Zandmannetjes kolder Geloof echter alles wat in de TIPS staat!
17-09-2005
Tip 1-Scrollen
Natuurlijk kan alleman scrollen. Daarvoor staat toch dat wieltje aan de muis! Hola, niet alle muizen hebben een wieltje, en niet alle laptops hebben een muis... Die mensen moeten dus scrollen met behulp van de schuifbalk, meestal rechts van de pagina. Wist je dat scrollen met het toetsenbord veel gemakkelijker gaat, zelfs al heb je een scrolwieltje aan de muis staan? Eén druk op de toets "Page down" (of de spatiebalk) en de pagina is een volledige schermhoogte naar onder verdwenen. Met een druk op "Page Up" komt ze terug omhoog. Liever een beetje kalmer aan scrollen? Waarom denk je dat de pijltjestoetsen aan het klavier staan? Met iedere druk (je kan ook blijven drukken) verschuift de tekst 4 regels. Als je op de naar Links gerichte pijltoets drukt, ga je terug naar het begin van het bericht... Voilà, niet te veel ineens, anders raken we gestresseerd!
Sedert mijn fiets gepikt werd, een jaar of zes geleden, hoste ik rond met het vehikel van mijn echtgenote. Ik koop geen andere meer, dacht ik bij mezelve, ik sponsor de dieven niet langer. Afgelopen was het met mooie uitstappen per fiets te maken, want met een damesfiets met slechts 3 versnellingen kan je je bezwaarlijk onder de mensen vertonen nietwaar? Maar de olieprijzen van de dag van vandaag hebben mijn kijk op de dingen veranderd. Voor de prijs van slechts 2 tankbeurten heb ik mij dus een nieuw veloke aangeschaft. Als de zon er op schijnt is het precies een juweel dat daar staat te schitteren. 21 versnellingen vooruit en 3 achteruit, ze overlappen mekaar wel 17 keer maar dat kan de pret niet drukken. Gedaan met die meewarige blikken die would-be coureurs me toewerpen, als ze mij gezwind voorbijrijden... Maar nu is mijn eega niet tevreden. Dat is het minste wat ik kan zeggen, want eigenlijk is ze ziedend kwaad. En waarom? Onredelijk natuurlijk, zoals vrouwen soms kunnen zijn. Allemaal omdat zij op het matje moet slapen, nu die nieuwe fiets naast mij ligt in bed. En dan sta ik nog wel de donsdeken af, opdat ze geen kou zou lijden! Onbegrijpelijk, ik versta er niets van. Maar het is natuurlijk heel voornaam, dat de fiets de juiste temperatuur behoudt, dat s morgens het gel-zadel niet te koud aanvoelt als ik er mijn achterwerk op neervlij, wanneer ik mijn morgendrit ga maken Dat heeft de fietsverkoper mij ook aangeraden, toen ik hem ging ophalen na het eerste groot onderhoud. "Zie dat ge te grote temperatuursverschillen zoveel mogelijk probeert te vermijden" zei hij "dat is niet goed voor het frame, dat kan gaan scheeftrekken anders" Waarom kan mijn echtgenote dat nu niet begrijpen, vraag ik mij af, dat is toch heel logisch, als je erover begint na te denken. Ik vermoed dat het een beetje moedwil is, dat ze er gewoon niet wilt over nadenken Als ze nu nog te reclameren had omdat ze werd achteruitgesteld, maar dat is helemaal niet het geval! Want het is een dikke mat, ik denk zelfs dat een moslimterrorist er best tevreden mee zou zijn, als hij er zesmaal per dag zijn knieën moet inplanten om met zijn voorhoofd tegen de grond te bonken. Geen hoofdpijn meer voor die kerel, geen pijnlijke ledematen meer! Gedaan met zijn gekreun als hij zijn bommengordel moet aantrekken... Maar hij krijgt ze niet, die mat. Toch al zeker het eerste jaar niet. Dat hij maar genoegen neemt met zijn 70 maagden! (Waar zouden ze