Op www.satanimalrescue.com hebben we geneusd op aanraden van een buurman. Hij heeft Willy een paar keer ’s ochtends zien wandelen en vroeg zich af of dat niet meen hond kon. We hebben geen hond, maar daar wist hij wel raad op. Zelf was hij vrijwilliger bij het hondenasiel van Dolores, het dorpje verderop en vroeg zich af of Willy daar ook geen vrijwilliger wilde worden. Tussen 9 en 11 een wandeling maken met een hond uit asiel was alles wat van hem verlangd werd. Nou ja, als je toch al wandelt dan kun je dat ook wel met een hond doen. Bovendien ligt het asiel 2 straten verderop, dus de afstand hoeft hem niet te weerhouden. As dinsdag heeft hij de “intake” en daarna is hij dus vrijwilliger bij het hondenasiel van Dolores. Spannend.

Wat we niet voor mogelijk hadden gehouden is het feit dat we wel weer terug willen komen in de volgende winter. Tot nu toe hebben we ons steeds verplaatst, maar nu blijven we daar waar we de laatste 3 maanden zijn geweest. De omgeving, de ligging van het huis, de inrichting, eigenlijk alles pleit er voor om terug te komen, wat we dan ook voornemens zijn.

Op het strand een zwartkopmeeuw kunnen fotograferen. Normaliter mag je blij zijn dat je er één ziet, nu kon ik er twee fotograferen.

Langs de boulevards, in dit geval Guardamar, vind je heel vaak zandkunstenaars, die al bedelend hun kostje proberen te verdienen.