21/10/2013

Vanmorgen is Albert Mpeti even langs geweest.  Hij nodigde ons uit om ’s avonds, bij hem te aperitieven. 



Rond 16.30u kwam hij ons afhalen, vergezeld van Valentin, een député uit de streek van de familie van Christian, ook iemand van de stam van de Mongo’s.  Dit was een mooie verassing.  Leuk om iemand van dezelfde stam te ontmoeten.  Ik ben, door met Christian getrouwd te zijn, ook een Mongo!  Valentin stelde voor aan Christian om een Congolees paspoort te nemen, en mee te doen aan de verkiezingen in zijn geboortestreek.  J




Albert nam ons mee naar zijn huis, waar hij ons gastvrij heeft ontvangen.  Er was Cava, witte wijn, Leffe, enz…  Het is er gezellig, met de mooi bewerkte meubelen in het donkere hout van ginder.  



De wijk, met asfaltwegen,  waarin hij woont is wat hoger gelegen, en geeft een mooi zicht over de stad.  Voor Christian was het ook een herkenning van zijn logeeradres, en van de buren, van zo’n 30 jaar geleden.

De bedoeling was om nog langs te gaan bij Tom, broer van Albert, om iets te drinken.  Hij heeft een taverne.  Maar de avondspits was zo druk.  Overal files, op wegen die aangelegd worden.  Rood stof , vermengd met uitlaatgassen van auto’s zonder roetfilter, overal.  Iedereen rijdt kris kras door elkaar, je komt tegenliggers tegen langs links en lang rechts, met daartussen nog de brommers en de voetgangers.  Ofwel snij je zelf de pas af van een ander, ofwel wordt je de pas afgesneden.  Met drie tegelijk draai je naar links een straat in.  En zoals het in een echte file betaamd, sta je ook stil, opeengepakt.  Dus naar Tom gaan was geen optie meer.  Dit is Congo, niets gaat zoals je gedacht had.