Zee

 

Het woordje 'zee'
strandt in vakantie.

Ebbe en vloed. Komen en gaan.
Golvende toeristen.

Koffers en kinderen. Zand en zuchten.
Gestrand in gedachten. Luierende luchten.

Spelende getijden.
Zonnebadende stranden.

Lanterfanten door kranten.
IJsjes als zonnige wijsjes.

De avond zinkt in het water.
Morgen... da's voor later.

uvi

 

 

Als iedere gedachte een kruispunt wordt
dan verdwaal je al vlug in jezelf.
Ik ben een allochtoon in m'n hoofd.

Zopas nog gedacht.
Ik hou van een open geest, maar van een gesloten keuken.
Stel je voor dat het andersom zou zijn.
Dan las je nu wat afwas.

Poëzie en proza. Een koppel dat ik dagelijks frequenteer.
Ze lijken op elkaar. Soms wat veel, een identieke tweeling.
Maar waar verschillen ze, vraag ik me dikwijls af.

De ochtend suggereerde mij een antwoord.
Met Dewulf in m'n handen is die altijd blauw. De ochtend.

Kijk, een bundel poëzie die kan ik telkens opnieuw doorbladeren.
En blijven hangen bij een schitterend vers. Opnieuw en opnieuw ...

Dàt doe ik nooit met een roman.
 

uvi

 

 
Dood van een blauwe letter.


Ochtend. Ik hak wat letters uit het alfabet.
En wikkel ze in blauwe woorden.

Uit het niets schep ik iets.
Straks al weer verloren.

Verdronken. In de ogen van een lezer.
De mooiste dood die een zin kan dromen.

Uvi

Osmose.

Soms vrees ik te verdwijnen in mijn zetel.
Osmose. Zoiets als een oud koppel.
Zwijgen naast elkaar. Aan tafel. In bed.

Alles zeggen. Zonder een interval van woorden.
Op de patatten, het correct afgemeten zout.
En de duur van koken. De klok op tijd verzet.

Traag door de dag. Maar toch snelt het leven.
Voorbij. Naar z'n einde. Het weten. Maar vergeten.
Dat is goed voor de gezondheid. Zoals lezen in een zetel.

uvi