DEN HAAG - Door de aarbeving op Java zijn een groot aantal scholen verwoest. Dat blijkt woensdag uit een eerste inventarisatie van Unicef.
In Bantul zijn 424 van de vijfhonderd scholen vernietigd en raakten er 48 zwaar beschadigd. In Klaten werden 48 scholen verwoest en 188 beschadigd.
Unicef gaat schoolmateriaal en duizend tenten leveren die als noodschool kunnen dienen. De organisatie wil ervoor zorgen dat de kinderen op Java na de zomervakantie weer naar school kunnen.
1 juni 2006
JAKARTA (ANP) - De Indonesische vicepresident Yusuf Kalla wil dat de slachtoffers van de aardbeving op Java niet langer elke dag hulppakketten voedsel krijgen uitgereikt. Tijdens een bezoek aan de getroffen regio zei hij, dat de distributie voortaan maar eens per maand moet plaatshebben. Kalla (meent dat de logistieke problemen te groot zijn bij een dagelijkse verstrekking. Elke familie kan elke maand rekenen op 50 kilo rijst. Ze moeten op de dag van de uitgifte klaarstaan bij hun huizen of wat daarvan nog over is. Kalla, die na de tsunami van eind 2004 de hulpverlening in zijn land goeddeels coördineerde, zei ook dat er geen tentenkampen komen, maar dat de ontheemden per familie een tent krijgen. De verstrekking van acute noodhulp moet in de ogen van Kalla binnen een maand zijn afgerond. Daarna moet al de fase van wederopbouw beginnen. Volgens Indonesische media hebben hulpverleners intussen ook de meest afgelegen gebieden bezocht om daar onder meer tenten, drinkwater en medicijnen af te leveren. Toch hebben veel dorpen nog altijd geen hulp ontvangen, vooral door logistieke problemen en bureaucratische rompslomp. Het Indonesische ministerie van Volksgezondheid maakte bekend een grootschalig programma te beginnen met inentingen tegen ziekten die via vervuild water verspreid kunnen worden. De kans op uitbraken wordt overigens niet zo groot geacht, maar desondanks wil Jakarta geen risico's lopen. De verhoogde activiteit van de toch al borrelende vulkaan Merapi, niet ver van de rampregio, baart deskundingen intussen steeds grotere zorgen. De vulkaan blijft grote hoeveelheden gas en rook uitbraken en de lavastromen hebben al een lengte van 3,5 kilometer bereikt. (01-06-2006 07:40 - www.brabantsdagblad.nl )
di 6 juni 2006, 07:07
YOGYAKARTA - De aardbeving ruim een week geleden in Midden-Java heeft de landbouw in het getroffen gebied geruïneerd. Ruim de helft van de boeren heeft geen geld meer om deze maand rijst te planten.
Foto: AP
Ted Burke van de VN-organisatie voor voedsel en landbouw (FAO) zei in een dinsdag gepubliceerd intervieuw met het Franse persbureau AFP dat in het zwaar getroffen district Bantul 50.600 gezinnen van de landbouw leven. Burke zei dat van twee derde van die gezinnen de huizen zijn verwoest of zwaar beschadigd.
Al het geld dat de boeren hebben, zal niet aan de landbouwproductie worden besteed, maar aan huizen, aldus Burke. De FAO-functionaris wees erop dat er geen geld meer overblijft voor onder meer zaad, kunstmest, gereedschap en pesticiden. Burke vreest dat de bevolking daardoor voor de voedselvoorziening in toenemende mate afhankelijk wordt van steun van de regering en internationale organisaties. (Brabants Dagblad)
Java maakt zich op voor nieuwe ramp
Uitgegeven: 4 juni 2006 13:10 Laatst gewijzigd: 4 juni 2006 13:17
AMSTERDAM - De Indonesische vulkaan Merapi is zondag na enkele rustige dagen weer begonnen met het spuwen van lava. Iets ten noorden van Jogjakarta, de grootste stad in het dichtbevolkte Centraal-Java, zijn grote gaswolken uit de actieve vulkaan te zien.
Deze stad is vorige week zaterdag zwaar getroffen door een aardbeving. Wetenschappers vrezen het ergste voor de honderdduizenden bewoners van het gebied wanneer de vulkaan tot uitbarsting komt.
");
Lava
Op de top van de Merapi heeft zich een grote ophoping van opgedroogde lava verzameld. Deze week is deze lavaophoping door de activiteit van de vulkaan gegroeid tot honderd meter hoogte. Dit kan volgens aardwetenschappers leiden tot een levensgevaarlijke stroom van gesmolten gesteente, die alles op zijn pad vernietigt. Door de aardbeving is de gestolde korst rond de lava waarschijnlijk verzwakt.
Stromend water is niet meer te vinden en sanitaire voorzieningen zijn niet toereikend. De toch al vervuilde meren en stroompjes zijn door de zwavel uit de vulkaan totaal onbruikbaar geworden. Lokale artsen maken zich zorgen over de bevolking. Veel mensen zijn ziek door de slechte hygiëne en wonden kunnen niet goed verzorgd worden.
Naschokken
Meer dan duizend naschokken hebben het gebied na de beving van vorige week zaterdag getroffen. Minstens 6234 mensen zijn volgens de laatste tellingen omgekomen. Dertigduizend mensen zijn gewond geraakt en ongeveer 650 duizend mensen zijn dakloos geworden.
