Zoeken in blog

Foto
Foto
Over mijzelf
Ik ben Journée Wilfried , en gebruik soms ook wel de schuilnaam PAPOUM.
Ik ben een man en woon in LANDEN (België) en mijn beroep is gepensioneerde , slapen, goed eten en drinken..
Ik ben geboren op 04/06/1944 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielersport en tafeltennis, geschiedenis, reisverhalen, chansons, humor..
Inhoud blog
  • EINDE
  • Adieu l'Ami - Au Revoir.
  • De Flandriens uit Limburg.
  • Les soldats russes venus en France en 1916 .
  • HISTOIRE DU TENNIS DE TABLE - FP.
    Foto
      EINDE
     VAN DEZE BLOG

      26 08 2012
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    J. BREL

    C'est plein d'Uylenspiegel
    Et de ses cousins
    Et d'arrière-cousins
    De Breughel l'Ancien

    Le plat pays qui est le mien.

    Tous les chemins qui mènent à Rome
    Portent les amours des amants déçus
    et les mensonges des anges déchus.

    Foto
    Foto
    Foto
    Pelgrim

    Wat zich gaande voltrekt
    in de ziel van de pelgrim
    is niet een toenemend verlangen
    naar het bereiken van zijn reisdoel,
    niet het vinden van het heilige
    aan het einde van zijn bedevaart,
    maar zijn overgave aan de ruimte,
    aan de kiezels op zijn pad,
    zijn besef van niet-weten,
    zijn afdalen in de leegte.

    Zijn benen worden zijn vrienden,
    de regen zijn lijden,
    zijn angst wordt gericht
    naar de honden langs de weg,
    het vele legt hij af en hij rust in het Ene.
    Al trekkend komt hij nergens,
    voortgaande bereikt hij niets,
    maar zijn vreugde neemt toe
    om een bloem en een krekel,
    om een groet en een onderdak.

    Zijn reisdoel en zijn thuis
    vloeien samen aan de horizon,
    hemel en aarde vinden elkaar
    op het kruispunt van zijn hart.
    Het heilige verdicht zich
    in de dieren en de dingen.
    Zijn aankomst ligt verborgen
    in de wijsheid van het Zijn.

    Catharina Visser

    Foto
    De Weg.

    In de verte gaat een pelgrim,
    eenzaam over het pad.
    Met een blik voorwaarts,
    eindeloos turen naar het pad.
    Het pad dat hem leidt,
    de wind die hem begeleidt.
    Samen èèn met de natuur,
    de geur,het geluid en omgeving.
    Daar toont de schepping hem,
    nederig dat het pad van zand
    zo hard als steen is.
    Soms ook warm,koud en nat.
    De pelgrim stapt over
    het harde pad,
    met als enige vriend
    zijn schaduw.
    Samen op hun weg.
    When we got to the sea at the end of the world
    We sat down on the beach at sunset
    We knew why we had done it
    To know our lives less important than just one grain of sand.
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    En camino de Santiago
    Sur le chemin de St Jacques
    Iba una alma peregrina
    Allait une âme pérégrine
    Una noca tan obscura
    Une nuit si obscure
    Que ni una estrella lucia ;
    Que ne brillait aucune étoile ;

    Foto
    Foto

    Le patron de toutes les filles
    C'est le saint Jacques des Bourdons;
    Le patron de tous les garçons
    C'est le saint Jacques des Coquilles.
    Nous pouvons tous les deux nous donner un bouquet,
    Coquilles et bourdons exigent que l'on troque;
    Cet échange affermit l'amitié réciproque,
    Et cela vaut mieux qu'un œillet.

    Foto

    Dat een pelgrim bij terugkomst niet wordt herkend door de mensen thuis, is een geliefd thema in middeleeuwse pelgrimsverhalen. Waarschijnlijk wil de legende daarmee aanduiden, dat de pelgrim door zijn bedevaart een ander mens is geworden; hij is op Christus gaan lijken. Dat wordt uitgedrukt door de omstandigheid dat de mensen van vroeger de teruggekeerde pelgrim niet meer herkennen: hij beantwoordt niet meer aan het oude beeld, dat zijn nog hebben; de pelgrim is een nieuwe mens geworden.

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Betrouw geen pelgrim met een baard
    Die met een schooikroes geld vergaart
    Al beed'lend langs de wegen sjokt
    En met een deerne samenhokt.



    Priez pour nous à Compostelle - Barret et Gurgand - 1977.

    Par milliers, par millions, le besace à l'épaule et le bourdon au poing, ils quittaient les cités, les chateaux, les villages, et prenaient le chemin de Compostelle. Gens de toutes sortes et tous pays, ils partaient, le coeur brulant, faire leur salut au bout des terres d'Occident, là où la mer un jour avait livré de corps de l'apotre Jacques.
     
    Foto
    Foto
    Ik had het eerst
    niet in de gaten,
    en opeens
    zàg ik het spoor
    dat jij voor mij
    hebt nagelaten.
    Mon père .

    Assis dans un vieux fauteuil
    Recouvert d'un plaid usé,
    Il rêve de son passé,
    En attendant le sommeil.

    La fumée d'un cigare
    Flottant au-dessus de lui,
    D'une auréole, pare,
    Sa tête grise, de nuit.

    Vêtu d'un pantalon gris,
    Chemise de flanelle
    Sous le tablier bleu sali.
    Sa casquette est belle.

    Il sait déjà que demain,
    Sera le grand jour pour lui.
    Mais il ne regrette rien,
    Et partira seul sans bruit .

             
              ***
    Foto
    La mort .

    Le jour où tu viendras,
    A l'aube d'un matin,
    Me tendre les bras
    Me chercher par la main,
    Entre comme moi
    Par le fond du jardin.

    Tu essuyeras tes pieds
    Sur le grand paillasson,
    Pour ne pas marquer
    Tes pas dans le salon,
    Et n'oublie pas d'ôter
    Ton noir capuchon.

    La table sera mise
    Et le vin bien chambré,
    Quand tu sera assise
    Nous pourrons le goûter,
    Avant que je ne suive
    Ton ombre décharnée .

    Mais si tu préfères
    Par surprise me faucher,
    Au début de l'hiver
    Ou au soir d'un été,
    Pousse la barrière
    Elle n'est jamais fermée.

    Avant de m'emporter,
    De rendre ma valise,
    Laisse-moi griffonner
    Une dernière poésie
    Où je ferai chanter
    La beauté de la vie.

    Ce n'est pas ce matin
    Que je quitterai le port,
    Puisque de mes mains
    J'ai caressé si fort
    Ses lèvres de satin
    Que je t'oublie, la mort.


              +++
    Foto
    Foto
    Foto
    SEUL  SUR  LE  CHEMIN .

    J'ai traversé des villes,
    J'ai longé des cours d'eau
    J'ai rencontré des îles
    J'ai cotoyé le beau !

    Tout au long du voyage
    Rien ne m'a retenu
    Même pas un signe de croix
    Tracé d'une main tremblante.

    Le vent, la mer, la pluie
    M'ont façonné le coeur.
    Je suis leur propre image,
    Immuable douleur.

    Je fais signe aux oiseaux,
    Seuls amis de ce monde,
    Qui m'entraînent dans une ronde
    A m'en crever la peau.

