De vele Chinezen die hier een nering hebben vieren hun oud en nieuw op een andere datum dan ons. Dit keer was de tweede nieuwe maan na de zonnewende (21 december) op 31 januari. “Onze” wok had een feestavond op de 30^e georganiseerd, waar wij uiteraard van de partij waren. Charmante zangeres en een mooi buffet. Wat opviel was dat de zaal aardig vol was, maar dat er weinig Spanjaarden te zien en horen waren. De voertaal rond onze tafel was in de eerste plaats Nederlands, en daarna Duits en Engels. Voor iedere Nederlander die dit leest nog even de normale prijs voor een keer wokken in Spanje. €8.95 exl drankjes. Dagmenuutje in de vele restaurants in de buurt vanaf €4,95, benzine €1.39 de liter, musea gratis of een enkele euro, verder ligt het prijsniveau van de levensmiddelen op ons niveau behalve het fruit en de groente wat beduidend goedkoper is dan bij ons.

Spanje kent voor de doorgaande route tolwegen langs de costas, verder hebben we weinig bijkomende kosten voor ons verblijf hier. De zon is gratis!!

Heeft Willy weer. Al weken is hij duizelig als hij ’s nachts wakker wordt. Hij valt haast om zo draait het soms in zijn hoofd. Na weer een horror nacht even snel langs de (Nederlandse) huisarts, die hem onmiddellijk naar het ziekenhuis doorstuurde. Zij was bang voor het begin van een tia. Daar is hij onderzocht en doorgestuurd naar een KNO arts ivm een vermoedelijk virusje op zijn evenwichtsorganen. Volgens de Spaanse arts een vrij veel voorkomend ongemak. Een paar medicijnen brengen al veel soulaas. Je loopt hier ongemakjes op, waarvan we het bestaan niet eens wisten.

Moet wel van het hart dat de behandeling in het particuliere ziekenhuis in Torrevieja uitmuntend was. Snel, met tolk en kwalitatief heel goed. Er was sprake van een scan van zijn hoofd ivm vermoeden van een tia, waarvoor je eerst het SOS alarm nummer van CZ moet bellen, dit omdat je in een buitenlands ziekenhuis zit. Ook hier liep het zeer gesmeerd en zelfs werd hij terug gebeld om hem sterkte te wensen. Gelukkig was de scan niet nodig. Pfff. Naast ons kamertje vloekte een Britse dame het hele ziekenhuis bij elkaar omdat zij niet op haar wenken bediend werd. Ook hier niet nieuws onder zon.

In Orihuela, een stadje aan de voet van de bergen op ongeveer 15 km afstand, werd een middeleeuwse markt gehouden. Orihuela is zelf ook een bijna middeleeuws stadje met prachtige doorkijkjes en gebouwen. De markt bestond uit kraampjes, straattheater en heeeeel veel eettenten die frequent door de Spanjaarden bezocht werden. Daar breng je gemakkelijk een hele dag zoet. De foto’s spreken voor zich.

 O ja, de laatste foto is van onze horde tuinmussen. Het zijn niet helemaal huismussen maar Spaanse mussen, een ondersoort van onze huismus. Het verschil is volgens mij alleen te zien als hij roerloos op je tuintafel gaat zitten, wat hij dus nooit doet.