Wanneer ik afscheid nam van mijn job, spookte het voordurend in mijn hoofd om nog iets te kunnen/mogen aanvangen met mijn opgedane kennis en beroepservaring. Her en der liet ik wel eens een suggestie vallen omtrent datgene wat ik wel eens, als vrijwilliger,  aan kennis wilde delen met anderen, liefst leeftijdsgenoten. Tot de dag dat het juiste oor het bericht in zich opnam en interpreteerde als een uitnodiging. De volgende maand kreeg ik een uitnodiging in de bus van het cursusteam van de gemeente Olen. Alhoewel ik woonachtig ben in Geel, is mijn hart nog steeds verbonden met het fabrieksdorp Olen waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Tijdens de eerste bijeenkomst heb ik mijn voorstellen op tafel gegooid en meteen vond ik gehoor bij deze aktieve groep senioren die zich aktief bezig hielden met het kulturele wel en wee van onze leeftijdsgenoten. Enkele weken later gaf ik mijn eerste cursus Digitale fotos op de computer plaatsen en bewerken. In de loop van het jaar kwam daar een een workshop Fietsherstelling bij en mijn start was een feit.
Eind 2007 zijn we dan van start gegaan met een cursus Windows XP, Internet en Email voor de beginner. Het was de bedoeling mensen aan te trekken die zelf niet in het bezit waren van een computer, maar wel gebruik wensten te maken van de infrastruktuur in de lokale bibliotheek. Voor de prijs van 15.00 EURO voor 10 lessen van telkens 3 uur kregen we uiteraard heel wat kandidaten. Voor die prijs bieden wij de cursisten de infrastruktuur, een handleiding en de koffiepauze aan. Voor de prijs diende men het alvast niet te laten.
Als lesgever geniet je ongelooflijk van de leergierigheid en dankbaarheid die door deze groep van mensen wordt betoond. Elk individu heeft wel een eigen goede reden om zich de mogelijkheden van de computer eigen te maken. Veelal is het vertoeven van kinderen en of kleinkinderen in het buitenland een motiverende faktor. Meteen tijdens de cursus worden, via mail, de eerste en prille kontakten vanuit de Olense bib gelegd met Zuid Amerika, Afrika, .....enzomeer. Wat eerder ver van het bed was of leek, komt met een druk op de knop meteen aan de deur. Vol ijver worden fotos uitgewisseld tussen mensen die mekaar treffen in een virtuele omgeving.
Tot op vandaag kan ik met enige trots en fierheid terugblikken op de initiatieven van het cursusteam onder de vleugels van de lokale Kulturele dienst. Uiteraard gaat mijn dank uit naar de leerlingen, de medelesgever en assistentie ter plekke. Ik kijk met gretige handen uit naar het programma van het komende werkjaar.