    J'ai traversé des coeurs,
    J'ai rencontré des bras,
    J'ai caressé des fleurs,
    J'en ai ceuilli pour toi.
    Foto
    Foto
    Foto
    卓球
    Настольный теннис
    टेबल टेनिस
    Стони тенис
    เทนนิสโต๊ะ
    Bóng bàn
    탁구
    تنس الطاولة

    TENNIS DE TABLE
     MESATENISTA
    PING PANG QIU
     TISCHTENNIS
    TABLE  TENNIS


      photos courtesy  ITTF 


    乒乓球
    Stolni tenis
    Tenis Stolowy

    ITTF    TABLE   TENNIS 
        Classement mondial 
         26 - 08 - 2012  
    World  Ranking
    Weltrangliste
    Ranking Mundial
    Värlen Rangordning
    Classifica Mondiale 

    MESSIEURS :

    1. ZHANG Jike - CHN
    2. MA Long - CHN
    3. XU  Xin - CHN
    4. WANG  Hao -
    CHN
    5. MIZUTANI Jun - JPN
    6. MA  Lin  - CHN
    7.  BOLL Timo -  GER
    8. CHUANG Chih-Yuan - TPE
    9. OVTCHAROV Dim - GER
    10. WANG  Liqin - CHN
    11.  JOO Se Hyuk - KOR
    12. OH Sang Eun - KOR

    --    DAMES :
    1. DING Ning - CHN
    2. LI Xiaoxia - CHN
    3. LIU Shiwen - CHN
    4. GUO Yan - CHN
    5
    . ISHIKAWA Kasu - JPN
    6. FUKUHARA Ai - JPN
    7. FENG Tianwei - SIN
    8. KIM Kyung - KOR
    9. GUO Yue - CHN
    10. WANG Yuegu - SIN
    11. WU Yang  -  CHN
    12. TIE Yana - HKG

     

    Info  =  www.ittf.com 
    ( anglais,allemand,chinois).

    http://www.ittf.com/_front_page/itTV.asp?category=ittv_New

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    December 1990 - Pantoum.

    De noodklok belt slechts éénmaal
    Komt weldra de ultieme speeltijd
    Ademen voor de laatste maal
    Gelukkig geen haat noch nijd
    Toch af en toe een flater
    Een zorg is dit voor later
    Lopen van os naar ezel
    Toch af en toe een flater
    Niet knikkers tellen, wel het spel
    Lopen van os naar ezel
    Dagelijks goed aan de kost
    Niet knikkers tellen, wel het spel
    Verwachtingen zelden ingelost
    Dagelijks goed aan de kost
    De beste blijft mijn moeder
    Verwachtingen zelden ingelost
    Water is het kostelijkste voeder
    De beste blijft mijn moeder
    Om bestwil een toontje lager zingen
    Water is het kostelijkste voeder
    Op zoek naar de diepte der dingen
    Om bestwil een toontje lager zingen
    Komt het varksken met de lange snuit
    Op zoek naar de diepte der dingen
    Nu is dit pantoumeke bijna uit
    Komt het varksken met de lange snuit
    Ademen voor de laatste maal
    Nu is dit pantoumeke bijna uit
    De noodklok belt slechts éénmaal.

    Tibertyn.    ***
    Foto
    Kleine mensenhand
    strooit op winterse dag
    kruimels voor de mus.

    Schelpen op het strand
    die worden door de branding
    voor ons kind gebracht.

    Molens in de wind
    draaien, draaien, en draaien
    in het vlakke land.

    Kerstman in de straat
    borstelt met grote bezem
    sneeuw weg van de stoep.

    De dode takken
    breken af bij felle wind
    van de avondstorm.

    Kreten in de nacht
    van kikkers in de vijver
    lokken de reiger.

    Hulpeloos jong lam
    verloren tussen struiken
    waar de wolf vertoeft.

    De werkzame bij
    zoekt in de roze bloesems
    lekker naar honing.
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    The country with the biggest population in the world, the People's Republic of China, regards this sport as the most important.”

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    De pelgrim.

    Hij is op de weg alleen 
    al weet hij nog niet waarheen
    maar ergens stond geschreven
    dat hij die richting moest gaan
    en aarzelt hij soms even
    langs de eindeloze baan
    terwijl hij in zijn hart voelt
    dat velen eerder gingen
    mijmerend over dingen
    terwijl een windje afkoelt .
    Verder dan Rome loopt de weg.
    Ervaringen van een pelgrim.
    03-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Philippe Noiret

    Tijdens de jaren tachtig werd ik aanzien als een dubbelganger van Philippe Noiret.  Eerst kon ik dat niet geloven, tot ik eens een hoed opzette, een lange bleke regenjas aantrok, een sigaartje tussen de lippen nam en enkele grimassen maakte voor de spiegel. Sedert die dag moest ik  aanvaarden dat het wel zo was. Dit was niet lachwekkend.  Ik kon er mee leven.

    DE ACTEUR PHILIPPE  NOIRET.

    Philippe Noiret  heeft in theater, film, cabaret, en ook op de radio  prestaties gebracht die van hem een topper in zijn vak maakten.  Hij werd gelauwerd met Oscars en met La Légion d’Honneur. Deze acteur had een Belgische moeder. Zijn vader was verkoper van  mannenkledij. Te Rijsel, in de meest Vlaamse stad van Frankrijk, werd hij geboren. Door vaders beroep moest hij vaak verhuizen en zo kon de jonge Philippe  nooit goed zijn op school. Wel werd daar ontdekt dat hij een prachtige stem had. Bij ‘ Les Petits Chanteurs à la Croix de Bois’ en  in de toneelgroep van zijn college ontwaakte de toekomstige acteur. Met een kameraad schuimt hij eerst de cabarets af van Parijs. Op het podium als komiek drijft  hij de spot met alles en nog wat.  ‘ Zondagnamiddag met de radio in een luie zetel ’ maakt  van  hem een  bekende Fransman. Hij kan weldra solliciteren bij  het  nationaal theater te Parijs waar hij groeide van rol tot rol. Gedurende de fifties heeft hij gespeeld in wel veertig  klassieke stukken van Molière, Corneille,  Shakespeare,  Hugo,  Brecht,  Claudel,  e.a. … .   

    Als kanjer uit het theater maakt hij in 1956  plots een sprong naar de filmwereld  voor ‘ La Pointe Courte’  van  Agnes Varda . Dit is de eerste  film van ‘ La Nouvelle Vague’.  Noiret is een beetje te dik om ‘jeune premier’ te spelen. Maar omwille van zijn ‘nonchalance’,  van zijn vleugje humor en van zijn ‘elegance’, aanvaarden grote actrices hem graag als medespeler. Hij komt op het witte doek naast godinnen als Romy Schneider,  Simone Signoret  en  Catherine Deneuve.  Philippe  Noiret  scoorde hoog in  ongeveer 125 films .

    Enkele titels van deze films :

     

    ALEXANDRE LE BIENHEUREUX    -   ZAZIE DANS LE METRO   -   LA GRANDE  BOUFFE  - L’HORLOGER DE SAINT PAUL  -   LE VIEUX FUSIL   -    NUOVO CINEMA PARADISO -IL DESERTE DEI TARTARI -      IL POSTINO   -    COUP DE TORCHON   -   LES RIPOUX -LE ROI DE PARIS     -     QUE LA FETE COMMENCE -

     

    Het verhaal van  ‘Que la Fête commence’ uit 1975 '  speelt  zich af  tijdens de periode tussen Louis XIV  en Louis XV,  tussen  22 en  30  jaar verder in de tijd  na  de eerste Slag van Neerwinden  die in de geschiedenis staat gebeiteld  op   29 juli 1693.  

    Voor Philippe Noiret waren liefde, vriendschap, genegenheid  zeer belangrijk.  Hij werkte hard om er als acteur te komen,  en nog meer om vijftig jaar lang één van de meest populaire topacteurs te blijven.   Gedurende 44 jaren was hij getrouwd met de actrice Monique Chaumette.  Zij hadden één dochter Fréderique en twee kleinkinderen , Deborah en Samuel.. Hij hield van honden en van paarden.  Hij rookte iedere dag van zijn leven twee sigaren. Hij woonde in een landhuis te Montréal (Frankrijk)   ten Westen van  Carcassonne. Van hem zijn de woorden :  ‘ Het leven is een enkele reis ; de reis is kort, laten wij  dan maar onze weg afleggen in eerste klasse ‘  en  met zijn  prachtige stem  zei hij ook nog  eens  dit :   ‘ Het opperste geluk ervaar ik wanneer ik met mijn kont goed ben gezeten op mijn  paard, met mijn neus in de ochtendfrisheid , met in de verte de besneeuwde toppen van de Pyreneeën, en met mijn labrador die glimlacht en zijn tong laat hangen ‘ .

    Deze charismatische figuur uit de international filmwereld  werd begraven in  Le Cimetière de Montparnasse   te Parijs. Hij rust er naast  Jean Poiret, een ander groot acteur, en naast vele artiesten en vrienden .  Hij stierf op 23 november 2006.







    03-05-2008 om 00:00 geschreven door Papoum

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    30-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Neerwinden 1693
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Une journée particulière.

