Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
notities voor een gedicht Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
01-05-2005
schrijven op zondag
tramverdriet en open straten op blote keien, pas gehakt één mei met rode rozen dood zijn ze, van de dorst j'ai rencontré la femme fatale de l'Italie son nom est comme l'étoile une symphonie haar naam klinkt als het thuis waar mijn bierglas staat liefst koud gevuld en schuimend met een flinke witte kraag
01-05-2005 om 22:42
geschreven door Verdano
Agenda
woensdag 4 mei Cultureel Centrum 't Gasthuis Vanaf 20u00 (deuren 19u00) Voordracht à volonté (max. 10' per poweet - tenzij weinig inschrijvingen, dan meer) Contactpersonen (inschrijven en zo): Jan Dewint (cultuurbeleidsman) via cultureel.centrum@wijnegem.be , met vermelding vrij poëziepodium Organisatie: CC 't Gasthuis Locatie: Turnhoutsebaan 199 te Wijnegem, vlakbij het Wijnegem Shoppingcenter Openbaar vervoer: bus 410, 411 vanop Antwerpen Rooseveltplaats, géén sneldienst nemen...
01-05-2005 om 10:30
geschreven door Verdano
30-04-2005
nachtlicht
als de avond zwart wordt proberen we nog het licht te vangen in glazen bollen hier glanzen ze al natriumgeel in lange rijen de stalen bomen met één hellevrucht aan de top ze scherpen de schaduwen ---
30-04-2005 om 23:03
geschreven door Verdano
invallen
een zwarte kraai vloog een steenworp hoog en kraste uitgelaten de lente naar zijn maten een blauwe zalm zwom vele waters lang met zijn staart zwaaide hij de minnenzang om in koude waters kuit te schieten tussen de keien in laag water
30-04-2005 om 11:28
geschreven door Verdano
29-04-2005
Kleindochter
ze is weer langsgekomen en deze maal blijven plakken aan chocolade, likstok, bonbons en de koekjesdoos ze kan zelfs schaken en alle stukken raken her en der verspreid, het slagveld is groot ik heb haar dan maar een huishoudset met blik en borstel, spons en veger gekocht en een emmertje nu ligt ze in mijn te grote bed met mienimuis en beertje ze praat wat in de lucht en zingt zowaar een liedje tot ze slaap verwekt en zacht naar dromenland vertrekt ---
29-04-2005 om 20:46
geschreven door Verdano
Ochtend sonate (Sonnet)
haar ragfijn zijden nachtkleed bleef nog wat haperen aan zijn flarden warmtetaal och ze zuchtte nog een keer verbaal en streek terloops de ijle nevels glad
die nu opgelost hun lot beklagen hij geeuwde hard, zij lachte ietwat zuur want de ochtendzon had zijn laatste uur vandaag fel in het gezicht geslagen tot slot hief ze haar rokken zo ontstemd en keerde, terug naar de achtergrond ze liet hem achter in zijn blauwe hemd hij keek nog even stom en dwaas in't rond tot zij zich ijlings terugtrok, wat geremd ze plakte tevens pruilen op zijn mond
---
29-04-2005 om 09:56
geschreven door Verdano
28-04-2005
cultus van de zon
blijkbaar ben je verliefd op de zon omdat je ook zo graag vertoeft in het wit gebergte dat glanzend doof en onverstoorbaar landinwaarts verder drijft
28-04-2005 om 20:40
geschreven door Verdano
27-04-2005
nachtwake
als de dag uiteindelijk genoeg geleden heeft dan tooit de nacht zich met het witte bloed van melkwegstelsels dan stel ik mij soms de vraag hoe het oneindige zich verhoudt tot het voltooide mensenleven want zelfs een druppel in de zee is niet afdoend, een zucht slaakt men ook terloops en zal dus nooit een storm opwekken misschien zoek ik te veel in materiële zaken, want schoonheid op zichzelf is zo moeilijk vast te grijpen en de wijsheid zegt men komt slechts met de jaren dan heeft de brute kracht mij al een tijd verlaten misschien als ik in schoonheid eindig dan is tijd niet meer zo belangrijk? ---
27-04-2005 om 23:20
geschreven door Verdano
Een andere visie
Vaarwel aan mijn vader door zijn ogen te sluiten heeft hij de handen weggewuifd en onze lippen op elkaar geperst zo denkt hij de geluiden en de pijn in de kiem te hebben gesmoord morgen zal er niet meer zijn vandaag voor hem althans daarom dat ik aan gisteren denk zodat er nog een ochtend komt het lijkt alsof hij mijn gedachten heeft gehoord en glimlacht ---
27-04-2005 om 15:09
geschreven door Verdano
bewolkt met opklaringen
Onweerachtig het wit gebergte waar de zon vertoeft blijft glanzend doof en schuift onverstoord landinwaarts verder de donkere onderzijde braakt de stortregens die zeewaarts keren de aarde verdraagt mijn lentestormen tot aan de bergen toe ---
27-04-2005 om 11:06
geschreven door Verdano
Traagheid
