Activiteitenkalender In Poincaré, stormestraat 131 b18 8790 Waregem
Praatcafé en morele dienstverlening Iedere zondag van het jaar, van 10u30 tot 13u30..... Praatcafé met een natje en een droogje
Jongeren en studenten praatcafé: iedere 1ste en 3de vrijdag van de maand vanaf 20u
De thema’s van het praatcafé worden ingevuld aan de hand van de actualiteit van het moment.
Donderdag 10 februari 2011 om 20u filosofie: Filosoferen voor een betere wereld met Floris van den Berg
Donderdag 24 februari 2011 om 20u filosofie: Over beeldvorming in de hedendaagse samenleving met Ico Maly
Donderdag 17 maart 2011 om 20 uur filosofie: Beminde ongelovigen met Anne Provoost
7 en 8 mei 2011 jongerenkamp Lentefeest
22 mei 2011 Lentefeest Waregem
25 juni 2011 openluchtconcert met Highway Jack
13 mei 2012 Lentefeest
Verder worden door het jaar nog enkele gezamenlijke bezoeken en uitstappen georganiseerd. Hiervan zal je uitgebreide informatie kunnen terugvinden op deze blog.
Het Lentefeest / Feest Vrijzinnige Jeugd, voorzien op 17 mei 2009, georganiseerd door de Humanistisch Vrijzinnige Vereniging Waregem en Vrijzinnig Ontmoetingscentrum Poincaré komt weer heel snel dichterbij.
Daarom zit jij dit jaar in het eerste of zesde leerjaar,
wil jij eens een prachtig feest zoals je nergens anders vindt,
in het middelpunt van de belangstelling staan,
figureren op een groot podium in een schouwburg vóór Uw familie,
meegaan op voorbereidingsweekend met een heel gezellige bende,
vol animatie en plezier,
een hoop mooie en gratis cadeaus
je familie, vrienden en kennissen uitnodigingen op een grootse receptie,
bel dan stande pede Nino Coussement op telnr: 0498/756766 voor bijkomende inlichtingen
Donderdag 5 februari 2009 om 20 uur Patrick Loobuyck
Patrick Loobuyck
Kan de secularisering post-seculier worden ingevuld?
Donderdag 5 februari 2009 om 20 uur
De betekenis van secularisering is complex en niet eenduidig. We kunnen de volgende werkdefinitie als uitgangspunt nemen: secularisering is een proces van verwereldlijking, van verzelfstandiging van het aardse. De seculariseringsgedachte gaat uit van een scheiding tussen het wereldlijke, het profane enerzijds en het geestelijke en het godsdienstige anderzijds, waarbij het geestelijke haar eigen terrein krijgt toegewezen en de autonomie van het wereldlijke moet erkennen.
In zijn uiteenzetting zal Patrick Loobuyck ingaan op de manier waarop de secularisering tot stand is gekomen en wat de politieke consequenties ervan (kunnen) zijn. In dit verband zal hij een onderscheid maken tussen een (post)seculiere en een secularistische positie. Deze laatste houding impliceert een vijandige houding ten aanzien van religies. De vraag is of dit een wenselijk perspectief is. Als alternatief wordt het post-seculiere perspectief, zoals het recent door Jürgen Habermas is ontwikkeld, ter discussie voorgelegd.
Patrick Loobuyck is Moraalfilosoof voltijds aan de UA en gastdocent aan de U-Gent over het thema secularisering. Redactielid van het tijdschrift Samenleving, Politiek en Ethiek en Maatschappij.
Donderdag 12 februari 2009 om 20 uur Freddy Mortier
Freddy Mortier
De onwaarschijnlijkheid, overbodigheid en schadelijkheid van het theïsme
Donderdag 12 februari 2009 om 20 uur
De gedachte dat absolute zekerheid een kenmerk is van een betrouwbare opvatting, is typisch voor een achterhaalde visie op wetenschap. De wetenschap kan dus niet met absolute zekerheid ontkrachten dat er een opperwezen zou bestaan die de wereld heeft geschapen en zich heeft geopenbaard aan de mens via een boek en ook nu nog tussenkomt of kan tussenkomen in wereldlijke gebeurtenissen. Maar voor wie een onderscheid maakt tussen waarschijnlijke en minder waarschijnlijke opvattingen, is het zo klaar als een klontje: het theïsme is overbodig en schadelijk.
Freddy Mortier studeerde wijsbegeerte aan de U-Gent en aan de Sorbonne en is hoogleraar ethiek aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de U-Gent, tevens decaan van die faculteit. Mortier is ook voorzitter van de vakgroep Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen, lid van het Belgisch Raadgevend Comité voor Bio-ethiek en lid van het lokaal ethisch comité van het UZ-Gent. Hij verricht en leidt onderzoek op het gebied van de bio-ethiek, met nadruk op de ethiek van de omgang met het levenseinde. Hij is eveneens een actief lid van Skepp.
Donderdag 19 februari 2009 om 20 uur Jan Verplaetse
Jan Verplaetse
Het morele instinct. Over de natuurlijke oorsprong van onze moraal
Donderdag 19 februari 2009 om 20 uur
Wat is goed en wat is kwaad? In deze lezing geeft Jan Verplaetse een antwoord op die vraag. Hij verklaart moreel en immoreel gedrag als uitdrukkingsvormen van vijf morele systemen. Vier ervan berusten op intuïties of emoties (de hechtingsmoraal, de geweldmoraal, de reinigingsmoraal, de samenwerkingsmoraal) en slechts één is rationeel (de beginselenmoraal). Al die moralen zetten mensen aan om dingen te doen of te laten, maar op diverse gronden en op verschillende manieren. Gemeenschappelijk aan alle moraal is dat die onze individuele vrijheid begrenst ten voordele van het hogere belang. Verplaetse vertelt wat we weten over de oorsprong en de ontwikkeling van de moraal. Hoe moraal veelal berust op biologische, automatische en emotionele processen. Hij heeft het niet over de geest van de ethiek, maar over het vlees van de moraal, en biedt een antwoord op wat de mens, waar ook ter wereld en tot welke cultuur hij ook behoort, bezit aan vermogens om met het conflict tussen eigenbelang en hoger belang af te rekenen.
Jan Verplaetse is docent moraalfilosofie aan de Faculteit Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Gent.
Publiceerde Het morele instinct: over de natuurlijke oorsprong van onze moraal (2008) en Het morele brein. Een geschiedenis over de plaats van de moraal in onze hersenen (2006). Hij richtte het interdisciplinaire team The Moral Brain op, dat onderzoek verricht naar de neurale processen van moreel en immoreel gedrag.
Iedereen in de Lage Landen kent sinterklaas wel! En dan zekerlijk de kinderen! Sinterklaas komt ieder jaar in de nacht van 5 op 6 december om de kinderen zoetgoed, speculaas, chocoladeletters en geschenken te brengen! Daarbij krijgt de schimmel van deze goede sint een raap of wortel! Sinterklaas is steeds vergezeld van zwarte Pieten! Hun alom bekende attributen zijn de roede om stoute kinderen mee te straffen; en de zak om stoute kinderen in te steken! Plots lijkt de sint zijn gezelschap minder kindvriendelijk! Dit vraagt naar een historisch onderzoek naar de goedheilig man en zijn gevolg!