     

    Je me souviens de nos leçons d’histoire. Enseignée à partir du manuel transmis d’élève à élève, l’histoire nationale et internationale nous était donnée à pleines cuillères, entre l’algèbre, la gymnastique, le latin, et bien d’autres branches nécessaires à notre éducation de bon chrétien. En 1962-63 j’avais hérité d’un livre déjà utilisé par C. Bouvier l’année précédente. Quarante ans plus tard ce livre d’occasion avait toujours sa place  dans le désordre de mon bureau. A présent que internet, bibliothèques, revues, cercles d’histoire,  voyages,   musées,  idées de sagesse,  me sont accessibles, étudier l’histoire est devenu  mon plaisir.

     

    Sur les routes de Hesbaye tant de choses se sont passées. Certains de ces chemins et sentiers,  qui nous amenaient au collège, avaient déjà été tracés par les premiers agriculteurs d’il y a cinq mille ans ou par les Romains. Ils ont servi en temps de paix pour aller au travail, au marché, à la fête, à  l’église, en pèlerinage, et  quelques fois aussi ils ont servi  en temps incertains au passage d’hommes armés. Ainsi , le 28 juillet 1693 les forces militaires de Louis XIV  avaient quitté leurs campements situés les jours précédents à Vinalmont et sur les bords de la Mehaigne. ‘En silence et en sourdine’ elles montaient vers le centre de la Hesbaye. Infanterie, cavalerie, artillerie, remplissaient nos routes. Le Roy Soleil  avait donné les moyens  à  90 unités à pied et 200 cents unités à cheval  pour un combat contre ceux qui s’opposaient à sa puissance. En ce même jour Guillaume III avait trouvé à Neerwinden une bonne position  : colline, prairies, champs, routes profondes, cours d’eau et haies d’aubépine.

    La Ligue d’Augsbourg  avec 50.000 hommes avait décidé d’y faire face à la France, forte de 75.000 hommes. Le lendemain se déroulerait la plus sanglante des batailles de ce siècle-là,  une journée de folie et d’horreur.   PUGNA  AD  NERWINDAM .

     

    Le Prince d’Orange (Gulielmus III Dei gratia Britannorum rex) qui était également  roi d’Angleterre, s’opposait à Louis XIV (Ludovicus Magnus Rex Christianissimus). Ces grands se faisaient la guerre (1688 - 1697)  sur terre et sur mer, conflit appelé Guerre de Succession du Palatinat. Cela s’est terminé après épuisement des combattants. Le Premier Traité des Barrières ramena un peu la paix. Toutefois la Hollande pouvait placer des garnisons à Nieuport, Ostende, Courtrai, Mons, Ath, Charleroi, Namur, Luxembourg. Rapidement ( 1700- 1713) suivrait la Guerre de Succession d’Espagne dont une des batailles s’est déroulée  le  23 mai  1706  à   Ramillies,  douze années plus tard.

     

    A un tir et demi de canon de leurs ennemis, les forces françaises firent halte. A l’ouest des murailles de Landen les hommes de Guillaume III dressaient des barricades sur 3 km. En une nuit trois villages furent rapidement transformés en forteresses, et dès la première clarté débuta ‘ La Première Bataille de Neerwinden. Les canons de l’artillerie des alliés étaient très efficaces jusqu’à ce que les dragons  de la  Maison du Roy étaient appelés aux combat. 

    ‘ Messieurs, souvenez-vous de l’honneur de la France’ cria le Henri de Montmorency, Maréchal de Luxembourg, en envoyant 28.000 hommes dans un troisième assaut, des  dragons qui étaient des mousquetaires très mobiles à cheval pouvant aussi livrer combat à terre car aux canons de leurs fusils ils montaient la baïonnette de Vauban, une arme nouvelle. A cette bataille aussi ont participé  au moins quarante mille chevaux et mulets. Après l’heure du thé les généraux de Guillaume III décidèrent d’incendier les champs et fermes où les gens d’ici  avaient cultivé le froment et l’orge depuis le néolithique.

     

    Après les orages des jours précédents, le grand soleil était revenu en ce 29 juillet 1693.  Une chaleur lourde, la fumée des incendies, les énormes pertes subies,  mettaient les combattants dans un enfer indescriptible. Le Prince donna le signal pour un repli tactique, mais dans un désordre complet, ses troupes prirent la fuite vers Namur et Louvain. Surtout sur les bords et dans la Petite Gete la mort frappait les moins forts, les maladroits, les malchanceux. Les français ont crié victoire. Leur Maréchal se prit pour un Dieu. Il a griffonné un message qu’au galop, le Comte d’Artagnan a porté au Roi de France. Mais, après un tel massacre, il n’y avait pas de vainqueur. Pendant un siècle d’ailleurs, le déroulement et le résultat de cette bataille ont été sujets de discussion dans de nombreuses académies militaires. C’est probablement  pourquoi  le  18 mars 1793  au même endroit aurait lieu  la  Seconde Bataille de Neerwinden , le match  retour. En 1693 les pertes en vies humaines et en chevaux dépassèrent toute raison. Selon les sources elles se chiffrèrent entre 27000 et 30000 morts, 20000 blessés,  et plus de 10000 cadavres d’animaux.  Pourtant cette  Bataille n’avait duré que douze  heures.

     

    Guillaume III d’Orange de la très riche République des Sept Provinces et d’Angleterre, qui s’était replié près de Vilvorde. Afin de retrouver la discipline dans son armée, il fit fusiller neuf soldats tirés au sort pour manque de courage,  engagea des recrues  pour recomposer ses régiments, et déjà  au 15 août  il organisa à Bruxelles un grand défilé militaire pour prouver qu’il était invaincu. Le Maréchal de Luxembourg quitta la  Hesbaye  via Waremme dès les premiers jours d’août, car il n’y avait ni à manger ni à boire, et grand danger d’infection il y avait dans les habitations devenues inhabitables. Unité après unité, après avoir touché leur solde, et après pillage total des  maisons, des granges, des champs et du couvent d’Hélecine, ils sont retournés d’où ils venaient. Certains parmi eux ont été reçus comme des héros à Paris où les drapeaux  pris aux alliés étaient exposés au parvis de la cathédrale de Notre Dame.

    Sont restés sur place des militaires sans cocarde ni uniforme et des prêtres, cuisiniers, charrons, cordonniers, et autres,  qui comme entrepreneurs, débarrasseurs ou journaliers, avaient du travail. Parfois leurs noms de famille ont été transmis jusqu’à nous. Il fallait déshabiller et déchausser les cadavres à enterrer. La valeur du matériel abandonné était énorme : canons, munition, mousquets, baïonnettes, cuirs, couvertures, selles, charriots, tentes, vidanges. Il fallait amputer, désinfecter, laver, confesser, et tant de victimes encore, hommes et chevaux,  mouraient seuls dans la douleur durant les jours suivants. Ceux qui étaient devenus fous à cause des atrocités vécues ou de leur fièvre, traînaient sur nos routes. Ils parlaient toutes les langues, ils n’étaient d’aucune nation car mercenaires, ils venaient de tous les horizons. Il fallait garder les prisonniers, rapatrier les invalides et parfois les cercueils, s’occuper des chevaux sacrifiés, blessés, ou errant sans cavalier dans nos plaines. Des milliers de mouches et même des loups et des chiens sauvages, étaient attirés par les odeurs. Le danger d’une épidémie était omniprésent. On peut retrouver que les villes de Huy et de Namur  avaient absorbé 4000 blessés  et 1500 prisonniers, et que sur le territoire  d’Avernas avait été rassemblée une montagne de souliers, de vêtements, et de matériel militaire ayant appartenu aux morts et  aux fuyards.   

     

    L’été suivant Lord Perth revint visiter la région afin d’y retrouver les têtes de mort et des fantômes qui la nuit donnent la chair de poule. Mais  à sa surprise, dans son récit de voyage il  marquerait  qu’il avait été émerveillé  par la beauté de la campagne où le vol des hirondelles l’avait enchanté et dans laquelle jusqu’à l’horizon la couleur rouge des coquelicots  ressemblait  à  du  sang .  En douze mois la nature faisait déjà oublier ce qui s’était passé.

