Reorganiseren

 

De wekker telt de tijd.
Het licht kruipt uit de grond.
De ochtend ontwaakt.

De dag wacht.
Achter zijn schouder kijkt de avond.
En tussen deze oevers kabbelt het leven.

Mannen en vrouwen, kinderen.
Immens klein.
Maar zo groot als hun leven.

Gisteren zag ik Chris in de bib.
Door zijn vriendin pardoes op straat gezet.
Te dominant. Te geleerde woorden.

Hij overleeft nu in het station.
Tussen de andere daklozen.
Entr'acte voor un clochard de luxe.

Chris was een ambitieus zakenman.
Reorganiseerde bedrijven. Parijs. Londen.
Mooie meneer in sjieke steden.

Zijn huwelijk struikelde erover.
Zijn lichaam kreeg darmkanker.
En hij zwalpte van de ene vrouw naar de andere.

Chris is nooit zonder boek.
Niet op straat. Niet in het station.
Geweldige kerels die clochards, vindt hij.

Goed georganiseerd.
Hij proefde z'n vak. Rijke ervaring.
Hij is nog steeds even knap. En slechts 51.

Ik hoop dat hij vlug een vriendin vindt.
Om te overnachten.
Om ze toe te dekken.

Slaapwel Chris ...




uvi

21-10-2006, 22:08 Geschreven door uvi - un voyageur immobile  
Reageren (0)

20-10-2006, 21:35 Geschreven door uvi - un voyageur immobile  
Reageren (0)

 

Hij die geen liedje zingen kan


Als muzieknoten nu eens letters waren.
Zouden ze dan enkel een Brabançonne of een Marseillaise mogen schrijven?
Geen liefdesliedjes, geen Plaisir of Chagrin d'amour ... ?

Als penselen nu eens dichters waren.
Schilderden ze dan enkel een Guernica?
Geen Mona Lisa, geen Blauwe Dame, geen ...

En als beitels nu eens beeldhouwers werden.
Kapten ze dan geen steen tot vrouw?
Geen Venus, geen David, geen ...

Verdriet is er steeds en overal. In overvloed aanwezig.
Onmacht en ellende. Onrechtvaardigheid.
Machtelozen ... de wereld is er vol van.

Hebben zij dan het monopolie op woorden?
En zijn er geen : Polemieken en Pamfletten.
En andere kanalen?

En als het regent
mag ik dan geen zonnestraal verzinnen?
Hoe krijg ik anders  een regenboog op papier?

Ik kan enkel schrijven in bloemen.
Met vingers van verlangen.
Hoopjes hoop samenharken van afgestorven blaadjes die vallen.

En vooral... even vergeten ...
waarover ik wél zou moeten schrijven.
Maar niet kan.

19-10-2006, 22:37 Geschreven door uvi - un voyageur immobile  
Reageren (0)

Geluk rijmt niet ...

De zon zit op m'n linkerschouder.
Zij trekt zich op uit haar bed.
De horizon. Naar boven. In de bomen.

Avoir et être.
Geluk.
Kan je een gevoel kopen?

Wij verwarren dit nogal eens met 'hebberig' bezit.
Of zou geluk geen gevoel zijn?

Hebben.
En soms zijn we zelfs gelukkig als we iets niet hebben.
Kanker bv.

Misschien versta je me niet.
Maar het is of er een filter zit tussen het leven en mezelf.
Een klad meeuwen aan de zee. Het klotsen van golven tegen de dijk.
Ik notuleer het als een notaris. Een akte.

Maar hoor ik op de radio het geruis van riet.
De wind en de roep van de zee.
Dan slik ik. Van ontroering.

Zou mijn verbeelding weidser zijn dan het beeld?
Zo las ik daarjuist in het dagboek van Della Bosiers het woordje 'terras'.
En werd meteen terug gekatapulteerd naar : 'Back to the future'.
Toen het nog allemaal mocht of moest beginnen. Thuis.

Het is net of vandaag pas écht is, als hij gisteren geworden is.

"
Nog altijd is zij de mooiste.
Zij is op de tast gekozen.
"

Twee versregels van Dewulf.
Zopas genoten en gedronken.
Een kop koffie met speculoos. En een gedicht.

Een zweem van geluk in woorden.
Ik noemde het onlangs nog 'plagiaat van het leven'.
Dàt gevoel. Je leeft eerst en dan kopiëer je het. Blauw op wit.
Of zelfs andersom. Je leest het en je droomt het ooit te leven.

Te zijn wie je niet bent. Die schrijver aan z'n tafel.
Die plichtsmatig en trouw de ochtend vol woorden schrijft.
Op zijn allenige kamer. Het leven inpakt. Intact. Met papier.

Was ik niet begonnen over geluk?
Ach, dat laat zich niet inpakken met woorden.
Je kan 'het' slechts laten 'vermoeden'...

Het laat zich niet vangen in 'rijm'.
Tenzij misschien op een winterse dag. Vroeg in de ochtend.
Aan de takken van bevroren bomen ...


uvi

17-10-2006, 11:10 Geschreven door uvi - un voyageur immobile  
Reageren (0)