Reeds bekend is dat sinterklaas de gekerstende Wodan is, tezamen met zijn collegas de kerstman (santa claus) en sint Maarten! De kerstening kon het geloof in de Heidense oppergod en alvader Wodan niet klein krijgen! Na sluw beraad lijfde men Wodan in in het christelijke (wan)geloof! Wodan werd geleidelijk aan vereerd onder andere namen! Zo kan men de Wodanverering terug vinden in sommige heiligen! Sinterklaas is hier een voorbeeld van, maar ook bijvoorbeeld sint Maarten en sint Michiel! Deze heiligen hebben stuk voor stuk de rol van Wodan overgenomen! Zou het toeval zijn dat sinterklaas zoveel gelijkenissen vertoont met Wodan? Laten we Wodan met sinterklaas vergelijken! Wodan rijdt op een schimmel, zo ook sinterklaas! Maar wat is er zo bijzonder aan het paard van sinterklaas? Deze kan vliegen! Hij voert immers de heilige van dak tot dak om er geschenken door de schoorsteen te brengen! Het toeval wil dat ook Wodans ros, Sleipnir, kan vliegen! Sleipnir had immers acht (soms zes) poten waarmede deze zo snel kon galloperen dat het de grond niet meer raakte! Sleipnir voer dus Wodan ook door de lucht! Wodan, als dodengod, reed niet voor niets met een paard! Zoals vele dieren werd het paard in verband gebracht met de dood! Het sinterklaasfeest valt net in de tijd van het jaar wanneer de doden terug naar huis komen! In veel sint Nicolaaskerken vind men dan ook hoefijzers ingemetseld! Het symbool van het hoefijzer bracht geluk volgens onze voorouders! Een gevonden hoefijzer dacht men was een hoefijzer van Sleipnir, verloren tijdens één van zijn razende vluchtendoor de lucht! Het klaarleggen van een raap of biet voor Sinterklaas is eveneens van Heidense oorsprong! Voor de bezoekende doden legde men eten en drinken neer tijdens Winteravonden, alsook voor Sleipnir! Vergelijkbaar met de laatste schoof tijdens de oogst! Het zou zekerlijk een heilvolle meerwaarde betekenen als Wodan zelf, op zijn paard, het huis of grond bezoekt in deze tijd! Tevens hebben Wodan en sinterklaas beiden een lange baard! Het zijn twee oude mannen! Wodan en sinterklaas worden ook gekenmerkt door het dragen van een lange mantel. Ook sint Maarten was bekend door zijn mantel die hij deelde! Wodan is steeds te zien met zijn speer Gungnir, die nooit een doel mist! Niet alleen Wodan werd mettertijd gekerstend! Ook zijn speer! Vandaar dat sinterklaas steeds zijn bisschopsstaf bij de hand heeft!
Maar wat komt sinterklaas hier uitsteken op 6 december? Natuurlijk komt hij lekkers en geschenken brengen! Wat zeggen zijn geschenken meer over de historische oorsprong van de heilige? Sinterklaas brengt chocoladeletters! Meestal brengt hij de eerste letter van de naam van het kind waar hij op bezoek is! Nu moet men weten dat het vroeger de gewoonte was om op het Wodansfeest om Runen (de Rune gekregen bij hun geboorte) aan de kinderen te geven! En wie had weer de Runen ontdekt en tot zich genomen? Juist! Wodan! Door zichzelf negen dagen en negen nachten aan zichzelf te offeren, omgekeerd aan de wereldboom, had Wodan alle wijsheid der negen werelden, wat in Runen (Rune = fluister, geheim) verborgen zat, ontvangen! Hierdoor is hij zelfs één oog verloren! Deze alwetendheid heeft sinterklaas ook overgenomen! Hij heeft immers het grote boek waarin alles staat geschreven! Het geven van sinterklaaskoeken in speculaas is ook zeer oud! Vroeger gaf men koeken in de vorm van paarden (Sleipnir)als geschenk! Andere dieren waren ook gewild, bijvoorbeeld het everzwijn! Het geven van geschenken is een gebruik dat sinterklaas overgenomen heeft van het Wilde Heir! Waar vroeger het Wilde Heir geluk en voorspoed bracht aan de overgebleven Sibbeleden, brengt nu sinterklaas geschenken aan de kinderen!
Waar komen de zwarte Pieten dan vandaan? In de donkere maanden van het jaar, dus ook rond 6 december, raast de Wilde Jacht boven onze daken! De Wilde Jacht, of het Wilde Heir, was niets anders dan onze afgestorvene voorouders die in deze tijd de kans vinden om terug te keren naar hun Sibbe en eertijdse grond! Men hoort ze nog steeds razen en stormen op kille Winteravonden! Zoals bekend brachten zij geluk en heil met zich mede voor de achtergeblevene familieleden! In sommige legenden zelfs goud of rijkdom! Zij staan ook bekend als Perchten! De aanvoerder van deze Perchten was niemand minder dan Wodan zelf. Soms word dit dodenschaar ook geleid door Perchta (Berchta), Vrouw Holle (Holda) of Freya of Frigga! Deze doden hadden een zwart gelaat doordat hun levenskleur verdwenen was! Vandaar dat sinterklaas zijn Pieten zwart zijn! Dus ook de Wilde Jacht had de kerstening overleefd, hoewel in een andere betekenis! Volgens overlevering hebben de zwarte Pieten een roede in hun bezit! Hedendaags gebruiken zij dit om stoute kinderen mee te straffen! De oorsprong van het gebruik der roede is totaal anders! De roede is een vruchtbaarheidsymbool! Onze voorouders gebruikten deze o.a. in de Joeltijd om het leven terug aan te wakkeren! Ze sloegen hiermee op de grond, muren en bomen opdat het nieuwe jaar herboren zou worden! De natuur kwam weer, traag maar zeker, op gang na Midwinter!
Welke ontwikkeling heeft sinterklaas door de eeuwen gedaan? Net zoals zijn werkvolk, de zwarte Pieten, was hij vroeger dagen niet zo kindvriendelijk! In de middeleeuwen was sinterklaas een held voor de kerkgemeenschap! In het algemeen volksgeloof was hij diegene die de duivels en demonen (eigenlijk de Heidense goden) bevocht en versloeg! In de middeleeuwen waren de zwarte Pieten niets anders dan de gevangen genomen demonen die hij achter zich aan sleurde met kettings! Sinterklaas is waard een (goed?)heilig man te zijn! Een soortgenoot van hem, sint Maarten, is ongeveer op dezelfde wijze heilig geworden! Behalve dat ene fabel over zijn mantel is hij vooral bekend geworden als verwoed veldheer tegen de Heidenen! Zijn heiligheid bestond erin zoveel mogelijk Heidenen van kant te maken! Sinterklaas en sint Maarten, beiden gekerstende personificaties van Wodan, hebben onder christelijke invloed zich tegen het Heidendom gekeerd! Massamoord heeft hen heilig gemaakt, enerzijds sinterklaas geestelijk door de vervolging op de goden, anderzijds sint Maarten lichamelijk door zijn vervolging op de koppige Heidenen die weigerden het nieuwe geloof, christendom, aan te nemen!
