Nota: De Europese fractie ISTxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Onze linkse media sturen weer minder waarheidsgetrouwe en misleidende berichten de ether in, daarom hier even een verduidelijking van de nieuwe rechtse fractie in het Europees Parlement.

Inleiding

Het is zover, na vele jaren contacten en overleg:  de Vlaams Belang-verkozenen in het Europees Parlement maken opnieuw deel uit van een politieke fractie, de fractie 'Identiteit, Soevereniteit, Traditie' (IST).

Over de reden waarom het Vlaams Belang toetreedt tot zo'n fractie mag geen misverstand bestaan.  Het Europese parlement werpt zichzelf graag op als voorvechter van 'gelijke rechten' op alle mogelijke gebieden, in Europa en zelfs in heel de wereld, maar die grote principes gelden helaas niet in het Europees parlement.  Een Europees parlementslid dat geen deel uitmaakt van een fractie wordt op alle mogelijke manieren gediscrimineerd: geen mogelijkheid om amendementen in te dienen in de plenaire vergadering, geen mogelijkheid om een kandidaat voor te dragen voor het voorzitterschap van het parlement, geen gelijk spreekrecht in tal van organen... 

Fractievorming is dan ook een noodzaak.

Politieke inhoud

In politiek opzicht onderstrepen wij als nationalisten dat elke deelnemende politieke partij en elke deelnemende parlementair volledig verantwoordelijk is voor zijn eigen politieke programma, inhoud en optreden.  Het is niet omdat wij met een partij een fractie vormen, dat wij het over alles eens hoeven te zijn. 

Wij onderschrijven wel het basismanifest van de fractie.  Dit basismanifest is bewust kort gehouden, en bepaalt dat de deelnemende partijen en parlementsleden volgende begrippen onderschrijven:

-        erkenning van nationale belangen, soevereiniteiten, identiteiten en verscheidenheid;

-        bevestiging van de christelijke waarden, de erfenis, cultuur en tradities van de Europese beschaving;

-        bevestiging van het traditionele gezin als hoeksteen van de samenleving;

-        bevestiging van de traditionele rechten en vrijheden;

-        gehechtheid aan de rechtsstaat;

-        verzet tegen een unitaire, bureaucratische Europese superstaat;

-        streven naar een overheid die rechtstreeks verantwoording aflegt tegenover de burger, en naar een transparant beheer van het geld van de belastingbetaler.

De leden van de fractie

Het spreekt voor zich dat onze linkse tegenstanders meteen omver vielen van heilige verontwaardiging en kwistig strooiden met verwijten, beschuldigingen en insinuaties, waarbij de ene journalist slaafs de verzinsels van de andere overschreef.  Het is daarom nuttig de politieke achtergrond van de partijen die deel uitmaken van onze fractiegenoten even kort toe te lichten.

Naast onze drie Europese verkozenen Frank Vanhecke, Koen Dillen en Philip Claeys is er vooreerst het bekende Front National uit Frankrijk, dat met 7 verkozenen ook de meeste leden in de fractie telt.  Bekendste daarvan zijn Jean-Marie Le Pen, de historische oprichter van het FN;  Zijn dochter Marine Le Pen, die in de partij meer en meer op de voorgrond treedt;  Carl Lang, de nationale secretaris van het FN;  Jean-Claude Martinez, hoogleraar aan de rechtsfaculteit van Parijs; en professor Bruno Gollnisch, die ook de voorzitter van de fractie wordt. 

De wijze waarop deze laatste door sommige media wordt afgeschilderd is ronduit potsierlijk;  Bruno Gollnisch is advocaat bij de balie te Parijs en hoogleraar in de Japanse taal en cultuur aan de universiteit te Lyon, en moet zich al jaren verweren in lichtzinnige processen die trachten hem te broodroven.  In de afgelopen jaren heeft het Vlaams Belang met het FN een zeer goede praktische samenwerking uitgebouwde, waarbij beide partijen elkaar ´- met respect voor de verschillen in elkaars programma en aanpak - steunen waar nodig tegen de socialistische almacht in het Europees parlement.          

Vervolgens is er de Freiheitliche Partei Ostenreichs (FPO), de partij die destijds met haar regeringsdeelname onder leiding van Jorg Haider Louis Michel verleidde tot de uitspraak dat skiën aldaar ondemocratisch was.  Intussen is er veel veranderd in het Oostenrijkse politieke landschap:  Haider ging zonder veel succes zijn eigen weg met een afgescheurde partij, de BZO;  Andreas Molzer komt in de fractie als verkozene voor de 'traditionele' FPO, die weliswaar door een monstercoalitie tussen socialisten en christendemocraten opnieuw in de oppositie zit, maar het bij verkiezingen erg goed doet.

Opmerkelijk is de deelname van een lid uit Groot-Brittanië, Ashley Mote, thans onafhankelijk Europees parlementslid maar verkozen in 2004 voor de UK Independence Party (UKIP).  De UKIP wil dat Groot-Brittannië, om zijn soevereiniteit te vrijwaren, uit de EU stapt, en behaalde daarmee in 2004 12 zetels in het Europees parlement.  Helaas deinst de UKIP ervoor terug, zo'n beetje zoals de voormalige LPF in Nederland, om openlijk de rechts-nationale kaart te trekken;  dat zorgde voor een forse terugval bij recente nationale verkiezingen, en interne spanningen die leidden tot o.a. het opstappen van Ashley Mote, verkozen in het Zuidoosten van Engeland.

