04   Dag 4    Otterlo – Otterlo  dagje Veluwe

Er piepen enkele zonnestralen tussen de ietsjes te kleine verduistering gordijnen.

Gelijktijdig zijn we alle drie wakker.

Wij, Jacques, Pol en ikzelf horen onze andere makkers al praten…..Grote verwondering, het is al 8h00 maar……wat hebben we lekker geslapen. Het ochtendritueel volgt vliegensvlug.

Ondertussen hebben onze vrienden Hugo, Robert en Antoine hun hut tot eetplaats omgetoverd. We maken het aangenaam warm, zetten koffie en laten het ons smaken……Hoewel we alle zes meer van techniek en natuur houden, willen we, nu we hier zijn, wat culturele bagage opdoen. Mijn voorstel om straks het “Kröller-Müller” Museum in het Nationale Park “De Hoge Veluwe” te bezoeken, valt bij iedereen in goede aarde.

We rijden naar de toegangspoort van het park…..We moeten ieder 2 toegangskaartjes kopen, eentje voor het park en eentje voor het museum. 14€ per persoon is wel kostelijk vinden we. Maar ja, het Kröller-Müller Museum is wereldberoemd vanwege haar omvangrijke collectie schilderijen van Vincent van Gogh, Pablo Picasso, Piet Mondriaan en vele andere grote schilders.

Het is nog maar pas 10h00 en er heerst al een hele drukte. Overvolle autobussen lossen hun luid kwetterende scholieren op de grote parkingplaats. Ook wij moeten aanschuiven om de smaakvol ingerichte zalen te kunnen betreden. Tot onze grote verwondering worden we erg gefascineerd door de variatie aan kunstvormen. We bewonderen het moderne beeldhouwwerk en daarna de vele verschillende schilderkunstvariaties, van expressionisme, kubisme tot futurisme.

We wandelen van zaal naar zaal. Iedereen is zodanig geconcentreerd dat we moeite hebben om bij elkaar te blijven. Vreemd toch we vinden elkaar terug in de zaal waar de meeste van Gogh’s te zien zijn…….We ontwaren ook een schilderij van een meester van bij ons, een James Ensor.

En toch gaat onze belangstelling het meest naar de juweeltjes van Vincent van Gogh. Hier zou een van de grootste particuliere van Gogh verzameling te zien zijn………we blijven dan ook meer dan een uur in deze zaal rondhangen.

Ikzelf ben erg gefascineerd door de architecturale ontwerpen en de structuren van de paviljoenen. Je ziet duidelijk de hand van de grootmeesters Henry van de Velde, Gerrit Rietveld en Aldo van Eyck. Beroepsmisvorming zeker? Mijn vrienden moeten mij meeslepen naar de beeldentuin… waarin een schitterende collectie sculpturen, omringd door de frisgroene natuur tentoongesteld zijn.

Wanneer onze aandacht verzwakt beslissen we rond te fietsen in het park.

We rijden op verzorgde fietspaden door bos, heide met vennen en stuifzand, wat een mooi bewaarde natuur. In het park leven er herten, reeën en wilde zwijnen. We hebben ze niet gezien maar regelmatig staan er plaatjes met

“Rustgebied voor grofwild”. Ze moeten er dus wel degelijk zijn!

We krijgen honger en dorst. Hoog tijd om het park langs de andere uitgang te verlaten. Het is uitzonderlijk mooi weer en zeker 23°C. We zijn in Hoenderloo en vinden heel vlug een uitnodigend terras. Het is in Nederlandse normen laat om te middagmalen maar de uitbater wilt, voor de zes aandringende Belgen wel een inspanning doen. We appreciërend het en prompt bestellen we nog zes Brugse zotten……van de grote dorst natuurlijk!

Na ons middagmaal willen we uiteindelijk nog wat fietsen, om ons teveel aan calorieën te verbranden…..We rijden van Hoenderloo richting Hoog-Buurlo door de bossen en een wildreservaat. We moeten, een na een, op een rijtje langs een smal groen paadje tot aan een open zandheidevlakte.

