Onze stiefpoes laat zich zo nu en dan wat minder zien. Het komt voor dat hij een hele dag niet verschijnt, terwijl hij of zij een op andere dag weer slapend op onze bank wordt aangetroffen. Je moet weten dat de voordeur iedere dag open staat omdat het weer dat toelaat en de poes dan ongemerkt naar binnen kan lopen. Sinds bewoners in omliggende panden zijn terug gekeerd, zien we haar (we denken dat het een haar is) veel minder. Vermoedelijk is de poes tijdelijk buiten geparkeerd en nu de baas terug is, heeft zij daar weer haar toevlucht genomen. Zij wordt keurig gevoed want zij heeft niet veel belangstelling voor onze lekkere hapjes. Slapen bij ons laten we niet toe, want als we weer terug gaan, willen we de kat niet in hulpeloze toestand achter laten. Enfin, geen gedoe met hulpeloze katten en piekeren over of we een kat mee naar Nederland moeten nemen. Ideale situatie zo. De kat is hier hartstikke gelukkig en daar willen we niets in veranderen. Zij heeft half verwilderde vrienden en vriendinnen die ook regelmatig door onze tuin patrouilleren, ratjes of muisjes krijgen hier geen poot aan de trapper.

Tijdens onze wandel safari’s viel het ons op dat er in de muren van de ruines die we links en rechts tegenkomen, hoefijzers ingemetseld zijn. Nu de plamuurlaag verdwijnt, worden ze zichtbaar in het metselwerk. Het schijnt geluk te brengen. Nu we dat weten zien we ze links en rechts in menig bouwvallig en verlaten gebouw.

Tijdens dezelfde safari hebben we een purperkoet, dodaars, geoorde fuut, tafeleend, slobeend en een witte kwik op de kiek kunnen zetten. De witte duif was midden op ons pad even aan het uitrusten van een vermoedelijk lange reis. Het fototoestel doet waarvoor het gekocht is.

De planten staat op uitbarsten, kijk maar eens naar de rozemarijn met zijn paars/blauwe bloemen. De bijen en hommels vliegen al een tijdje en geven een echt lentegevoel.