hun betweterigheid en hun gezonde lijven deze pijnlijders met informatie overdonderen, hoe jij met je pijn moet omgaan.
Het is te triest voor woorden en van een ongelofelijke ijdelheid. Mijn reumatoloog zegt: "mevrouw K ik kan niets meer voor u doen". Dat is tenminste eerlijk, we hebben alle twee ons best gedaan om een  weg te zoeken, van Paracetemol tot Tramadol. Kun je in pijn berusten? Het moet wel. Je gaat niet dood van de reuma, maar je hebt wel levenslang.
Geschreven door mijn mailvriendin.

Heel erg, er moet toch iets te vinden zijn met al die wetenschappers op de wereld, die het zo goed weten??
tonnie