eigenlijk blijven met de exemplaren die reeds ontmaagd zijn, vraag ik mij af? Worden die terug naar de aarde gestuurd misschien?) Na dat eerste jaar zal ik de situatie nogmaals evalueren Ik heb ook de raad meegekregen om de ketting goed te verzorgen. Dat wist ik niet, ik dacht dat alleen de banden verslijten bij een fiets. Daar moest hij eens meewarig mee lachen, de fietsspecialist. "Zon ketting slijt meer dan de gemiddelde Belg kan bevroeden" zei hij "vanaf het ogenblijk dat er meer dan 1 m/m. speling komt tussen de ketting en de tanden van het kamwiel, moet je ze vervangen. Ten dien einde is het aangewezen ze regelmatig te demonteren en ze in een bakje met mazout te leggen, om te reinigen!" Op mijn vraag of hij wel wist wat een halve liter mazout kost de dag van vandaag, kon hij niet direct een antwoord verzinnen. Daar heb ik dadelijk gebruik van gemaakt, en gevraagd of het ook een bakje met fijne olie mocht zijn. "Maïsolie of slaolie" vroeg ik hem "wat is best geschikt?" Want ik had gezien dat van beide soorten nog een fles onder het aanrecht stond, in onze keuken. "Ben jij nu helemaal een haartje betoeterd?" vloog mijn eega tegen mij uit, toen ik een half litertje olijfolie in een bakje kieperde om daarin mijn fietsketting te deponeren. Dat zei ze waarschijnlijk, omdat ze vlak daarvoor naar de Hollandse TV had gekeken. Die gebruiken zo van die rare uitdrukkingen, zoals een haartje betoeterd en doei en zo. Dat zullen Nederlandse lezers wel kunnen beamen, als ze dat al willen natuurlijk. "Hartstikke leuk" dat had ze natuurlijk ook kunnen zeggen, is insgelijks een uitdrukking die onze Noorderburen dikwijls bezigen. Maar dat zei ze niet. Wat ze wel zei was "Als jij die olie durft te gebruiken om die ketting in te leggen, bak ik er vanavond uw frietjes in!" Dat maakt mij niet uit, de ketting is toch kraakproper, die olie wordt daar niet door vervuild _________________
Wie voor de drommel heeft er nu behoefte aan een blog van Zandmannetje? Geen hond of kat, zelfs mijn wettelijke echtgenote niet, en die is toch verondersteld mijn steun en toeverlaat te zijn, in goede en in slechte tijden, zo helpe u god... Dat herinner ik mij nog van toen wij trouwden, enkele jaartjes geleden. Heel wat jaartjes geleden eigenlijk, bij nadere beschouwing. Maar zelfs die echtgenote hier bedoeld, vroeg "Gij gaat toch niet met nen blog beginnen zeker?" En op mijn schuldbewust knikken, want ik durfde al niet meer spreken, alleen maar meewarig de schouders ophief. Of ze schudde, dat heb ik niet zo goed gezien. Ze deed in elk geval iets meewarigs, en ze klakte erbij met haar tong...Je kent dat wel, het klinkt zo van tut tut tut.... Waarom doe ik het dan? Omdat ik een tegendraads manneke ben, veronderstel ik. En om er bij te horen. Want zeg nu eerlijk, wat ben je nu tegenwoordig nog zonder blog? Een tijdje geleden moest je een e-mail adres hebben om tot de jet-set te behoren, nu is dat een blog. Het is het eerste dat men je vraagt, wanneer je op straat (het mag ook ergens anders zijn, op de tram, in de stamkroeg, op safari in de jungle) iemand tegenkomt: "Jij hebt toch een blog zeker, geef me dat adres eens!" Stond ik daar telkens zenuwachtig met mijn vingers te draaien, en proberen het gesprek op een ander onderwerp te brengen, wegens niet zomaar direct durven toegeven dat ik nog niet de trotse eigenaar was van zon ding. Maar bij deze is daar een mouw aangepast!