     

    Cycliste-pèlerin de grands chemins je me suis arrêté plus de cent fois dans des endroits intéressants que par modestie je ne citerai pas. Près de Landen, ville frontière souvent détruite par les malheurs de l’histoire, il y a depuis 1780 une chapelle. Voilà un lieu pour réfléchir sur la vie et sur la mort, dire une prière, faire le chemin de croix, respirer un peu, simplement manger un fruit ou un bout de pain avec du sirop, lors d’un tour à bicyclette. Déjà citée au seizième siècle, à cette chapelle le vendredi-saint les fermiers venaient y prier et chercher une plaque de gazon qu’ils transféraient à leur domicile. C’était dans l’espoir de mourir dignement et sans souffrance. Ce site bucolique se trouve à un carrefour de cinq chemins appelé sur les anciens plans de cadastre ‘ carrefour de l’homme mort ‘.   

    La  Chapelle de la Sainte Croix.    (monument protégé  AR 27/10/1982 )  est  là..

     

    L’ histoire  est un immense jardin.  Quel plaisir d’y bêcher un peu à mon âge.

     

    Wilfried Journée  .

    Avril 2008 -  Ancien du Collège.

     

    dédié à  RP Martin  Hoeven ,

    prieur  des Pères Croisiers de Hannut,

    fondateur du Foyer Culturel du Collège Ste Croix

    qui jadis (1975)  s’était beaucoup intéressé au même sujet.

     

     

     

    30-04-2008 om 00:00 geschreven door Papoum

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    25-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wielen en frieten volgens Wilfried.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Binnenkort wil  Wilfried hier info brengen over hoe frieten het best zijn.

    Voorlopig zijn we nog altijd in de knettergekke wielermaand april 2008  en blijft wielrennen en fietsen een hoofdonderwerp op deze blog , ook al kwam er kritiek van ene Sophie Lintermans.
    Deze ex-Huldenbergse , ex-Connecticuterse, verblijft thans op een hooggeschoold studentenkot te Leuven.  Zij zou volgens wat wordt beweerd de Ronde van Vlaanderen voor dames kunnen winnen , maar zij verkiest fysica, biologie, antropologie, technologie, strategie van de multinationals, genetica, natuurbeheer,  ...    en laat zich liever per motorcycle rondrijden dan zelf op pedalen te stoempen. Kunnen wij haar dat kwalijk nemen ?    Wij wensen haar geluk in de studie en in de liefde.  Zijn mag van ons doctor honoris causa   ( pas op Sophie voor ... in cauda venenum ...) van vele universiteiten worden  en zij mag ook bouwen aan een groot gezin.

    Om trouw te zijn aan mezelf volgt hier nu mijn pronostiek voor komende zondag in de derde topklassieker van deze maand   Luik- Bastenaken- Luik.   Nu ga ik tot vijf namen.

    1.  Thomas DEKKER     
    2.  Davide REBELLIN   
    3.  Damiano  CUNEGO
    4.  Cadel EVANS    
    5.  Philippe GILBERT

    25-04-2008 om 18:25 geschreven door Papoum

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    13-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zimmermann I wrote .. Robert Allen or Arthur-August ?

                                                           Zimmermann

     

    SPECIAL CITATION PULITZER PRICE 2008.

    Bob Dylan
    For his profound impact on popular music and American culture, marked by lyrical compositions of extraordinary poetic power.

     

     
    Mention spéciale du Pulitzer pour Bob Dylan .

    Wat kan ik hier nog toevoegen over Bob Dylan. Er zijn via Google  ongeveer twintig miljoen items op internet te vinden over deze zeer grote  figuur.  Even surfen dus.  In 2006,  na jaren van stilte, verscheen hij plots weer in de belangstelling . Van de  toen  verschenen  CD   van hem werden op één week tijd 192.000 exemplaren verkocht. Nu  kreeg hij een bijzonder eerbetuiging.   Voor iemand van mijn leeftijd is het goed te voelen dat onze idolen uit de sixties nog steeds meetellen. De echte naam van singer/songwriter Bob Dylan, de man met gitaar en harmonica, is altijd  Robert Allen Zimmermann  geweest. Graag wil ik het hier hebben over een andere "Zim" die ik altijd heb bewonderd en die  wat vergeten wordt, ook in de drukke wielermaand van april 2008. Ik schreef eens deze bijdrage voor  www.dewielersite.net over volgende wielerkampioen:

     

    Artur August Zimmermann was één van de eerste renners die rijk werd door het wielrennen. Zimmermann was een Amerikaanse pistier ook wel 'Zimmy' genoemd of beter 'de vliegende Amerikaan'. Hij kon de tweehonderd meter rijden op 12 seconden. In het begin van jaren 1900 kwam hij naar Europa  en de Vliegende Amerikaan vroeg 25 duizend frank en een som van 1250 frank voor elke deelname aan een manifestatie, een percentage op het geïnde geld (en dat kon oplopen tot 30%), met een garantie van 25 duizend frank om het inkomensverlies te compenseren om diverse redenen. Het succes van Zimmermann was enorm: in enkele wedstrijden waren er zo'n 45 duizend toeschouwers. (Antonio  Giancane)

     

    Zimmermann was de enige blanke Amerikaan die tegen de zwarte sprintkoning "Major" Taylor wilde koersen. Hij was zelfs bereid om Taylor met raad en daad bij te staan, iets wat in het racistische Amerika van die dagen eerder een unicum mag genoemd worden. (X)

     

    In de context van de sociale, culturele en economische situaties van het laatste decennium van de negentiende eeuw staat de boomlange Amerikaan Arthur-August  Zimmerman  aan de top van de zowat 600 profs die toen in Noord America de wielersport gedurende een aantal jaren zeer belangrijk maakten.Op een kleine versnelling verhoogde hij geleidelijk de cirkelvormige beweging van zijn benen tot op een fenomenaal toerental van bijna 200 per minuut. Op die manier won hij eerst als amateur en vanaf 1894 als betaald sportman een totaal van ongeveer duizend koersen, meestal op wielerbanen en over korte afstand. Hij koerste op Hoge Bi, op Star (= klein wiel vooraan, groot wiel achteraan) en op zijn beroemde Raleigh tweewieler. Het zinloze van de in 1893 geldende reglementering omtrent het statuut van de amateur is duidelijk in het volgende. De wereldkampioen (de grote Zim)won in 1893 101 van de 110 nummers waarin hij startte. Volgens de 'New-York Times' won hij toen 29 fietsen, meerdere paarden met tuig en kar, een half dozijn piano's, een huis, allerlei meubelstukken, dertig horloges, zilveren schalen, medailles en juwelen om een winkel te openen. Maar de man kon die dingen niet verkopen (alleen wegschenken aan zijn vrienden) omdat eens dat hij geld in zijn hand nam, dan was hij foutief bezig en kon hij geschorst worden.
    Na zijn topjaren als sportman, bouwde A.A.Zimmerman zelf fietsen, in de A.A.Manufacturing Company in Freehold New Jersey.  (Wilfried Journée)

     

    Het geheim van deze Vliegende Yankee was dat hij reeds besefte dat sneller op klein verzet fietsen  ( in zijn geval met stangen van 15,875 cm  en 17 X 7  = 5m33 ) mits voldoende training een beter resultaat kon brengen dan zwaardere langzamere pedaalstoten.  Een eeuw later deed Lance Armstrong hetzelfde op de weg. 

    De zeer lange kerel die deze Arthur-August was , muntte ook uit door zij elegante verschijning van perfect gentleman.
     

    Egenlijk was hij een kerel zoals mannen van nu die ik ken, en ik denk aan  Hans Lintermans,  Johan Frison, en Victor Pennings,  mannen van méér dan  1 meter 90  die aan het velo'ke  ook veel  eer  bewijzen.







    13-04-2008 om 09:39 geschreven door Papoum

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    07-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brief aan liefste Schat.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Tomatin , maandag 25/05/1987  -  13u00 .