Doch, het bestaan in het volksgeloof van sinterklaas, ten sterkste nog bij onze kinderen, is een bewijs dat Wodan nog leeft in onze Sibbe-aard! Aan ons om de echte sinterklaas, Wodan, terug in ons midden te brengen! Wodan voor eens en altijd!
Op 11 november was het terug tijd voor onze jaarlijkse zeer succesvolle herfstwandeling. Deze keer echter zonder bus want onze chauffeur was al enkel maanden buiten strijd wegens rugproblemen.
Deze keer gingen we in colonne van een 20 tal wagens waarin zich een 50 tal ingeschrevenen bevonden richting Vlaamse Ardennen.
Ons eindpunt was waar de elektriciteit begon. We hadden namelijk een bezoekje kunnen versieren in de elektriciteit centrale van Ruien.Vooreerst kregen we een filmpje voorgeschoteld die ons moest wegwijs maken hoe het mogelijk gemaakt wordt dat we thuis al onze elektrische toestellen in werking krijgen. Het was een heel leerrijke en boeiende voorstelling en rondleiding want deze rondleiding duurdemaar liefst 1u langer dan gepland. Voor velen onder ons is het nu duidelijk hoe we door de grondstof van steenkool, aardgas, biomassa en dergelijke voldoende stroom in ons huisje krijgen.
Daarna reden we terug in colonne naar de startplaats van de wandeling in het centrum van Zulzeke. Alhoewel je 1 straat wel geen echt centrum kunt noemen.Onze teerbeminde organisator had er weeral een modder parkoer uitgekozen van jewelste. Aks je de laatste liep kon je overal de verloren schoenen, bottines en laarzen uit de modderpoelen zien uitsteken.Onze beste dieren vriend Wim was ook nog juist op tijd om een egel van de verdrinkingsdood te redden. Niettegenstaande de lastige hellingen, diepe dalen,, brede grachten en grote waterpartijen mag deze editie terug een groot succes genoemd worden.Het spijtige was ook dat het te vroeg donker kwam en we het volledig parkoer niet hebben kunne uitlopen. Om even uit te rusten en de innerlijke mens na al dat afzien ook ietwat te versterken zijn we dan ook nog allen gezamenlijk gaan eten in restaurant Kluisbos naast het grote openluchtzwembad.Alhoewel allen? Eén iemand waren we jammer genoeg kwijtgespeeld onderweg. Gerard zijn auto was er namelijk rotsvast van overtuigd dat ons restaurant in Ronse lag en niet in Kluisbergen. Ook Nino zijn nieuw GPS toestel was duidelijk even het noorden kwijt. Gelukkig kwam iedereen, de een al wat later dan de andere, op onze bestemming aan.
Rond 21u keerde iedereen dan ook moe maar voldaan tevreden huiswaarts. Op naar volgend jaar.
Van alle feesten van onze voorouders is het Joelfeest veruit het belangrijkste en het meest betekenisvolle! Tijdens de dertien nachten van de Joeltijd kwamen alle negen de werelden van het Germaanse heelal met mekaar in aanraking. Zo was het mogelijk dat verschillende wezens uit verschillende werelden op bezoek kwamen. Zo kwamen de Doden bij de mensen op Midgard op bezoek. Men kon ook bezoek van Elfen of Trollen verwachten. Het Joelfeest was een groots feest waar Vreugde centraal stond. De gehele Sibbe vierde dit tezamen als één hechte groep. Een feest omdat men wist dat de Zon de duistere dagen zal overwinnen en dat er een positief keerpunt komt in het Jaarwiel. Niet toevallig is het Joelfeest het belangrijkste feest in het jaar, men wist dat men de koude en duistere dagen van de Winter moest doorstaan om zo een nieuwgeboren jaar te mogen verwachten waarin de warme Zon weer helder zal schijnen.
Traditioneel duurde de Joeltijd dertien nachten, beginnende met de langste en duisterste nacht van het jaar:, Midwinter. In deze tijd staat het Jaarwiel stil. In feite is het oude jaar dus al voorbij en wachtte men 12 duistere dagen af, totdat het Wiel weer begon te draaien, wanneer er een nieuw jaar is gekomen. In feite is de Joeltijd, de tijd tussen twee jaren in. Tussen de eerste zonsondergang en de laatste zonsopkomst van de Joeltijd kon ongeveer alles gebeuren doordat de negen werelden zo dicht bij mekaar kwamen.
Bij vele Germaanse stammen, o. a. de Anglo-Saksen, begon de Joeltijd bij zonsondergang tijdens Midwinter. (Rond 24 december) De eerste nacht werd ook wel eens de Moedernacht genoemd omdat deze zou gewijd zijn aan de godin Frigga.
De machtigste nacht van de Joeltijd was de Midwinternacht, de langste nacht van het jaar, zelf. Tijdens deze nacht kwamen alle (voorouderlijke) Geesten vrij. Alle niet-aardse wezens dwaalden dan s nachts rond. Tijdens deze periode zijn de mensen het kwetsbaarst. Het woord Joel ("Yule" in Engels) zelf is oeroud en zou "wiel" betekenen; of zelfs "tijd van vreugde", "jaardraaiend", "tijd van offer", of misschien "blinde (donkere) tijd". Dit is de nacht waarop het Joelblok zou moeten worden gebrand in een vuur dat dertien heilige nachten lang zou moeten branden. Dit is de nacht waartijdens de heiligste eden werden gezworen! Het was verstandig om tijdens deze nacht niet alleen thuis te zijn. Men kon immers steeds bezoek van bijvoorbeeld Trollen verwachten en dan nog in het beste geval de Doden.
De Joeltijd eindigde bij het begin van de Twaalfde Nacht (eigenlijk Þrettándi, "dertiende nacht" in Oud-Noors). Op 6 januari (driekoningen) dus volgens christelijke berekeningen. De eerste dag van het nieuwe jaar was een gevaarlijke dag als men in acht hield dat alles wat men zegt of doet het jonge jaar zou beïnvloeden! Men kon men zich dus het best bezighouden met goede dingen en slechts met lof spreken over elkander!
Uit Oude Noorse bronnen, wij weten dat de Joeltijd het ideale tijdstip was om eden te zweren en dit op de kop van de heilige Beer (mannelijk zwijn) Sonargöltr van de god Freyr (of in andere bronnen van Freya). Terwijl alle eden heilig zijn, wegen de eden gezworen tijdens de Joeltijd zwaarder door! Het verbreken van eden brengt groot onheil aan zowel mensen en goden die ze niet in stand hielden.
