Aan de voet van de bergen ligt het plaatsje Calossa de Segura, een typisch vroom Spaans stadje. We komen nooit in een kerk, maar als we in het buitenland zijn, kunnen we de verleiding van een geopende deur van een klooster of kerk niet weerstaan. We lopen altijd wel even naar binnen al was het maar om de sacrale sfeer. En niks geen kostbaarheden achter een gesloten deur, ze staan gewoon uitgestald op de diverse altaren, zonder dat er iemand aan komt! Kom daar in Nederland maar eens om. Zonde, de kaarsjes zijn weer lampjes, waarvan je er eentje voor 50 eurocent munt aan kunt laten floepen. Dat er nog geen actiegroep, red de echte kaarsjes, in Spanje geformeerd is. Ook hebben we de plaatselijke overdekte stadsmarkt bezocht met de onvermijdelijke groente-, vis- en vleesboeren. Iedere plaats hier die zichzelf respecteert, heeft wel zo’n overdekte markt. Lopende in dit soort plaatsjes zie je nog de kleine neringdoenden zoals bakkers, groenteboeren, slagers, poeliers etc, die bij ons al lang uitgestorven zijn. Aldi, aan de rand van het stadje, ligt echter al op de loer.

Op 4 en 5 februari vind de pelgrimage van de heilige Aqueda in Catral plaats. Het schijnt de oudste en belangrijkste pelgrimage (sinds de middeleeuwen) in de provincie Valencia te zijn. Zij is beschermheilige voor bepaalde ziektes. We vertellen over wat en hoe wij het zien. Als we aankomen zien we op iedere hoek een kaarsenverkoper staan. De kaarsen gaan grif van de hand. Door een woud van verlichte kramen en kermisattracties komen we bij een hel verlichte hermitage waar een levensgroot heiligenbeeld naar buiten wordt gereden. In de hermitage worden lichamen en lichaamsdelen van was verkocht. Door deze te offeren, aansteken dus, kun je genezing van dat lichaamsdeel vragen. Een prachtig vuurwerk breekt los als een naderend onweer. De inwoners van Catral hebben zich inmiddels verzameld en lopen met een brandende kaars voor en achter het heiligenbeeld in de richting van de grote kerk van Catral. Het plaatselijke muziekkorps zorgde voor passende sacrale muziek. We zagen dat sommige vrouwen hun schoenen uitdeden en met blote voeten hun pelgrimage van ongeveer anderhalf uur uitliepen. Toch vreemd om met zo’n pelgrimage tussen de verlichte marktkramen door te lopen. De volgende ochtend wordt de pelgrimage nog eens overgedaan maar dan in tegenovergestelde richting. In de kramen wordt veel “bolicas de Santa Agueda” een soort snoep verkocht.