Eerder hadden we het in deze blog over Normen en Waarden en de tegenstellingen die we bij onze Wereldkampioenendagelijks kunnen waarnemen.
In dat artikel maakten we melding van de normvervaging die we ook zien bij de politieke leiders van het Wereldkampioenenvolk. Herinnert U zich de houding van ons aller Elio en Bart in hun weigering hun mislukken (in het vormen van een nieuwe regering) toe te geven en zich te laten beoordelen door de kiezer. De kiezer geeft nog steeds het mandaat aan de politici. Als ze daartoe de kans krijgen van die politici natuurlijk .
In de kranten hebben we uitvoerig kunnen lezen dat 250 dagen van onderhandelen niets concreets heeft opgeleverd.
Er wordt nu een nieuwe poging ondernomen om met de liberale familie tot een mogelijke oplossing te komen. Er zouden zelfs een aantal contacten zijn achter de schermen om alsnog tot een opening te komen. Maar
Nog voor een van de Wereldkampioenen de mogelijkheid gekregen heeft om kennis te nemen van ook maar iets van de inhoud van deze gesprekken, is er Mathias De Clercq (Open VLD) die een boekje meent open te moeten trekken over de NVA.Voor mij is het opnieuw niet relevant of Mathias de Clercq gelijk heeft, ja of neen,ik kan niet begrijpen welk mandaat deze Mathias heeft ons deze boodschap op dit ogenblik de wereld in te sturen.
Ook mevrouw Milquet (beter bekend als Madame NON) laat zich niet onbetuigd.Zij lanceert de idee om terug te onderhandelen .Lazen we hierboven niet dat 250 dagen onderhandelen niets had opgeleverd ?
De titel van deze bijdrage is Discipline
De twee vormen van Discipline waar ik uw aandacht voor vraag heb ik bij de beide politici niet aangetroffen :
De discipline om zich te houden aan de besluitvorming van de partij (ik neem tenminste aan dat Open VDL zijn standpunten niet bepaald door individuele statements van partijleden in de kranten te publiceren en..
De discipline om zijn werk te doen, met de bedoeling om resultaten te boeken. Mevrouw Milquet, indien na 250 dagen totaal niets bereikt is, is dat omdat alle onderhandelaars zich niet de discipline hebben opgelegd, zich te houden aan het objectief!
Deze blog is, zoals al diverse keren eerder vermeld, over tegenstellingen in de samenleving van de Wereldkampioenen.
Een van de tegenstellingen is diegene die gaat over waarden en normen. Er is een deel van onze samenleving die terug wil naar meer principiële regels, zoals beleefdheid, eigen verantwoordelijkheid, respect, loon naar werk enz terwijl een ander deel van onze samenleving aan al deze beperkingen geen boodschap heeft onder het motto: Ieder voor zich en God voor ons allen .
Ik denk dat ik mag gerangschikt worden in de eerste categorie, diegene die meer eigen verantwoordelijkheid zou willen zien. Een voorbeeld : Geen zin om naar school te gaan ? Goed, maar ook geen diploma en ook geen uitkering en ook een extra hulp om later de schade terug in te halen.
Helaas ben ik waarschijnlijk een aanhanger van een aantal principes die door onze leiders zelf als oubollig worden beschouwd.
Neem nu onze vrienden Elio en Bart, ja de twee Superwereldkampioenen. Zij hebben zichzelf nu meer dan 250 dagen de kans gegeven een regering te vormen, maar zijn daar niet in geslaagd. IK zou denken: Oké, jullie hebben jullie tijd genomen en jullie zijn niet geslaagd, dus geef uw opdracht terug aan de kiezer. Maar hoho . Zo gaat dat niet in wereldkampioenenland, in tegendeel. Het laatst wat Elio en Bart zeggen te willen is, het oordeel van de kiezer te vragen. (Zolang je het oordeel van de kiezer niet krijgt, ben je officieel nog niet gebuisd J.