De Joeltijd was ook een tijd van vrede en die moet kostte wat kost bewaard blijven.
Door de winter heen, maar meestal tijdens de twaalf Joelnachten, verscheen Wodan met zijn leger der Doden, de Wilde Jacht. Deze Doden zouden ooit de laatste strijd tegen het Kwaad moeten vechten, de Ragnarök. Als men tijdens deze periode een bezoek zou krijgen van Wodan met zijn Wilde Jacht en de deur was gesloten, kon men op komend ongeluk verwachten. Een bezoek moest immers geen onheil betekenen. Een stuk grond waarop de Wilde Jacht had geland was zeer vruchtbaar. Men zette dan ook geschenken in de vorm van voedsel en drank voor hen klaar. De gronden waarover zij vlogen waren vruchtbaarder en de oogsten groter. De Doden die Wodan aanvoerde kregen in deze tijd de kans om hun Sibben te bezoeken en hen geluk en zegen te brengen.
Nauw aansluitend bij de Wilde Jacht is de Scandinavische traditie waar een Joel-Bok, een jonge man gekleed in dierenhuiden met daarop een geitenkop, van huis naar huis ging. Zijn bezoek kon zowel geluk als ongeluk betekenen. Meestal werd deze verwelkomd met zingen en dansen, hoewel hij der eerder angstaanjagend uitzag! In Noorwegen en Zweden is de Joel-Bok een bovennatuurlijk wezen zonder bloed of beenderen met lange haren dat zelfs zijn benen bedekken. Men gaf dan bier, schnaps en pap om hem gunstig te stemmen opdat hij niets in huis zou vernietigen. Ziekte in de Sibbe tijdens de Joeltijd zou de schuld zijn van deze Joel-Bok. De wortels van deze Joel-Bok liggen mogelijk bij de bokken die de wagen van Donar trekken. Vergelijkbaar is de voorstelling van de kerstman in Duitsland wiens wagen soms door bokken word getrokken.
In Denemarken en Zweden ziet men veel geiten, gemaakt uit stro, als versiering tijdens de Joeltijd. Een variant hierop is een kroon of krans gemaakt uit stro waaraan kleinere geiten uit stro aan bengelen. Zij stellen ook Dood en Vruchtbaarheid voor. Net zoals paarden en zwijnen dragen geiten de eigenschap om tussen verschillende werelden door te reizen.
Het behouden van de laatste schoof van de oogst was weliswaar een oogstgebruik maar kon men ook in de kruin van fruitbomen hangen voor de vogels zoals men ziet in Noorwegen en in Zuid-Duitsland. De laatste schoof houdt verband met de Dood, waarin deze men terugvindt in de bomen waarschijnlijk gewijd was aan de geesten die in de vorm van vogels (vooral kraaien en raven) terug konden komen.
De Wilde Jacht kon soms ook een vrouwelijke aanvoerder hebben. Deze wordt Perchte, Berchte, Holle of Holda genoemd! Deze zou de godin Frigga voorstellen. Tijdens volksomlopen in Zuid-Duitsland lopen er Perchten rond. Dit zijn gemaskerde jongelingen die monsters of dieren voorstellen. Men had mooie vriendelijke Perchten alsook lelijke slechte Perchten. De mooie Perchten deelden geschenken uit terwijl de kwade Perchten wild heen en weer sprongen. Deze kwade Perchten konden ook veel goeds met zich meedragen. Hoe luider zij schreeuwden en wilder zij rondsprongen, hoe groter de zegen dat men ontving.
Niet alleen dode voorouders zwierven rond in de Joeltijd, ook Trollen en Elfen zijn van de partij. Zo zijn er veel verhalen over hoe Trollen inbraken in huizen om hun eigen feesten te houden. Soms ziet men in deze tijd ook dansende Elfen bij stromen in bossen en op grote stenen.
Nadat onze voorouders gekerstend waren en de doden niet meer in hun midden verwelkomden, tekenden ze grote kruisen op hun deuren om hun van slecht bezoek te hoeden. In Noorwegen kwam men kruisen gemaakt van stro of takken overal tegen. Messen werden met hun snijkant omhoog op de vensterbank gelegd als afweermiddel tegen kwaadwillende wezens. In IJsland daarentegen is er een wellicht ouder gebruik dat waarschijnlijk Heidens van oorsprong is! De moeder des huizes maakt heel het huis mooi schoon en overal waar er maar een schaduw kan vallen werd er licht gemaakt. Zij ging toen naar buiten en zei driemaal een spreuk: Kom, zij die wensen te komen; blijf, zij die wensen te blijven; vertrek, zij die wensen te vertrekken; laat mij en de mijnen in vrede!. Dit was een spreuk voor mensen die geplaagd werden door Trollen en andere kwade wezens. Ook een Donarshamer houdt deze wezens op afstand.
De meeste Doden werden vriendelijk onthaald in de Joeltijd. De huiselijke wezens, want iedereen heeft wel een huisgeest, werden in deze tijd extra verwend om hun in een goede luim te brengen. Zij kregen voedsel en bier aangeboden. Algemeen geloofde men dat de Doden in deze donkere tijd van het jaar terug kwamen naar hun Sibbe om er over te waken dat alles goed ging met hen. Grootse moeite werd dus gedaan in huis om hen gunstig te stemmen. Zo sliep men in de Joeltijd niet in hun eigen bed. Men sliep naast het bed op strozakken. Zo kregen de Doden de lege bedden van de Sibbe als rustplaats voor zolang de Joeltijd duurde. s Nachts werd er voor hen eten op de Joeltafel gezet. Niet alleen werden de Doden thuis gastvrij onthaald, men offerde ook buitenshuis voedsel en drank aan de Doden. Deze dodenverering bleef in Zweden zelfs bestaan tot in de 20ste eeuw!
Fruitbomen waren belangrijk in de Joeltijd. De vrucht van de boom symboliseerde het eeuwig terugkerende leven van de Stam. De appel is hetgeen die de nieuwe kracht in zich mee draagt om elders opnieuw leven te schenken aan een appelboom. In Denemarken werden de fruitbomen ombonden met stro in de hoop om hen de koude Winter te laten doorkomen en zo de Sibbe weer een gezonde Oogst te schenken. In Zweden werden de resten van de Joelmaaltijd soms rondom de fruitbomen, op de wortels, gestrooid. Men geeft als het ware de kracht van de overschotten terug aan de natuur! Fruitbomen werden bijna als deel van de Sibbe beschouwd. Waar men geen fruit- of notenbomen had, hing men appels of ander fruit in de Joelboom. Zo kwam de levenskracht van fruitbomen ook over hen die geen fruitbomen hadden.
