Uit Science: 'Biobrandstoffen zijn grote vergissing'

Renton Rihelato van de World Land Trust en Dominick Spracklen van de Universiteit van Leeds onderzochten de netto besparing aan CO2-uitstoot voor alle soorten biobrandstoffen en publiceerden hun conclusies in 2007in het wetenschappelijke tijdschrift Science.
Hun bevindingen zijn uitermate negatief over de mogelijkheden om met biobrandstoffen een bijdrage te leveren aan CO2-reductie. Sterker nog: biobrandstoffen leveren twee tot negen keer méér CO2-uitstoot op. De wetenschappers komen tot deze opmerkelijke conclusie doordat zij het gebruik van het land ook bij hun analyse betrekken. Het blijkt dat het land waarop de gewassen voor de biobrandstoffen geteeld worden, veel beter gebruikt kan worden voor bossen (die CO2 opnemen). Een hectare bos, vooral regenwoud, neemt twee tot negen keer meer CO2 op dan een hectare voor biobrandstof kan besparen.
Dr. Righelato: 'De bevordering van biobrandstoffen draaft maar door, zonder dat de gevolgen daarvan begrepen worden. Het is een vergissing biobrandstoffen in te zetten tegen de klimaatverandering.'
Landen als Brazilië, Paraguay en Indonesië zijn bezig met grootschalige ontbossing om de wereldmarkt voor biobrandstoffen te kunnen bedienen.' Het kappen van bossen kost per hectare alleen al tussen de 100 en 200 ton aan CO2, hebben de onderzoekers becijferd.
'Het duurt 50 tot 100 jaar voordat het gebruik van biobrandstoffen dat weer hebben kunnen compenseren', zegt Righelato.
Waarom worden wij over zulke zaken niet ingelicht!!!

Aan de leden van de algemene vergadering van de vzw Bedevaart naar de Graven van de IJzer.
 
 
Na de bijeenkomst van de algemene vergadering van het bedevaartcomité, vorige zaterdag,ben ik met een wrang gevoel in mijn wagen gestapt.
Een dom onderwerp, als het ontwerp van de IJzerbedevaartaffiche, heeft het ware gezicht van velen van jullie, in de algemene vergadering, bloot gelegd.
 
Wij, die ons het IJzerbedevaartcomité noemen, en dwepen met de slogan “Vrede Vrijheid en Verdraagzaamheid”, moeten dringend eens de hand in eigen boezem steken.
Ik was ten zeerste verontwaardigd toen ik de storm van reacties hoorde op de affiche die ik voorstelde.
 
Onze eigen IJzertoren, zelfs het profiel ervan, of een Vlaamse Leeuw zijn zaken die er niet meer op thuishoren,  de affiche moet een duidelijk signaal van vernieuwing met zich meedragen om nieuwe mensen aan te spreken, zo verwoordde het de voorzitter.
 
Het meeste van al was ik verontwaardigd en heel diep geraakt toen ik in de vergadering de reactie hoorde op de twee kinderen die op deze affiche afgebeeld stonden, mijn eigen kinderen nota bene.
 
’t Is weeral een blonde            ----------------               Van verdraagzaamheid gesproken
Je reinste racisme noem ik het, zet er maar een allochtoon op,  dat moeten we allemaal pikken maar een blond meisje dat mag in geen geval.
 
Sorry collega’s, of toch niet, mijn dochter is inderdaad blond en ik ben er terecht fier op.
 
Ik heb van mijn eerste levensjaar zonder onderbreking, dankzij mijn ouders, deelgenomen aan de IJzerbedevaart, en daar ben ik ze tot op de dag van vandaag oprecht dankbaar voor.
Al van jongs af zet ik me in voor het welslagen van de bedevaart, voor de vredesfietseling en voor de aanwezigheid van scouts op de bedevaart.
Al meer dan 20 jaar volg ik de regievergaderingen en werk ik daarin opbouwend mee.
Al meer dan 20 jaar sta ik op de zaterdag voor- en zondag van de bedevaart als een zot te zwoegen om de bedevaart te laten slagen.
En vanaf het ogenblik dat mijn dochter oud genoeg was om ergens toch maar iets mee te helpen heb ik haar daarvoor ingezet.
Samen met wijlen Koen Baert heb ik het indertijd zelf zover gekregen dat de Vlaamse scouts de bedevaartweide uitkozen als duidings- en overnachtingsplaats voor een internationale wandeltocht ter gelegenheid van 75 jaar VVKSM.
Meer dan 5000 internationale scouts die de bedevaartsite en de gedachte erachter leerden kennen lang voor er ook maar enige sprake was van “ten vrede”
 
