Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    23-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dagen breken
    -

     De dag verraadt alweer de morgen

    en zij hebben het hoogste punt bereikt
    slechts schaduwen leveren achteraf
    nog slag tussen de nauwe straten
    waar men licht ter versterking roept

    want de smalle paden raakten overvol
    met kraters, we zagen stukgeschoten
    huizen, lijken op elkaar ze stuiten en
    elke doorgang werd versperd

    Geen mens, een bloedloos wezen
    heeft men er laten zien, het stof heeft
    niet al te deemoedig de sporen

    toegedekt en een stem beschrijft
    nauwkeurig het tellen van de doden
    terwijl een oog het zwaailicht volgt 

    de haat opschoont, de vuisten en
    terloops een afgeschermd verdriet
    in close-up vertoont, het razen

    maar de dag heeft zich weer losgerukt
    de nacht wordt toch atlijd vergeten
    en laat de zon het bloeden

    ---

    23-08-2005 om 14:29 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontwikkeling tot een gedicht (een breinstorm)

    Hoe kom ik tot een gedicht?

    ‘De dag breekt aan, de nacht valt’ Het zijn gewone zinnen en
    toch zit er een bijzonder aspect aan het samenspel van de
    woorden. Want hoe kan een dag ‘breken’ of een nacht ‘vallen’,
    het zijn louter tijdsbegrippen waar een bepaalde actie wordt
    toegewezen. Op dezelfde manier kan je spelen met de
    ochtenden, de middag, de avonden.

    De ochtend scheurt zich los van de nacht
    en laat de zon het bloeden
    .

    Hier is nog een bijkomend aspect, de ochtend brengt iets te weeg,
    hij breekt niet alleen. En ochtendrood voorspelt regen. Maar dat
    laatste schrijf ik dus zeker niet, dat mag je veronderstellen.

    Al te vaak wordt een zonsopgang tot in het detail beschreven, en
    eigenaardig genoeg hoe meer men het beschrijft, des te
    oppervlakkiger is het resultaat. Het beeld dat je uiteindelijk
    verkrijgt wordt overbelicht.

    De dag verraadt de morgen
    en heeft haar hoogste punt bereikt
    slechts de schaduwen leveren nog slag
    tussen de nauwe straten,
    waar het licht om versterking vraagt.

    En dan, wat doe je met zoiets? Het is soms moeilijk om een
    dergelijke omschrijving te koppelen aan iets anders. Tenzij je zou
    voortgaan met de strijd en het bloed beschrijft. Een openingszin
    moet immers openen, ontsluiten noem ik het. En niet te vergeten,
    de zon laat ik achterwege, dat is te evident, anders heb ik weer
    zinnen nodig om die verdomde zon te beschrijven en raakt mijn
    verbeelding weeral overbelicht.

    De straten vol kraters,
    de stukgeschoten huizen,
    ze lijken op elkaar ze stuiten,
    elke doorgang werd versperd.

    Dit is nog maar eens een beschrijving, haaks gemonteerd op de
    vorige zin van ‘de dag verraadt’, een afglijden naar iets sinisters.
    Het zoekobjectief werd verplaatst van de lucht naar de grond,
    maar ik heb nog geen bloed gezien, dat hoeft immers niet, want
    alles is bedekt met stof.

    Geen mens,
    een bloedloos wezen heb ik er toen gezien.
    Het stof heeft zo deemoedig alle sporen uitgewist.

    Dit is een krimpen in zichzelf, een innerlijke blik zonder oordeel
    (want dat past niet, men was er immers niet bij, men is nog steeds
    niet betrokken).

    Een stem beschrijft nauwkeurig
    het tellen van de doden,
    terwijl een oog de haat vertoont,
    de vuisten en een afgeschermd verdriet.

    En zo zoomen we uit, nemen we terug afstand van het gebeuren,
    we zijn en blijven immers toeschouwer, we kunnen wel verontwaardiging
    tonen, maar dat is aan de lezer.

    En tenslotte staan we terug aan het begin, de allereerste zin, die eigenlijk
    beter hier staat, omdat het een besluit is!