Het versieren met groene takken, later de groene welbekende boom, in huis is een zeer oude traditie. Dit symboliseert dat het leven niet gans stopt in deze donkere periode van het jaar! Deze immergroene takken zouden de woonplaats van allerlei goede wezens zijn zoals Elfen. Het was dus verstandig om groene takken in huis te brengen. De mogelijkheid bestond dat men welgekomen bezoek had. Voor christenen bracht het onheil om te vroeg (voor kerstdag) groene takken in huis te brengen. De eenvoudige reden hiervoor was dat Heidenen reeds vroeg met voorbereidingen bezig waren voor de Joelversiering. Hulst zou een geliefde plant zijn voor Elfen om in te huizen en zou tegelijkertijd kwaadwillige wezens verhinderen binnen te komen.
De Joelboom vindt zijn oorsprong in Zuid-Duitsland. Pas later zou het begrip bekend geraken tot in Scandinavië. De geschenken onder de Joelboom waren vroeger offers aan de goden en huisgeesten. De Joelboom was en is nog steeds het middelpunt van het gehele Joelgebeuren. De Sibbe verzamelt nog steeds rond de Joelboom. De Joelboom is ook een Winterse voorstelling van de Wereldboom, de Yggrdrassil.
Niet alleen vruchten of noten werden in de Joelboom gehangen. Het hangen van kleine beeldjes van heilige dieren zoals zwanen, varkens en paarden waren ook een welbekend gebruik. Koekjes en broodjes met symbolen erop zoals Runen waren uitstekende giften aan de goden en geesten. Kaarsen zijn wegens veiligheidsredenen in onbruik geraakt. Sinds het gebruik van een Joelboom binnenshuis werden er ook familiegiften onder de boom gelegd. De huidige kerstboom hangt vol Heidense symboliek. Zoals eerder gezegd, stelt de Joelboom het Germaanse heelal voor met als middelpunt, of as, de Wereldboom. Deze boom, beter bekend als de Yggrdrassil, stond pal onder de Poolster, vandaar de ster in de kerstboom. De kerstballen zijn de andere sterren in het heelal, of zelfs de (wijsheid der) Runen die daarbuiten rondzweven. De slingers in de boom stelt de Melkweg voor, ook bekend als de haren van Frigga.
Sinds oudsher werden er in Sibbeverband ook Joelkransen gemaakt. De kransen werden wederom uit groene takken of zelfs uit stro vervaardigd. Daarin werden kaarsen gezet. De krans stelt het Jaarwiel voor, de kringloop van de Zon. De Joelkrans werd verder versiert met vruchten, noten en ook met houten staafjes met daarop Runeninscripties. Deze bevatten dan wensen voor het komende jaar. Soms werden deze kransen ook in ijzer gemaakt met een bladerenmotief. Daarop stonden dan de Sibbetekens van de familie. Dit was als te ware het een Sibbe-Joelkandelaar. De kransen werden dan op de laatste nacht van de Joeltijd verbrand. Traditioneel gezien werd de oude vlam onder in een Joelkandelaar door het oudste lid van de Sibbe gedoofd. Net daarna zal het jongste lid der Sibbe de kaars bovenop de Joelkandelaar weer aansteken. Zo werd ook het licht in de Sibbe herboren.
Men was niet verondersteld om arbeid te verrichten in de Joeltijd. Eigenlijk stopte het Jaarwiel toen met draaien. Het leven kwam toen tot een halt, zo ook alle arbeid. Men mocht zelfs niet jagen of vissen. Netten werden tijdens de Joeltijd verwijderd. Ook werd er in deze heilige tijd geen oorlog gevoerd. Tijdens Joel heerste er ultieme vrede! Men mocht het lot niet tarten. Omdat het Jaarwiel stilstond, mocht men onder geen geding enig wiel, om welke reden dan ook, laten draaien. Spinnewielen en molens stonden stil! De vrees dat men door het draaien van een wiel het Jaarwiel een valse start zou geven zat er dik in. Spiritueel gezien was de Joeltijd het moment waarop Geest en Lichaam tot ruste kwamen terwijl de Ziel in nauw contact stond met de andere werelden
Speciale broodgerechten werden gebakken voor het Joelfeest. Zo vond men Joelkoeken terug in de vorm van Zonnewielen, Runen, dieren (vooral zwijnen), en vlechten. Gastvrijheid was belangrijk tijdens de Joeltijd. Zo moesten gasten met overdaad voedsel en drank overladen worden.
In Zweden werd er een groot brood gebakken van rogge- of tarwemeel in de vorm van een (mannelijk) zwijn, met alle bijzonderheden, zoals ogen, neusgaten en haar, daarop. Deze Joelbeer werd op de eerste middag van Joel in huis feestelijk verwelkomd. De Sibbemoeder sneed vervolgens een Zonnerad in het brood en legde de Joelbeer voor de plaats van de Sibbevader, bovenop een wit kleed. De Joelbeer werd gegeten op de vooravond van het nieuwe jaar. Een stuk werd bewaard om aan de ploegossen te geven op de eerste Lentedag wanneer zij het land gaan ploegen. Een ander stuk werd bewaard tot aan het volgende Joelgebeuren. Zoals al eerder verteld werden er tijdens de Joelnacht heilige eden gezworen. In Zweden werden deze eden gezworen op deze Joelbeer, een zwijn die de heilige Ever van Freyr moet voorstellen. Zo zouden vaders zweren een goede vader en echtgenoot te zijn. Ook de huismoeder en bedienden zouden zulke soortgelijke eden zweren. Diegenen die geen zwijnen kweekten of slachtten zworen hun eden op een Joelbeer gemaakt uit deeg of hout, vaak bekleed met varkensleer.
Honden en katten kregen tijdens Joel hetzelfde voedsel als de Sibbeleden. Honden werden in huis gehouden, opdat men vreesde dat hun geblaf de rondwalende geesten hun humeur tijdens de Joelnacht kon bederven, met alle gevolgen van dien.
Tijdens de Joelnachten speelde het heilige vuur uiteraard een grote rol. In de haard brandde men de Joelblok. De Joelblok, veelal een eikenboom, was gewijd aan Donar, beschermer van het Mensdom. Deze mocht twaalf dagen lang niet doven. Er was dus steeds iemand die de wacht hield over dit Joelvuur. Splinters, ook de assen, van deze Joelblok werden bewaard en droegen een heilvolle kracht in zich en brachten geluk. Het branden van een Joelblok zou het huis het hele jaar beschermen tegen blikseminslagen. Donar was immers ook de god van Donder en Bliksem. De Joelblok moest aangestoken worden met een stuk hout afkomstig van de Joelblok van het vorige jaar. De Joelblok leeft heden ten dage voort in de kerststronk, gemaakt uit ijs, die we jaarlijks tijdens de kerstmaaltijd eten. Het vuur tijdens deze barre winternachten stond symbool voor de eeuwige kracht en de hoop van de Sibbe. Met dit vuur werden ook de wielen aangestoken dat men van de berg het dal in liet rollen. Als ware het dat de zon uit de lucht komt vallen en een nieuw jaar in rolt.
In Noorwegen is de traditie dat de eerste die wakker wordt op Joelmorgen de anderen een schnaps (of wodka) aan bed komt brengen.
