Nijlpaarden op het meer(Tengeruela).Bezoek aan het bijschooltje Terya-so(Bobo):
6,00 u.: We wandelden naar het nabijgelegen meer op zon 3 km van het kampement. Daar stond onze gids met een bootje op ons te wachten. Hij hiep ons in te schepen. Aan boord was nog een koppel waarmee we de zocht zouden delen. Met een paal werd het bootje in beweging gebracht en zo gleden we over het meer. Na een half uurtje kreeg eerst Liesbeth met behulp van haar verrekijker enkele dieren in de gaten. Onze kapitein loodste het bootje tot op enkele 100 meter van de dieren? We telden 8 nijlpaarden, die soms eens wat water de lucht inbliezen, maar voor de rest haast niet bewogen. Één keertje trok er een zijn muil wijd open en liet zijn tanden zien. Na een kwartiertje hield onze kapitein het voor bekeken en voerde het bootje terug naar de oever. Onderweg vielen ons de prachtige waterlelies op; wit, roze tot diep blauw. Onze bootjesman vlocht voor de vrouwen met de stengels van de lelies een prachtig halssnoer. Waarschijnlijk wilde hij er wel wat voor hebben, maar dit uitstapje had ons al behoorlijk wat gekost, dus deze keer niet.
8,30 u.: We namen een eenvoudig ontbijt in het kampement, pakten ons boeltje bij elkaar en vroegen aan de campingbaas wat de vervoersmogelijkheden waren naar Bamfora. Hij wilde voor ons wel een taxi bellen, maar wilde ook zelf ons naar Bamfora voeren. Toen we de wagen zagen staan die hij aanwees, moesten we wel even slikken: De wagen was één grote bluts en beschilderd met rastatekens en kleuren. Hij zag onze bezorgde gezichten en zei dat we niet bang moesten zijn voor een panne, de motor was het enige goeie dat er nog inzat. We namen hem dan maar en inderdaad, hij bracht ons door elkaar geschut, heelhuids aan het busstation van Banfora. Bij het afscheid moesten we nog e-mailadressen uitwisselen en we zouden hem adressen bezorgen van evenementen in België, waar hij met muziekgroepjes naartoe zou willen komen.
11,00 u.: Vertrek van de bus naar Bobo, waar we om 12,40 uur aankwamen.
Ik ging met Klara boodschappen halen voor de middag en voor vanavond en maakte daarna samen met Roel het middagmaal klaar.
12,30 u.: Ludo verscheen niet aan tafel voor het middagmaal, zijn maag was totaal van streek; Hij had diarree en moest verschillende keren overgeven.
14,00 u.: Ook Liesbeth en ikzelf waren van al dat reizen wel moe en gingen samen een middagdutje doen, terwijl Lily voor Ludo zorgde.
17,00 u.: Lily, Liesbeth, Klara en ik trokken naar het bijschooltje Terya-so. Ludo bleef thuis omdat hij nog niet helemaal de oude was. Ik nam zijn functie van fotograaf over. Klara voerde ons ernaartoe met de 4x4. We hadden allerlei spullen mee voor de kinderen van heet schooltje: leesboekjes, kleurtjes, schrijfgerei, gezelschapsspelen, T-shirts enz en een heleboel centen. Alles bijeen gebedeld bij de mensen van de Wilrijkse Wereldwinkel. Hieronder vinden jullie het bericht dat Klara via Internet de wereld instuurde i.v.m. deze giften:
En waar is nu al dat geld naar toe?
Het is al even geleden dat mijn ouders hier waren. Zij hadden samen met de Wereldwinkel van Wilrijk maarliefst 1382 euro ingezameld. Bovendien namen ze een schat aan franse schoolboekjes, spelletjes en knutselgerei mee zodat geen enkele toegelaten kilo vliegtuigbagage onbenut bleef. De hoogste tijd om een overzicht te geven van waar dit alles naar toe is gegaan.
TERYA SO
(Het huis van de vrienden)
Het grootste deel van het geld; 1082 euro wordt weldra op een rekening gestort van de associatie. Alvorens te starten met de naschoolse opvang heeft Terya So gedurende twee jaar tijdens de maand augustus een vakantiekamp georganiseerd voor de kinderen. De begeleiders waren vrijwilligers. Om water en de potloden voor de kinderen te kunnen bekostigen, legden ze hun eigen geld samen. Laure Guinot animatrice van CEMEA (een centrum voor educatie) heeft de vrijwilligers opgeleid tot bekwame animators. Naar aanleiding van het enthousiasme van de kinderen en de animatoren is Terya So sinds september 2005 met naschoolse activiteiten gestart om de jongeren uit de Tounouma wijk (sector 3) te Bobo Dioulasso te ondersteunen bij hun schoolopleiding.
Er zijn vijftig kinderen ingeschreven. Elk kind komt twee avonden per week voor bijscholing van 17.30 tot 18.30 of maandag en woensdag of dinsdag en vrijdag. Elke animator begeleid vijf kinderen per avond. Donderdagochtend tussen 9-12 uur komen alle kinderen om spelletjes te spelen, tekeningen te maken (donderdag is er geen school in Burkina Faso). Verder heeft hetzelfde team ook nog een theatergroep waarmee ze de dorpen rondtrekken. Met hilarische toneelstukjes leren ze de dorpsbewoners over hygiëne, Malaria en aids. Met het geld kunnen een jaar lang alle werkingskosten gedekt worden.
Tot zover de mail van Klara.
We werden verwelkomt door gans het lerarenkorps dat zich om beurten plechtig aan ons voorstelde. We kregen dan een rondleiding doorheen het gebouw. De aanwezige kinderen zongen uitbundige liedjes voor ons en gaven enkele spontane danspasjes ten beste. Ik filmde alles! Een deel van de kinderen was huiswerk aant maken op een grondkleedje bij gebrek aan tafels en stoelen, met ons geld zouden die er nu komen.Toen Liet Jerome, een knappe dertiger, die het project in handen had, het speelgoed, boekjes en spelen aan de kinderen zien en we kregen van hen een daverend applaus. We konden volgen hoe de kinderen hun huiswerk maakten en hoe ze daarbij geholpen werden door de leiding. Lily vroeg zich wel af hoe kinderen die haast geen woord Frans kennen, hun huiswerk in het Frans moeten maken, dus die hulp was geen overdadige luxe.
18,30 u.: Ascheid van de kinderen en het lararenkorps (onder hen slechts één vrouw) en terug naar huis waar onze Roel ondertussen weer lekker gekookt had. Ook Ludo voelde zich terug wat beter en kwam één patatje meesteken.