Ook al heeft de bedevaart, in mijn ogen, te veel van zijn ziel moeten prijsgeven , toch ben ik altijd trouw gebleven aan de afspraken,  en heb ik het comité geen haarbreed in de weg gelegd.
En dit alles met het vertrouwen dat dit ook een beetje mijn toren was, mijn weide, mijn bedevaart.
 
Maar te veel is te veel.
 
Beweren dat mijn “blonde” dochter niet thuis hoort op een bedevaartaffiche omdat dit te veel gelijkenissen zou vertonen met de affiches van een politieke partij, dit gaat te ver. 
 
De bedevaartweide en de IJzertoren is eigendom van het comité, dat hebben we allemaal gezien in de cijfers die ons vorige zaterdag werden voorgelegd.
Maar wat velen onder jullie blijken te vergeten, is waar dit allemaal vandaan komt.
 
Ik heb niet de gezegende leeftijd om te zeggen dat dit alles mijn verdienste is, ver van.
Maar jullie in het comité hebben dat recht ook niet.
Dit alles is een deel van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd.
Dit is geen bezit van een comité, dit is het algemeen bezit van de Vlaamse beweging.
Dit is de verdienste van de vele Vlaamse gezinnen die ondanks alles, armoede, onbegrip, ellende, onderdrukking, repressie en verwijt e.v.a. trouw gebleven zijn aan de gedachte die uit de ideeën van de fronters is ontsproten, en die tot vandaag aan de basis ligt van onze nakende zelfstandigheid.
 
Dat de raad van betuur heeft beslist dat de bedevaart vanaf nu in vraag wordt gesteld en dat alle pistes wat naam, dag of uur betreft (een goed verstaander heeft maar een half woord nodig) bespreekbaar zijn doet mij in alle geval steigeren.
 
Het is diezelfde raad van bestuur die jaar na jaar aan de inhoud van de bedevaart heeft zitten knagen en op deze manier heel bewust mensen naar de overkant van de ijzer heeft geduwd
 
Dat na al die jaren we nu uit de resultaten moeten besluiten dat de bedevaart verlieslatend is, is iets wat het kleinste kind onder ons kon voorspellen.
Jaar na jaar traditionele elementen uit de bedevaart schrappen, waardoor de oude getrouwen steeds meer afhaken, en dan verwonderd zijn dat er minder aanwezigen zijn?
 
Nieuwe mensen voor de bedevaart trek je niet aan met een mooier affiche of een andere visie.
Bedevaarders behoudt men door de geest van het verleden en voorouders te appreciëren en niet de boeg om te gooien omdat één of andere politieke partij meer kans op subsidies geeft.
 
Voor mij hebben jullie afgedaan.
Ik heb jaar na jaar zitten vragen naar medewerkers uit de algemene vergadering.
Ik heb er nooit iemand van mogen ontmoeten op de dag voor, en op de bedevaart zelf.
Met een naamplaatje van het comité rondlopen op de bedevaart, als ze al aanwezig waren, is het enige wat sommigen onder jullie ooit hebben gepresteerd.
 
De symbolen van de Vlaamse frontsoldaten, de IJzertorensite en de bedevaartgedachte moeten voor iedereen in Vlaanderen toegankelijk zijn, van jong tot oud, van extremist tot softie, en ja waarom niet ook voor allochtonen, ik zal bij de eersten zijn om dit te onderschrijven.
Het enige dat we van al deze mensen vragen is respect voor onze traditie, respect voor onze cultuur en ons gedachtegoed, eerbied voor onze vlag en voor ons streven naar onafhankelijkheid.
 
Wat het comité de laatste jaren aan het doen is, is een duidelijke selectie maken van wie er bij het clubje mag horen en wie niet.
Van verzoening wil men al jaren niet meer horen in het comité, "ik ben nog liever onbeleefd en antwoord niet, dan met de mensen van de ijzerwake te gaan praten" zijn de woorden van onze voorzitter op een vraag tot dialoog.
Waar is de slogan van “vrede vrijheid en verdraagzaamheid” in dit verhaal.
 