Op de kaart van Indonesië tonen de rode driehoekjes aan waar er zich allemaal vulkanen bevinden. (http://www.knmi.nl)
De activiteit van de Merapi vulkaan wordt al meer dan 80 jaar met behulp van instrumenten in de gaten gehouden. Er worden verschillende processen rondom de vulkaan gemeten en één hiervan is seismische activiteit. Seismische monitoring op en rondom de vulkaan wordt gedaan sinds 1924. Er kan onderscheid gemaakt worden tussen verschillende seismische signalen, waarbij er gekeken wordt naar signalen met een lange duur en hoge frequentie. Als de vulkaan stabiel is worden er slechts enkele van deze 'events' per dag gemeten en bij een instabiele vulkaan kan dit aantal oplopen tot een paar honderd per dag.
Meting van vervorming (deformatie) en tilt van het oppervlak van de vulkaan geeft een indicatie over de processen in de vulkaan (zoals stijgende lava). De vervorming van het oppervlak wordt gemeten met behulp van een geodetisch netwerk (zie link naar webpagina van F. Beauducel).
De vorige uitbarsting van de Merapi was in 1994, de meest verwoestende van de afgelopen 100 jaar was op 18 en 19 December 1930. Toen kwamen er 1369 mensen om en werden 13 dorpen weggevaagd. Een overzicht van eerdere erupties is te vinden op de website van het Merapi Volcano Observatory.
De Merapi vulkaan is een gevolg van de subductie van de Indo-Australische plaat onder de Euraziatische plaat. Deze zone is ongeveer 2000 kilometer lang en loopt van Sumatra naar de Sunda Eilanden. De Indo-Australische plaat duikt onder de Euraziatische plaat en dat proces veroorzaakt vulkanisme en aardbevingen.
On 05 Jun 2006, at 09:46PM, Widjajanti Dharmowijono wrote:
Lieve vrienden,
John en Yayah Kokkedee, Eva Andriani, Eva Essed, Bert Paasman, Herman en Linda Swinnen, Ritske en Soes Dekoningh, Arthur Verbiest, Francien Petiet, W.F. Sulilatu Eo (wie kan me helpen aan de emailadressen van deze twee laatstgenoemden? Ik wil ze graag bedanken), Wayan Ariasih, Surjati en familie, Pak Bahari, Imelda, Teguh en Widjajanti hebben tot vandaag, 5 juni 2006, samen een bedrag bijeen gebracht van 960 Euro en 1.016.000 Rupiah (ongeveer 89 Euro), plus 100 dozen drinkwater (meestal met een inhoud van 12 flessen water van 1,5 liter per doos), 500 broodjes, vitaminetabletten, medicijnen en gratis transport naar Yogya voor de eerste zending.
Voor de eerste zending hebben we goederen gestuurd ter waarde van Rp 4.188.816 (ongeveer 369 Euro), zie mijn vorige emails. De tweede zending heeft Rp 6.156.020 gekost (ongeveer 542 Euro). Er is dus nog een overschot van ongeveer 138 Euro. Dit geld en de volgende bijdragen worden opgespaard en pas gebruikt wanneer nodig.
Wie graag een gedetailleerd overzicht van bijdragen en uitgaven wil hebben, moet het mij even laten weten (widja279@yahoo.com), dan stuur ik het zo op. Wie er om de een of andere reden die ik niet hoef te kennen bezwaar tegen heeft dat ik zijn/haar bijdrage bekend maak, moet het mij ook even zeggen.
Ik hoop dat ik er goed aan heb gedaan de hulp te concentreren op de wijk van Anggi en voor de tweede zending ook de groep van Yulius. Wij waren, wat Anggi's wijk betreft, de allereersten die hulp schonken op die schaal. Daarbij was drinkwater, melk voor de kleintjes, zeep, tandpasta en tandenborstels en verse groente. Aan alles, ook aan de tweede zending, was grote behoefte.
Nogmaals bedankt voor de belangstelling, de steun, de tips en de bijdragen.
Het leed is nog lang niet geleden, maar bloemkool en gezouten vis hoeven wij nu (hopelijk) niet meer naar Yogya te sturen.
Vandaag gaat er weer een zending naar Yogya, dit keer niet alleen naar Anggi maar ook naar Yulius Felicianus, de directeur van Galang Press, die mijn vertaling van Alfred Birney's romans Vogels rond een vrouw en De onschuld van een vis heeft uitgegeven.
Samen met andere uitgeverijen in Yogya is Galang Press ook een hulpactie begonnen die de naam heeft gekregen 'Yogya bangkit', Yogya verrijs(t). Onze hulpgoederen zijn vervoerd met een 'box van' van een kennis van een familielid (dat gaat hier zo: als je naar iets of iemand op zoek bent, in dit geval naar een auto/truck, laat je het woord maar vallen en het vindt zijn weg wel). De eigenaar van de 'box van' is toevallig achter ons huis een school aan het bouwen en gaat zelf ook naar Yogya vandaag want vier van de leerkrachten van die school zijn slachtoffer van de aardbeving die Yogya en vooral de streek ten zuiden van de stad, Bantul, heeft geteisterd. Dit is tot nu toe de beste manier gebleken om zo snel mogelijk zo veel mogelijk mensen te helpen. Als iedereen hulp verschaft aan een dorp, een wijk of een familie, zijn veel mensen geholpen. Het duurt heel lang voordat hulp van de regering de getroffenen bereikt. Deze maken zich daar ook niet boos over maar berusten erin: zo is het altijd geweest en waarom zou het nu anders zijn? De aardbeving (of wat dan ook) is nu eenmaal de wil van God.