Hoog-Buurlo is een klein gehucht met enkele boerderijtjes en schaapskooien. Er is nog een echt heidelandschap zichtbaar. We buigen linksaf en volgen nu een prachtige dreef richting een lomp lelijk grijs gebouw. Het is het zendstation “Radio Kootwijk”, zendactiviteiten zijn er niet meer.

Blijkbaar is het gebouw wel te bezoeken, maar wij hebben er geen zin in.

We fietsen door het Kootwijker Zand, een zeer groot beschermd gebied. Het is precies een duinvlakte met afwisselend heuvels en heide. Het lijkt wel een woestijn, een uniek landschap, hoe hebben ze het hier klaargespeeld om deze uitzonderlijke natuur te bewaren……We zijn het er over eens, bij ons krijgen ze zoiets nooit voor elkaar.

Door een langgerekt bos, waar we verschillende keren over wildroosters rijden komen we in Harskamperdennen. Hier zijn opvallend veel kampeerterreinen. Het is zalig rijden in de bosdreven terug naar Otterlo, we hebben 54km op ons dagtellertje staan. Het verbaast ons echt, dat we zoveel gereden hebben. Vóór we naar de camping gaan, doen we onze inkopen voor morgenvroeg.

Grote dorst doet ons echter op een uitnodigend terras neerstrijken. De felle lente zon laat ons zweten. Onze vriend Jacobeo heeft er zelfs last van en moet zijn koppeke deftig insmeren….We moeten onze zonnebril opzetten, om aan de blinkende weerkaatsing te weerstaan. Het doet deugd, plagend plezier te kunnen maken, we zijn precies opnieuw in onze padvinders periode verzeild!

Na een deftige was- en plasbeurt, hebben we grote honger en behoefte om Otterlo-dorp eens deftig te verkennen. Het dorp is niet veel speciaals en we zijn vlug rond- gewandeld. We belanden, het is ondertussen veel frisser geworden, in een gezellig eetcafé. Na enkele biertjes genieten we van een flinke oerdegelijke vleesmaaltijd. Zoals het in Nederland de gewoonte blijkt, krijgen we ook hier in overvloed veel soorten groenten……Dit wordt erg geapprecieerd door de bende? Na een bijkomend uitzakkertje, slenteren we naar de camping en genieten van een zalige nachtrust. Slaapwel jongens…..

Start :         Otterlo      9h30

Aankomst:  Otterlo   17h30

Afstand :    54km  Totaal 347km

Weer:         Zonnig, weinig wind +/- 21°C

Verblijf:   Trekkershutten

info@beekenhei.nl

 www.beekenhei.nl

Camping Beek & Hei Heideweg 4   6731 SN Otterlo

0318 591483

11-01-2010 om 18:22 geschreven door Via de la Plata

03 Dag 3 Vuren - Otterlo

7h00 iedereen is al wakker. Het is heel fris en vochtig in de booggewelfkamer.

We haasten ons en houden het ochtendritueel heel kort.

We moeten naar buiten om een 10-tal meter verder in de sanitaire vleugel te geraken. Het water is ijzig koud en iedereen komt een beetje rillend terug binnen. Wat zijn we toch verwende watjes geworden, lacht Jacques.

Hij heeft gelijk, hoe was het wel vroeger, in onze jeugdjaren!

Buiten is het zeer fris en er hangen mistsluiers rond het fort. We zijn alle zes ongewoon stil, zouden we nog een beetje last hebben van ons uitzakkertje van gisterenavond misschien?

Terwijl we inpakken en de kamer opruimen haalt Hugo, die al een poosje klaar is, de fietsen uit de stalling. Zou Ben al klaar zijn met het ontbijt?

Antoine is stiekem gaan loeren en bevestigd ons, dat de tafel klaar staat en wij kunnen gaan eten. We zijn heel blij wanneer we ons kunnen opwarmen in de kantine waar iedereen zich tegoed doet aan de warme koffie.

