7,45 u.: Het moest er eens van komen: we namen afscheid van Klara (zij moest naar haar werk) en later na het ontbijt op het heerlijke terras, ook van Roel en Florence. Florence was druk in de weer om voor ons taxis te bestellen. Toen de eerste kwam, vond hij een tweede niet nodig, hij kon de koffers van ons gevieren wel laden. De tweede taxi die ondertussen gearriveerd was zag dat het goed was en vertrok zonder morren naar een mogelijk nieuwe klant. We werden ontroerend uitgewuifd door Roel, Florence en de buurvrouw met haar zoontje, die iedere dag trouw voor de deur pindas stond te verkopen. De taxichauffeur bracht ons naar het busstation, waar iedereen gelijk wilde komen helpen om de koffers naar de bus de sjouwen.
10,05 u.: We verlieten het mooie Bobo, misschien wel voor goed? De bus bracht ons na een eerste etappe naar Borono, waar we om 12,40 uur aankwamen. Het was er een drukte van jewelste, haast meer verkoopsters dan passagiers, je kwam er zeker niet om van honger en dorst.
15,15 u.: Aankomst in Uoagadougu. Weer een gemoedelijke aanslag op onze bagage. We namen een taxi naar Pavillion Vert; het hotel waar we ook logeerden toen we hier aankwamen. Wel namen we deze keer de aircokamers op de eerste etage, iets duurder maar meer comfortabel. Even een siësta op het bed, genietend van de airco. Daarna een drink in het groen (tuinterras).
18,00 u.: We liepen over de drukke weg, zonder verlichting, op zoek naar een restaurantje, na ongeveer een km lopen vonden we er eentje dat ons wel wat leek; We installeerden ons op het terras. Kozen een menu op de kaart enne... toen werd Liesbeth plots onwel, was misselijk, had braakneigingen enz. Wat doe je dan in dergelijke situatie? Je bent solidair en je laat je maag maar knorren en keert met onze zieke weer naar het hotel terug om haar lekker onder te stoppen met een kopje thee om te vertroetelen en de pijn te verzachten.
19,30 u.: Lily en Ludo en ikzelf namen dan maar een eenvoudig menuutje in Pavillion Vert zelf en bestelden karbonade met mosterd met frietjes en groene boontjes (Die schijnen ze daar heel veel te hebben). Na de maaltijd even gaan kijken hoe Liesbeth het stelde; zij sliep als een roosje; dus weer naar beneden om nog even op het terras bij te babbelen