    Het gedicht,dat ik zo uitgesponnen heb, zou dus als volgt kunnen klinken:





    De dag verraadt alweer de morgen
    en heeft haar hoogste punt bereikt
    slechts de schaduwen leveren nog
    slag tussen de nauwe straten, waar
    het licht om versterking roept
    De wegen overvol met kraters
    de stukgeschoten huizen, lijken
    op elkaar ze stuiten elke doorgang
    werd versperd
    Geen mens, een bloedloos wezen 
    heb ik er toen gezien, het stof
    heeft niet deemoedig alle sporen
    opzichtig toegedekt
    Een stem beschrijft nauwkeurig 
    het tellen van de doden, terwijl
    een oog de haat vertoont, de vuisten
    en terloops een afgeschermd verdriet
    De dag heeft zich weer losgerukt
    de nacht werd weer vergeten en laat
    de zon het bloeden
    En zoals normaal is, heb ik er nog wat wijzigingen aangebracht, 
    zo blijf ik soms nog uren bezig.

    23-08-2005 om 11:05 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    22-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ochtendstilte

    -

    het grasplein houdt de adem in
    en zelfs de vogels zijn zo stil
    daarnet klonk nog oorverdovend
    het alledaags vertrek van auto's
    en machines
    ik heb de klok nu stilgezet
    de tijd is opgehouden.

    ---

    22-08-2005 om 09:31 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    21-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.droge waterlanden
    waterwezenlijk

    slechts voor een deel ben ik het stof
    de rest is koolzuurgas en waterdamp
    na de crematie
    en wat beendermeel dat vuur trotseerde
    het was misschien te geestig hard

    nu ben ik opgeblazen wind
    die geen moddergeur meer vindt
    het waterland is droog gelegd
    de scherpe kanten afgesleten

    de ganzen zijn reeds lange tijd geleden
    weg gevlucht

    21-08-2005 om 12:53 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    20-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het koekoeksjong
    (voor mijn kleindochter)

    -

    er roept een koekoek
    - tot vervelens toe -
    ik stop hem in een houten hok
    en laat hem buiten om 't kwartuur
    het deurtje doet hij zelf wel open
    - daar dient een ijzeren stangetje voor -

    maar als ik niet op tijd gewichtig doe
    dan houdt de slinger op
    met heen en weer bewegen
    en blijft het deurtje toe

    koekoek
    - hij houdt niet op -

    zij zal de minuten wijzer
    wel zelf bewegen

    koekoek

    koekoek

    ---

    20-08-2005 om 23:34 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in zwarte grond
    -

    Laat ons gaan wandelen
    door de paarse beukendreef
    en er diep adem halen

    zodat de geur van humus
    zwart in onze harten hijgt

    daar zou ik wel cantharel 
    in een wegberm willen zijn
    om dan met gele draden 
    een ondergronds vertier
    te beschrijven

    en terwijl kan ik ook wat
    sporen nalaten misschien
    een rottend blad

    ---

    20-08-2005 om 16:25 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waar is het vuur gebleven
    -

    Ik heb echt geen baalbek nodig
    om mij zelf landerig te noemen
    een zielige hoop, dat kan dus ook

    slecht puin kan ik immers dagelijks
    verzamelen en het storten op een
    hemelsbreed plein dat ik afzoom

    met gebeitelde karikaturen die
    ik als dagtaak heb vermoord
    en grondstof heb ik meer dan
    genoeg om alles te laten vervagen

    maar het vuur dat wil ik wel terug

    ---

    20-08-2005 om 12:01 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    19-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de oorsprong is de zee
    vruchtwaterwerk

    zij heeft kleurige vissen beroerd in blauw
    water en met de rug naar de lucht en zon
    dat vertelde ze gisteren met namen, bijna

    de wezens aten haar, toen haar huid week
    werd en schubben losten want ze gebaarde
    zo graag alsof ze hun liefkozing wel wilde
    ze werd zo loom en vergat zelfs te ademen

    en de kieuwen pompten het bloed langs
    de slapen, de handen en voeten wenkten
    ze deinde mee met het zachte waaieren

    (een moederschoot zonder grenzen)