    Terwijl ik zo aan het fietsen was , dacht ik bij mezelf ' Ik ga eens schrijven naar dat kleine meisje van mij' .
    Natuurlijk doe ik dat in het mooiste schrift dat ik heb, en niet in een gekribbel als dat van je zus.  Als ik terug thuis kom, moet gij mij eens alle stouterikkerijen vertellen die mama en Anne hebben gedaan terwijl ik weg was. Zelf ben ik hier in Schotland altijd braaf geweest. Zorg ook dat Bibi eten en drinken krijgt.
    Vandaag is het opeens kouder geworden en dus fiets ik maar in mijn lange broek.  Juist ben ik voorbij gekomen aan een heel mooie speeltuin. Volgend jaar zullen we met de hele familie eens naar Schotland reizen en dan gaan we daar zeker binnen. Nu ben ik bollekens aan het eten. Zij noemen dat hier 'fried mushrooms' en het zijn kampernoelies gebakken in frietenvet. Er is een lekkere tartare saus bij. Kinderen noemen ze hier 'childeren' en meisjes 'girls' , maar om die woorden uit te spreken moet je de mond bijna toehouden en de klanken door je neus blazen.
    De Schotse zon scheen gisteren zo fel dat mijn armen en benen bruin zijn geworden. Ik ben naar boven op een hoge berg gefietst. Het was moeilijk bergop, doch altijd doorheen mooie bossen, langs een rivier, nabij een ' loch ' . Dit laatste is een meer, een groot water. Er was daar veel wind en de surfers maakten er pret op hun zeilplanken.. Ik ben daar blijven kijken. Voor  10 £  kon zo een plank worden gehuurd, alsook de speciale kledij en  een reddingsvestje. Dat maakt 640 franken in ons geld. Toen ik uit die winderige omgeving kwam naar mijn fiets, ontdekte ik dat er geen wind meer in mijn voorste band was.  Ik herstelde , maar vond geen gaatje in mijn binnenband.. Toen zag ik dat wat verder een klein meisje en haar moeder stil aan het lachen waren. Die deugnieten hadden mijn fietsband afgelaten !
    Dit is een mooie reis . De dagen gaan zo rap voorbij, dat ik nog niet meer weet welke dag het wel is.  Zo schreef ik bovenaan deze brief dat het maandag 25/6 is, maar nu besef ik pas dat het al dinsdag 26/6 is, want dat staat op de rekening die ik nu moet betalen  in restaurant 'Little Chef' waar ik aan het eten was.  Het was hier geen Mac Donald, maar veel beter. Nu sta ik klaar om te rijden naar het grote meer Lochness, waar zoals alle Schotten beweren  er een groot monster zwemt. Met mijn mes zal ik proberen een stukje van de staart van dat monster af te snijden en voor U mee te brengen..
    Wees altijd lief en braaf.  Ga   -  na  'Kwidam'  - direct slapen en maak geen ruzie met je grote lieve zus.
    Vele kussen van papa.

    (fietsende pelgrim aan zevenjarig Tinneke).

    07-04-2008 om 01:44 geschreven door Papoum

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    29-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.SAMARKAND 1978.

    Tamerlan en Oulougbek.

    ‘Ik heb mijn eindwerk aan de universiteit gemaakt over  De Blauwe Vogel . Ken je die  ? ‘

    Zij schiet deze pijl af naar mij,  terwijl haar twee blauwe kijkers ernstig naar me toekomen.

    Alhoewel er twee lichtjes in mijn kop aanslaan op dat moment, krijg ik toch een injectie van schaamte, plots al die leraars vervloekend  die me lessen gaven van ‘ Taal en Schrijvers’, maar die amper de naam Maeterlinck  hadden genoemd, onze enige landgenoot die eens de Nobelprijs voor literatuur had gekregen. Gelukkig ben ik af een toe een invaller bij een Quizploeg die zich zelden hoog kan klasseren, maar door het bier en  met wat geluk toch  kan scoren op moeilijke vragen . ‘Maurice Maeterlinck’ schuif ik door naar haar leuk gekruld oortje, tussen de discomuziek en het geroezemoes van geanimeerde gesprekken . ‘In ons Onderwijs krijgt deze kunstenaar niet de plaats die hij verdient. Hij werd nooit goed begrepen en verbleef ook te veel in Parijs . ’

     

    Wij  komen uit een kleine stad waar er een reisagentschap is met de naam  De Blauwe Vogel.  De gewone man wordt via deze organisatie met autobussen gebracht naar Parijs, naar Lourdes  (…ik maak een groot kruisteken) of naar de Bourgogne (glou, glou, glou … ).

    Natasja glimlacht, herkent Frankrijk,  en voor  mijn antwoord  krijg ik een goed punt.

    Ik neem een slok van mijn koud drankje , brrrr …  Siberisch fris zijn die ijsblokjes !

     

    Wij zitten in de Bar Intourist,  boven op de open dakverdieping van  het  Hotel Samarkand  te Samarkand, wij de overlevenden na een zware dag. Met acht volkstoeristen, vergezeld en in het oog gehouden door twee vrouwelijke gidsen, zijn wij de onvermoeibare, de sterke Belgen.  De andere twaalf van onze groep verdwenen, met pijnlijke voeten of met buikkramp, stiekem naar hun kamer. Onder onze schoenen, vuil van het stof van de steppen van Centraal Azië, rust een stevig Sovjetgebouw. De wijde hemel staat vol met sterren. Wij voelen ons schitterend, vijftig meter hoog. Daar beneden, op de pleinen en in de lanen, zien wij lichtjes van de reeds slapende straten  waar af en toe nog een taxi of een late autobus zich beweegt. Rust heerst over deze befaamde halte.  Deze stad was reeds een bekende oase vooraleer er bij ons steden bestonden. Het  oude legendarische Marakanda  was zo machtig dat het gedurende drie jaren kon weerstaan aan de belegering van  Iskander   (Alexander de Grote).

     

    Duizeligmakend  hemels is het hier . Niets van dat gewriemel, van die te vele neonlampen, uit onze steden bij nacht.  De lauwe avondwind  komt van over vlakten waar hij het zand heeft afgekoeld.  De geuren van planten en bomen, van dieren en van mensen, vermengd met wat rook uit het houtskoolvuur, geven ons langzaam nieuwe krachten. De krekels zijn er weer, zoals elke avond, en ook de nachtvlindertjes en de vliegjes. Marcel  kocht een fles wodka

    Frans en  Arlette  zorgden voor rode wijn uit Armenië. Dat ging allemaal vlot met enkele U.S. dollars, eigenlijk bestemd voor gebruik in tussen New-York en San Francisco, maar die in  het Oezbekistan van toen  zeer veel  waarde hadden.

     

    Reeds om negentien uur hadden we gegeten.:  koude soep, plat brood, omelet, salade, kaas.  Nu is het dicht bij middernacht en wij wachten op spiesen met stukken lamsvlees en lekkere ajuin. Onze oeverloze honger naar alles wat deze stad biedt, zullen wij op deze manier proberen in te tomen. Ikzelf had dollars verzameld voor de  balalaikaspeelster, een jonge dame die opviel  omdat zij zo vlak vooraan was, dat zij zelfs geen kin had..  Ook  voor  de glimlach van de saxofonist was er nog genoeg . Zij aten en dronken ook vrolijk met ons mee  volgens plaatselijk gebruik. Daarom zouden deze muzikanten onbeperkt blijven verder spelen  tot wij in slaap vielen.

     

    De nacht is zoveel mooier dan de lange hete dag in het zonlicht.  Hij zet aan tot de liefde, tot de zo nodige lafenis, en tot het schrijven van schone sprookjes en gedichten.  Het was een dag in ons leven geweest die ons zoveel kans had geboden op geluk.

     

    We zijn nu intens bezig met verbroederingen tussen Oost en West. Voor onze Oezbeekse broers en zusters, en voor alle dames en heren van tot hiertoe nog ongekende nationaliteit, kwaliteit en moraliteit, zijn wij niet koel. De danspassen zijn langzaam en de gevoelens teder, onze glimlach is breed, de gesprekken  zijn divers en  zeker niet  pervers .

     

    - Ken jij  Tyl Uylenspiegel de grote revolutionair ?   zo vraagt iemand me , vervolgend met     ‘ Ik werkte een tijd geleden samen met Sergeï Botjarov, onze staatskineast, die een  film maakte over  Tyl Uylenspiegel  uit Vlaanderen.   Heb je die film al gezien  ?