Als de Joeltijd gedaan was had men ettelijke wijzen om het Joel op feestelijke wijze te verjagen. Vaak werd de Winter afgebeeld als de Hulstkoning en de Zomer als de Eikenkoning. Na de Joeltijd verjoeg de Eikenkoning de Hulstkoning om zo de warme dagen weer in de wereld te brengen. Was er nog bier over kon dit dienen als slaapmutsje. Klokkengelui of rinkelen met bellen zou het Joel verjagen voor een gans jaar. Het slaan met stokken en veel kabaal maken zou hetzelfde resultaat tot gevolg hebben. Op deze manier werd de Joeltijd verjaagd en kwam het nieuwe jaar en het gewone leven weer op gang. Menige geest die dacht om langer op Midgard te blijven dan nodig werd dusdanig ook terug naar zijn wereld teruggejaagd.
Op 20 december 2008 is het weer zover. Het grote jaarlijks terugkerende Joelfeest georganiseerd door de Humanistische Vrijzinnige vereniging van Waregem is er terug. Het feest gaat voor de 2de maal door in ontmoetingscentrum Het Gaverke, zeswegenstraat 120 te Waregem (achterkant brandweer). We starten om 14u30 met het live verteltheater " de babbelboom" met Eric Baranyanka van Ketnet. Er worden Joelkoeken voorzien. Er wordt kinderanimatie gebracht door Piekenot. Er is kinderdisco. Er is ouderopvang met koffietafel. al dit moois heb je voor 5 : inkom, animatie, optreden, joelkoeken, drankje, kinderdisco. Inschrijven kan na overschrijving van 5 per kind op rek nr.979-6277038-76 van HV Waregem. Of telefonisch via 0477/835678 (bij Veerle) of via mail joel2008.waregem@gmail.com Zeker naam van kind(eren) vermelden bij overschrijving anders kunnen we inkom niet garanderen.
Joelfeest, een alternatief voor het kerstfeest. 'Omdat wij vanaf 25 december gelukkig zijn met de nakende komst van de lente vieren wij het Joelfeest'. 'Dit symboliseert dat de natuur en het leven, die nog verkleumd zijn door de kou, zich stilaan klaar maken om herboren te worden dankzij het licht en de warmte van de zon.'
Ook de oermens vierde ooit op die manier de terugkomst van de zon en het licht en naar zijn juichen en joelen werd dit feest het joelfeest genoemd.
We zijn er eindelijk terug met onze jaarlijkse kaarting voor die lekkere chocolade. Maak die vingers maar los, warm die handen maar op want op 29 november vanaf 16u beginnen we er terug aan. er zal weer troef gemaakt worden, gebluft, op tafel geslagen, en pintje gedronken etc..., kortom ales wat nodig is om een spelletje kaarten tot een goed einde te brengen. Er is ook terug een tombola met de inlegkaarten waarmee ook weer opnieuw prachtige prijzen te winnen zijn. Allen daarheen zou ik zo zeggen. Kaarten verkrijgbaar bij Magda Toye, Bernadette Caby, Guy Adams en in VC Poincaré
Blijkbaar zijn er nogal wat 40plus vrouwen die alleen zijn. Een zoete prooi voor relatiebureaus en theoretici in spé die platvloers en populistisch op emoties breien.Een ongereglementeerd terrein voor pseudo zieleknijpers. Ze schrijven, bieden hulp,geven vorming en voordrachten. Ze maken gebruik van Maslov, Freud, Daniel Goldman, stukjes geschiedenis en noemen zich graag filosoof. Ze ontwerpen modellen, tekenen diagrammen, driehoeken,kruisen en cirkels met op dit alles een nieuwe terminologie. Of wat dacht je van woorden als sociaal constructivisme, modulaire poly-ami,roedelwezens,vituele clusters zonder context.. Er is een groot afzetgebied voor dergelijke goeroe's: er zijn wel 1 miljoen singels die dolgraag een nieuwe partner zouden vinden. Being Single and Together:, het BEST-patroon.De oplossing voor singels, maar het zit nu eenmaal niet in onze genen, gelukkig kan het aangeleerd worden. Partners worden omschreven als een haai ( superieur), een kwal (slachtoffer) een karper (inferieur) of een dolfijn (levenskunst) Onzorgvuldig taalgebruik leidt tot amateuristisch geknoei. Jammer, vooral voor mensen die relatieproblemen kennen. Blijf weg van dergelijke huis-tuin- en keukenfilosofie.
De Waregemse vrijzinnigen werden in het verleden wel eens verweten machos te zijn. Met de najaarscyclus voor filosofie is aan deze mythe meteen een eind gekomen. We filosofeerden over de vrouwen. Niet om drie uur snachts in een duister café, neen, open en bloot met een cyclus filosofie. De vrouwen waren zelfs welkom !
Griet Vandermassen is verbonden aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte (Universiteit Gent) en is germaniste en filosofe. Haar onderzoeksvelden zijn onder meer wetenschapsfilosofie, evolutiepsychologie, evolutiebiologie en feministische theorievorming. Ze is bestuurslid van SKEPP.
