Ook vandaag weer hebben de Wereldkampioenen kunnen zien hoe Didier Reynders opnieuw de verschillend partijen (apart) heeft de revue laten passeren. Na enkele weken wordt het overduidelijk dat “ den Didier” ook geen visie heeft over hoe het allemaal verder moet in het land van de Wereldkampioenen.

Daar zit –wat mij betreft- precies het probleem : geen enkele politicus heeft een echte visie, een visie die begeestert, een visie die inspireert, een visie die de politici aanzet om “out of the box” te denken en oplossingen aanreikt voor de problemen waarmee we nu al zolang worstelen.

Na meer dan 200 dagen van “onderhandelen” is er geen substantie meer over waarover men kan onderhandelen, geen substantie meer die inspireert, geen substantie meer die aanzet tot het denken in oplossingen.

We hoeven de te lange lijst van partijen hier niet na te lopen om te zien welke visie ze hebben, we zien een nieuwe erg conservatieve visie bij de MR en een oud socialistische visie, gebaseerd op standenverschillen, bij de SP en een reeks van variaties op die visies in de andere partijen.

Wat is er gebeurt met de visie van een Europa van de regio’s , een visie die Europa een overkoepelende functie geeft en waarin de regio’s de motoren worden van het Europa van 2050. Een Europa dat zich zou kunnen ontdoen van een gigantische contraproductieve administratie.

Afwachten of een van de Vlaamse partijen bij de komend verkiezingen (die ik nog die voorjaar verwacht) het aandurft of resoluut te kiezen voor een dergelijke visie.

21-02-2011 om 19:25 geschreven door wereldkampioen

We zijn nu al enkele dagen met z’n allen Wereldkampioen en het ziet ernaar uit dat we een historisch record zullen neerzetten.

In de voorbije hoeveel maanden ?  zijn er een aantal voorstellen geweest die als basis zouden moeten hebben dienen voor een discussie tot een regeringsvorming.  Een aantal van die voorstellen hebben het publieke daglicht nooit gezien –althans- ik weet niet of de nota Dehaene en de nota Di Rupo of de nota Vande Lanotte ook letterlijk in de kranten zijn afgedrukt, zodat de kiezer (toen nog geen Wereldkampioen)  ze kon beoordelen. 

Er werd met 7 (zeven) partijen  om de tafel gezeten.  Niet noodzakelijk allemaal tegelijk, neen, de deelnemers werden apart genomen, of per taalgroep apart genomen, of de technici werden gevraagd apart te vergaderen, of de voorzitters van de winnende partijen werden apart genomen. Herinnert U zich hoe “het paleis” zelfs de sociale partners inschakelde om partijen te verdelen ?

Toen dit niet leidde tot een basis voor een oplossing (wie had dat verwacht ??) werd door onze vorst de Liberale familie uitgenodigd deel te nemen aan de regeringsvorming, door ons aller Didier Reynders  het veld in te sturen.

Nu zitten onze heren en dames politici met 9 (negen) aan tafel. (Of zijn het er 10 – het FDF als aparte partij  beschouwd) Natuurlijk niet allen tegelijk aan tafel.  Opnieuw worden de verschillende participanten apart genomen, soms per taalgroep, soms ook niet. Of de partijvoorzitters van de winnaars worden nog eens gehoord, apart welteverstaan… Sommige partijen vrezen zelfs dat ze aan de kant gaan worden geschoven... maar andere ontkennen dat.

Zelf ben ik het Latijn onkundig, daarom heb ik gebruik gemaakt van de vertaalfunctie van Google Vertaler (een aanrader) om de titel  voor deze bijdrage toch in het Latijn te kunnen brengen – kwestie van een beetje met de tijd mee te zijn J

Bart de Wever, hoe is het mogelijk dat je deze spreuk zelf nog niet op de actualiteit hebt geplakt ?

Nieuwe verkiezingen en hopelijk minder partijen, een  mogelijk antwoord op de Verdeel en Heers strategie van de minderheid in dit land ?

Groet,

20-02-2011 om 19:08 geschreven door wereldkampioen

Beste mede- en niet mede wereldkampioenen, vandaag wil ik U mijn visie (in een democratie mag iedereen zijn/haar visie hebben en verkondigen – dus ik ook) geven over het waarom van onze lange regeringsvorming  - onze discipline als wereldkampioenen.