    - Neen, ik heb er over gelezen, over die nieuwe film. Ik  ken het boek van Charles Decoster.  Wacht even …   ik drink nog wat,  en ik dan zeg luid het volgende : ‘Au mois de mai lorsqu’en  Flandre  fleurissait l’ aubépine,  à Damme  naquit  Tyl le  fils de Claes, le charbonnier,  et de la belle Soetkin  ...  ‘  hetgeen de eerste zin is van dat boek.

     

    Wanneer  er  een slow  komt  vraag ik  onze gids ten dans, ook al is ze zo klein en  vederlicht.

    -‘ Ikzelf zou je graag iets teruggeven en eens je gids zijn, bij ons in Vlaanderen. Aan jou Natasja,  zou ik Brugge laten zien en het schone Damme van Uylenspiegel, en dit zou voor mij een  eer en een genoegen zijn. Wij zullen er de grote Lamme Goedzak  pannenkoeken eten, met  suiker, aardbeienconfituur, en dubbele grote bol vanille-ijs. Omwille van onze vriendschap, zullen we  witbier drinken  tot wij  piepelzat  worden, en op zijn  Russisch gooien we dan in het land van Uylenspiegel  de lege glazen kapot  !’.

     

    De kleine blonde antwoordt :  ‘Dat zal wel nooit kunnen gebeuren, het is toch zo heel ver  voor mij  … en  jij gaat  me daar te dik maken,  met al je plannen !

    Uiterlijk koel, administratief correct,  begaafd  en zelfs een weinig geleerd,  goed in haar vak, was onze Intourist gids Natasja gedurende die avond.  Via  Maeterlinck en Decoster, mocht ik even doordringen in haar wereld, gevuld met taal en litteratuur, en vertalingen van het  Frans naar het Russisch.  Doch, het is nooit wat geworden.  Zij kende dat prachtige chanson van  Gilbert  Bécaud niet,  met die Nathalie van ‘xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />XML:NAMESPACE PREFIX = ST1 />la Place Rouge’.  .

     

    Op het kruispunt van vele wegen ligt  een Parel van de Islam, het Rome van het Oosten.

    O,  Samarkand,  zie ik je ooit  terug , bij dag of  bij nacht,  in  dit leven  of  later    ?

     

    Het zou evenwel verkeerd zijn te denken dat die uren gevuld met wodka, muziek, smakelijk vlees, vers brood, en goed gezelschap, het hoogtepunt was van onze groepsreis van toen.

    Op 28 juni van 1978  stond ik gedurende lange tijd in de grafkelder van de Timouriden uit de 14de en 15de eeuw.  Dat is het wat ik van die reis nooit zal vergeten.

     

    Doorheen mijn brein, doorheen mijn lichaam, straalde een felle energie. Die kwam van de zon, maar ook van iets dat onverklaarbaar was, in een ruimte met bovennatuurlijke aanwezigheid, tussen muren, vloeren, plafonds, versierd met goud, azuurblauw,  geometrische en grafische tekeningen. Daar stond ik toen in de Gour-Emir,  tussen islamitische architectuur behorende tot het werelderfgoed, een gebouw dat niet opvalt door grote afmetingen, doch dat een juweel is, op mensenmaat  gemaakt,  voor de eeuwige rust van grote en wijze mannen uit het Oosten.

     

    In dat mausoleum ligt Tamerlan, de grote veroveraar. Maar ook zijn kleinzoon Oulougbek,  geleerde en filosoof, rust er samen met nog meer familieleden, plus hun geestelijke leiders. In het oude mausoleum van deze Stad verloren tussen de windstreken, liggen de beenderen en schedels van deze grote emirs  reeds eeuwenlang . Over leven en dood, over gras, water en goud,  over mens, paard en kameel, over al wat kwam, groeide  en ging, zelfs over goed en kwaad,  tussen de Zwarte Zee  en  de Indus hebben zij  beslist.

     

    Tamerlan, Timoer de Kreupele, of Amir Timur, die van 1370 tot 1404 elke veldslag won omdat hij de vertegenwoordiger van Allah was die de gerechtigheid terugbracht waar zij was verloren geraakt. Deze Timoer, staat bekend als een van de meest vermaarde en meedogenloze veroveraars uit de wereldgeschiedenis.  Hij beweerde een afstammeling te zijn van Djengis Khan, en al was dat misschien niet waar, toch is hij enkel te vergelijken met deze Mongoolse  leider. Timoer  was een militair genie  die met  zijn  ruiters, die handig waren met boog en pijl, gedurende een periode van vijfendertig jaren  iedere tegenstand overwon . Transoxanië, Afghanistan, Iran, Mesopotanië, Armenië, Georgië, Rusland, Litouwen, India, Syrië en Turkije veroverden deze Turkmeense-Mongoolse mannen op hun paarden.  Zij verwoestten Bagdad en Delhi,  maakten tientallen steden met de grond gelijk.  De manschappen, die diverse talen spraken,  hadden geen medelijden met de overwonnen tegenstrevers. Zij onthoofden meestal de verliezers en bouwden piramides met hun koppen. Rijkdommen,  jonge vrouwen, kinderen, ambachtslui, kunstenaars, leraars, sleepten zij mee naar hun hoofdstad  Samarkand , die toen de rijkste plaats op deze aarde werd.

    Op ouderdom gekomen vertrok Timoer de Kreupele nog met  200.000 ruiters om China te veroveren, maar onderweg overleed hij (1404) . In alle stilte werd zijn lichaam terug naar Samarkand gebracht waar hij onder een steen van zwarte jade werd begraven.

    Zijn  wereldrijk werd toen wat later verdeeld en verbrokkeld tussen zijn vele erfgenamen.

     

    Als een grote meloen staat de dakkoepel op het zware achthoekige bouwsel, een samengaan van kracht en verfijning. Vonken van de oude glorie spatten  rond door de inslag van het felle zonlicht dat binnenglipt en zich verdeelt in alle kleuren van de regenboog. De schaduwen op de blanke muur aan de overzijde  tekenen de belangrijke wiskundige formules af die de ene grote emir lief had, alsook de namen  van de steden die de andere grote emir veroverde. Dit is het echte bewijs, geschreven door het zonnelicht, dat alles wat Natasja ons vertelde waar is. Tamerlan is geen fictieve held en zijn belangrijkste  nakomeling Oulougbek was  geen magiër uit een sprookje. Hun stoffelijk overschotten liggen daar werkelijk in het  Gur-Emir.  Het verwarrend licht  komend door het verfijnd snijwerk in de stenen, bevestigt de grootheid van deze supermannen die zegevierden over zovele volkeren, over de oneindigheid van de steppen, over de dwaasheid en de onwetendheid. Zoals hun legende ook blijft verder vertellen, langs de Zijderoute, doken zij  en hun manschappen, onder de lakens met de mooiste vrouwen van deze wereld , zonder ooit hun laarzen uit te trekken. De prachtige  kinderen die zo werden verwekt, zijn de stamouders van de Oezbeken van vandaag, die bekend zijn als mensen met gezond verstand .

     

    Zeer zelden werd een volksleider zo gehaat en vervloekt, en ook zo geliefd en bewonderd als Tamerlan . Er bestaat ook geen andere historische figuur die zo vol van contradicties was. Hij heeft zoveel verwoest, volkeren uitgemoord,  en toch  was hij ook een groot organisator, bouwheer, reiziger, ontwikkelaar, en beschermer van kunst, wetenschap,  geloof , en krachtig groeit zijn naam verder als voorvader van een natie  met grote toekomst : Oezbekistan. 

     

    Ik schaam me echt dat ik vier dagen geleden nog niet eens hun namen kende.  Timur Lenk ?   Oulougbek  ?  In de  meeste  van onze geschiedenisboekjes staan zij niet eens. Dit is niet eerlijk, want deze  Timur Lenk  en  Oulougbek zijn van geweldig groot kaliber, te vergelijken  met  Napoléon Bonaparte,   Keizer Karel   en   Leonardo da Vinci  !

     

    Wat kom ik toch maar uit een piep klein en verdeeld land uit  Westen van  Europa  !.