Het belangrijkste is nu de hulpgoederen die ze wel hebben gekregen, van particulieren - familie, vrienden, kennissen, onbekenden, vrijwilligersorganisaties - veilig te stellen en het weinige dat ze nog hebben te verdedigen, desnoods met geweld. Bewoners stellen zich, vooral 's nachts, bij de poort van hun kampung op met speren en klewangs om kandidaat-rovers af te schrikken.
De hulp uit het buitenland is volgens de krant stopgezet. Europa heeft 3 miljoen Euro bijgedragen, geen klein bedrag! in de vorm van medicijnen en voedsel. Hopelijk komt de hulp echt bij de mensen terecht die er nood aan hebben. Wat het plan van Teguh (de echtgenoot van Janti die chirurg is) betreft om zwaargekwetsten te behandelen in het ziekenhuis in Semarang: er waren maar weinig patiënten bereid de ruines van hun huis en vooral hun vee te verlaten. Het voornaamste is voor hen dat ze bij hun familie zijn en in de mate van het mogelijke voor hun eenden, kippen, geiten of karbouwen kunnen blijven zorgen. 'Mangan ora mangan kumpul' is een bekend Javaans gezegde, het betekent 'Het maakt niet uit of je kunt eten of niet, het belangrijkste is dat je bij elkaar bent'. Maar over eten gesproken: aan Anggi hebben wij deze keer ook hardgekookte eieren gegeven, die meteen gegeten kunnen worden. Die eieren zijn misschien de enige bron van proteine voor hen sinds vorige week.
Net heb ik met Yulius gesproken. Het goede nieuws is dat het met hem en zijn familie goed gaat, zo ook met alle medewerkers van Galang Press, het minder goede nieuws is dat het kantoor van Galang Press, dat in het centrum van Yogya staat, gedeeltelijk ingestort is. Met collega's en kunstenaars van allerlei slag is hij gisteren begonnen door de dorpen te trekken om voor de kinderen op te treden. Ze vertellen sprookjes en verhalen en brengen 'Spongebob clowns' mee. Voor de volwassenen heeft hij vier artiesten die vloeiend Javaans spreken (dat is een vaardigheid die helaas aan het verdwijnen is, juist vooral bij geschoolde Javanen) bij elkaar gebracht om op te treden, een soort cabaret in het Javaans moet het worden. Hij is erg blij met onze hulp, vooral met het maandverband en de 'minyak kayu putih', olie dat je op je lichaam (vooral buik) wrijft, dat verlicht buikpijn en allerlei andere pijnen, bovendien houdt dat je lichaam warm en houdt de muskieten op afstand. We hebben ook vitamines gegeven (Vitamine C en B-complex), tandpasta, tandenborstels en waspoeder. Dat is inderdaad geen primaire behoefte: tandpasta eet je niet op en als je waspoeder nodig hebt dan heb je immers kleren. Maar de mensen hebben meestal maar een of twee stel kleren (dankzij de inzamelingen van gebruikte kleren die anderen houden) en die moeten toch gewassen worden. Bovendien, als je schone kleren aanhebt, ook al zijn die van iemand anders geweest, en een schoon lijf hebt voel je je ook heel anders. Nu is het inderdaad het moment om te verrijzen. Dat moeten zij zelf doen, dat kunnen (en mogen) wij niet doen voor hen, maar in ieder geval hebben wij ons best gedaan hun moed te geven, en ik denk dat dat ons echt wel gelukt is. Maar: er moet nog zoveel meer gebeuren, dus als jullie (nog) iets kunnen missen: er zijn duizenden mensen die we daarmee blij kunnen maken en voor wie onze hulp zelfs in deze fase van hulpverlening levensreddend kan zijn - er zijn iedere dag mensen onder de slachtoffers van de aardbeving die het niet meer zien zitten en een eind maken aan hun leven.
Heel hartelijk dank voor jullie goede gaven en jullie gouden harten.
FOTO's die Janti en haar zoon, Aris, getrokken hebben op de dag dat ze zelf naar Yogya gingen:
Krantenartikel van 15 mei 2006 over Maridjan, de bewaker van de vulkaan
Janti schrijft in haar mail 'Update 3' over Merapi, de bewaker van de Merapi-vulkaan. Hierbij het artikel van Victoria Gilman over de evacuatie van de Merapibewoners.
"15 mei. Heel wat bewoners op de flank van de Merapi vulkaan willen zich niet laten evacueren ondanks de waarschuwingen van wetenschappers en de regering. In de plaats daarvan bereiden de bewoners van de Merapi offers voor en houden ze dans-ceremonies om de geesten van de vulkaan te kalmeren.
De locale authoriteiten zeggen dat ze worden tegengewerkt door een 80-jarige spirituele leider, Maridjan, die maar blijft beweren dat de vulkaan veilig is. Er is geen enkel risico, blijft Maridjan maar herhalen en de bevolking volgt zijn raad om te blijven op. Maradjan heeft de officiële titel van 'sleutelhouder van de berg Merapi' gekregen van de vorige koning van de stad Yogyakarta. Deze eervolle functie maakt dat Maridjan moet waken over de geesten die boven op de berg wonen en hij wil de berg niet verlaten vooralleer hij een teken gekregen heeft van die overleden koning.
