Bezoek aan de koning van Abomey / Bezoek aan Houédogu, dorp van Gervais:
7,00 u.: Ik wandelde naar de Maggitoren op de hoek van onze straat om er Frans brood te kopen. Het viel me op dat veel, vooral oudere mensen, voor hun deur het stof aant wegvegen waren met kleine uit palmboom vervaardigde handvleugeltjes. Eigenlijk was het meer het stof netjes leggen in mooie strepen dan het weg te vegen.
7,45 u.: We maakten zelf ons ontbijt klaar op de kamer van Lily en Ludo. Ons zelf meegebracht waterkokertje had al dikwijls dienst gedaan alsook de nescafé en de zakjes capuchino, thee en soep van Lily.
Ik had gisterenavond mn Afrikaans hemd bij de nonnen in de was gegeven en wilde het vanochtend weer ophalen. Het was nergens meer te vinden. Toen trok Liesbeth erop uit. Zij ging zelf in de gewassen spullen snollen (tussen alle nonnenpijen?) en zij kwam er toch mee terug zeker! De betaling bleek ook hier weer een probleem; er was weer eens geen wisselgeld. Op 1000 F.Cfas (1,5 Euro) kan men hier niet teruggeven. Niet alleen hier, maar in gans Benin (ook in Mali en Burkina Faso).
9,45 u.: Gervais stond weer klaar om ons weg te brengen naar Abomey. We reden via de Boulevard de lEurope. Ook hier weer benzine tanken uit een fles. Elke verkoper heeft langs de weg een standje met enkele rekken met daarop ongeveer 4 à 5 flessen benzine, groot en klein, je kan gewoon je fles kiezen.
11,30 u.: We reden door prachtige wouden met zeer hoge merkwaardige bomen. Ik vroeg aan Gervais welke boomsoort dit was? Het was teak, een snelgroeiende tropische hardhout soort, speciaal aangeplant voor de handel.
12,00 u.: We komen aan in de stad Bohicon en even later in Abomey. Nu ging het gebeuren: Gervais parkeerde de wagen op 200 meter van het paleis, We stapten uit om ons te verkleden naast de wagen (er waren geen cabines), want je kon niet in korte broek en T-shirt bij de koning aankomen. Dit tafereeltje werkte nogal op de lachspieren van de voorbijgangers. Terug de auto in om de laatste 200 meter af te leggen. Daar stond een grote pijl met daarop: Palais du Roi. We waren er! We werden door de koning en al z,n vrouwen zeer hartelijk ontvangen. De koning zat in een clubzetel en de zijnen op de grond. Wij hadden stoeltjes om op te zitten. We kregen een glas water uit een champagneglas en daarna echte champagne. Ondertussen wisselden Ludo en de koning verhalen van vroeger uit en liet Lily een collage van fotos zien van hun familie. Toen begonnen de vrouwen liederen te zingen en dansten de onderdanen voor de koning. Elke dans werd beëindigd met een kus op de grond voor de koning. Wat ik al begon te denken werd bewaarheid! Ook wij moesten voor de koning dansen. Ieder van ons kreeg wel een voordanser die we moesten nabootsen, dus een walsje was er niet bij. Eerst kwam Lily aan de beurt, dan Liesbeth, dan Ludo met het verschot in zn rug en tenslotte ikzelf. Blijkbaar brachten we het er goed af, want de koning knikte tevreden. We kregen van een van skoningszonen een rondleiding omheen het gebouw waarop de muren allerlei symbolen geschilderd waren. Dat was wel mooi, maar niet niks in deze zengende hitte. Tot slot stond de koning op, kwam onder een parasolletje met zn gevolg naar buiten en liet zich daar nog eens uitgebreid fotograferen. Dat was het einde van onze twee uren durende audiëntie.
14,05 u.: We reden tot in het dorp Azove om in een restaurantje ons middagmaal te gebruiken. Er was vis of kip op het menu met rijst of frieten en een grote fles Beninoise (bier).
16,35 u.: We kwamen in de buurt waar Gervais al bekend was, want hij stopte bij een garage om een kleine herstelling aan de wagen te laten uitvoeren. Al de techniekers maakten een gezellig praatje met hem en drukten hem stevig de hand.
17,30 u.: Aankomst in Houédugu, het dorp waar de familie van Gervais woont. Hij brengt ons naar een vrij nieuw huis (nog niet helemaal af) dat eigendom is van de partij en ten dienste staat van bezoekers uit binnen - en buitenland. We installeerden, hadden voor en achter veel bekijks van kinderen die aan alle kanten kwamen gluren. 18,30 u.: Gervais kwam ons halen om kennis te maken met zijn familie en vooral zijn vader in het dorp 500 meter verderop.We wanderden het erf op, een hele sliert kinderen achter ons aan, waarmee we onderweg kat en muisspelletjes deden, de vader van Gervais kwam naar buiten, drukte ons de hand, gebaarde dat we op de op voorhand klaargezette stoelen mochten plaatsnemen en ging zelf tegenover ons, voor zijn huisgevel in een zetel zitten. Na een korte babbel werden we rondgeleid op het erf en voorgesteld aan een aantal broers van Gervais. De indrukwekkende waterput en de handigheid hoe de vrouwen ermee omgingen was een ware bezienswaardigheid. De put kon aan beide kanten bediend worden via een zwengel, zodat het minder zwaar werd om een emmer water naar boven te halen. Het begon al te schemeren en we wandelden terug naar ons gastenverblijf, nog steeds met de kinderen van gans het dorp achter ons aan. Onderweg in het dorp bezochten we toch nog even het voormalig dorpshoofd. zijn hele interieur hing vol met portretten van allerlei lieden waarover we in het kort uitleg kregen. Na een kwartiertje namen we van hem afscheid. Gervais maakte een warme maaltijd voor ons klaar, geholpen door verschillende jongeren. Toen we aan tafel konden was het al pikdonker en moesten de koplampen weer bovengehaald worden om ons bord te vinden. Er lag in het gebouw wel elektriciteit en waterleiding, maar die nutsvoorzieningen waren gans het dorp nog niet aanwezig. Er waren wel gesprekken aan de gang met de overheid om daar verandering in te brengen.
21,30 u.: We konden in het donker niets meer beginnen, tenzij nog een korte wandeling langs het pad voor de deur met eigen verlichting. Dan maar eens vroeg naar bed, onder de muskietennetten.
