Gelezen in de Hallo een Nederlandse weekblad als commentaar op het niet doorgaan van een megadeal van 17 miljard! Euro en werkgelegenheid van 260.000! mensen in Madrid.

“Een zichzelf in stand houdende sekte, genaamd ambtenaren en politieke opportunisten, reguleren en controleren, bemoeien en fnuiken ieder initiatief. Dit ter ere van het apparaat dat zonder bemoeienissen geen reden van bestaan zou hebben. Of het nu over een casino gaat of om de vestiging van een Ikea, een restaurant of camping, alles is doodgereguleerd. Iedere vergunninggevende bolleboos wil zijn macht demonstreren door vergunningvragers op hun knieën te laten smeken of het zijne hoogheid zou believen de duim omhoog te steken. Een bedrijf beginnen doet men in Nederland ‘online’. In Spanje met een gevecht tegen de windmolens.”

Of het nu de realiteit is of een gefrustreerde redacteur laat ik in het midden.

We eten best veel buitenshuis. De restaurants die we jaren geleden bezochten blijken binnen 3 jaar verpauperd te zijn tot holle publiekloze zalen en daar willen we niet zitten!! Oei oei, als de toeristen wegblijven, en die blijven weg! blijft er niets over van de klandizie. Nu zoeken we enthousiast “nieuwe” Spaanse restaurantjes, waar we zelfs met schouderklopjes en hartelijk handen schuddend onthaald worden en zo hoort het ook vinden wij. Daar komen we nog eens terug.

Wij hebben niets met artisjokken, integendeel, wij weten niet eens hoe je ze moet bereiden. Hele velden staan hier in de directe omgeving, klaar om geplukt te worden. Het moet een niet onaanzienlijke inkomstenbron van de landbouwers hier zijn. Ondanks de droogte gedijen ze goed. Een soort irrigatiesysteem vanuit het natuurgebied zorgt er voor dat de velden zo nu en dan bevloeid worden. Volgens de tuinman heeft het sinds september niet meer geregend, nu ik dit schrijf regent het pijpenstelen. Regen waar ze hier echt om zaten te springen.. We zien dat de boeren nu hun geploegde velden via het irrigatiesysteem helemaal onder water onder laten lopen

Sommige handelaren uit de buurt komen aan de poort. De laatste was de groenteboer met z’n antieke R4 die tegelijk een kaartje met de beste wensen overhandigde. Even waren we in verwarring, in Nederland zijn er hele volkstammen die dat soort kaartjes overhandigen met uitgestoken hand waar dan één of meerdere euro’s in verdwijnen. Echter.. hier doen ze het anders. In de andere hand had hij een mooie fles kerstwijn die ons eigendom werd. Het lijkt me een goed idee voor de bezorgers van de Tubantia en het huis aan huis krantje, zeker weten dat het abonnees oplevert.

Op een druilerige zaterdag hebben we Santa Pola bezocht. Een geheel verlaten boulevard met lege terrassen is een beeld dat je in de wintermaanden van de meeste badplaatsen hier kunt verwachten. Natuurlijk zijn de temperaturen er niet naar, een windbeschutte hoek in de zon bij ons huis is anders als een plek op een strandterras. In de weekenden zie je op zonnige dagen nog wel Spaanse families strandwandelingen maken of in de zon op een boulevard flaneren. Wij komen dan in december en januari ook bijna nooit op die boulevards. Er trekken zo nu en dan een paar wolken langs waar zo nu en dan ook een beetje regen uit valt. De temperatuur blijft gemiddeld zo’n 16 graden.

Waren we vorige week richting San Miquel gereden om daar de zondagmarkt te bezoeken, nu zijn we voorbij Guardamar gereden waar een nog grotere zondagmarkt is. We hebben niks nodig maar de sfeer proeven is al een traktatie. Het heeft een enorm assortiment aan allerlei prullaria maar ook serieuze zaken als kleding en andere waar. Lekker chillen op een terrasje met paella en rode wijn, toeristen bekijken en zo de tijd verdoen is wel onze geliefde bezigheid. Daar kun je ons wakker voor maken.

Na een paar weken in Spanje krijg je al gauw een groothoeklens view op bepaalde tradities in Nederland

Noem ons een zeikerd maar wij vinden de miljoenen euro’s die “jullie”daar in Nederland aan vuurwerk besteden werkelijk overdreven. Vanavond op tv het item over het superzware vuurwerk gezien. De verpleegkundigen in ons land kunnen hun borst weer nat maken met ledematen aannaaien. Lekker zuipen, een glas goedkope champagne om middernacht, nog een keer zuipen, dan braken en vroeg in de ochtend naar bed. Ondertussen leggen we nog wat rommel op straat, steken het aan en zien hoe het ontploft. . Het illegale vuurwerk ook gewoon aansteken hoor, de politie is toch te druk met het afbinden van afgerukte ledematen. O ja, vergeet alle eikels in de buurt niet, er is vast nog wel vuurwerk dat in de brievenbus past. De volgende dag gaan we met een enorme kater voor de tv zitten om daar nog net een nieuwslezer horen vertellen hoeveel ledematen tot bloederige pulp zijn geknald. Eigenlijk is vuurwerk aanschaffen een besteding van niks vinden wij tweeën. . We hebben nog wat wensen hier, bezoeken ons restaurant wat vaker, doen de hele maand wat we willen doen en we zijn net zo veel centen kwijt als degene die als in een cocaineverslaving met zijn portemonnee de vuurwerkboer een handje helpt zijn tweede huis af te betalen. Om over de kerstdagen nog maar te zwijgen.

Hier gaan ze de 24^e ’s avonds bij elkaar zitten, de dag erna met de hele familie naar het restaurant en daarna weer overgaan naar de orde van de dag. Op 2^e kerstdag wordt hier gewoon gewerkt. Oudejaarsnacht mag je je gelukkig prijzen als je vuurwerk ziet. Het meest spectaculaire is het eten van 12 druiven tijdens het slaan van de 12 uur klok.

We misgunnen jullie niks en natuurlijk geldt dit niet voor iedereen maar maak op je eigen manier plezier en zorg dat je gezond het jaar 2014 ingaat!! Veel plezier de komende dagen.

O ja, in de buurt van ons huis is een Spaanse begraafplaats, een ommuurd stukje grond, gescheiden van de levenden. Het ligt een stuk buiten de bebouwde kom van Catral. Hier worden mensen bijgezet in nissen, met soms de prachtigste teksten op de gedenkstenen. Je kunt er een uurtje heerlijk! ronddolen. Heel anders als bij ons. We hebben er een paar foto’s van gemaakt.