Dat de bedevaart weide niet meer vrij toegankelijk bleef, daar hebben we ons ondertussen reeds met verzoend.
Iedereen, en zeker in de Vlaamse beweging, weet dat niets meer voor niets  kan, en dat het onderhoud van de toren pakken geld kost en ook moet betaald worden.
Daar ga je geen echte flamingant met afschrikken, maar misschien wel die verhoopte nieuwe bedevaarders of “ten vrede” gangers.
 
Let wel, ooit loopt het vat wel ergens lek en blijft er alleen maar de site over, zonder enige subsidie of enige politieke ondersteuning want als het hen in Brussel te heet wordt trekken ze hun handen weg om hun eigen ziel te redden.
 
Nu begrijp ik ten volle wat die verdienstelijke oud-comitéleden, zoals bijvoorbeeld Guido Moons, hebben bezield toen ze ooit hun lidmaatschap hebben opgezegd.
 
Je mag er alvast komende bedevaart nog eens 25 trouwe bedevaarders aftrekken, ons zie je niet meer terug.
 
Ten slotte nog dit, ik verbied hierbij met aandrang dat een foto van mijn kinderen wordt gebruikt voor eender welk doel van het bedevaartcomité
 
Met Vlaamse groet,
 
Ward Robert

Sedert begin deze maand serveert de gemeente Molenbeek aan de kinderen op de gemeentescholen naast de klassieke maaltijden ook Halal-vlees. Dat betekent dat de dieren volgens de voorschriften van de Islam zijn geslacht, dus zonder verdoving en in strijd met onze wetgeving. Dat men voor de moslimkinderen maaltijden zonder varkensvlees bereidt kan ik nog begrijpen maar er zijn grenzen. Integreren betekent ook onze wetten respecteren.

Nota: De Europese fractie IST

Onze linkse media sturen weer minder waarheidsgetrouwe en misleidende berichten de ether in, daarom hier even een verduidelijking van de nieuwe rechtse fractie in het Europees Parlement.

Inleiding

Het is zover, na vele jaren contacten en overleg:  de Vlaams Belang-verkozenen in het Europees Parlement maken opnieuw deel uit van een politieke fractie, de fractie 'Identiteit, Soevereniteit, Traditie' (IST).

Over de reden waarom het Vlaams Belang toetreedt tot zo'n fractie mag geen misverstand bestaan.  Het Europese parlement werpt zichzelf graag op als voorvechter van 'gelijke rechten' op alle mogelijke gebieden, in Europa en zelfs in heel de wereld, maar die grote principes gelden helaas niet in het Europees parlement.  Een Europees parlementslid dat geen deel uitmaakt van een fractie wordt op alle mogelijke manieren gediscrimineerd: geen mogelijkheid om amendementen in te dienen in de plenaire vergadering, geen mogelijkheid om een kandidaat voor te dragen voor het voorzitterschap van het parlement, geen gelijk spreekrecht in tal van organen... 

Fractievorming is dan ook een noodzaak.

Politieke inhoud

In politiek opzicht onderstrepen wij als nationalisten dat elke deelnemende politieke partij en elke deelnemende parlementair volledig verantwoordelijk is voor zijn eigen politieke programma, inhoud en optreden.  Het is niet omdat wij met een partij een fractie vormen, dat wij het over alles eens hoeven te zijn. 

Wij onderschrijven wel het basismanifest van de fractie.  Dit basismanifest is bewust kort gehouden, en bepaalt dat de deelnemende partijen en parlementsleden volgende begrippen onderschrijven:

-        erkenning van nationale belangen, soevereiniteiten, identiteiten en verscheidenheid;

-        bevestiging van de christelijke waarden, de erfenis, cultuur en tradities van de Europese beschaving;

-        bevestiging van het traditionele gezin als hoeksteen van de samenleving;

-        bevestiging van de traditionele rechten en vrijheden;

-        gehechtheid aan de rechtsstaat;

-        verzet tegen een unitaire, bureaucratische Europese superstaat;

-        streven naar een overheid die rechtstreeks verantwoording aflegt tegenover de burger, en naar een transparant beheer van het geld van de belastingbetaler.