Onze vriend Ben is heel nieuwsgierig welke fietstocht wij uiteindelijk maken. We blijven nog wat kletsen met onze gastheer maar onze tijd is beperkt want we willen absoluut om 8h30 vertrekken. Afrekenen, nog een foto en daar gaan we dan. We worden geestdriftig uitgewuifd door de olijke Ben Spee. Het verblijf op “Fort Vuren” zullen wij nooit meer vergeten. Wat een plezier hadden we hier!

We rijden terug richting Gorinchem langs het water. Aan de overzijde ontwaren we het “Slot Loevestein”. Een indrukwekkend middeleeuws militair kasteel, heel strategisch gebouwd daar waar Maas en Waal samenkomen. Dit versterkte kasteel maakte ook deel uit van de Waterlinie en was gedurende een deel van de 80-jarige oorlog een staatsgevangenis.

We vorderen met een strak tempo maar voor Hugo, onze diesel gaat het te vlug. We moeten onze snelheid wat temperen. Van Gorinchem rijden we naar Arkel en Meerkerk dwars door de Betuwe. Dit gebied kennen wij als fruitstreek en van de fameuze Betuwelijn. Deze betwiste spoorlijn loopt vanaf de Rotterdamse haven naar Duitsland. Hij is 160 kilometer lang, en uitsluitend voor

goederenvervoer.

Het is een echt rivierenland gelegen tussen de Waal en de Lek. Voor ons echter een zalig fietsgebied met heerlijke vergezichten over de weidse vlakten. In Vianen moeten we over de Lek, een zeer druk vaarwater waar we eventjes willen op adem komen.

Langs het Lekkanaal fietsen we naar Nieuwegein en Oudenrijn. In de verte zien we de stad Utrecht liggen. Niemand van ons is er ooit geweest, hoogtijd om deze grote stad eens te bezoeken. We weten wel dat het een universiteitstad is met een zeer grote kerk de “Dom van Utrecht”. Heel gemakkelijk geraken we bij het historisch centrum en rijden recht naar de Dom.

De monumentale toren staat los van de kerk. Blijkbaar is het gedeelte tussen kerk en toren ooit weggeblazen door een tornado. Op de straatstenen zijn de contouren van het verdwenen gedeelte uitgetekend. Tot onze grote verbazing is deze Dom nu een protestantse kerk. We moeten echter toegeven het is er binnen sober en heel mooi. We zijn alle zes heel tevreden dat we dit historisch gebouw bezocht hebben. Iedereen heeft grote dorst en het is bovendien hoog tijd voor ons dagelijks aperitiefje. Tussen de trosjes toeristen door fietsen we naar de zonnige terrasjes aan de grachten. Uiteraard zijn er Japanners vlijtig kiekjes aan het nemen.

Bij de Vismarkt vinden we, op een brug over een gracht, enkele tafeltjes vrij.

Wanneer we willen bestellen moeten we ons verplaatsen. Men kan enkel alcoholvrij drinken…….Onze jeugdige buren tonen ons hun glas melk….Niks voor ons dus. Enkele meter verder vleien we ons dan maar neer op een terras voor stoere fietsers en bestellen zes Westmalle's, laat ons maar genieten aub.

We doen middaginkopen en geraken nadien als bij wonder gemakkelijk uit het stadscentrum. We rijden op een onvoorstelbaar mooi breed afgescheiden fietspad richting Bunnik. Elk om beurt nemen we de leiding en in sneltempo bereiken we het bos Austerlitz. Een picknickbank op een open plaats doet ons bruusk remmen, dat is de plaats om te middagmalen.

We houden het kort en zetten koers naar Maarn. We blijven minstens 10km een spoorlijn volgen tot Overberg. Dan buigen we af naar Ederveen en komen heel vlug in Ede aan de Paasberg. Ede ligt aan het uiterste zuidpuntje van de Veluwe.

We weten dat het nu niet ver meer kan zijn naar Otterlo.

