De laatste dagen staat het nieuws volledig in het teken van de ongelooflijke catastrofe die zich voordoet in Japan.

Tijdens mijn professionele leven heb ik het geluk gehad te mogen werken onder een Japanse manager. Deze manager heeft mij niet alleen heel veel bijgebracht over management, hij heeft mij ook geïntroduceerd in de Japanse bedrijfscultuur . Ook heb ik het geluk gehad met deze Japanse manager een business trip te doen naar Tokio en natuurlijk heeft hij mij bij die gelegenheid laten kennis maken met de formele en informele geplogenheden van de Japanse samenleving.

Wat me vooral is bijgebleven zijn twee zeer merkwaardige ervaringen:

·         De Japanse samenleving kent een personen hiërarchie die boven de zakelijke hiërarchie staat. Zo boog onze business partner  (onze klant) dieper bij de begroeting dan mijn manager, omdat mijn manager klaarblijkelijk hoger in de hiërarchie staat dan onze business partner.

·         Japan heeft eeuwenlang een zeer geïsoleerde samenleving gehad, U weet het, het waren de Nederlanders die als eerste de Japanse deur op een kier konden zette. Dit op zichzelf gericht zijn was heel sterk voelbaar . (Ik heb eenzelfde ervaring met  mijn Koreaanse collega’s en mijn ervaringen in Seoel.

We hebben ook kunnen zien dat de Japanse overheid heel zorgvuldig de informatie die naar de buitenwereld gaat blijft controleren en censureren. Het is pas u, drie dagen na  de aardbeving en de Tsunami, dat de echte beelden (via het internet) tot bij ons komen… en dat in een land waar letterlijk iedereen een smartphone heeft en een internet aansluiting….

Al die eeuwen van isolement zijn heel zeker niet weggeveegd met enkele decennia over communicatie.

We zien ook vandaag dat in ons wereldkampioenenland dat de “mayonaise” van Vlamingen en Walen na 1180 jaar roeren niet pakt. Tijd dus voor een scheiding.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Groet,