Vandaag hebben we twee bezoekjes afgelegd die al gepland
waren van in België.Eerst zijn we op
bezoek gegaan bij Bibi, dochter van Papa Stefan en Mama Antoinette.Ze woont in Kitambo.Omdat onze taxi-man nog een andere opdracht
had, zijn we vrij laat in de namiddag vertrokken.Na wat zoekwerk hebben we het huis
gevonden.Bibi kwam juist thuis van haar
werk.We hebben even op het terras van
hun huis gezeten, en afgesproken om op zaterdagavond met Bibi en haar man in de
stad te gaan.We kijken ernaar uit om
Kinshasa by night te beleven.
En dan zijn we naar Matonge gereden om Mama Véronique een bezoekje te
brengen.Zij is de mama van Albert
Mpeti.Toen Christian in de jaren
tachtig in Kinshasa was heeft zij hem verzorgd toen er een parasiet zich in
zijn grote teen genesteld had.Ook bij
de opstand die uitbrak na een voetbalmatch, waardoor men op jacht ging naar
alles wat buitenlands was, heeft zij Christian onder haar hoede genomen, en
zelfs tegen de oproerkraaiers gezegd dat hij haar zoon was.
Het was een hartelijk weerzien.Mama
Véronique is ondertussen een kranige dame van 80.
Ze had juist een vette eend vast om te
slachten, toen we eraan kwamen.Dat
beestje heeft dankzij ons bezoek uitstel van executie gekregen.Herinneringen werden opgehaald, bij wat
aangevoerde drank.Dit is hier de
gewoonte als je een bezoek brengt aan iemand.In plaats van bloemetjes mee te nemen, zorg je voor wat drank of iets om
te eten.En overal waar je hier bent kan
je in de nabijheid frisse drank vinden.Emelie, dochter van mama Véronique wil ons graag vergezellen op een
marktbezoek of/en op uitstap naar Kinkole.
Matonge is een hele gezellige wijk, waar het uitgaansleven zich situeert.De wegen zijn er mooi aangelegd (althans waar
wij waren) en er is ambiance op de straat.
Onderweg zagen we iets wat we nog nergens gezien hadden: een politierobot die
het verkeer regelt, midden op een sokkel op een groot kruispunt.De uiteinden van zijn armen zijn
verkeerslichten (groen en rood).De
robot draait zoals ook een agent doet die het verkeer regelt.Als extra heeft hij een ingebouwde
flitscamera om de overtreders te betrappen.Het blijkt een 100% Congolese uitvinding zijn.
Verslag: Christian Fotographie: Christian Dactylo: Tinne
16/10/2013
Vandaag is het heet . Heter dan gisteren, het
heetst sinds we hier aankwamen op Congolese bodem. Ca. 35° in de schaduw. Dat
heeft zn weerslag op het gemoed van een mens.
We vertrokken samen met Jos en Koko op weg naar de
Mama.
Onderweg in de auto met de raampjes open, deed Koko een kleine uitschuiver met
een modderdouche als gevolg. Dus de raampjes gingen toe (de temperatuur schoot
de hoogt in), met de belofte van Koko dat de airco in de auto volgende jaar in
orde zou zijn. Dat was een opsteker J. We waren goed opgewarmd om aan de klimpartij te
beginnen! We hebben het rustig aan moeten doen,en hebben af en toe eens gestopt
om in deze hitte op adem te komen.
Onderweg kwamen we Mireille tegen met de boodschappen voor het ontbijt en
middagmaal.
Alle leed was vergeten toen we bij aankomst zagen, dat de werken aan het huisje
gestart waren.
De metsers waren bezig met de zijmuur op te metsen. Christian zag dat er te
weinig mensen aan het werk waren, en dat er teveel aan het kijken waren. Dat
liet hij niet gebeuren J En op 1, 2, 3 schoten ze allemaal in gang, en het
ging vooruit, het ging geweldig goed vooruit. En we hadden ook lol.
