Een dagboek zonder lampjes... over dagen en mensen.

 

De tijd treuzelt.
Traag trekken de wijzers naar morgen, overmorgen ...
Ik spreek hun onzalige namen niet uit.

Die dagen van obligate vreugde.
Het kraambed van wensen. Doodgeboren.
En al die overtollige uren die turen naar nergens.

Het wachten in de kamer van een versleten jaar.
Waarvan het behang gekleurd is met hulpeloze herinneringen.
Een bosje gedroogde tranen op tafel.

Die dagen, ik zou ze willen verjagen.
Van mijn erf. Mijn erfenis.
Het bijna voltooide verleden. Belegd in het heden.

En woorden als toen, vroeger, in onze tijd, ...
die leugenachtige metaforen. De foor van de leugen.
Gewillig vlijen ze zich neer in de ochtend van m'n oren.

Deze hoeren van nostalgie.
Ze laten zich betalen door heimwee en wanhoop.
Op zoek naar hoe het nooit geweest is ...

tenzij in een hoofd.


Uvi




Mag ik het ook eens bekijken zonder bomen en lampjes?