Nr22 Van mijn vader heb ik het allerbeste geërft wat men kan hebben. Een goed humeur. En wie was mijn vader? Tja, dat heeft werkelijk niets met humeur te maken. Hij was levendig en druk, dik en rond. Zijn uiterlijke kenmerken waren tottaal in strijd met zijn ambt. Want wat had hij als positie in de maatschappij? Zijn ambt plaatste hem dikwijls aan het hoofd van de allereenzaamste mannen van het land. En hij was daar volstrekt op zijn plaats. Hij kwam voor de bisschop en voor de prins, want hij was lijkwagenkoetsier. Hahahaha, nu is het hoge woord eruit. Als je mijn vader zo hoog zag zitten op de omnibus van de dood, gekleed in zijn lange wijde zwarte jas en met zijn driekante hoed, met zwarte franjes op het hoofd en je keek naar zijn gezicht, dan leek het net een zon. Een getekende zon, rond en lachend. Als je mijn vader bekeek kon je niet denken aan dood en graf. Dat gezicht zei: " ach het doet er niet toe, het word heel wat beter dan je denkt." Kijk van hem heb ik dus mijn goed humeur en de gewoonte om vaak naar het kerkhof te gaan. Dat is altijd een genoegelijke wandeling. Doe het ook een keer meer. Maar vergeet uw goed humeur niet. Wanneer de tijd komt dat ikzelf met mijn levensgeschiedenis in het graf zal worden gezet, plaats er dan maar dit opschrift boven: "Hier ligt een goed humeur." Hahaha, gewoon euh, zonder uitroepteken.