We vinden een knooppuntpaneel en moeten door een prachtige bosdreef naar nr. 64 in Drieberg. Het is volop genieten van de Veluwe bossen en via Mossel komen we in Otterlo. Onze overnachtingplaats is gemakkelijk te vinden we volgen de plaatjes naar camping Beek en Hei.

Om 17h30 komen we toe op de camping. Het is een kleine natuurcamping, ietsjes buiten het dorp in een groen bosrijk gebied. De camping ligt tussen het natuurreservaat “Planken Wambuis” en de “Hoge Veluwe”.

We worden hartelijk ontvangen door de beheerder en kunnen onmiddellijk beschikken over twee trekkershutten.

Er zijn enkele onberispelijke sanitaire blokken dichtbij. We zullen vlug een douche nemen, een lijntje spannen en onze kledij te drogen hangen in het flauwer wordend zonnetje. Ondertussen doen Pol en Jacques ontbijtinkopen in het nabijgelegen dorp.

We krijgen honger en besluiten naar het centrum van Otterlo te wandelen. Langs een zanderig pad komen we in het verrassend klein centrum. Het lijkt eerder doods. Na een poosje vinden we een restaurant op een wat drukkere steenweg. Dorst en honger drijven ons binnen. De jeugdige uitbaters lijken van Indonesische afkomst maar zullen ons een stevig souper klaarmaken, beloven ze. We willen alvast starten met een drankje.

 Door het lange wachten blijft het niet bij eentje. Toch zijn we heel tevreden. Voor een prijsje hebben we degelijk gegeten.

We worden moe, hoe kan het ook anders, na onze late zware avond van gisteren en de lange ritten. We willen vroeger in de slaapzak kruipen. Slenterend gaan we naar onze camping en in recordtempo liggen we…….te snurken!

Start :         Vuren      8h30

Aankomst:  Otterlo  17h30

Afstand :    98km  Totaal 293km

Weer:         Zonnig, weinig wind +/- 21°C

Verblijf:

Trekkershutten

Camping Beek & Hei Heideweg 4   6731 SN Otterlo

0318 591483

info@beekenhei.nl

www.beekenhei.nl

09-01-2010 om 18:32 geschreven door Via de la Plata

02 Dag 2    Bergen op Zoom - Vuren

Waren wij dan zo moe?

Want……

We hebben alle zes geslapen als roosjes.

Het ochtendzonnetje geeft ons een goed gevoel. We kunnen er opnieuw een lap op geven……In sneltempo gebruiken we één na één het sanitair. Ondertussen laat onze gedienstige Jacques de koffiemachine haar werk doen in de keuken.

De grote ontbijttafel staat gedekt en alles is, zoals Angelina beloofd heeft, in overvloed aanwezig. We laten het niet aan ons hart komen.

Rond 9h00 maken we ons op om te vertrekken. We rekenen af met onze gastvrouw en worden hartelijk uitgewuifd. Er heerst hier helemaal geen nerveuze sfeer in Bergen op Zoom. We geraken gemakkelijk bij het station en vinden daar onmiddellijk knooppunt 14. We volgen het spoor richting Roosendaal via Heide, Heerle en Wouw. Zoals meestal bij onze Noorderburen kunnen we op een van de weg afgescheiden paden rustig fietsen.

We moeten dwars door Roosendaal, een voor ons onbekende middelgrote stad. We kennen de stad enkel van naam, omdat het een zowel een spoorlijn- als een autosnelwegknooppunt is, op weg naar het noorden. Wanneer we het station voorbij rijden, beseffen we echt dat Nederland het fietsland bij uitstek is. Duizenden tweewielers staan kriskras door elkaar. De politie is zelfs bezig met de fietsen die de normale doorgang versperren op te laden.

We vorderen goed, het is wel nog wat fris maar de zon brengt stilaan meer warmte. We stellen het nog eventjes uit om onze jassen uit te doen.

Na Langenberg komen we door een lang groene dreef in Oudenbosch.