De leden van de fractie

Het spreekt voor zich dat onze linkse tegenstanders meteen omver vielen van heilige verontwaardiging en kwistig strooiden met verwijten, beschuldigingen en insinuaties, waarbij de ene journalist slaafs de verzinsels van de andere overschreef.  Het is daarom nuttig de politieke achtergrond van de partijen die deel uitmaken van onze fractiegenoten even kort toe te lichten.

Naast onze drie Europese verkozenen Frank Vanhecke, Koen Dillen en Philip Claeys is er vooreerst het bekende Front National uit Frankrijk, dat met 7 verkozenen ook de meeste leden in de fractie telt.  Bekendste daarvan zijn Jean-Marie Le Pen, de historische oprichter van het FN;  Zijn dochter Marine Le Pen, die in de partij meer en meer op de voorgrond treedt;  Carl Lang, de nationale secretaris van het FN;  Jean-Claude Martinez, hoogleraar aan de rechtsfaculteit van Parijs; en professor Bruno Gollnisch, die ook de voorzitter van de fractie wordt. 

De wijze waarop deze laatste door sommige media wordt afgeschilderd is ronduit potsierlijk;  Bruno Gollnisch is advocaat bij de balie te Parijs en hoogleraar in de Japanse taal en cultuur aan de universiteit te Lyon, en moet zich al jaren verweren in lichtzinnige processen die trachten hem te broodroven.  In de afgelopen jaren heeft het Vlaams Belang met het FN een zeer goede praktische samenwerking uitgebouwde, waarbij beide partijen elkaar ´- met respect voor de verschillen in elkaars programma en aanpak - steunen waar nodig tegen de socialistische almacht in het Europees parlement.          

Vervolgens is er de Freiheitliche Partei Ostenreichs (FPO), de partij die destijds met haar regeringsdeelname onder leiding van Jorg Haider Louis Michel verleidde tot de uitspraak dat skiën aldaar ondemocratisch was.  Intussen is er veel veranderd in het Oostenrijkse politieke landschap:  Haider ging zonder veel succes zijn eigen weg met een afgescheurde partij, de BZO;  Andreas Molzer komt in de fractie als verkozene voor de 'traditionele' FPO, die weliswaar door een monstercoalitie tussen socialisten en christendemocraten opnieuw in de oppositie zit, maar het bij verkiezingen erg goed doet.

Opmerkelijk is de deelname van een lid uit Groot-Brittanië, Ashley Mote, thans onafhankelijk Europees parlementslid maar verkozen in 2004 voor de UK Independence Party (UKIP).  De UKIP wil dat Groot-Brittannië, om zijn soevereiniteit te vrijwaren, uit de EU stapt, en behaalde daarmee in 2004 12 zetels in het Europees parlement.  Helaas deinst de UKIP ervoor terug, zo'n beetje zoals de voormalige LPF in Nederland, om openlijk de rechts-nationale kaart te trekken;  dat zorgde voor een forse terugval bij recente nationale verkiezingen, en interne spanningen die leidden tot o.a. het opstappen van Ashley Mote, verkozen in het Zuidoosten van Engeland.

Uit Italië komen twee Europese verkozenen, waarvan Alessandra Mussolini de bekendste is.  Mussolini is natuurlijk de kleindochter van Benito Mussolini, en dat is voldoende voor links om haar het etiket 'fascist' op te kleven, maar de politieke realiteit is ingewikkelder dan dat.  Alessandra's vader, Romano Mussolini, hield zich ver van politiek en was jazzmuzikant;  Alessandra, ook nog nichtje van Sophia Loren, maakte furore als fotomodel en filmactrice, en stapte daarna met succes naar de kiezer als zelfbewuste vrouw die kiest voor rechts.  Opgemerkt waren o.a. haar recente campagne tegen sexueel geweld tegen vrouwen.  In 2004 behaalde zij met haar eigen lijst 'Alternativa Sociale' op eigen kracht een zetel in het Europees Parlement; in Italië is zij actief met de partij 'Actione Sociale', die echter bij de verkiezingen in 2006 geen zetel behaalde. 