Volgende fase is het gebinte van het dak met de golfplaten . Nadien moet de vloer nog geëgaliseerd
worden. Zo zullen ze dan uiteindelijk 5 plaatsen hebben i.p.v. 2. We hopen dat
het dak erop ligt voor we vertrekken. Dan hebben we dat ook nog gezien.
En Jos (architect van Julie van Louis van de schrijnwerker)gaf zijn zegen en
viel int slaap onder de kleurrijke parasol, naast Koko die ook al in
dromenland zat. De warmte hé.
Een kleine domper op de vreugde, vandaag: Marie-Christine was naar het
ziekenhuis , voor een onderzoek. Ze zal waarschijnlijk geopereerd moeten
worden. Ze heeft last van een kiste, sinds de geboorte van haar jongste kind
(Jeremy), ca.13 jaar geleden.
En de Mama was er natuurlijk ook. Ze zat te genieten van haar ontbijt (een kop
koffie met melkpoeder,en brood met hespenworst). Natuurlijk heeft Jos ook met
haar kennis gemaakt.
Hij heeft haar ook blij gemaakt met een mooie handdoek en nog enkele
kledingstukken.
Terug op weg naar het logement zei Christiaan: ik heb nooit zoveel uitgestoken
handen gezien, en we zullen onze valiezen goed moeten controleren, want iedereen
wil mee naar België.
Vandaag bezochten we Mama.Het heeft 2 dagen niet geregend, dus konden we terug met de auto via de
hobbel-bobbel-wiggel-waggel-weg tot op ongeveer 20min stappen van hun adres
geraken.Ik vroeg me wel af: wat als het
begint te regenen als we daar zijn?Geraken we dan nog wel terug?
Onderweg zijn we even gestopt om een kleurrijke parasol te kopen.Die komt daar wel van pas.
Koko, onze taxi-man, weet ons feilloos tot bij de familie te brengen.Tijdens de tocht werd ik aangesproken als ma
soeur en Christian vroegen ze of hij missionaris was.Ook riepen ze :Mondele is terug en gaat hier
de wegen aanleggen, gas en elektriciteit in orde brengen, God zegen hem.Spijtig genoeg heeft hij zijn
schroevendraaiers, nijptangen enz niet bij.
Mama zat buiten al te wachten.Afspraak
was dat wij bij hen bleven eten.Dus met
wat geld gingen ze op weg om eten te halen.Na een tijd kwamen ze terug met een kip, een stuk rundvlees, kruiden,
groenten en bakbananen, en natuurlijk ook houtskool.De twee dochters, met hulp van een ander
familielid,gingen aan de slag om de
vuurtjes aan te maken en alles te prepareren.Het rundvlees en de kip werden in stukjes gesneden, de kruiden
(waaronder veel look) werden fijngestampt in een grote houten vijzel en alles
werd in een grote pot gestoofd.De
bananen werden gepeld en in stukjes gesneden om dan in hete olie te
bakken.Na een uurtje was alles klaar,
en hebben we samen met hen gegeten.
Het smaakte heerlijk en ook bij Mama, zij heeft een goeie eetlust.En de nieuwe parasol kleurde het festijn.
Met Christian werd de prijsofferte voor de verbouwingen bekeken. Hij begon er nog harder van te zweten.Er werd afgesproken om de eerste fase van de
verbouwingen onmiddellijk te starten. Woensdag moeten we daar al resultaat van
zien.Onze architect Jos van Julie van
Louis van de schrijnwerker gaat de werf controleren.Na de werken zouden ze dan over vier
overdekte kamers moeten beschikken i.p.v. nu 2.
Bij ons volgende bezoek aan Kinshasa doen we dan aan fijnbouw, ipv nu aan ruwbouw.
Dan werd het tijd om te vertrekken, want er kwamen dreigende wolken
aanzetten.En ja, onderweg begon het
stevig te regenen.Je zag overal dat
mensen in allerijl hun kraampjes opdoekten en de brommers probeerden de regen
voor te zijn, toeterend en manoeuvrerend in het zand.