    19-08-2005 om 11:25 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zieleroerselen
    -

    wat is een dag lang in een jaargetijde
    een ogenblik in een onbarmhartige zon
    een verscheurde zweetdoek in een waterplas 
    een donderwolk boven een eindeloze zee

    meer dan een moment van niets
    een futiel gebaar voordat de ogen
    een laatste blik op het aardse
    genoegen werpen
    en de weemoed binnensijpelt

    zodat het bloed dikker wordt
    de aders verstroppen
    het hart hapert
    en een pijn in de borstreek
    zich uitspreidt naar de linkerzijde
    want links is mijn gevoelige kant
    daar heeft het hart wel weet van

    en angstig zet ik mij schrap
    voor iedere pijnscheut
    hoe onbeduidend ook
    want zulk een begin kan
    wel eens het einde zijn

    gelukkig is het enkel het hoofd
    dat ondraaglijk geheven wordt
    ik verdraag immers geen spot
    en ook geen zieleknijperij
    mijn veerkracht werd
    eens teveel beproefd

    ---

    19-08-2005 om 01:52 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    18-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hij was ooit mens
    -

    hij ademt
    spannende lucht
    en rook waar geen vuur is
    en kruid waartegen hij niet
    is opgewassen

    er kruipen monsters langs
    glimmende schaaldieren
    ondersteboven
    hangt hun gezwollen buik

    hij draagt zijn regenjas
    er onder niets, zelfs
    de voeten naakt
    de ogen ontdaan van 't spieden
    zijn stappen haperen

    hij ademt uit
    zurige lucht
    en damp waar de koude
    van droomt

    en drie dagen later
    gaat hij dood

    hij was ooit god
    dat wordt altijd vergeten

    ---

    18-08-2005 om 14:27 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de bronzen klokken, ze galmen

    *

    men neme een stenen betoog
    woorden met scherpe hoeken 
    een hamer en een aambeeld
    een stem als een bronzen
    dikbuikige klok die zelfs
    de breedste toren laat steunen
    het stoerste houtwerk kraken
    de galmgaten trillen 
    en de duiven vluchten
    klapwiekend weg

    zo hard dat de mensen
    van het plein ontwaken

    ---

    18-08-2005 om 12:06 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    17-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichtoefeningen
    *

    De ochtenden
    ze scheuren
    langs mijn raam voorbij
    ze snerpen
    groeven in de gladde steen
    ze stuiven
    het zand omhoog
    en in de verte ronkt
    een vliegtuigmotor
    de vleugels zie ik niet
    meer te voorschijn komen.
    daarvoor vliegt hij te hoog
    blijkbaar

    ---

    Deze nacht
    had ik een ijskoude droom
    zelfs de lucht leek wel bevroren
    en alles wat ik zag was wit
    afgrijselijk wit
    en zelfs de schaduwen liepen verloren
    ze vonden hun oorsprong niet.

    ---

    Vandaag op het plein
    de morgen roept me wakker
    het uur lijkt wel bevroren
    en al diegenen die ik zie
    staren bleek
    afgrijzen-lijk bleek
    en hun schaduwen zwalpen verloren
    ze hangen er troosteloos bij.
    ze dolen

    ---

    17-08-2005 om 10:50 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (2)
    15-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.antwerps gedicht
    *

    hij hoeft geen aantrek
    en ook niets in de pap te brokken
    men ziet wel liever
    zijn hielen dan zijn tenen

    alles wat hij ooit gedaan heeft
    is naar de vaantjes
    naar de knoppen
    naar de weerlicht
    naar de maan
    naar de kwartjes

    het is om uw blote kont
    te laten zien
    al had ge maar een stukske bil

    zijn haar hangt in pinnekes
    en hij heeft nen luizenbaard
    hij is een voddebaal
    een levende voddebaal
    ne vuile patat
    altijd stiepelzat
    en hij verwacht nog volk

    maar 't goed volk loopt hem voorbij
    met de neus in de wind
    alleen nen habschard gooit nog wat
    in zijn plastic bakske

    hij hangt verdoeme toch
    altijd roemede rond 't groenplein

    ---

    15-08-2005 om 12:26 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De tijden veranderen altijd
    -

    er gaat geen dag voorbij
    zonder aan mijn deur te
    morrelen en ook geen
    jaar houdt het langer vol

    de tijd is immers rusteloos
    en slechts een indruk die
    is bijgebleven, de zomer
    zo voorbij.