    Ik besef hier onze tekorten,  en ook de beperktheid van mijn opvoeding, religie en cultuur, van mijn ras, van mijn jeugd . Bij dit sta ik stil, terwijl de zachte woestijnwind mijn neus prikkelt en mijn tranen droogt .

     

    Zou het kunnen dat deze plaats, die te ver van het Westen ligt, te ver van het Zuiden, te ver van het Noorden, te ver nog van het Oosten, …  zou het kunnen,  dat  het precies hier is , op de weg naar China,  dat  het centrum   van  de  planeet  Aarde  ligt en altijd heeft gelegen  

     

    Samarkand . Gour- Emir  1978 .  Door  bewondering  en  eerbied kon ik niet meer bewegen .

     







    29-03-2008 om 04:35 geschreven door Papoum

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    27-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn eerste stappen in de blogwereld.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dit is helemaal nieuw voor mij.  Ik hoop dat het wat wordt. Mijn blog zal vooral in de Vlaamse taal zich ontwikkelen, doch  il faudra accepter des quantités importantes en langue française.
    Bovendien is ook het Engels me niet vreemd , noch heb ik een allergie aan alle andere talen en dialecten.  Maar we zullen het netjes houden, zonder fouten, gewoon eenvoudig, leuk en goed..
    Er worden hier ook geen leugens verteld, of geen opzettelijk onwaarheden om U , beste lezer, in het ootje te nemen.  Vele stukjes waren al in het verleden geschreven.   Ik borstel ze nu weer bijeen, haal ze uit de wanorde van onze zolder, uit volgepropte kasten, tussen oud papier .  Het is tijd om wat orde te brengen. Het is goed en gezellig  met mijn zware vingers op het azerty te tokkelen op een kreatieve wijze.of creatieve (ja, zo moet het volgens het groene boekje) wijze, en als het Groot Nederlands Dictee me wijst op fouten , gelieve me dan niet naar de hoek van de klas te sturen als domkop.

    Papoum de Oude.

    27-03-2008 om 07:30 geschreven door Papoum

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Proficiat!
    Proficiat!

    Uw blog is correct aangemaakt en u kan nu onmiddellijk starten! 

    U kan uw blog bekijken op http://blog.SeniorenNet.be/wilfried_1944

    We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen.  Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.

    U kan dit zelf helemaal aanpassen.  Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'.  Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.

    Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt.  Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/  en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord.  Druk vervolgens op 'Toevoegen'.  U kan nu de titel en het bericht ingeven.

    Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'.  Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!').  Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd.  U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.

    Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op.  Klik vervolgens op 'Instellingen'.  Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.

    WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
    De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
    - Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

    WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
    Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

    WAT IS DE "WAARDERING"?
    Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


    Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

    Met vriendelijke groeten,
    SeniorenNet-team

    27-03-2008 om 06:35 geschreven door

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - ( Stemmen)
    >> Reageer (0)



    EINDE
    VAN DEZE BLOG
    26 08 2012

    Foto

    Foto

    Hoe sterk is de eenzame fietser
    Die krom gebogen over z'n stuur tegen de wind
    Zichzelf een weg baant


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Zoeken in blog


    Foto

    Foto

    Foto

    Een bescheiden blik in de geschiedenis van de wielersport is vaak al voldoende om de fascinatie te proeven.
    OLYMPIA 1981 YVES MONTANT   A BICYCLETTE
    http://www.youtube.com/watch?v=lOZPWpiNUWQ&feature=related



    La bicyclette

    Quand on partait de bon matin
    Quand on partait sur les chemins
    A bicyclette
    Nous étions quelques bons copains
    Y avait Fernand y avait Firmin
    Y avait Francis et Sébastien
    Et puis Paulette

    On était tous amoureux d'elle
    On se sentait pousser des ailes
    A bicyclette
    Sur les petits chemins de terre
    On a souvent vécu l'enfer
    Pour ne pas mettre pied à terre
    Devant Paulette
    Faut dire qu'elle y mettait du cœur
    C'était la fille du facteur
    A bicyclette
    Et depuis qu'elle avait huit ans
    Elle avait fait en le suivant
    Tous les chemins environnants
    A bicyclette


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    NATHALIE.

    La place Rouge était vide
    Devant moi marchait Nathalie
    Il avait un joli nom, mon guide
    Nathalie...
    La place Rouge était blanche
    La neige faisait un tapis
    Et je suivais par ce froid dimanche
    Nathalie...
    Elle parlait en phrases sobres
    De la révolution d'octobre
    Je pensais déjà
    Qu'après le tombeau de Lénine
    On irait au café Pouchkine
    Boire un chocolat...
    La place Rouge était vide
    Je lui pris son bras, elle a souri
    Il avait des cheveux blonds, mon guide
    Nathalie... Nathalie
    Dans sa chambre à l'université
    Une bande d'étudiants
    L'attendait impatiemment
    On a ri, on a beaucoup parlé
    Ils voulaient tout savoir, Nathalie traduisait
    Moscou, les plaines d'Ukraine
    Et les Champs-Élysées
    On a tout mélangé et on a chanté
    Et puis ils ont débouché
    En riant à l'avance
    Du champagne de France
    Et on a dansé...
    La, la la...
    Et quand la chambre fut vide
    Tous les amis étaient partis
    Je suis resté seul avec mon guide
    Nathalie...
    Plus question de phrases sobres
    Ni de révolution d'octobre
    On n'en était plus là
    Fini le tombeau de Lénine
    Le chocolat de chez Pouchkine
    C'était loin déjà...
    Que ma vie me semble vide
    Mais je sais qu'un jour à Paris
    C'est moi qui lui servirai de guide
    Nathalie... Nathalie


    Foto

    Foto

    Foto

    Marianne de ma jeunesse
    Ton manoir se dressait
    Sur la pauvre richesses
    De mon rêve enchanté

    Les sapins sous le vent
    Sifflent un air étrange
    Où les voix se mélangent
    De nains et de géants

    Marianne de ma jeunesse
    Tu as ressuscité
    Des démons des princesses
    Qui dans moi sommeillaient

    Car ton nom fait partie
    Marianne de ma jeunesse
    Du dérisoire livre
    Où tout enfant voudrait vivre

    Marianne de ma jeunesse
    Nos deux ombres enfuies
    Se donnèrent promesse
    Par-delà leurs joies et leur vie

    Marianne de ma jeunesse
    J'ai serré sur mon cœur
    Presque avec maladresse
    Ton mouchoir de pluie et de pleurs

    Foto

    http://nl.youtube.com/watch?v=lgUrlO6hku8
    Les Baladins
    http://nl.youtube.com/watch?v=75lFwcGucOA&feature=related
    Marie Marie
    http://nl.youtube.com/watch?v=AaXY59mg9QE
    Nathalie   - Spaanse versie

    http://fr.youtube.com/watch?v=27eWewocQm4&feature=related
    Nathalie mon guide avait des cheveux blonds

    Foto

    MON ARBRE
    Louis Amade 1964

    Il avait poussé par hasard
    Dans notre cour sans le savoir
    Comme un aveugle dans le noir
    Mon arbre
    Il était si petit
    Que c'était mon ami
    Car j'étais tout petit
    Comme lui
    J'attendais de lui le printemps
    Avec deux ou trois fleurs d'argent
    Un peu de vert, un peu de blanc
    Mon arbre
    Et ma vie s'accrochait
    A cet arbre léger
    Qui grandissait
    Comme je grandissais


    Foto

    Chanson de
    GILBERT BECAUD

    Quand tu n'es pas là
    Tous les oiseaux du monde
    Quand tu n'es pas là
    S'arrètent de chanter
    Et se mettent à pleurer
    Larmes de pluie au ciel d'été
    Quand tu n'es pas là
    Le silence qui gronde
    Me donne si froid
    Qu'un jour ensolleillé
    Me fait presque pleurer
    Larmes d'ennui malgré l'été
    La ville fait de grâces 
    La lune des grimaces
    Qui me laissent sans joie
    Les cantiques d'églises
    Malgré tout ce qu'ils disent
    Me font perdre la foi
    Quand tu n'es pas là
    Tous les oiseaux du monde
    La nuit sur mon toit
    Viennent se rassembler
    Et pour me consoler
    Chantent tout bas
    ' Elle reviendra ' 
    Quand tu reviendras
    De l'autre bout du monde
    Quand tu reviendras
    Les oiseaux dans le ciel
    Pourront battre des ailes
    Chanter de joie
    Lorsque tu reviendras !