(1e herwerking) luister hoe het water reikt en rustig in zijn bedding ijlt het plooit de benen lang gerekt rond de palen van een steiger en aan de oevers zijn de stenen glad, ze glanzen langs het water schilfert licht het lijkt alsof ik hier al eeuwen heb verbleven ik adem er de traagheid diep dan blijkt alsof ik alles ben vergeten, zelfs de dagen en de stroming sleept me mee er is geen zee in zicht slechts een bewolkte lucht van hier tot daar zover mijn blik reikt en als ik uiteindelijk mijn hoofd laat zakken vult het water al de gangen en in mijn gehoor luiden er gedempte waterklanken ---
27-04-2005 om 10:41
geschreven door Verdano
26-04-2005
Eenzaat
met geen ogen heb ik handen weggewuifd mijn mond gesloten en denk ik het geluid in de kiem gesmoord ik heb Jotie 't Hooft gelezen en ontmoet een of andere éénzaat een verloren dromendanser Ein Einzelgänger, man nennt ihn auch Traumtänzer und Eigenbrötler. ---
26-04-2005 om 20:48
geschreven door Verdano
Uitvaart
ik lach soms als de schapen met een grijns van mijlen ver en roep dan ook wat harder dan de wolven in het bos ze huilen supersonisch soms mijn hond die kan dat ook vooral als de sirenes weer oorverdovend zingen dan huilt hij mee in koor of als de klokken luiden als er weer een uitvaart in het straatbeeld komt ---
26-04-2005 om 12:40
geschreven door Verdano
straatrumoer
een blauw oog dat kan je krijgen zodat je achteraf alle kleuren tegelijk kan zien of, ga maar al liggen bloeden dan kom ik straks wel af hey lieve man zegt het hoertje ik vroeg me af ze bekijkt me wel uitzonderlijk vriendelijk, waar heb ik dat nu aan verdiend ik lach maar terug en even vriendelijk zeg ik haar gedag ze komt wat dichter en een knipoog later wordt mijn argwaan toch gewekt ik gebaar een hand een afstand later en mijn wandeling wordt voort gezet achter mij klinkt weer haar lokroep die deze keer niet meer voor mij is bestemd kijk uit je doppen ouwe vent
26-04-2005 om 12:31
geschreven door Verdano
Donderpreek
ik erger me aan theatrale toespraken en emotioneel krakeel dat rond de oren vliegt en donderpreken want het wit gebergte waar de zon vertoeft blijft glanzend doof en schuift onverstoord landinwaarts verder ze dragen ongehoord hun malse regenvloed naar genegen bergen
26-04-2005 om 11:29
geschreven door Verdano
rommel op dinsdag
Nu vandaag schijnt de zon verlegen ze heeft een regenkleed gekregen Vannacht De maan is mijn geliefde die altijd op een afstand mijn ogen toekijkt Soms sleurt zij donker de gordijnen dicht dekt ze sterren toe maar meestal praat zij honderdduizend zinnen en laat ze wentelen langs de melkwegzee Monotoon grijs motorengedaver rollende wielen hondengeblaf stilte weer een auto die voorbij gromt een uurwerk klingelt stilte dan open ik de terrasdeur en hoor ik vaag geraas van autostrades gedempte geluiden een vrouwenstem, schel, fel nogmaals hondengeblaf de merels bepikken het gazon en duiven scharrelen aan de randen een verloren meeuw schreeuwt naar de zee eksters zoeken naar kadavers niet hier maar daar op autostrades een vingeroefening, toonladders op en af. ---
26-04-2005 om 09:11
geschreven door Verdano
herinneringen
dank je voor het scherpe mes je hand die vat het wel het stak, ik scheurde los de afstand die je vroeg werd bloederig breed het kan wel jaren duren voor ik het heb verteerd --- wit heet het mes het stak, nu jaren later heb ik eelt gekweekt een glazen panster uit wit glazuur mijn pen gedoopt in blauwzuur schrijft over dromen van het bloed dat maar bleef stromen uit mijn gemoed ---
25-04-2005 om 14:48
geschreven door Verdano
Ochtend mijmering
De morgen stond heel mistig op de grond een frisse bries de bladeren ritselen regen druppels zegen zeggen de bomen het park duldt nog geen wandelaars de ijzeren poorten zijn nog toegedicht De muze komt vandaag heel traag naar boven een grijze dag de blaren ritselen de inkt loopt nog verlegen zegt de schrijver het blad duldt nog geen poorten want houten woorden maken geen gedicht ---
25-04-2005 om 10:39
geschreven door Verdano
Piéta
alleen haar donkere haar waaiert nog losbandig hij staart naar een brandpunt waar rechte lijnen samenkomen zij ademt schurend zacht haar stem is moederloos hij hoort haar niet bekijkt haar open ogenblik en haar mond verbeten trekwant ze heeft de moker in haar buik gevoeld waardoor ze nu haar ogen op oneindig richten moet
hij fronst verbeten rechte lijnen ---
25-04-2005 om 09:56
geschreven door Verdano