    ---

    15-08-2005 om 11:57 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een ballade
    De ballade van Arinoë

    Arinoë's groene ogen turen
    ze proeven vurig van een rode zon
    zo verlangend naar de avond uren
    waar de tijd ooit dit verhaal begon 

    uitbundig bloesemt de kamperfoelie
    al naar de grijze vlinders van één nacht 
    ze lokt met haar geurende patjoelie
    en ook Arinoë, ze fluistert zacht

    een nieuwe ballade ontsnapt haar stem
    verhalen van het verleden zweven
    ijl het zingen over de gouden brem
    die de groene heuvels tooit met leven 

    Arinoë ’s groene ogen lichten
    toetsen schaduw die zopas begon
    te dwalen over vergezichten
    waar de tijd ooit dit verhaal verzon 

    uitbundig roept een stem van ver
    al naar de wachter van de nacht
    en helder klinkt het woord van her
    Arinoë ‘s adem antwoordt lacht

    wie ben jij daar, waarvan kom jij?
    kaatst haar weerwoord hem terug
    wie roept mij daar, wie zoekt mij?
    geef mij antwoord en heel vlug

    Arinoë ’s groene ogen glanzen
    koesteren schaduw die beweegt
    spiegels van de ziel die dansen
    op de tonen van wat zij beleeft

    ---

    15-08-2005 om 11:39 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    13-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een groene afspraak

    *

    misschien kan je er mij wel ontmoeten
    achter zo'n groene bomenrij, dicht erbij
    aan de rand van mijn bos, aan de kant
    van het water waar treurwilligen in rijen
    woordenloos staan en dan kom ik wat
    later langs en mag je ook wat mooier
    groen verzinnen zoals malachiet en
    smaragd en mosgroen uit de bergen

    daar mag jij ze uitverkiezen en ik
    zodat we samen de dag verliezen
    wellicht ook het groen verdichten


    ---

    13-08-2005 om 20:11 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uit het gevoel beschreven

    misschien denk ik teveel in kleuren, die ik dan te licht beschrijf, of andersom, ik weet het niet zo goed, we trachten immers allemaal onze verbeelding voor zichzelf te laten spreken, maar er is geen licht genoeg en de ademlucht te ijl, de klanken worden slecht verdragen, ze grauwen onverstaanbaar en scheppen niets, tenzij slechts waan en een te geringe fantasie

    men heeft mij altijd wijsgemaakt dat de stem één van de mooiste instrumenten is om muziek te maken

    als jongeling ben ik sopraan geweest en zong ik religieuze liederen, in koor en streng ornaat, nadien als tenor kon ik evenmin het galmen van mijn stem niet laten, ik zocht de wezens in de stille hoeken op

    en nu schrijf ik gedichten waarin klank en soms een melodie verborgen ligt, ik zoek nog naar het wezen van de stilte die geraakt kan worden door een gezongen woord






    13-08-2005 om 11:38 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    11-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.te, altijd maar te
    -

    hij had een adempauze ingelast
    na de middag toen de zon te heet
    werd, ze staarde mee naar een
    bleekwit blad, ze verblindde hem

    zijn schaduw werd er heel verlegen
    door en kroop weg naar een donker
    hoekje in een verborgen winter-
    tuin die nu veel te zomers was

    de rieten tafel met haar glazen
    blad leek wel een vijver zonder
    vissen en een stuurse zon die vrat
    te gele gaten in ligusterhagen

    zelfs de mussen kloegen veel te
    hard, zie ze vallen uit de lucht

    ---

    11-08-2005 om 16:45 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    10-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.misplaatst medelijden
    ---
    er kleeft laatdunkendheid
    aan zijn te smalle lippen
    en als ik in zijn ogen kijk
    zie ik geen open iris maar
    slechts puntig het lichtzwart

    ik vroeg hem of zijn dagen
    zwerven geen slaapplaats
    hadden opgebracht

    hij haalde slecht de schouders
    op en knikte naar zijn lege pet
    waarnaast wat koper lag
    te blinken en zei

    geef mij maar waarde voor jouw
    medelijden, want meer hoef ik niet

    ---

    10-08-2005 om 22:41 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    09-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De techneut
    vuile vegen die heeft hij dus overal
    smerige handen en zwarte nagels
    kort en bondig zijn uitleg over wat
    er zo scheelt aan haar vervoering

    hij heeft dus sleutels zat en duim-
    schroeven en klemmen en alle
    maten in gewichten en omvangrijk
    is zijn werktuigschat, maar zijn echte

    schat verstaat geen woord van
    zijn betoog, zijn technisch kunnen
    is voor haar gortdroog gebazel

    09-08-2005 om 15:26 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!