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Le Pianiste de Varsovie
    Gilbert Bécaud

    Je ne sais pas pourquoi
    Cette mélodie me fait penser à Chopin
    Je l`aime bien, Chopin
    Je jouais bien Chopin
    Chez moi à Varsovie
    Où j`ai grandi à l`ombre
    A l`ombre de la gloire de Chopin
    Je ne sais pas pourquoi
    Cette mélodie me fait penser à Varsovie
    Une place peuplée de pigeons
    Une vieille demeure avec pignon
    Un escalier en colimaçon
    Et tout en haut mon professeur
    Plus de sentiment
    Plus de mouvement
    Plus d`envolée
    Bien bien plus léger
    Joue mon garçon avec ton coeur
    Me disait-il pendant des heures
    Premier concert devant le noir
    Je suis seul avec mon piano
    Et ça finit par des bravos
    Des bravos, j`en cueille par millions
    A tous les coins de l`horizon
    Des pas qui claquent
    Des murs qui craquent
    Des pas qui foulent
    Des murs qui croulent
    Pourquoi?
    Des yeux qui pleurent
    Des mains qui meurent
    Des pas qui chassent
    Des pas qui glacent
    Pourquoi
    Le ciel est-il si loin de nous?
    Je ne sais pas pourquoi
    Mais tout cela me fait penser à Varsovie
    Une place peuplée de pigeons
    Une vieille demeure avec pignon
    Un escalier en colimaçon
    Et tout en haut mon professeur
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    What does not destroy us makes us stronger.
    Foto

    Foto

    Rondvraag / Poll
    Wie wordt wereldkampioen 2012 bij de profs ?
    Philippe Gilbert
    Greg Van Avermaet
    Ryder Hesjedal
    Johan Vansummeren
    Giovanni Visconti
    Alejandro Valverde
    Samuel Sanchez
    Joaquin Rodriguez
    Maxime Monfort
    Roman Kreuziger
    Vincenzo Nibali
    Peter Sagan
    Damiano Cunego
    Diego Ulissi
    Bradley Wiggins
    Rigoberto Uran
    Edvald Boasson Hagen
    Chris Froome
    Thomas Voeckler
    een andere renner ....
    Bekijk resultaat


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    À la claire fontaine

    M'en allant promener,
    J'ai trouvé l'eau si belle,
    Que je m'y suis baignée.

    Il y a longtemps que je t'aime
    Jamais je ne t'oublierai.

    Sous les feuilles d'un chêne
    Je me suis fait sécher,
    Sur la plus haute branche,
    Un rossignol chantait.

    Il y a longtemps que je t'aime
    Jamais je ne t'oublierai.

    Chante, rossignol, chante,
    Toi qui as le coeur gai,
    Tu as le coeur a rire,
    Moi, je l'ai à pleurer.

    Il y a longtemps que je t'aime
    Jamais je ne t'oublierai.

    J'ai perdu mon ami
    Sans l'avoir mérité,
    Pour un bouquet de roses,
    Que je lui refusai.

    Il y a longtemps que je t'aime
    Jamais je ne t'oublierai.

    Je voudrais que la rose
    Fût encore au rosier,
    Et que mon doux ami
    Fût encore à m'aimer


    Foto

    Archief per jaar
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008

    Foto

    Foto

    Engelbert Humperdinck
    Les Bicyclettes De Belsize

    Turning and turning, the world goes on
    We can't change it, my friend
    Let us go riding now through the days
    Together to the end
    Till the end

    Les bicyclettes de Belsize
    Carry us side by side
    And hand in hand, we will ride
    Over Belsize
    Turn your magical eyes
    Round and around
    Looking at all we found
    Carry us through the skies
    Les bicyclettes de Belsize

    Spinning and spinning, the dreams I know
    Rolling on through my head
    Let us enjoy them before they go
    Come the dawn, they all are dead
    Yes, they're dead

    Les bicyclettes de Belsize
    Carry us side by side
    And hand in hand, we will ride
    Over Belsize
    Turn your magical eyes
    Round and around
    Looking at all we found
    Carry us through the skies
    Les bicyclettes de Belsize


    Foto

    Foto

    Julia Tulkens .

    Hebben wij elkaar
    gevonden in dit land
    van klei en mist
    waar tussen hemel
    en aarde ons leven
    wordt uitgewist  ?

    Ben ik nog schaduw,
    ben ik al licht,
    of is d'oneindigheid
    mijn aangezicht ?

    Treed ik in wolken of
    in hemelgrond ?
    Er ruist een hooglied aan
    mijn lichte mond.
    In uw omarming hoe
    ik rijzend ril ...
    Mijn haren wuiven en
    de tijd valt stil .
     
                                Julia Tulkens.

    Foto

    Foto

    SONNET POUR HELENE

    Quand vous serez bien vieille, au soir, à la chandelle,
    Assise auprès du feu, dévidant et filant,
    Direz, chantant mes vers, en vous émerveillant :
    Papoum me célébrait du temps que j’étais belle.

    Lors, vous n’aurez servante oyant telle nouvelle,
    Déjà sous le labeur à demi sommeillant,
    Qui au bruit de mon nom ne s’aille réveillant,
    Bénissant votre nom de louange immortelle.

    Je serai sous la terre et fantôme sans os :
    Par les ombres myrteux je prendrai mon repos :
    Vous serez au foyer une vieille accroupie,

    Regrettant mon amour et votre fier dédain.
    Vivez, si m’en croyez, n’attendez à demain :
    Cueillez dès aujourd’hui les roses de la vie.

    Regretting my love, and regretting your disdain.
    Heed me, and live for now: this time won’t come again.
    Come, pluck now — today — life’s so quickly-fading rose.


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Laatste commentaren
  • Coach Factory Outlet (Holder)
        op De teloorgang van de kleine waterhoek.
  • Nike Air Force 1 (Barbara)
        op De teloorgang van de kleine waterhoek.
  • Na een drukkende en zwoele nacht kom ik u een fijne nieuwe week wensen (Jeske )
        op De Flandriens uit Limburg.
  • Wens je een fijne zaterdag (Nikki)
        op De Wielersport in Denemarken.
  • Lieve midweekgroetjes . (bompa harry)
        op Charles Aznavour.
  • SPORTIEF HOOR MIJN TANDARTS RACED OOK (Ton)
        op Een eeuw geleden werd de Primavera 1911 gereden.
  • Maar dat is leuk (Ton)
        op Fietstocht naar Itzehoe - ( Week 1 ) .
  • Norbert Vande Walle (JP VANSTEENKISTE)
        op Une page d'histoire - Le tennis de table d'il y a 40 ans.
  • Lieve zaterdaggroetjes (Nikki )
        op Een stukje Zwembad Olympia nostalgie .
  • De beste wensen voor 2011 (Nikki )
        op Exode des forces russes de Sebastopol -  Bizerte 1920.
  • Foto

    Archief per maand
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Gastenboek
  • Wandelgroetjes uit Borgloon
  • Genieten!!!!!
  • Genieten!!!!!
  • Verder dan Rome
  • Hier ben ik weer gr. van Koos mengelmoes

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    Foto

    Will Tura:
    Eenzaam Zonder Jou songtekst

    Ik ben zo eenzaam zonder jou
    Niets kan mij binden bij mijn vrienden
    Bij hen kan ik het niet meer vinden
    Het liefste ben ik dicht bij jou

    Ik ben zo eenzaam zonder jou
    Ook als het dansorkest gaat spelen
    Want dansen gaat mij gauw vervelen
    Als ik jou niet in m'n armen hou

    Ik ben zo eenzaam zonder jou
    Jij weet dat ik op jou zou wachten
    Maar leef ik ook nog in jouw gedachten
    En ben je mij nog altijd trouw

    Ik kan niet verder zonder jou
    Mijn leven zou ik voor jou geven
    In al mijn brieven staat geschreven
    Ik ben zo eenzaam zonder jou

    Ik ben zo eenzaam zonder jou



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!