Gisteren hadden we het in deze blog over Discipline, of beter gezegd, het gebrek aan discipline, in onze vaderlandse en Vlaamse politiek.

Vandaag hebben we mooi kunnen zien hoe het Open VLD partijbestuur heeft gereageerd op de publieke kritiek van Mathias De Clercq op zijn eigen partij.

Interessant voor mij is om deze tegenstelling (want daar gaat de blog van de Wereldkampioenen toch over ?) te bekijken vanuit het perspectief van de NVA.

De NVA heeft reeds herhaalde malen geprobeerd een opening te forceren naar de Liberalen, kwestie van een te links regeringsprogramma (met socialisten en Groenen) te vermijden. Die pogingen werden niet erg geapprecieerd door onder andere de PS en het Paleis.

Nu er eindelijk een doorbrak was met de aanstelling van “onzen Didier” kon NVA peilen naar de bereidwilligheid van MR en Open VLD om een regeerakkoord te sluiten dat, uitgaande van een verregaande staatshervorming, een meer centrum rechts economisch luik zou bevatten.

Nog voor Open VLD de kans gehad heeft haar bijdrage aan zulk een regeerakkoord af te geven, wordt de partijleiding geschoffeerd omdat ze wil antwoorden op de vraag van NVA, de partij die al wel –vanaf de verkiezingen- actief deelneemt aan de onderhandelingen voor een regeringsvorming.

Het is makkelijk zeggen dat de NVA geen akkoord wil, en een verrottingsstrategie volgt, naar omgekeerd, wie wil nog met Open VLD in onderhandeling ? Een partij die de verkiezingen heeft verloren, een partij met een zwak leiderschap en een partij waarin de kopstukken zelfs niet loyaal zijn voor elkaar….

Open VLD lijkt me de partij die de klappen zal krijgen of misschien wel zal verdwijnen indien we toch naar nieuwe verkiezingen gaan. De liberale stemmen zouden weleens hun weg kunnen vinden naar diezelfde NVA.