Feminisme is een term die vele ladingen dekt. Het gelijkheidsfeminisme bijvoorbeeld, gaat ervan uit dat de verschillen tussen vrouwen en mannen ontstaan zijn door opvoeding en socialisatie. Het verschilfeminisme daarentegen, erkent wel verschillen tussen mannen en vrouwen en vindt dat de vrouwelijke kwaliteiten een meerwaarde hebben. Daarnaast zijn er nog heel wat varianten, maar geen enkele strekking verklaart waarom mannen eigenlijk overal over een bevoorrechte positie beschikken en hoe de relatie tussen de seksen nu precies historisch gereproduceerd wordt, aldus Griet Vandermassen. De evolutieleer leert ons dat door adaptaties via selectie er heel wat soorttypische verschillen tussen mannen en vrouwen zijn ontstaan. Adaptaties zijn aanpassingen aan de omgeving die direct of indirect bijdragen tot een succesvolle voortplanting. In het algemeen zijn mannen inderdaad dominanter en competitiever en zijn vrouwen meer sociaal voelend en zorgzaam. Griet Vandermassen legde haarfijn uit hoe die verschillen doorheen de geschiedenis tot stand kwamen en wat hun belang was bij de voortplanting. Niet enkel het genetisch materiaal, maar ook omgevingsfactoren bepalen iemands persoonlijkheid. Bovendien mogen we ook niet de onterechte overstap maken van 'feiten' naar 'waarden'. Het is niet omdat mannen door hun globaal genomen competitiviteit meer aanzien genieten, dat die toestand ideaal is. En het is niet omdat ze seksueel agressiever zijn, dat we verkrachting moeten goedkeuren. Kortom: Griet legde ons uit van waar mannen en vrouwen kwamen. Het belangrijkste is: er is een groot verschil tussen mannen en vrouwen. Dat komt door onze (apen-apinnen) oorsprong. Waarmee de Waregemse vrijzinnigen best kunnen leven
Ad Vingerhoets kwam helemaal uit Tilburg om ons te vertellen dat de wetenschap eigenlijk nog niks wist over het verschil tussen mannen en vrouwen. Ik grapte bij wijze van parodie dat we een psycholoog nodig hadden om eens ernstig over vrouwen te kunnen nadenken, de talrijke aanwezige vrouwen bliksemden me meteen de grond in.Maar dit totaal terzijde. Ad Vingerhoets overliep zo wat alle proeven die het verschil tussen verliefdheid en liefde onderzochten. Hij scande de hersenen, onderzocht hormonen en grapte hier en daar relativerend de vele praat uit de boekjes op een gezonde manier weg. Wat we al wisten: verliefdheid duurt hooguit drie maanden en ebt weg, liefde is gericht op zekerheid en voortplanting. Liefde kan wel drie jaar duren met een kindje,bij twee peuters wel zeven jaar.gemiddeld, wordt daarna een of andere partner in de steek gelaten. Liefde zou in de dierenwereld niet voorkomen, het feit dat mensen daar mee te maken krijgen is vooral het resultaat van een uitzonderlijke hersengroei.Daardoor zijn we te vroeg geboren en dus totaal hulpeloos.We hebben moederliefde nodig om te kunnen overleven.Het vermogen tot liefde en verliefdheid hebben dus alles te maken met de ervaring van de moederliefde in de jonge kinderjaren.Slechte relaties en geluk bij de liefde zouden meteen ook gentisch bepaald kunnen zijn. Ad Vingerhoets hield van spreekwoorden en annekdotes. Eentje wil ik meegeven. " Gog gaf de man een penis en hersenen, maar niet genoeg bloed om die twee gelijktijdig te laten werken". Tot slot zijn tips. Wil je uitzoeken of het met een partner zou kunnen klikken: ga naar de achtbaan. Het vreemde en prettige gevoel kan aan de persoon verbonden worden, waardoor je meteen dezelfde kick opnieuw wil beleven. Een kans voor een relatie. Vrouwen op zoek naar een partner stoppen best even met de pil. Hormonaal zullen ze in verwarring geraken en niet de juiste signalen uitsturen. Wat dan wel jammer is,als je zoekt naar een partner...
Geleerde Vrouwen' van Molière door het PanTheater
Geleerde Vrouwen van Molière door het PanTheater
Vrijdag 15 oktober 2008 om 20.00 uur brengen Paul Houwen en zijn ensemble ons deze dolkomische voorstelling. De prachtige kostuums werden ontworpen door de studenten van het 4e jaar Beeldende Kunsten van het Ensorinstituut van Oostende.
Les Femmes Savantes van Moliére werd voor de erste maal opgevoerd in het Théatre du Palais-Royal op 11 maart 1672. Het was in die tijd een fel besproken voorstelling die ging over de opvoeding van jonge meisjes.
Het mag gerust één van de eerste uitingen van vrouwenemancipatie genoemd worden.
De productie van het PanTheater, in een vertaling en bewerking van Paul Houwen, respecteert het oorspronkelijke verhaal, maar het wordt als een dolkomische satire gepresenteerd, waarin de draak gestoken wordt met de pretentie van de mens, of het nu een man of een vrouw is. Bovendien steekt het vol anachronistische verwijzingen naar de 21ste eeuw. Het PanTheater omkadert de satire met vrolijke liedjes op, tekst van Paul Houwen en gecomponeerd door Ronny Roose. Hiermee gaat de productie ietwat in de richting van de musical.
Korte Inhoud: Henriette en Clitandre zijn verliefd, maar om te kunnen trouwen is er de toestemming nodig van de ouders van het meisje. Haar vader en haar oom hebben er helemaal niets op tegen, maar de moeder Philaminte, gesteund door haar schoonzus Bélise en haar andere dochter Armande willen Henriette uithuwelijken aan de pedante en pretentieuze dichter Trissotin, een geleerde man dus.
Philaminte, Bélise en Armande zijn de geleerde vrouwen die Henriette tot studie willen aanzetten in het gezelschap van Trissotin, maar het meisje wil gewoon met haar liefje trouwen en een gezin stichten.
Uiteindelijk zal het gezond verstand zegevieren en kunnen Henriette en Clitandre trouwen.
Spel: Ann Vanroose, Elke Parmentier, Brigitte De Cock, Lieve Verbeeke, Onno van Gelder Jr, Hugo Sercu, Ronny Vanderstraeten, Ronny Roose, Arne De Gryse en Paul Houwen
Onderstaande reeks wordt gekoppeld aan: de toneelvoorstelling les femmes savantes van Molière op 17 oktober 2008 in het Koninklijk Atheneum te Waregem.
15-10-2008: Darwin voor dames Griet Vandermassen In haar boek Darwin voor dames belicht Griet Vandermassen de argwaan van veel feministen voor de biologische wetenschappen. Vooral de evolutieleer zien ze vaak als deterministisch, seksistisch en zelfs onwetenschappelijk. Ten onrechte, vindt de auteur. Voor een doeltreffend feminisme is een goede kennis van de evolutieleer broodnodig. Griet Vandermassen is verbonden aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte (Universiteit Gent) en is germaniste en filosofe. Haar onderzoeksvelden zijn onder meer wetenschapsfilosofie, evolutiepsychologie, evolutiebiologie en feministische theorievorming. Ze is bestuurslid van SKEPP. Feminisme is een term die vele ladingen dekt. Het gelijkheidsfeminisme bijvoorbeeld, gaat ervan uit dat de verschillen tussen vrouwen en mannen ontstaan zijn door opvoeding en socialisatie. Het verschilfeminisme daarentegen, erkent wel verschillen tussen mannen en vrouwen en vindt dat de vrouwelijke kwaliteiten een meerwaarde hebben. Daarnaast zijn er nog heel wat varianten, maar geen enkele strekking verklaart waarom mannen eigenlijk overal over een bevoorrechte positie beschikken en hoe de relatie tussen de seksen nu precies historisch gereproduceerd wordt, aldus Griet Vandermassen. Daar is voor de evolutieleer een belangrijke rol weggelegd. Niet deterministisch De evolutieleer leert ons dat door adaptaties via selectie er heel wat soorttypische verschillen tussen mannen en vrouwen zijn ontstaan. Adaptaties zijn aanpassingen aan de omgeving die direct of indirect bijdragen tot een succesvolle voortplanting. In het algemeen zijn mannen inderdaad dominanter en competitiever en zijn vrouwen meer sociaal voelend en zorgzaam. Griet Vandermassen legt haarfijn uit hoe die verschillen doorheen de geschiedenis tot stand kwamen en wat hun belang was bij de voortplanting. Dat wil niet zeggen dat de evolutieleer deterministisch is. Niet enkel het genetisch materiaal, maar ook omgevingsfactoren bepalen iemands persoonlijkheid. Bovendien mogen we ook niet de onterechte overstap maken van 'feiten' naar 'waarden'. Het is niet omdat mannen door hun globaal genomen competitiviteit meer aanzien genieten, dat die toestand ideaal is. En het is niet omdat ze seksueel agressiever zijn, dat we verkrachting moeten goedkeuren. Griet Vandermassen weerlegt de kritiek dat de evolutieleer 'onwetenschappelijk' zou zijn. Verder ontkent ze ook dat de leer seksistisch is. Er zijn inderdaad wetenschappers die zich aan vrouwonvriendelijkheid bezondig(d)en, maar dat wil niet zeggen dat de wetenschappelijke methode op zich vrouwonvriendelijk is. Een 'feministische wetenschap' is dan ook een onzinnig project. Feminisme kan wel een drijfveer zijn om aan wetenschap te doen, maar kan nooit de resultaten ervan bepalen. De evolutionaire inzichten zeggen natuurlijk niet welke beleidsmaatregelen belangrijk zijn voor vrouwen. Wel vormen ze een hulpmiddel om een efficiënt en haalbaar programma van sociale hervorming op te stellen. Darwin voor dames is een magnifiek boek. Onbevooroordeeld, grondig en met een grote kennis van zaken belicht Griet Vandermassen de tekortkomingen van de huidige feministische theorievorming. De evolutionaire bevindingen zijn soms erg verrassend en stuiten sommigen misschien tegen de borst. Toch moeten feministen hun biofobie overwinnen. Een onjuist beeld van de menselijke natuur helpt immers niemand een stap vooruit.