Maar wetenschappers zeggen dat de uitbarstingen heviger worden, dat de lava plots kan uitbarsten in lavastromen die tegen honderden kilometers per uur de berg afstromen. De westflank vertoont nu al verse lava."
De chauffeurs een van hen komt uit Bantul zelf die de truck met onze hulp naar Anggi hebben gereden zijn verbijsterd en zwaar onder de indruk. Het enige huis dat overeind staat, midden in een totale puinhoop, is dat van Anggi. Alle giften worden dus naar Anggis huis gebracht, d.w.z. onze giften want ze hebben geen andere giften gezien. Die zullen bij aankomst wel meteen verdeeld worden onder de bewoners, zoals dat ook gebeurd is met onze giften. Net kreeg ik een smsje binnen van Anggi waarin ze meldt: Toiletartikelen, zeeppoeder, melk, medicijnen, vitamines zijn vanmiddag uitgedeeld. Broodjes, groente en gezouten vis zijn gisteren uitgedeeld. Gisteren vertelde ze dat het drinkwater op het terras van een van de buren dat nog een dak had was opgestapeld omdat haar eigen huis al zo vol was met mensen. Ze is, zei ze, zeer strikt met het rantsoeneren van water omdat water van vitaal belang is. Vandaag zou ze hulp krijgen van een vrijwilligersorganisatie. Ik heb haar nog niet zelf kunnen spreken maar zal morgenvroeg bellen om te vragen wat ze nodig heeft.
De hulpverlening van de regering die maar uitblijft, terwijl de goederen zich volgens berichten in de krant opstapelen is het gesprek van de dag. In de krant staat dat Sampeyan Dalem Ingkang Sinuhun Kangjeng Ingkang Jumeneng Susuhunan Paku Buwono XIII Hangabehi, de vorst van Mataram dus, de graven bezocht heeft van zijn voorvaders en vergramd is omdat ook die graven kapot zijn. Nou dat is nu eens bericht om vergramd over te zijn! I.p.v. dat hij zijn levende onderdanen bezoekt en bijstaat bekommert hij zich om zijn dode voorouders! Vreemde snoeshaan.
Het is dus goed dat veel mensen op eigen initiatief hulp bieden aan de getroffenen. John Kokkedee, mijn gastheer in Leiden, zei dat onze hulp wel een druppel op een gloeiende plaat zal zijn. Ja, maar je kunt het ook heel anders zien: als een kiezelsteentje in de oceaan dat kringen maakt die groter en groter worden. Mensen die van onze actie hebben gehoord bieden spontaan aan ook mee te helpen. Velen onder jullie hebben mijn mailtje doorgestuurd aan anderen. Die anderen zullen het misschien ook weer verder doorsturen. Ik kan jullie niet dankbaar genoeg zijn. Tot nu toe is er reeds 885 ingezameld. Het saldo bedraagt nu dus ongeveer 515, daar is heel veel mee te doen en van te kopen. Morgen horen jullie meer.
Van Steven en Linda heb ik een tip gekregen: het is eenvoudiger, goedkoper en sneller om geld over te maken met vermelding van de BIC en het IBAN (ik raad maar wat met de lidwoorden hoor, want weet niet waar de letters een afkorting van zijn) van de begunstigde. Daarom hier nog een keer mijn rekeningnummer helemaal compleet:
ABN-Amro rekeningnummer 43.36.06.908
op naam van: W.W. Dharmowijono
Valkenhorst 48
2317 CM Leiden
BIC: ABNANL2A
IBAN: NL51ABNA0433606908
Gisterenavond of zeg maar gisterennacht het regende dat het goot, misschien ook in Yogya belde Teguh op van het ziekenhuis om te vertellen wat hij gehoord had van de laatste patiënt die avond: de sfeer in Yogya is beklemmend, en dat komt omdat Mbah (grootvader) Marijan (uit te spreken als Maridjan), de wachter van de Merapi, heeft gezegd dat de mensen nu waakzaam moeten zijn. De vulkaan zou die nacht uitbarsten. Deze Mbah Marijan heeft het de overheid heel moeilijk gemaakt bij het evacueren van de bewoners van de dorpen op de flanken van de Merapi. Die geloven namelijk dat hij kan communiceren met de berg. Pas als Mbah Marijan zegt dat de Merapi gaat uitbarsten, willen ze weg. Dat zou gisteren dus gebeurd zijn. Maar er is altijd een uitweg: mensen moesten jonge kokosbladeren voor hun huis plaatsen. Indonesia is en blijft het land van de stille krachten, misschien kunnen bepaalde personen inderdaad communiceren met vulkanen, wie zal het zeggen. We zullen maar hopen dat Mbah Marijan de Merapi dan ook kan overhalen niet eerst uit te barsten, want dat zou een onvoorstelbare ramp zijn. Overigens, volgens een lijstje in de krant van vandaag deden zich tussen 6 en 30 mei dit jaar over heel Indonesia (van Papua tot Aceh) veertien aardbevingen voor tussen 5,0 en 6,4 op de Richterschaal. Het is verbazingwekkend dat er van regeringswege geen enkel beleid is om het hoofd te bieden aan de gevolgen van een aardbeving.
Hier een update, we zijn nu woensdag, 31 mei 2006.
Het totaal aan bijdragen is 535. Het grootste deel heb ik reeds op mijn rekening overgeschreven gekregen.
