Ik ontving een mooi gedicht dat ik hier af wil drukken.
Berusten - uit 'Dag mens' (Rienk Ratsma)
Hoe kun je ooit berusten
met een lichaam vol verzet,
dat het leven loslaat, maar
zich vastklampt aan het bed?
Hoe kun je ooit berusten
dat je geboorte je ontschiet
en dat het noodlot grimmig grijnzend
alleen jouw bange lichaam ziet?
Hoe kun je ooit berusten
als een vriend je heeft verteld
dat ergens ver hierboven
zijn dagen zijn geteld?
Hoe kun je ooit berusten
als je vrouw of man moet gaan
en 't leven met z'n tweeën
eindigt in een kil bestaan?
Toch moet je maar berusten,
heb vertrouwen na de dood, want
plotseling zijn we vreselijk klein
als we denken in het groot!
Heel veel moed en sterkte,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nick en Riet Aelbers
|
Ik ben Tonnie van Riel
