|
16/10/2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vandaag is het heet . Heter dan gisteren, het
heetst sinds we hier aankwamen op Congolese bodem. Ca. 35° in de schaduw. Dat
heeft zn weerslag op het gemoed van een mens.
We vertrokken samen met Jos en Koko op weg naar de
Mama.
Onderweg in de auto met de raampjes open, deed Koko een kleine uitschuiver met
een modderdouche als gevolg. Dus de raampjes gingen toe (de temperatuur schoot
de hoogt in), met de belofte van Koko dat de airco in de auto volgende jaar in
orde zou zijn. Dat was een opsteker J. We waren goed opgewarmd om aan de klimpartij te
beginnen! We hebben het rustig aan moeten doen,en hebben af en toe eens gestopt
om in deze hitte op adem te komen.
Onderweg kwamen we Mireille tegen met de boodschappen voor het ontbijt en
middagmaal.
Alle leed was vergeten toen we bij aankomst zagen, dat de werken aan het huisje
gestart waren.
De metsers waren bezig met de zijmuur op te metsen. Christian zag dat er te
weinig mensen aan het werk waren, en dat er teveel aan het kijken waren. Dat
liet hij niet gebeuren J En op 1, 2, 3 schoten ze allemaal in gang, en het
ging vooruit, het ging geweldig goed vooruit. En we hadden ook lol.
Volgende fase is het gebinte van het dak met de golfplaten . Nadien moet de vloer nog geëgaliseerd
worden. Zo zullen ze dan uiteindelijk 5 plaatsen hebben i.p.v. 2. We hopen dat
het dak erop ligt voor we vertrekken. Dan hebben we dat ook nog gezien.
En Jos (architect van Julie van Louis van de schrijnwerker)gaf zijn zegen en
viel int slaap onder de kleurrijke parasol, naast Koko die ook al in
dromenland zat. De warmte hé.
Een kleine domper op de vreugde, vandaag: Marie-Christine was naar het
ziekenhuis , voor een onderzoek. Ze zal waarschijnlijk geopereerd moeten
worden. Ze heeft last van een kiste, sinds de geboorte van haar jongste kind
(Jeremy), ca.13 jaar geleden.
En de Mama was er natuurlijk ook. Ze zat te genieten van haar ontbijt (een kop
koffie met melkpoeder,en brood met hespenworst). Natuurlijk heeft Jos ook met
haar kennis gemaakt.
Hij heeft haar ook blij gemaakt met een mooie handdoek en nog enkele
kledingstukken.
Terug op weg naar het logement zei Christiaan: ik heb nooit zoveel uitgestoken
handen gezien, en we zullen onze valiezen goed moeten controleren, want iedereen
wil mee naar België.
|