Of neem nu de werk ethiek van minister Ingrid Lieten. Ze schoffeert met haar gelekte email op grove wijze haar collegas in de Vlaamse regering, en ja, ze excuseert zichzelf (en beschuldigt een medewerker ervan de bewuste mail te hebben geschreven) en ons aller Kris laat haar op post . Ëen bergbeklimmer laat geen teamlid vallen (Sic).
Ik hoor zelfs dat onze pedofiele bisschop beter naar het buitenland zou worden verhuisd . (om zich daar te onttrekken aan de gevolgen van zijn daden ???)
En wat gedacht van onze Stijn ? Hij wordt gestraft voor zijn ondermijnend gedrag bij Club Brugge : boete : hij krijgt 1 miljoen Euro !
Voor die vrouwen en mannen van wie verwacht wordt om normen en waarden bij te brengen aan de wereldkampioenen zijn het in elk geval harde tijden : Indien het hoogste gezag in de politiek, de religie en de sport de traditionele waarden en normen onbelangrijk vinden, is het dweilen met alle kranen open!
Vandaag heb ik een probleem met de titel die ik voor deze bijdrage zou willen.
In deze blog wil ik het hebben over tegenstellingen, of misschien zelfs contradicties. De tegenstelling vandaag gaat over het feit dat we met zijn allen Wereldkampioenen gekroond werden, zonder dat we daarvoor inspanningen hebben moeten verrichten.
In onze samenleving zien we dit fenomeen in allerlei vormen: mensen verwachten een zekere levensstandaard zonder daarvoor eerst de nodige inspanningen te leveren; minder goede resultaten in studie en sport worden toegeschreven aan tekortkomingen van de leraren of the trainers enz
En de inspanningen die wel worden geleverd (en ik ben er mij van bewust dat er zeer serieuze inspanningen worden geleverd) moeten een onmiddellijk resultaat opleveren. In de zakenwereld, maar op in de politiek worden onmiddellijke resultaten verwacht en onmiddellijke resultaten worden (zeer) rijkelijk beloond.
De lange termijneffecten van deze ïnstant samenleving worden liever niet onder ogen genomen .
Deze instant attitude in onze vaderlandse politiek heeft er voor gezorgd dat we allen Wereldkampioenen zijn en heeft daarmee ook bewezen dat zeer korte termijn denken en plannen geen duurzame oplossingen oplevert.
Mr Donckier , hoofdredacteur van HBVL heeft al meermaals in zijn Standpunt geschreven dat het beter is zijn tijd te nemen om met een duurzame politieke oplossing te komen dan instant oplossingen die binnen de kortste keren blijken grote vergissingen te zijn.
Ik ben het helemaal met hem eens, op voorwaarde dat er een lange termijn visie aan ten grondslag ligt.
Ook vandaag weer hebben de Wereldkampioenen kunnen zien hoe Didier Reynders opnieuw de verschillend partijen (apart) heeft de revue laten passeren. Na enkele weken wordt het overduidelijk dat den Didier ook geen visie heeft over hoe het allemaal verder moet in het land van de Wereldkampioenen.
Daar zit wat mij betreft- precies het probleem : geen enkele politicus heeft een echte visie, een visie die begeestert, een visie die inspireert, een visie die de politici aanzet om out of the box te denken en oplossingen aanreikt voor de problemen waarmee we nu al zolang worstelen.
Na meer dan 200 dagen van onderhandelen is er geen substantie meer over waarover men kan onderhandelen, geen substantie meer die inspireert, geen substantie meer die aanzet tot het denken in oplossingen.
We hoeven de te lange lijst van partijen hier niet na te lopen om te zien welke visie ze hebben, we zien een nieuwe erg conservatieve visie bij de MR en een oud socialistische visie, gebaseerd op standenverschillen, bij de SP en een reeks van variaties op die visies in de andere partijen.
Wat is er gebeurt met de visie van een Europa van de regios , een visie die Europa een overkoepelende functie geeft en waarin de regios de motoren worden van het Europa van 2050. Een Europa dat zich zou kunnen ontdoen van een gigantische contraproductieve administratie.
Afwachten of een van de Vlaamse partijen bij de komend verkiezingen (die ik nog die voorjaar verwacht) het aandurft of resoluut te kiezen voor een dergelijke visie.