Griet Vandermassen, Darwin voor dames, over feminisme en evolutietheorie, Lannoo, 2005
22-10-2008: boek de ondraaglijke lichtheid van de liefde van Ad Vingerhoets Ad Vingerhoetserhoets is bijzonder hoogleraar Gezondheidspsychologie, en is sinds 1993 verbonden aan de Universiteit van Tilburg. Hij heeft meerdere boeken over gezondheidspsychologie geschreven, en is wereldwijd bekend om zijn onderzoek over stress, heimwee en huilen. In De ondraaglijke lichtheid van de liefde belichten de auteurs alle facetten van de liefde. Ze toetsen oude en nieuwe theorieën en analyseren de aard en het waarom van de liefde. Liefde als verslaving of als pure gekte. Maar ook jaloezie, afwijzing, incest en merkwaardige relaties zoals die tussen een gegijzelde en haar gijzelnemer komen aan bod. Of die tussen een seriemoordenaar en een brave huismoeder en tussen een man en een vrouw die samen een dodelijke combinatie vormen. Ad Vingerhoets verzorgt voor ons een lezing over de stand van wetenschap met betrekking tot liefde en verliefdheid, waarbij met name aandacht voor de (neuro)biologische en evolutie-psychologische aspecten. Hij maakt daarbij een paar opmerkingen over hoe dat op gespannen voet kan staan met partnerkeuze, zoals dat soms heel erg cultureel bepaald is. Verder is het prikkelend om je af te vragen of verliefdheid niet een fenomeen is dat in de oertijd wellicht heel nuttig was, maar dat nu in zekere zin een overleefd en achterhaald fenomeen is.
29-10-2008: Boek relatie toolkit van Christine Vancouillie
(°11-04.60) is licentiate theologie (KUL, 1983) , psychotherapeute en erkend bemiddelaar. Zij volgde een opleiding systeemdenken, master NLP en Bemiddeling in Familiezaken (KUL,2005) Ze doet onderzoek naar vernieuwende communicatietechnieken en relatiepatronen. Christine coacht mensen in hun relatieveranderingen waarin ze de psychologie en theologie tot een geïntegreerde aanpak heeft verwerkt. Daarnaast is ze ook directie van Huize VIVO,een woonstconcept voor Singles. Een samenleving evolueert. Denk maar aan de vele nieuwe technische snufjes. Onze samenleving evolueert ook doorheen nieuwe patronen in hoe we ons sociaal leven uitbouwen. Hier gaat het over de nieuwe patronen op vlak van relatie. Je hoort er wel van: LTA, co-habitatie, dating, netwerking, coaching, bemiddeling. Het thema van Relatietoolkit voor de 21ste eeuw is deze nieuwe patronen te promoten. We geloven er in. Op voorwaarde dat ze op de juiste manier gedefinieerd en gebruikt worden. Deze nieuwe patronen bieden in een hedendaagse context antwoorden op eeuwenoude vragen: het verlangen om gelukkig te zijn, kiezen voor liefde en jezelf te ontplooien. We hopen dat je mee doet om de nieuwe patronen op de juiste manier te leren gebruiken.
Op 18 mei was het weer zover. Het jaarlijks terugkerende Feest waar iedereen, jong of oud, toch zo naar toeleeft. Het Feest die weliswaar enorm veel voorbereiding vergt maar waarop ons hart toch enkele keren rapper slaat en we toch trots zijn dat er zo een 500 a 600 mensen op afkomen. Daar we 52 feestelingen hadden hadden we een beetje schrik ofdat we iedereen een zetel gingen kunnen aanbieden in de schouwburg. Daarom hadden we op voorhand besloten om het Feest op groot scherm te projecteren in de foyer van de schouwburg. Het was terug een prachtige show die onze 6 en 12 jarigen brachten. Ze hadden er ook lang genoeg aan bezig geweest op school om opnieuw prachtige maskers, decors en kostuums te maken. Met het Lentefeest zetten 6-jarigen de eerste symbolische stappen in de wereld waar het ernstig wordt. De kleutertijd is voorbij en daar zijn de eerste leerjaren en ook de eerste levensvragen. de overstap naar de grote school is gezet. De 6-jarigen hebben niet alleen leren rekenen, lezen en schrijven; ze hebben ook al een heel jaar Moraal gevolgd en daar geleerd dat er nog andere dingen zijn die ze moeten kennen, zoals: 'waarom je ook eens iets voor iemand anders moet doen, waarom je niet zomaar moet geloven of doen wat anderen zeggen....' De 12 jarigen zijn op een belangrijk moment gekomen in hun leven. Ze zijn geen kinderen meer en ookk nog geen volwassenen. Het Feest Vrijzinnige Jeugd symboliseert het afscheid van de kindertijd en wijst op de openstaande deur naar de volwassenheid. Het Feest Vrijzinnige Jeugd is voor de 12-jarigen ook de bekroning van het volgen van 6 jaar niet-confessionele zedenleer en vooral ook een moment waarbij wordt stilgestaan bij de grote vragen: 'wie ben ik, waar ga ik naartoe?' Door samen het Lentefeest/Feest Vrijzinnige Jeugd 2008 te vieren, laten kinderen, jongeren en volwassenen aan elkaar zien dat ze er niet alleen voor staan met hun Humanistische-vrijzinnige overtuiging. Ze streven eenzelfde ideaal na: leven in een rechtvaardige, verdraagzame maatschappij waarin vrijheid en respect de belangrijkste waarden zijn. Een maatschappij waarin opgelegde waarheden geen plaats hebben en waarin je het recht hebt om alle dingen rondom je in vraag te stellen.
beste vrienden en sympathisanten