Uit Italië komen twee Europese verkozenen, waarvan Alessandra Mussolini de bekendste is.  Mussolini is natuurlijk de kleindochter van Benito Mussolini, en dat is voldoende voor links om haar het etiket 'fascist' op te kleven, maar de politieke realiteit is ingewikkelder dan dat.  Alessandra's vader, Romano Mussolini, hield zich ver van politiek en was jazzmuzikant;  Alessandra, ook nog nichtje van Sophia Loren, maakte furore als fotomodel en filmactrice, en stapte daarna met succes naar de kiezer als zelfbewuste vrouw die kiest voor rechts.  Opgemerkt waren o.a. haar recente campagne tegen sexueel geweld tegen vrouwen.  In 2004 behaalde zij met haar eigen lijst 'Alternativa Sociale' op eigen kracht een zetel in het Europees Parlement; in Italië is zij actief met de partij 'Actione Sociale', die echter bij de verkiezingen in 2006 geen zetel behaalde. 

Uit Bulgarije komt één verkozene voor de partij 'Ataka'.  Bulgarije is, sedert de val van de socialistische dictatuur, nog een jonge democratie, waar bij de verkiezingen van juni 2005 de voormalige communisten nog 31 % van de stemmen halen, en een partij van de Turkse minderheid met 12% erg sterk scoort.  De relatief jonge nationalistische lijst 'Ataka' haalde 8,2% en 21 zetels in het parlement, en in het najaar van 2006 trad Ataka-leider Volen Siderov in het strijdperk tegen de zittende president, en haalde 24%.  Het succes van Ataka en Siderov is wellicht te danken aan een combinatie van factoren:  het imago van Siderov als compromisloos anti-communist (hij was medewerker van Radio Free Europe en redacteur van de eerste vrije krant na 1990), en de terechte vrees in het land voor de opmars van de islam, die via de Turkse minderheid reeds in het land aanwezig is. 

Uit Roemenië komt een delegatie van de partij 'Romania Mare', ofwel 'Groot-Roemenië', die bij de parlementsverkiezingen in 2004 met 13% en 48 parlementsleden een opgemerkt resultaat neerzette.  De electorale koek in de jonge democratie werd verder verdeeld tussen almachtige socialisten (36,8%) en een liberale alliantie (31%).  Voorzitter van de partij is Corneliu Vadim Tudor, licentiaat in de filosofie.  Hij publiceerde diverse poëziebundels die vertaald zijn in het Frans, Engels en zelfs in het Arabisch.  Tussen 1993 en 1996 maakte de partij zelfs deel uit van de regering, die toen eerder links was, maar daarna evolueerde zij in rechtse richting.

Ziedaar een beknopt overzicht van de partijen die deel uitmaken van de IST-fractie.  Het gehuil van de linkerzijde over 'racisme', 'fascisme', 'extremisme' moet eerder toegeschreven worden aan frustratie over een nieuwe speler op het veld dan aan oprechte bedoelingen...  Er is maar één verwijt dat voor sommige partijen enige grond heeft en dat is 'antisemitisme';  vooral in de nieuwe EU-lidstaten in Oost-Europa is dat een discours dat alom verspreid is, en hoegenaamd niet enkel bij de partijen in deze fractie...  Bij dit onderwerp moge het nog eens duidelijk zijn: het Vlaams Belang houdt zich niet bezig met antisemitisme of negationisme, en zal erover waken dat bij gezamenlijke initiatieven in het parlement die lijn ook gerespecteerd wordt.         

Het linkse protest

Wanneer men de verontwaardigde reacties leest van de linkerzijde, daarin gevolgd door een aantal journalisten, dan is het toch zinvol even te wijzen op het feit dat fractievorming in het Europees parlement uiteraard niet betekent dat men het met alles eens is.

Zo zetelt het Europese parlementslid van Groen, Bart STAES, in een extreem-linkse fractie onder leiding van Daniel Cohn-Bendit, van wie men de opheffing van de parlementaire onschendbaarheid heeft gevraagd omdat hij in het verleden terroristen van de Rote Armee Fraktion onderdak heeft verschaft.  De communistische terreurgroep RAF is verantwoordelijk voor tientallen moorden en aanslagen.

Bovendien is het de regel dat elke fractie in het EP kan functioneren – dus ook de extreem-linkse GUE-fractie, die een bont allegaartje verzamelt van aanbidders van Fidel Castro en Kim Yong Il.  Voor zover bekend hebben we van links in Vlaanderen nooit enig protest tegen die fractie gehoord, die geenszins zoals de IST-fractie de mensenrechten en de rechtsstaat onderschrijft…

Er mag ook even op gewezen worden, dat de SP.a zonder probleem aanvaardt dat de opvolgers van de voormalige communistische partijen in het Oostblok deel uitmaken van de socialistische fractie in het EP.  De SP.a maakt dus probleemloos deel uit van een fractie met bv. de verdedigers van moordenaars als generaal Jaruzelski in Polen…

Besluit

Of deze fractie een succes zal worden hangt uiteraard van diverse factoren af.  Zo zal uiteraard moeten blijken of de samenhang groot genoeg is om de ongetwijfeld felle aanvallen van buitenaf te weerstaan:  een nieuwe fractie betekent fors inleveren voor de andere fracties, en dus zal geprobeerd worden leden 'los te weken' met voordelen en beloftes.  Bovendien valt niet uit te sluiten dat het zogenaamde 'democratische' Europese parlement naar Belgisch voorbeeld zijn toevlucht neemt tot ondemocratische methodes om lastige tegenstanders tegen te werken...  

Europese fractie, 15/1/2007.