Ik heb een beetje een probleem met het vinden van het juiste woord voor het fenomeen dat ik onder jullie aandacht wil brengen.
Het gaat over het volgende :
Kunnen de internationale politici blijven treuzelen met het nemen van maatregelen omde bombardementen van de eigen bevolking in Libië aan banden te leggen ?
Kan een voetballer (die jarenlang tussen de Wereldkampioen bij Anderlecht heeft geleefd en gespeeld) zoveel geld vragen aan zijn nieuwe club, dat hij meer verdient dan de totale bevolking van zijn gast stad samen misschien verdient??
Kan onzen Elio zich veroorloven te spreken in naam van de meerderheid van de Vlamingen (nieuws van zondag) terwijlde regio waar hij wel verantwoordelijk voor is, bol staat van mankementen ??
Kan mejuffrouw Claes (dochter van onzen Willy) in Hasselt , de NVA verwijten tegen festivals te zijn, als deze partij aanklaagt dat de wettelijke procedure voor de aankoop van de festivalweide door de stad Hasselt, niet werd gevolgd ?
In het Engels wordt dit gedrag indecentgenoemd. Mag ik het vertalen als onfatsoenlijk?
De laatste tijd kunnen we getuige zijn van heel wat onfatsoen
De laatste dagen staat het nieuws volledig in het teken van de ongelooflijke catastrofe die zich voordoet in Japan.
Tijdens mijn professionele leven heb ik het geluk gehad te mogen werken onder een Japanse manager. Deze manager heeft mij niet alleen heel veel bijgebracht over management, hij heeft mij ook geïntroduceerd in de Japanse bedrijfscultuur . Ook heb ik het geluk gehad met deze Japanse manager een business trip te doen naar Tokio en natuurlijk heeft hij mij bij die gelegenheid laten kennis maken met de formele en informele geplogenheden van de Japanse samenleving.
Wat me vooral is bijgebleven zijn twee zeer merkwaardige ervaringen:
·De Japanse samenleving kent een personen hiërarchie die boven de zakelijke hiërarchie staat. Zo boog onze business partner(onze klant) dieper bij de begroeting dan mijn manager, omdat mijn manager klaarblijkelijk hoger in de hiërarchie staat dan onze business partner.
·Japan heeft eeuwenlang een zeer geïsoleerde samenleving gehad, U weet het, het waren de Nederlanders die als eerste de Japanse deur op een kier konden zette. Dit op zichzelf gericht zijn was heel sterk voelbaar . (Ik heb eenzelfde ervaring met mijn Koreaanse collegas en mijn ervaringen in Seoel.
We hebben ook kunnen zien dat de Japanse overheid heel zorgvuldig de informatie die naar de buitenwereld gaat blijft controleren en censureren. Het is pas u, drie dagen nade aardbeving en de Tsunami, dat de echte beelden (via het internet) tot bij ons komen en dat in een land waar letterlijk iedereen een smartphone heeft en een internet aansluiting .
Al die eeuwen van isolement zijn heel zeker niet weggeveegd met enkele decennia over communicatie.
We zien ook vandaag dat in ons wereldkampioenenland dat de mayonaise van Vlamingen en Walen na 1180 jaar roeren niet pakt. Tijd dus voor een scheiding.