Dit gedicht boeit me sinds jaar en dag. Het is geschreven door R. Kipling.
If . . .
If you can wait and not be tired by waiting Or being lied about, don't deal in lies, Or being hated, don't give way to hating, And yet don't look too good, nor talk too wise;
If you can dream - and not make dreams your master; If you can think - and not make thougts your aim, If you can meet with Triumph and Disaster And treat those two impostors just the same; If you can bear the truth the same; If you can bear to hear the truth you've spoken Twisted by knaves to make a trap for fools, Or watch the things you gave your life to, broken, And stoop and build 'em up with worn-out tools;
If you can make one heap af all your winnings And risk it on one turn of pitch-and-toss, And lose, and start again at your beginnings And never breathe a word about your loss; If you can force your heart and nerve and sinew to serve your turn long after they are gone, And so hald on when there is nothing in you Exept the Will which says to them: " Hold on!"
If you can talk with crowds and keep your virtue, Or walk with Kings -nor lose the common touch, If neither foes nor loving, friends can hurt you, If all men count with you, but none too much; If you can fill the unforgiving minute With sixty seconds' worth of distance run, Yours is the Eart and everything that's in it, And - which is more - you'll be a Man, my son !
R. Kipling.
05-02-2010, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Na ongeveer twee jaar zijn de nieuwe bloemen er eindelijk. Ooit had men gezegd dat orchideeën afgesneden dienden te worden na de bloei. Ik heb dat natuurlijk gedaan en . . . het werd een héél lange wachttijd. Maar zo zie je dat geduld loont. Hieronder het resultaat van een klein twee jaar wachten.
03-02-2010, 16:44
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
De term " Wallonisering " heb ik gelezen in " Knack". Het artikel trof mijn, omdat het voor een deel ging over wat ik heb zien gebeuren in mijn levensloop.
In de jaren '60 en ook nog '70 van vorige eeuw - ik was toen beginnend werknemer - ging er geen maand ( of liever geen week ) voorbij of in Wallonië werd hevig en hard gestaakt.
Uiteindelijk werden zelfs vernietigingen aangebracht aan bedrijve. Elke directie werd steevast afgeschilderd als " de harteloze, nietsontziende uitbuiters van de arbeiders". De eisen van de vakbonden, vooral de linkse, werden naarmate zij alles en iedereen onder druk kregen, dan ook van langsom verdergaand.
Het kapitaal buitte immers de arbeidende klasse uit. In die strijd om respect en eerlijke behandeling was, zoals in elke oorlog, zowat alles toegelaten.
Men eiste enkel waarop men recht had; zo tenminste werd elke actie voorgesteld.
Het resultaat van al dat gestaak was: - een snelle vlucht uit Wallonië van elk bedrijd dat het kon - een verarmde arbeidersklasse in Wallonië - een Wallonië waar de bevolking totaal afhankelijk is van de almachtige linkse structuren - een politieke en syndicale bovenlaag die zich baadt in weelde ( in tegenstelling tot de van hen afhankelijke arbeiders ) - een blijvend totaal gebrek aan investeringen die de zo noodzakelijke impuls zouden moeten geven om de streek te laten heropleven.
En Vlaanderen werkte men ondertussen naarstig voort en men evolueerde er van grote armoede naar een behoorlijke welstand. Dit tot spijt van wie het benijdt.
En nu . . . zien wij Vlaanderen in hetzelfde beddeke ziek. Syndicaten die overal hun klauwen inzetten, stakingen overal en het gevolg zal zijn . . .
Ik hoop dan ook dat syndicale leiders, politici en zeker ook onze arbeiders zelf toch wel even gaan nadenken.
Zelf ben ik wat meestal genoemd wordt " Jan met de Pet ". Volgens mij is het niet 5 voor 12 maar ook voor Vlaanderen nu reeds 5 over 12.
Wij, als kind van textielarbeiders, hebben het geluk gehad het véél beter te hebben dan onze grootouders en ouders. Ik vrees echter, en waarschijnlijk terecht, dat het voor onze kleinkinderen over een tiental jaren een erg trieste zaak wordt..
29-01-2010, 13:40
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Ik wil jullie even laten meegenieten van het mooie weer dat je opnog geen 4 uur vliegen hier vandaan kan vinden. Ons heeft het in elk geval veel deugd gedaan.
07-01-2010, 16:35
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Het moet tijdens de kerstperiode van 1945 of 1946 geweest zijn. Valavond in de woonkamer, waar de enige zetel naast de Leuvense stoof stond en het weinige licht afkomstig was uit de gaatjes in het potdeksel van de stoof en van het ene kleine kaarsje dat, gezet in een leeg luciferdoosje, stond te branden op de rand van de keukenkast.