Gisterenavond werd om veiligheidsredenen besloten pas deze ochtend te vertrekken naar Yogya. In de truck (een grote gesloten box van) stonden uiteindelijk 105 kartons drinkwater, melkpoeder en basisbenodigdheden voor persoonlijke lichamelijke hygiene alsook medicijnen. Allemaal gekocht dankzij jullie bijdrage en die van Indonesische vrienden en onbekenden.
Vanochtend ben ik naar de pasar gegaan om verse groente te kopen. Anggi had gisterenavond verteld dat er in de verre omtrek geen cassaveplanten en papayabomen met bladeren te zien waren omdat alle bladeren reeds geplunderd waren; die worden hier nl. als groente gegeten. Ik heb tamelijk grote voorraden (samen 155 kilo) bloemkool, wortel, selderij, prinsesseboontjes, kangkung, peulerwtjes, jonge uitjes en tomaten gekocht en heb de cabe, de pepers, niet vergeten. De vrouwen die de groente naar de auto torsten hebben samen Rp 25.000 gekregen. Een van hen vroeg of de groente voor Yogya was, en toen ik zei dat dat inderdaad de bedoeling was, zei ze dat ze uit Bantul kwam. Ook heb ik zout en een ander soort gezouten vis gekocht, naast de vis die gisteren gekocht was, en koffie bij mijn broer gehaald.
Gisteren uitgegeven:Rp3.562.316
Vandaag uitgegeven:
155 kiloGroenteRp451.000
7kilopepers (cabe)Rp35.000
zoutRp7.500
2kilogezouten visRp60.000
2kilokoffieRp48.000
3draagstersRp25.000
------------------
Rp 26.500Rp626.500
------------------
Rp4.188.816
Verder hebben we nog eens 50 kartons drinkwater gekregen (naast de 55 kartons van onszelf en 50 van de manager van onze brillenwinkel en haar familie) van de eigenaar van de box van en 500 broodjes van de eigenaar van de fruitwinkel naast onze brillenwinkel. Het transport (benzine en chauffeur) hebben we ook gratis gekregen.
We hebben ongeveer 370 besteed, wat betekent dat er nog 165 over is. Wat hiermee gedaan wordt hangt af van de noden van Anggi en haar buren. Vanochtend smste Anggi mij dat er een lijk was gevonden onder de ruines in het wooncomplex. Het was een bejaarde vrouw die in een soort van verzorgingshuis woonde en bezweek aan haar verwondingen zonder dat iemand het wist. De buren dachten aan dode ratten toen het hoe langer hoe erger begon te ruiken. Maar een van de verzorgsters zag de vrouw in haar droom. Ze vertelde dat ze dood was en wees de precieze plek aan waar ze later levenloos van onder het puin werd gehaald. Hulp van de regering hebben ze nog niet gekregen, hoewel er wel allerlei beloftes zijn gedaan. Konvooien trucks volgeladen met voedsel, donaties van particulieren, rijden van Semarang naar Bantul onder bewaking van de politie (die natuurlijk betaald wordt) om eventuele plunderaars te ontmoedigen.
De krant (kijk naar The Jakarta Postwww.thejakartapost.com) staat vol van verhalen over hulpverlening die maar weinige delen van de getroffen streek heeft bereikt en de Indonesischtalige kranten melden diefstallen en plunderingen: vrachtwagens en autos worden gestopt en de chauffeurs worden gedwongen hun bagage af te geven. Ik weet niet of zulke berichten de internationale pers halen. Wij hadden gevreesd dat onze truck ook geplunderd zou worden, daarom ben ik zo blij dat dat niet gebeurd is. De truck is om 15.15 uur veilig aangekomen in Anggis complex in het zuiden van Yogya (eigenlijk al in de streek van Bantul), zij het wel langs allerlei omwegen want veel wegen waren afgezet. De groente is reeds uitgedeeld. Mensen stortten zich op de tandenborstels, niemand heeft tanden kunnen poetsen sinds de aardbeving. Vanavond worden na het avondeten de broodjes, de toiletartikelen en de waspoeder uitgedeeld. Het blijkt ook dat ik me in de getallen vergist heb. Er waren niet 250 mensen in het complex, maar 500, en nu zijn er ineens 100 mensen bijgekomen, die in hutten aan de kant van de rivier woonden en dus eigenlijk niet bij de complexbewoners hoorden, maar nu wel. Leed verenigt mensen.
De stand van zaken is vandaag, dinsdag 30 mei 2006 als volgt:
Vanmiddag toen ik mijn mailtjes las, zag ik dat sommigen van jullie reeds op mijn oproep gereageerd hadden: er was een bijdrage toegezegd van in totaal 310. Heel hartelijk dank!!
Anggi berichtte mij dat er nood is aan damesverband (iets waar je niet aan denkt als je het niet zelf meemaakt), melkpoeder voor de kinderen, eenvoudige medicijnen zoals paracetamol en vitamines, gezouten vis, zeeppoeder, badzeep en andere toiletartikelen (gedroogde bami hadden ze al van anderen gekregen) en in de eerste plaats drinkwater in flessen. Water hebben we proberen te kopen bij de fabriek zelf maar daar was alles op, omdat ook zij al het water dat zij hadden hebben gestuurd naar Bantul. Wie nog water wil kopen moet het nu bestellen. Voor de Makro zag ik mensen drie vrachtwagens laden met allerlei voedingswaren, ook voor Bantul en omstreken. Uiteindelijk hebben wij met hulp van vrienden toch nog drinkwater kunnen kopen. Weliswaar is dat in één dag, hoogstens twee dagen op, maar het is tenminste iets.