Van heel ver zien we twee enorme koepels, we begrijpen niet wat het ook maar kan zijn. Nieuwsgierig zoals we zijn, zoeken we het dan maar uit.

Plots komen we op een soort kloosterplein, hier staat de kapel Saint-Louis. Nochtans menen we een nog grotere koepel opgemerkt te hebben.

En ja enkele honderden meter verder komen we aan een groot plein met een monumentale kerk met de bewuste koepel. In een café, er recht tegenover, willen we koffie drinken. De waard vertelt ons dat deze kerk “Basiliek van Agatha & Barbara “ gebouwd is naar het voorbeeld van de Sint-Pieter basiliek van Rome. Maar dan vele malen kleiner zegt hij lichtjes spottend. We zijn stomverbaasd dat hier in zo’n klein dorp een dergelijk monumentale kerk opgetrokken is. Blijkbaar is een overmoedige dorpspastoor het bouwen ervan gestart in 1865 en was het heiligdom voltooid in 1895.

Na onze aperitiefpauze doen we onze picknickinkopen en vertrekken richting Zevenbergen. We blijven in de nabijheid van twee drukke autostrades rijden. Aan de Moerdijk moeten we de keuze maken ofwel over de reusachtige boogbrug naar Dordrecht ofwel afbuigen langs het Hollands diep naar Drimmelen.

We kiezen richting Drimmelen, om de omweg langs het natuurgebied van de Biesbosch te kunnen rijden. Maar eerst willen we picknicken.

In Lage Zwaluw vinden we in een park langs het water bankjes met uitzicht op een haventje. Lekker in de zon met zicht op de in en uitvarende boten genieten we van ons middagmaal.

Fietsen in de Biesbosch zelf is erg moeilijk, omdat het gebied tussen dijken ligt. Er zijn geen verbindingswegen of bruggen. We blijven langs de buitenranden van het Nationaal Park. Toch is het heel aangenaam rijden door de groene polders en akkers. Langs een rivier en door het lintdorp Drimmelen bereiken we Geertruidenberg. Op het langgerekte dorpsplein zien we gelijktijdig een uitnodigend terras. Zonder afspraak stappen we af. Met een frisse Westmalle genieten we van een half uurtje rust. Terwijl we ons zweet laten drogen hebben we uitzicht op de lompe kerktoren…..Onze maatjes Hugo en Robert zien, als oud Dammenaars, onmiddellijk de sprekende gelijkenis met de spitsloze kerktoren van hun geboortestad Damme.

Enkele kilometer verder moeten we over de Bergse Maas. We kunnen gebruik maken van een pas aangelegde weg naar een nieuwe fietsbrug. Als bouwkundige ben ik natuurlijk erg geïnteresseerd hoe de constructie in elkaar steekt. Maar….mijn makkers willen verder en ik moet mij haasten om hen in te halen….

We blijven een tijdje de druk bevaren Bergse Maas, welke nu aan onze rechter kant ligt, volgen. We moeten dwars door een landbouwgebied met hier en daar een laagstam boomgaard, deze staan in volle bloei, prachtig. Het is ons ook opgevallen hoe uitzonderlijk veel klein wild, zoals hazen en fazanten we hier hebben laten schrikken.

Na Werkendam belanden we in Sleeuwijk, we moeten de veerhaven zoeken om in Gorinchem te geraken. We worden doorverwezen richting Woudrichem waar we ietsjes voor “Slot Loevestein” de oversteek van de Waal kunnen maken. We zijn blij met de rustpauze, want we hebben al heel wat kilometers in de kuiten en worden erg moe. Tenslotte staat er bijna 100km op ons tellertje. Het wordt een lange overtocht, de druk gebruikte veerboot doet nog enkele andere haventjes aan alvorens naar Gorinchem te varen.

Gorinchem is een oude vestingstad aan de rivieren: de Merwede en de Linge. Het stadje heeft wallen en erg fraaie oude gebouwen. Het zal in het verleden wel een druk handelscentrum geweest zijn.

