02/06/2017

We worden op ons gebruikelijk uur 7u30 wakker voor de laatse inpak. Nog een grande koffie con leche y pan con queso op de camping en terug met pak en zak de fiets op, dit keer voor de luchthaven.

Het is een tripje van ongeveer 12 km door het heuvelend Galicia en merkwaardig is dat we nog heel wat pelgrims te voet tegenkomen die hun laatste kilometers afleggen naar Santiago. We horen wel eens dat we de verkeerde richting uitfietsen, maar we zien vooral veel pelegrinos die hoopvol voor zich uit kijken in de hoop dat het niet te ver meer is voor hun vermoeide benen en soms gehavende voetjes ...

Op de luchthaven vinden we vrij snel de inpakstand en een erg behulpzame inpakman die ons voor 17,50 euro een kartonnen inpakdoos klaarmaakt. Het inpakken valt ietwat tegen want we moeten onze fietsen behoorlijk demonteren om ze in die kartonnen doos te krijgen: voorwiel, achterwiel, zadel, stuur kantelen, één pedaal verwijderen en dan nog wordt het maar juist passen maatje.

We proppen er ook zo veel mogelijk van onze fietszakken in en dan wordt het wringen en dichtplakken ... oef, gelukt. Samen met Diet en Wil drinken we nog een koffietje en dan inchecken.

Onze dozen moeten naar een speciale transportband en daar blijkt dat ze te zwaar zijn, hoewel we duidelijk onder de 45 kg zitten. Blijkt daar dat het maar 32 kg mag zijn: die van Pol mag met iets meer nog net passeren maar die van Wilfried moet terug open en er moet één zakje uit ... gelukkig lukt dat nog wel en met de gekregen tape krijgen we het geheel toch terug dicht gekleefd.

Het voordeel is dat nu alles vrij snel gaat en we meteen kunnen aanschuiven voor het instappen. Onvoorstelbaar na 2 uurtjes vliegen (tegenover 25 fietsdagen) staan we in Brussel.

We nemen afscheid van Diet en Wil die op zoek gaan naar een bus die hen naar Eindhoven kan brengen. Aan het afgifte punt voor grote verpakkingen staan tot onze verbazing onze dozen al te wachten, een beetje gehavend en met scheuren maar alles zit er in.

Het terug monteren vraagt wat meer tijd dan gedacht maar lukt uiteindelijk wel. Toch een raar zicht als je de aankomsthal voorbij de douane inwandelt met een zwaar bepakte fiets, dat hadden we nog niet meegemaakt.

Even zoeken toch hoe je de luchthaven kan verlaten op de fiets en dan de laatste fietsstrook naar huis, voor het eerste met echt wel tegenwind en wederom heel warm, maar ook dat lukt ons en dan komt eerst Wilfried (Merksem) en even later Pol (Berendrecht) moe maar gelukkig thuis.

Het gevoel is wat dubbel, blij om terug thuis te zijn en spijt dat het nu echt gedaan is. 

Terwijl Hilde nog ergens rondzwerft met echtgenoot Hassan in Portugal, ronden Pol met Bertje en Wilfried met Denise het avontuur af met, hoe kan het ook anders, een gezellig etentje in een restaurantje in Stabroek.

Met dank aan de reisgezellen en dank aan familie en vrienden voor de ondersteuning en aanmoedigingen !

Wilfried_2017