Het lijkt mij dat in Brussel en Wallonië de macht nog steeds in handen is van een handvol lieden uit de “hogere burgerij” en de adel (CDH en MR) met als handlangers een reeks al dan niet volledig corrupte zogenaamde “socialisten”  die nog steeds leven in het tijdperk van voor 1960, namelijk het tijdperk dat België nog kolonies had.

Ik weet uit mijn eigen omgeving dat die koloniale sentimenten, in Franstalig België en onder sommige Vlaamse oud-kolonialen nog steeds erg nadrukkelijk aanwezig zijn.

In een België waar tot voor 1960 de bovenvermelde Franstalige bourgeoisie  het voor het  zeggen had, was het normaal dat de voertaal Frans was, dat de ‘gekoloniseerden” de taal  van de machthebbers spraken of moesten spreken.  Gekoloniseerden werden verwacht te doen wat de machthebbers oplegden, geen discussie en geen gezeur!

Vandaag (2011 – nog maar 50 jaar later) zie ik die verwachting van  CDH en MR  en de Brusselse PS nog steeds terug :  Vlamingen, jullie hebben het al goed genoeg, nu moeten jullie zwijgen en doen wat wij zeggen. We willen helemaal geen verandering, we willen verder kunnen gebruik maken van dat laatste wingewest dat we nog hebben, het laatste bolwerk van onze (vergane) glorie.

Een klein voorbeeld :  het gerommel over het aantal officieren met een topfunctie .

Een groot voorbeeld : de pertinente weigering van de Franstalige numerieke minderheid om de voorstellen van de Vlaamse meerderheid zelfs te willen aanhoren. Herinner U het afschieten van de nota De Wever nog voor de inkt droog was waarmee die was geschreven.

Ik denk dat Vlaanderen, net zoals Nederland, Duitsland en een groot aantal andere Europese landen, het verleden achter zich heeft gelaten en is beginnen bouwen aan een nieuwe, op de toekomst gerichte samenleving.  In Franstalige politieke kringen lijkt men die verandering nog niet te hebben bemerkt. Een ander land dat diezelfde problemen te lang gehad heeft is Engeland. Waar men ook overtuigd was van eigen suprematie en leefde in het verleden.

Mijn ervaring is ook dat de  gewone Waalse burger helemaal niet denkt in deze koloniale termen, maar enkel verstrikt is in het web van immobilisme dat in Wallonië heerst.

Is Bart de Wever het symbool van de Vlaamse  opstand  voor Wallonië? Is hij daarom de grootste rebel en vijand van de natie ?

Op sommige momenten lijkt het mij inderdaad dat Bart zich gedraagt als een rebellenleider, dat verklaart misschien waarom zo veel wereldkampioenen geloven dat hij geen oplossingen wil.

Groet,

19-02-2011 om 13:02 geschreven door wereldkampioen

18-02-2011 om 12:18 geschreven door wereldkampioen

Welkom beste lezer op deze nieuwe blog.

De aanleiding voor het openen van deze blog is natuurlijk het heuglijke feit dat vannacht alle Belgen in een klap wereldkampioenen worden.

Deze titel hebben we allen te danken aan het feit dat we in een staat wonen die bestaat uit een eindeloze reeks tegenstellingen tussen de verschillende bevolkingsgroepen die dit landje rijk is.

Een voorbeeldje :

Een bevolkingsgroep vindt dat de deelstaten best verantwoordelijkheid nemen (en krijgen) voor die taken waar die groep denkt beter te kunnen presteren dan de federale staat.  Wat denkt U dat de andere bevolkingsgroep hierover denkt ??   Inderdaad !

Wat vandaag in België gebeurt is ware democratie. Ware democratie laat toe om over ALLES een verschil van mening te hebben en geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen voor de gevolgen.

Over deze tegenstellingen en de berichtgeving hierover in de nationale pers wil ik regelmatig berichten in deze blog.

U bent natuurlijk welkom om deel te nemen aan deze blog....  misschien om tegenstellingen te illustreren ?


Groet,

17-02-2011 om 19:50 geschreven door wereldkampioen