Op de oeverdijk is het nu nog enkele kilometer en via Dalem komen we aan “Fort Vuren”. We worden met Hollandse uitbundigheid ontvangen door Ben Spee.

Onze rondborstige, vriendelijke gastheer laat ons onmiddellijk plaats nemen op zijn zonnig terras. “Jullie willen Belgisch bier” vraagt hij met een knipoog. We laten hem enkele biersoorten opnoemen….Het lijkt ons een wonder, de man heeft Val Dieu zeg!

Terwijl we genieten van het zonnetje en ons zweet laten drogen, komt onze gezellige vriend met de tripels. Het zijn 75 cl. We laten het ons smaken en bestellen onmiddellijk nog drie flessen. Jullie kunnen de fietsen opbergen in een van de zalen van het Fort roept Ben ons toe. Nadien gaat hij ons voor, naar onze slaapplaats en toont ondertussen het sanitair.

Wanneer we in de slaapzaal komen voelen we ons opnieuw in onze legerdienstperiode. We moeten drie per drie slapen in een gemeenschappelijke bedstee met gelukkig elk een matras. Het bunkerachtig gebouw heeft enkel lokalen in een boogvorm. De muren en het plafond bestaan uit metselwerk en zijn 1,20m dik. Het voelt heel klammig en kil aan. Gelukkig hebben we onze dikke slaapzakken bij. We spannen een lijntje en hangen onze bezwete kledij te drogen…..Zullen ze wel drogen in deze vochtige plaats?

Ben Spee onze nieuwe vriend, stelt ons gerust. Straks kunnen jullie eten in een warme eetkamer bij het haardvuur…..binnen een half uurtje is alles klaar.

Ik breng alvast jullie favoriete bier, laat hij ons lachend weten. Ondertussen kunnen wij de geschiedenis van het fameuze fort bestuderen.

De Nieuwe Hollandse Waterlinie is in de 19e eeuw ontwikkeld om Holland in tijd van oorlog te verdedigen tegen een vijand. Halverwege de 20e eeuw werd deze functie opgeheven. Een ingenieus systeem, bestaande uit sluizen, kanalen en dijken beschermd door forten zorgde ervoor dat bepaalde gebieden onder 30-50 centimeter water gezet konden worden. Dat is net te laag om over te kunnen varen en te hoog om doorheen te waden. De Nieuwe Hollandse Waterlinie loopt van Muiden tot aan Gorinchem. De linie bestaat uit 46 forten, vijf vestingsteden en tal van kazematten en sluizen. Fort Vuren is één van de versterkingen van deze Waterlinie. Het fort is als tentoonstelling en bezoekerscentrum, café-restaurant en low budget overnachtingsmogelijkheid uitgebaat.

Ben en zijn medewerker brengen ons een heerlijke soep, daarna een stoofpotje, maar tijd voor dessert heeft hij niet. Er is een vergadering in zijn restaurantkantine. Hij brengt voor elk van ons nog een fles Val Dieu als toetje. We blijven nog heel lang napraten bij het gezellige houtvuur met nog enkele extra tripels.

Wanneer de decibellen te hoog beginnen te klinken, vinden we het hoog tijd om onze bedstee op te zoeken…..

Met zes op een kamer, dat zal onvermijdelijk gesnurk worden!……

Oordopjes in aub!

Oogjes toe en snaveltje dicht!

Slaapwel.

Start :         Bergen op Zoom  8h45

Aankomst: Vuren  18h00

Afstand :    104km  Totaal 195km

Weer:         Zonnig, weinig wind +/- 20°C

Verblijf: Low budget .

Fort Vuren   WFF.NL bij Gorinchem aan de Waal.

Bij gastheer Ben Spee

http://www.wff.nl/contact.php

info@wff.nl

07-01-2010 om 10:33 geschreven door Via de la Plata

Veluwe fietstocht 2009

Met de “Bende van Bob”

Dagboek van een fietstocht van 20/04 tot 26/04/2009

13-12-2009 om 12:48 geschreven door Via de la Plata