Ik heb niet gewacht tot jullie bijdrage mijn bankrekening bereikte en heb meteen al geld gehaald met mijn pasje en daarvan gekocht:
1doosRinso Anti Noda sachet 300 x 32 gr zeeppoeder)Rp104.449
2dozenSo Klin Deterjen Higinis 150 x 30 gr (zeeppoeder)Rp81.272
1 doosRejoice 480 x 5 ml (shampoo)Rp162.338
1doosSunsilk Silky 960 x 6 ml (shampoo)Rp257.051
1doos Lifebuoy Red 144 x 90 gr (badzeep)Rp164.820
1doossabun Giv Biru (badzeep)Rp54.865
8pakkenLaurier Super Maxi 6 x 8 pcs (damesverband)Rp124.144
1dosPepsodent White (tandpasta)Rp264.897
6pakkenOral B Contura Soft @ 3 pcs (tandenborstels)Rp61.800
6pakkenJordan SG Classic Hard @ 4 pcs (tandenborstels)Rp81.708
12dozenDancow 800 gr (melkpoeder voor kleuters)Rp459.480
6dozenBebelac madu 400 gr (melkpoeder voor babys)Rp183.462
55kartondrinkwater Aqua/Aguaria 12 x 1,5 len 24 x 600 mlRp1.332.000
1kilogezouten visjesRp30.000
------------------
Rp3.562.316
Verder hebben wij van Indonesische vrienden én mensen die wij totaal niet kennen, maar die ook wilden meedoen, toen ze hoorden wat we aan het doen waren, ontvangen om aan Anggi en buren door te geven:
Ik moet ook nog melden dat íemand (die ik niet ken) zijn truck heeft uitgeleend (met chauffeur) om alles naar Yogya te vervoeren, maar het is bijna avond en er zijn onveilige toestanden gemeld. Daarom is besloten pas morgenochtend (dus woensdag 31 mei) te vertrekken.
Ik heb Anggi jullie groeten en gebeden overgebracht. Ze is erg ontroerd en smste: Mijn huis is nog heel, maar al mijn buren hebben hun huis en bezittingen verloren. Hun leed is mijn leed. Wat ons overeind houdt is de liefde van vrienden, kennissen en totaal onbekenden. Dank je wel.
Daar valt eigenlijk niets aan toe te voegen, behalve ook van ons in Semarang: heel hartelijk dank voor de steun. Ondertussen heeft een vriendin nog 100 bijgedragen. Totaal dus 410. Jullie zijn geweldig.
Indonesië is een republiek, bestaande uit een groot eilandengebied in Zuioost - Azië. De 13.677 eilanden vormen samen de Indonesische Archipel die in de Indische oceaan ligt. De eilanden zijn omzoomd met palmen en hebben nogal wat actieve vulkanen. In Indonesië wonen ruim 200 miljoen mensen. De bevolkingsdichtheid is erg groot. De overbevolking concentreert zich op Java en Bali. Hier vindt men industrie en daardoor werkgelegenheid. Het land telt 300 verschillende etnische groepen. Elke groep heeft zijn eigen ongeschreven vaste gewoontes. De meesten zijn van Maleise oorsprong, waarvan de Javanen, de Sundanezen, de Baliërs, de Daykan (Kalimantan) en de Acehers (Sumatra) de grootste etnische groepen zijn. Minderheidsgroepen zijn de Euraziaten, Arabieren, Indiërs en Chinezen. De Chinezen vormen met vijf miljoen inwoners een grote groep en zijn sterk met elkaar verbonden.
Indonesië ligt rond de evenaar en kent dus een tropisch klimaat met een droog seizoen van juni tot oktober en een regenseizoen (natte moesson) van november tot maart. De grootste variabele in het weer is dan ook niet de temperatuur of de luchtdruk, maar de regenval. De gemiddelde temperatuur is aan zee 28°C, in de bergen 26°C en in de hogere bergstreken 28°C en de gemiddelde luchtvochtigheid is 80%. De wind is meestal vrij rustig en voorspelbaar. Tijdens de droge moesson komt hij uit het zuiden en oosten (vanaf het Australische continent) en tijdens de natte moesson staat er een noordwestenwind.
Net als in de rest van de wereld, en met name in Z.O.Azië, veranderen de gegevens op het gebied van de communicatie razendsnel. Het aantal mobieltjes en internetaansluitingen groeit met de dag! Voor de aardigheid toch een momentopname (2004):
telefoonaansluitingen: 5.588.310(vast) en 1.070.000 (mobiel)
radiostations: AM: 678, FM: 43, korte golf: 82
radio's: 31.500.000
tv stations: 41
televisies: 13.750.000
Internet Service Providers (ISPs): 24
internet gebruikers: 4.400.000
Er ligt 6.500 km aan spoorwegen en 342.700 km aan wegen, waarvan er 158.670 km verhard is. Aan waterwegen ligt er 21.579 km, verdeeld over de eilanden: Sumatra 5.471 km, Java and Madura 820 km, Kalimantan 10.460 km, Sulawesi (Celebes) 241 km, Irian Jaya 4.587 km.
Er zijn veel zee-en binnenlandse havens. De belangrijkste liggen in: Cilacap, Cirebon, Jakarta, Kupang, Makassar, Palembang, Semarang en Surabaya. Indonesië telde in 2002 631 vliegvelden.
