Busreis naar Cotonou/ Logeren bij de nonnen van pater Pio: Hotel Godian.
6,30 u.: We namen het ontbijt in hotel Kantaborfa, omelet met tomaat. Ludo had weer last van diaree en was voorzichtig met het ontbijt.
7,00 u.: We vertrokken met de Confort-bus (naam van de maatschappij) voor het hotel waar we logeerden.
7,15 u.: De bus moest plots stoppen op aanvraag van Lily; Ludo was heel misselijk en moest overgeven.
8,15 u.: Plaspauze in Djougou, een kwartier later reden we verder.
11,00 u.: We kwamen aan in Savalou. De chauffeur stopte om benzine te tanken
11,30 u.: Stop in Dassa, we stopten hier om wat te eten. Lily gleed hier uit omdat de bus vlak naast een geasfalteerde berm stond en had zich lelijk bezeerd aan haar knie met ook schade aan haar broek.
12,50 u.: We kwamen aan in Bohicon; er stonden nog enkele bussen van dezelfde maatschappij, dus moesten de chauffeurs even een babbel slaan.
14,30 u.: Aankomst in COTONOU, onze bestemming.
15,30 u.: We werden omringd door wel 20 taxichauffeurs die onze koffers wilden opladen. We probeerden hen duidelijk te maken dat we zouden opgehaald worden door bekenden. Met een kwinkslag zeiden de chauffers: dan zal het wel met een camion zijn zeker! wijzend naar al onze koffers.
16,00 u.: Gervais, de man van Leen Swinnen arriveerde aan de indrukwekkende plaza, waar we op hem stonden te wachten. Het was een zeer prettige kennismaking. Gervais voerde ons met de auto van de partij naar het hotel: hotel Godian van de filles de padre Pio. We installeerden ons; boven, beneden, weer boven, tot we uiteindelijk onze stek vonden. Gingen op het terras van de nonnen wat drinken om nader kennis te maken met de man die we wel van naam kenden, maar niet persoonlijk. Wat viel dat mee zeg! Een heel bescheiden, knappe, intelligente man. Leen weet wel van wanten zeg!
18,00 u.: Ik ging met Liesbeth op zoek naar levensmiddelen (en wijn natuurlijk). We vonden 500 meter verder in de straat een mini supermarkt (worden uitgebaat door Libanezen), waar we onze voorraad insloegen.
19,30 u.: We bestelden een vismaaltijd op het terras bij de nonnen. Tijdens het wachten begon plots een folkloristisch optreden in de aula van het nationaal ballet van Benin. Dus wij daar naartoe. Ik hield wel een oogje in het zeil om te zien wanneer men ons zou brengen. Gelukkig duurde dit, zoals gewoonlijk, nogal lang zodat we het grootste deel van dit prachtige optreden konden bijwonen.
20,15 u.: En dan aan de maaltijd, tijdens ons peuzelen kwam een Frans ex-militair met ons babbelen. Hij was ook zo weg van het leven in Benin. Hij reisde heel Afrika rond, had veel gevaren en wat weet ik nog meer. Rond 22 uur hielden we het voor bekeken en gingen naar bed. Lily en ludo op het gelijkvloers en wij op het eerste.