Vlakbij dat kaarsje stond het, uit blinkend en bedrukt papier, opengevouwde stalletje, afgedekt met een dun laagje katoenwatten, om het nog iets meer kerstsfeer te geven.
Bij het openvouwen was een piepklein kribbeke met kindje, Maria en Jozef en ook één klein herdertje met een schaapje tussen de beide zijkanten te voorschijn gekomen.
Voor de kleine knaap die ik toen was, leek dat alles een mirakel van Kerstdag op zich.
En daar in die kamer, met zijn lichtjes die uit de stoof schenen op het plafond, was een zó gezellige sfeer dat ik nu, meer dan zestig jaar later, mij alles nog herinner of het pas enkele jaren geleden is gebeurd.
En als m'n moeder dan, op zo'n unieke zaterdagnamiddag, bij de bakker boterkoeken haalde - twee voor mij en één voor haar - die wij, met door haar zelf gemaakte chocolademelk, soppend oppeuzelden, was de Kerst compleet.
Kerst in mijn kinderjaren; hoe ouder ik word des te meer ik het waardeer.
12-12-2009, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Deze woorden, ooit gesproken door Martin Luther King,een man van het gehalte van Nelson Mandela, en dit over een onderwerp dat heel wat belangrijker was dan wat ooit in mijn leven gebeurde.
Toch durf ik die woorden ook gebruiken voor mijn eigen, kleine droom De droom van een gewoon mens, die zijn eigen kleine dromen droomt.
Mijn dromen, bij dit kille regenweer, gaan over een zonnig oord, waar je lekker wandelen kan in luchtige kleren; waar een terrasje doen héél normaal is en een koele pint dan ook dubbel zo lekker smaakt.
Mijn dromen gaan over wat je hierna ziet:
10-12-2009, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Een paar jaar geleden kreeg mijn vrouw een azaleaatje ten geschenke. Toen het potje uitgebloeid was heb ik het in een verloren hoekje van de tuin een plaatsje gegeven. Het jaar daarop zag ik een paar schamele bloempjes verschijnen. Toch liet ik het nog staan en . . . de voorbije zomer heb ik het, met veel moeite en water kunnen laten overleven tijdens de droge periode.
Maar kijk nu ! In deze decembermaand is een wonder gebeurd. Dit plantje staat in volle bloei midden in de wintermaand.
Hierbij het bewijs:
09-12-2009, 17:02
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Voor diegenen die toevallig de werkzaamheden hebben gevolgd, vorige maandag werd de laatste steen ( en dit zonder politiekers in de buurt ) gelegd. Enkel nog een paar kleine afwerkingen en natuurlijk ook het opvoegen dienen te worden gedaan. Voor mij echter is het werk - zo goed als - af. Wat denk je er van ? >Ik vind het goed gedaan.
09-12-2009, 16:55
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Nog maar eens uitgeregend bij het werk, dat, gelukkig maar, stilaan toch in zijn laatste fase van afwerking aan het komen is. 'k Hoop volgende week in een volledig afgewerkt huis te wonen met een volledig nieuw opgemetselde muur, duchtgevoegd en ondertussen ook voorzien van een goede isolatie.
Als je wil meegenieten, hier heb je de kans . . .
04-12-2009, 14:05
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Een beetje eenzaam stond ze daar nog. Aan haar voet enkel nog dorre en halfvergane blaren, die dagen geleden reeds de regen en de kille winter ontvluchtten.
Ze hadden hun plaats, ginds hoog in de bomen, verlaten om te landen in de schoot van moeder aarde. Daar zouden ze, zorgend voor nieuwe kracht, later in de komende lente, onder een andere vorm opnieuw opleven.
Maar zij, de allerlaatste roos uit de tuin, stond daar boven, eenzaam te wachten op . . .
04-12-2009, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Vanmiddag met veel moed begonnen aan het naar boven sleuren van de stenen. Na de tweede reeks reeds begon het te regenen. Weinige tijd later viel het water, ei zo na, met bakken naar beneden. Resultaat: het begonnen metselwerk kon slechts ten dele gered worden en de rest van de namiddag heb ik kunnen genieten van de regendruppels die tegen de ruiten tikten met hun spottend spel.
Maar ja, wat vandaag niet kan komt morgen wel. Even kijken naar onze geslaagde poging.
27-11-2009, 15:56
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Ik ben Willy
Ik ben een man en woon in een landelijke gemeente vlakbij Gent () en mijn beroep is gepensioneerd .
Ik ben geboren op 18/05/1940 en ben nu dus 84 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: heel wat lezen , tuinieren en op reis gaan (ook weekendjes).
Ik ben nog uit de tijd dat men na zijn studies naar het leger ging. Mijn legerdienst,van 15 maanden, heb ik, met héél veel plezier, doorgebracht in de pantserschool te Stockem (bij Aarlen).