Wat cijfertjes:
BNP: $758.1 miljard
economische groei: 4%
inflatie: 6.9%
werkloosheid:10.5%
arbeidskrachten: 100.5 miljoen
export: 63.89 miljard
10% van het land wordt gebruikt als landbouwgrond. Er wordt rijst, cassave (tapioca), pinda's, rubber, cacao, koffie en palmolie verbouwd.
Van de Indonesische arbeidskrachten werkt 45% in de landbouw, 16% in de industrie en zit 39% in de dienstensector.
De belangrijkste industriëen zijn olie en aardgas, textiel en schoeisel, mijnbouw, cement, chemie, multiplex, rubber, voedsel en toerisme. Aan grondstoffen heeft Indonesië naast olie en gas ook tin, nikkel, bauxiet, hardhout, koper, steenkool, goud en zilver.
Hieronder zie je een kaart van Java, het hoofdeiland, waarop de hoofdstad 'Jakarta' gelegen is. De gele vierkantjes op de kaart duiden het aardbevingsgebied van 27 mei aan. Een honderdtal km daarboven ligt Semarang, de stad waarin Janti woont. Janti is mijn Indonesische vriendin die me onlangs een vraag tot hulp zond.
Hier nu de eerste mail die ik van Janti kreeg over Yogya en de aardbeving.
Lieve vrienden,
Ik hoop dat jullie deze mail in goede gezondheid lezen. Vandaag kon ik eindelijk spreken met een goede vriendin en collega, Anggi Minarni, in Yogya. Zij is directeur van Karta Pustaka, het Indonesisch-Nederlands cultureel centrum in Yogyakarta. Toen ik haar belde op haar mobieltje zei ze heel vlug dat ik haar thuis moest bellen. Later werd duidelijk waarom: er was nog geen electriciteit na de aardbeving en ze had haar mobieltje dus niet kunnen opladen. Ze vertelde me dat haar huis het enige huis in het wooncomplex was dat nog rechtop stond, want het was net gerenoveerd. Nagenoeg alle huizen in het wooncomplex zijn ingestort. Haar huis fungeert als een 'Posko' (Pos Komando) voor vier grote families. Alle buren overnachten in dat huis want hun eigen huizen zijn ofwel helemaal weg of veel te gevaarlijk om nog in te slapen, en er zijn geen tenten, terwijl het iedere avond regent. Een buurvrouw van Anggi die ik vanavond aan de telefoon kreeg, echtgenote van een docent bij de ISI (Kunstacademie), vertelde dat toen haar zoon uit Jakarta kwam, hij met veel moeite een tent kon bemachtigen voor zijn familie. Er wordt ook gekookt en gegeten. Mandiën (zich wassen) moet in een naburige kampong gebeuren want er is geen water in hun eigen complex. Overdag bewaakt iedereen zijn eigen huis, want dieven zijn in actie gekomen. Dat is de reden waarom de mensen daar nog blijven. Ik denk dat de dieven, net als in Atjeh het geval was, niet uit de streek zelf komen maar van ergens anders. Niet ver van Anggi's huis, maar ook nog in hetzelfde complex, zijn twee andere Posko's opgericht waar samen voor zo'n 200 mensen gezorgd wordt.
Anggi vertelde me dat de gemeente zeer traag is met de hulpverlening en dat die hulp in ieder geval nog aan hen is voorbijgegaan. Ze zijn dus afhankelijk van hulp van individuën. De mensen hebben vooral eten nodig dat eenvoudig klaar te maken is, droge bami die alleen even gaargekookt moet worden is ideaal, medicijnen zoals aspirine en jodium enz. voor verzorging van wonden (niemand die nog in het complex is is ernstig gewond) en drinkwater. Geld kunnen ze ook gebruiken, maar dan misschien later. Nu zijn de meeste winkels en supermarkten nog niet open en hebben ze dus meer aan gebruiksklare producten.
Ik ben gaan kijken bij (Indonesische) Makro naar de prijzen van deze dingen (behalve medicijnen, daar kan Teguh beter mee helpen) en andere zaken die waarschijnlijk nodig zijn. Een doos met 40 pakjes bami kost ongeveer rp 25.000, een doos met 6 flessen water van 1,5 l kost bij de Rp 11.000. 48 blikjes gecondenseerde melk is Rp 268.000. Een euro is Rp 11.000 tot Rp 11.700. Voor 2,2 Euro kun je 40 mensen een lunch bezorgen, voor 23 Euro kunnen 960 mensen hun haar wassen (de shampoo zit in kleine sachets van 6 ml). Ik heb ook al gevraagd hoeveel het transport kost van Semarang naar Yogya, en dan bepaald het complex waar Anggi woont. Dat is Rp 27.500 per pak (er wordt niet naar het gewicht gekeken).
Doen jullie mee? Alles wat teveel is voor Anggi's complex wordt aan andere woonwijken uitgedeeld. Anggi is gewend dingen te organiseren, en ik heb er alle vertrouwen in dat alles wat wij geven bij de mensen terechtkomen die het het meest nodig hebben. Ik bel Anggi nu vaak op om te vragen wat ze nodig hebben, zodat we geen dingen geven waar geen nood aan is. Als er nog geld over is, kan het later gebruikt worden voor de reparatie van de huizen. Ik hoop dat jullie ook mij vertrouwen. Ik zal verslag uitbrengen van alle ontvangsten en alle uitgaven die ik gemaakt heb.