Uit Bulgarije komt één verkozene voor de partij 'Ataka'.  Bulgarije is, sedert de val van de socialistische dictatuur, nog een jonge democratie, waar bij de verkiezingen van juni 2005 de voormalige communisten nog 31 % van de stemmen halen, en een partij van de Turkse minderheid met 12% erg sterk scoort.  De relatief jonge nationalistische lijst 'Ataka' haalde 8,2% en 21 zetels in het parlement, en in het najaar van 2006 trad Ataka-leider Volen Siderov in het strijdperk tegen de zittende president, en haalde 24%.  Het succes van Ataka en Siderov is wellicht te danken aan een combinatie van factoren:  het imago van Siderov als compromisloos anti-communist (hij was medewerker van Radio Free Europe en redacteur van de eerste vrije krant na 1990), en de terechte vrees in het land voor de opmars van de islam, die via de Turkse minderheid reeds in het land aanwezig is. 

Uit Roemenië komt een delegatie van de partij 'Romania Mare', ofwel 'Groot-Roemenië', die bij de parlementsverkiezingen in 2004 met 13% en 48 parlementsleden een opgemerkt resultaat neerzette.  De electorale koek in de jonge democratie werd verder verdeeld tussen almachtige socialisten (36,8%) en een liberale alliantie (31%).  Voorzitter van de partij is Corneliu Vadim Tudor, licentiaat in de filosofie.  Hij publiceerde diverse poëziebundels die vertaald zijn in het Frans, Engels en zelfs in het Arabisch.  Tussen 1993 en 1996 maakte de partij zelfs deel uit van de regering, die toen eerder links was, maar daarna evolueerde zij in rechtse richting.

Ziedaar een beknopt overzicht van de partijen die deel uitmaken van de IST-fractie.  Het gehuil van de linkerzijde over 'racisme', 'fascisme', 'extremisme' moet eerder toegeschreven worden aan frustratie over een nieuwe speler op het veld dan aan oprechte bedoelingen...  Er is maar één verwijt dat voor sommige partijen enige grond heeft en dat is 'antisemitisme';  vooral in de nieuwe EU-lidstaten in Oost-Europa is dat een discours dat alom verspreid is, en hoegenaamd niet enkel bij de partijen in deze fractie...  Bij dit onderwerp moge het nog eens duidelijk zijn: het Vlaams Belang houdt zich niet bezig met antisemitisme of negationisme, en zal erover waken dat bij gezamenlijke initiatieven in het parlement die lijn ook gerespecteerd wordt.         

Het linkse protest

Wanneer men de verontwaardigde reacties leest van de linkerzijde, daarin gevolgd door een aantal journalisten, dan is het toch zinvol even te wijzen op het feit dat fractievorming in het Europees parlement uiteraard niet betekent dat men het met alles eens is.

Zo zetelt het Europese parlementslid van Groen, Bart STAES, in een extreem-linkse fractie onder leiding van Daniel Cohn-Bendit, van wie men de opheffing van de parlementaire onschendbaarheid heeft gevraagd omdat hij in het verleden terroristen van de Rote Armee Fraktion onderdak heeft verschaft.  De communistische terreurgroep RAF is verantwoordelijk voor tientallen moorden en aanslagen.

Bovendien is het de regel dat elke fractie in het EP kan functioneren – dus ook de extreem-linkse GUE-fractie, die een bont allegaartje verzamelt van aanbidders van Fidel Castro en Kim Yong Il.  Voor zover bekend hebben we van links in Vlaanderen nooit enig protest tegen die fractie gehoord, die geenszins zoals de IST-fractie de mensenrechten en de rechtsstaat onderschrijft…

Er mag ook even op gewezen worden, dat de SP.a zonder probleem aanvaardt dat de opvolgers van de voormalige communistische partijen in het Oostblok deel uitmaken van de socialistische fractie in het EP.  De SP.a maakt dus probleemloos deel uit van een fractie met bv. de verdedigers van moordenaars als generaal Jaruzelski in Polen…

Besluit

Of deze fractie een succes zal worden hangt uiteraard van diverse factoren af.  Zo zal uiteraard moeten blijken of de samenhang groot genoeg is om de ongetwijfeld felle aanvallen van buitenaf te weerstaan:  een nieuwe fractie betekent fors inleveren voor de andere fracties, en dus zal geprobeerd worden leden 'los te weken' met voordelen en beloftes.  Bovendien valt niet uit te sluiten dat het zogenaamde 'democratische' Europese parlement naar Belgisch voorbeeld zijn toevlucht neemt tot ondemocratische methodes om lastige tegenstanders tegen te werken...  

Europese fractie, 15/1/2007.