Voel je niet gedwongen iets te geven, maar: alle beetjes helpen! Trouwens, liever eerst kleinere bedragen! Anders word ik nog bingung. Als jullie meedoen: ik heb een Nederlandse rekening bij ABN-Amro, dat is het gemakkelijkst voor jullie geloof ik, en voor mij ook want ik kan via het internet nagaan wie hoeveel geld heeft geschonken en ik kan het geld hier afhalen.
Het officiële dodental nam de eerste dagen hand over hand toe, en had op 1 juni de 6200 overschreden. Het Rode Kruis verwacht dat er nog honderden, misschien zelfs duizenden doden onder het puin liggen. Verder zijn er duizenden mensen, waaronder veel kinderen, gewond geraakt.
De meeste slachtoffers, mogelijk rond de 90 procent ervan, zijn gevallen in de regio Bantul, die ten zuiden van Jogjakarta ligt; daar zijn bijna alle huizen ingestort. Verder is
Klaten, ten oosten van Jogjakarta, zwaar getroffen. De ziekenhuizen in en rond Jogjakarta kunnen de grote hoeveelheid slachtoffers niet verwerken. Het ziekenhuis dat zich het dichtst bij het epicentrum van de beving bevindt, is het Muhammadiyah-Ziekenhuis van Bantul.
Ook Jogjakarta kent een aantal ziekenhuizen, waarvan enkele voor Indonesische begrippen goed zijn geoutilleerd. De toestroom van slachtoffers was de eerste dagen echter zo groot dat verpleging tot op de parkeerplaatsen moest plaatsvinden. Sommigen werden zelfs afgewezen, omdat hun letsel niet zwaar genoeg was.
De overlevenden ontbreekt het aan bijna alles. Zij moeten vaak de wacht houden bij hun (deels) ingestorte huizen, omdat anders dieven zich van de achtergebleven eigendommen meester kunnen maken. Overnachten is echter niet mogelijk in die huizen, maar moet in de buitenlucht gebeuren.
Daar is het onaagenaam toeven doordat er vrij zware regens zijn losgebarsten. Sommigen hebben tenten weten te bemachtigen, velen doen het met plastic of minder.
In Bantul hebben overvallers zich van ambulancemateriaal meester gemaakt, en zij beroven huizen onder het mom van hulpverlening.
In de stad Jogjakarta zelf ontstaat gebrek aan voedsel; vele winkels zijn gesloten of bestaan niet meer, en lange tochten worden ondernomen om aan het noodzakelijkste te komen.
Wachten op benzine...
Een complicatie is dat de prijzen van benzine, van voedingsmiddelen en van andere waren exponentieel zijn gestegen: naar verluidt, is benzine tien maal zo duur geworden als gewoonlijk, voedsel vier tot vijf maal.
Tijdstip: onze tijd: vrijdag, 26 mei 2006 om 22u 54 Plaatselijke tijd: zaterdag, 27 mei 2006 om 6u 54
Diepte: 17,1km onder de zeebodem
Plaats op wereld: 7.962°S, 110.458°E Op Java, dicht bij de kust, 30 km van Yogyakarta & 110 km van Semarang, de stad waar Janti woont. Een sterkte van 6,3 op schaal van Richter
In de chaos die volgde verspreidde zich het gerucht dat een nieuwe tsunami op komst was. Duizende mensen vluchtten op bromfietsen en in auto's naar hoger gelegen oorden met het spookbeeld van het verwoeste Aceh voor ogen. Gelukkig kwam het verlossende bericht van het Japanse metereologisch instituut, zeggende dat er geen tsunami zou komen.
Vanaf 8 mei was de vulkaan Merapi die dichtbij het epicentrum van de aardbeving ligt al actiever aan het worden.
De aardbeving van 27 mei verhoogde de activiteit van de Merapi die toen al lava liet vloeien en aswolken en gas spuwde.
Vijf uren na de beving telde men in de regionale ziekhuizen al meer dan 200 lijken en stroomden nog veel meer gekwetsten toe. Veel mensen hadden gebroken beenderen en snijwonden. De omgeving van Yogyakarta was in één ogenblik herschapen tot een grote puinhoop: beschadigde hotels en regeringsgebouwen, ingestorte buildings en duizende verwoeste huizen...
De beving scheurde het wegdek van start- en landingsbanen op het vliegveld dat zeker tot zondag zou gesloten worden. De electriciteit en het telefoonverkeer lag plat in grote delen van Yogyakarta. Er was plots gebrek aan drinkwater, kleding, voeding, medicijnen, verzorgingsprodukten, tenten en dekens.
Er werd niet zo veel aandacht in onze media besteed aan deze ramp en toch... meer dan 5000 doden, 20 000 gekwetsten en 200 000 daklozen.
1 23 1. Mattia en Indrawati, onze kinderen, hebben hun roots op Java 2. Ikzelf, Linda 3. Janti, mijn Indonesische vriendin, die in Semarang (op Java) woont. Haar echtgenoot is algemeen chirurg. Beiden studeerden aan de K.U.Leuven af.
Via deze blog willen we steun vragen om de overlevenden van de aardbeving in de streek van Yogyakarta (Java - Indonesië) 'rechtstreeks' te helpen.
Deze blog verschaft info over Java en de ramp van 27 mei 2006.
Mocht je liever onmiddellijk naar de brieven die Janti schreef gaan, deze vind je op een witte achtergrond.
;)
.gif){kind=tracking}
